Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2016

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΑΣ του Στέλιου Παππά

Ορίζοντας το όνειρο μας,


δεν έχει τέλος,


δεν έχει αρχή,


είναι μια 


κόκκινη διαδρομή.
------------------

Στέλιος Παππάς
31/12/2016

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2016

ΓΛΙΣΤΡΑΕΙ...του Dr. Ι.Χριστοδούλου

Το χιόνι, όπως η ζωή, γλιστράει περισσότερο απ' όσο μπορούμε να υποθέσουμε... 

Το καταλαβαίνουμε όταν πέσουμε...

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2016

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΑΡΟΥΧΑΣ Ο ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΕΔΑ


Ο Τσαρουχάς ήταν βουλευτής της ΕΔΑ και έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπόθεση Λαμπράκη.
Γεννήθηκε το 1912 στο Δρυνοχώρι της Αδριανούπολης και μετά την Μικρασιατική καταστροφή, η οικογένειά του ήρθε στην Καρπερή Σερρών.
Σπούδασε στην Νομική, αρχικά της Θεσσαλονίκης , αλλά λόγω της δικτατορίας Μεταξά αποβλήθηκε για ένα χρόνο και μετά μεταγράφηκε  στην Αθήνα όπου και τελείωσε.
Πολέμησε σαν εθελοντής στο Μέτωπο του '40. Στην συνέχεια συμμετείχε στην αντίσταση κατά της γερμανοβουλγαρικής κατοχής.
Μετά την απελευθέρωση ορίστηκε Νομάρχης Καβάλας.
Κατά την διάρκεια του Εμφυλίου συνελήφθη και εξορίστηκε σε Γυάρο και Αη Στράτη, μέχρι το 1961 οπότε και εκλέχτηκε βουλευτής Καβάλας  της ΕΔΑ.
Την ημέρα της δολοφονίας του Λαμπράκη-22 Μαϊου 1963- δέχτηκε και αυτός επίθεση από τους παρακρατικούς της ΕΡΕ στην Θεσσαλονίκη και παρέμεινε στο νοσοκομείο επί 29 μέρες! Οι δύο παρακρατικοί της εποχής που ευθύνονταν για τα φοβερά χτυπήματα σε βάρος του ήρωα Τσαρουχά , ο λιμενεργάτης Χρήστος Φωκάς τιμωρήθηκε με ένα χρόνο φυλάκιση και άλλους 8 μήνες για... διατάραξη κοινής ησυχίας!!! και ο μανάβης Αντώναρος Πιτσώκος αθωώθηκε!!!
- Στην διάρκεια της χούντας επέλεξε τον δύσκολο δρόμο της Αντίστασης. 
Ασχολήθηκε έντονα με τις εσωκομματικές διεργασίες στον χώρο της Αριστεράς και κατήγγειλε τις αποφάσεις της 12ης Ολομέλειας της σοβιετόφιλης πτέρυγας του ΚΚΕ.
 Συνελήφθη από τα όργανα της αμερικανοκίνητης χούντας, καθ'οδόν για Αθήνα από Θεσσαλονίκη - στα διόδια της Λεπτοκαρυάς - μεταφέροντας την καταδικαστική απόφαση της οργάνωσης Θεσσαλονίκης, ενάντια στην 12η ολομέλεια (άραγε ήταν τυχαίο ή σχετιζόταν με την σύλληψή του;). 
Ο Τσαρουχάς είχε προλάβει να καταπιεί κατά την σύλληψή του το σημείωμα αυτό και  βρέθηκε κατά την νεκροψία/νεκροτομή. Φωτοτυπία του, συμπεριλήφθηκε στην δικογραφία και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ''Θεσσαλονίκη'' στις 10 Μάη 1979.

Πέθανε από τα φρικτά βασανιστήρια στα οποία υποβλήθηκε στα κρατητήρια της ΚΥΠ Θεσσαλονίκης στο Γ΄ Σώμα Στρατού,  στο σημερινό Πολεμικό Μουσείο. 
Ηταν  6 τα ξημερώματα...10 Μαϊου 1968...

-Βέβαια ο τότε ιατροδικαστής Εμμ. Νόνας απέδωσε τον θάνατο σε έμφραγμα του μυοκαρδίου, παρόλο που περιγράφει πολυάριθμες εξωτερικές κακώσεις.
Μετά την πτώση της δικτατορίας ο ανακριτής Ηλιάδης ανακάλυψε σε μια θυρίδα της σήμανσης , ένα φίλμ με φωτογραφίες του κακοποιημένου σώματος του νεκρού βουλευτή όπου φαίνονταν τα μαστιγώματα στη πλάτη και τα χτυπήματα στο εσωτερικό των μηρών που ήσαν και τα μοιραία για τη ζωή του.

Θα αναφέρουμε με πολλή προσοχή τα ονόματα των καταδικασθέντων στις δίκες που έγιναν μετά την μεταπολίτευση και κράτησαν ως το 1982! Τα ονόματα των επιόρκων δεν πρέπει να τα ξεχνάμε :

Στέφ. Καραμπέρης υποστράτηγος διοικητής ΚΥΠ,
Φωκίωνας Καραπάνος υποστράτηγος,  Δημ.Τασσόπουλος υποστράτηγος, Δημ.Σταματόπουλος υποστράτηγος και Σταύρος Αναστασιάδης συνταγματάρχης.

Γκρίσα Μαρκς

Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2016

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

Είναι ευκαιρία να βάζουμε στόχους και να προσπαθούμε να τους υλοποιούμε.
Χρειαζόμαστε παραδείγματα προς μίμηση.
Παραδείγματα απλών καθημερινών ανθρώπων που δεν διστάζουν να ''χτυπήσουν'' κάθε είδους φασιστική συμπεριφορά!
Δεν υπάρχει μόνο το πληκτρολόγιο ενός υπολογιστή, ούτε οι τέσσερεις τοίχοι ενός δωματίου. 
Εξω στην καθημερινότητα χτυπάμε φανερά και με δύναμη κάθε τι, που είναι φασιστικό!
Ακολουθούμε το παράδειγμα της Danuta Danielsson που το 1985,χτύπησε ΟΛΟΜΟΝΑΧΗ τον νεοναζί την ώρα που αυτός έκανε παρέλαση σε μια σουηδική πόλη, αψηφώντας κάθε κίνδυνο και έτσι μέσα από τον φακό του Hans Runeson,η απλή αυτή καθημερινή γυναίκα, έγινε σύμβολο του σύγχρονου αντιφασιστικού αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή φασισμού!

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016

ΤΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ ΠΑΓΩΝΟΥΝ του Κώστα Κακκαβά

Σε όποιον γραφειοκράτη, προσπαθεί να εξηγήσει γιατί τα Καλάβρυτα , δεν μπήκαν στην κλίμακα για την επιδότηση του πετρελαίου , τον καλούμε απόψε το βράδυ για μία διανυκτέρευση στα πιο ορεινά χωρία της επαρχίας μας στους -10, να μείνει χωρίς πετρέλαιο και θέρμανση...
Καμία δικαιολογία ...

Αποκατάσταση του λάθους και απλοποίηση της διαδικασίας για να πάρουν όσο πιο πολλοί συμπολίτες μας το επίδομα θέρμανσης που το έχουν ανάγκη, αυτό πρέπει να κάνει το αρμόδιο Υπουργείο τώρα.

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2016

ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΓΑΪΔΑΡΟΣ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥ

Ο αντιπρόεδρος της νουδου νόμισε ότι προσέβαλε τον Υπουργό του Λαού, τον Παύλο τον Πολάκη χαρακτηρίζοντάς τον γάϊδαρο!
Ναι βεβαίως και είναι, όπως όλοι εμείς που δουλεύουμε χρόνια,  αγόγγυστα και δεν ζούμε παρασιτικά σαν την όμορφη αλλά τεμπέλα ζέβρα!
Του συνιστώ όμως του ανθρώπου αυτού να διαβάσει την ιστορία του εργατικού και υπομονετικού γάϊδαρου μήπως και διδαχτεί κάτι.
Μια φορά ένας αγρότης είχε έναν γάιδαρο.
 Εκεί που περπατούσε στο λιβάδι, έπεσε μέσα σε ένα χαντάκι.
Προσπάθησε μα δεν μπορούσε να βγει.Τον βρήκε το αφεντικό του, προσπάθησε κι εκείνος αλλά δεν τα κατάφερε.
Σκέφτηκε λοιπόν οτι μιας  και το χαντάκι έπρεπε να κλειστεί, να κάνει το εξής:
Κάλεσε τους χωριανούς, τους έδωσε από ένα φτυάρι και όλοι μαζί έριχναν χώμα μέσα στο χαντάκι να θάψουν τον γάιδαρο και να κλείσουν το χαντάκι. Μόλις το ζωντανό κατάλαβε τι συνέβαινε, έκλαιγε, μα κανένας δεν του έδινε σημασία.
Ξαφνικά όμως σιώπησε.
Ολοι αναρωτήθηκαν τι έγινε. Δεν έκλαιγε όταν του πετούσαν χώμα. Εκείνος, κάθε φτυαριά που του έρχονταν στην πλάτη, την τίναζε και έπεφτε στα πόδια του το χώμα. Έτσι πάταγε το χώμα και ανέβαινε.Στο τέλος γέμισε το χαντάκι και ο γαίδαρός μας βγήκε καμαρωτός καμαρωτός.
Ηθικό δίδαγμα:
Η ζωή θα σου ρίχνει πολλές φτυαριές με ακαθαρσίες. Κάθε είδους. Το κόλπο είναι να τις τινάζεις από πάνω σου και να ανεβαίνεις από το χαντάκι πατώντας τη βρωμιά. Μπορούμε να βγούμε από το οποιοδήποτε χαντάκι με  αποφασιστικότητα.
Κάθε φτυαριά των εχθρών μας, και ένα βήμα προς τα πάνω!

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2016

ΠΑΡΚΟ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ της Χρυσούλας Σκλαβενίτη





Το καλοκαίρι του 2007 πυρκαγιά καίει μεγάλο τμήμα του δάσους της Πάρνηθας. 
Εννέα χρόνια μετά οι καμένοι κορμοί, των δέντρων "κοσμούν" ακόμα σαν άψυχα κουφάρια τις πλαγιές του βουνού.
 Ο γλύπτης Σπυρίδων Ντασιώτης, υπάλληλος του δασαρχείου της Πάρνηθας ζει από πρώτο χέρι τη μεγάλη καταστροφή. 
Το 2012 εγκαινιάζεται στο χώρο ανατολικά του Σανατορίου της Πάρνηθας η έκθεση των γλυπτών του, που δημιουργήθηκαν από τα καμμένα δέντρα εκείνης της πυρκαγιάς. 
Σε εκείνο το μικρό παρκάκι, οι φυματικοί του σανατορίου συνήθιζαν να κάνουν περίπατο. Εκεί λοιπόν έμπλεξαν οι βασανισμένες ψυχές τους με εκείνες τις καμένες των δέντρων. 
Μέσα από αυτά τα γλυπτά ο καλλιτέχνης προσπάθησε να ζωντανέψει συναισθήματα ανθρώπων που πονούν. όχι μόνο τότε και εκεί, αλλά πάντα και παντού. 

Αν και ταλαιπωρημένα από το χρόνο, στέκουν εκεί επιβλητικά και σε αφήνουν να προβληματιστείς. 
Σου ζητούν να ακούσεις τις ανάσες τους, να νιώσεις τον ψίθυρο τους, να τα αγγίξεις!

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2016

ΤΟ ΝΟΜΠΕΛ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΕΦΕΡΗ της Ανδριανής Βοντετσιάνου

10 Δεκεμβρίου 1963, Στοκχόλμη, ο Γεώργιος Σεφέρης την στιγμή που παραλαμβάνει το Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Να δούμε λίγο τι κλίμα υπήρχε στην Ελλάδα και πως η επίσημη και μη πολιτεία αντέδρασε στην μεγάλη αυτή τιμή;
"Ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός Μαυρομιχάλης χαρακτηρίζει τη βράβευση «βαρυσήμαντον γεγονός». 
Ο Γ. Παπανδρέου τηλεγραφεί στον Σεφέρη ότι «είμαστε όλοι συγκινημένοι και υπερήφανοι για τη μεγάλη και δίκαιη τιμή που απεδόθη στο ελληνικώτατο έργο σου». 
Το τηλεγράφημα του αρχηγού της EPE, K. Καραμανλή, ίσως δεν πιάνεται, αφού, προφανώς, εκείνος κάτι παραπάνω θα γνώριζε από συνωμοσίες και λοιπά (είχε κατηγορηθεί ο πρεσβευτής Σεφέρης για την Κύπρο). Αξίζει όμως να το αναφέρουμε διότι, εκτός των άλλων, δείχνει πως ο Καραμανλής ήταν όντως πολύ προχωρημένος πολιτικός για τα χρόνια του.
Αυτά τα τυπικά και ηχηρά. Πάντως το πραγματικό κλίμα που δημιούργησε στην Ελλάδα η βράβευση του Γ.Σ. το περιγράφει ο Γ. Π. Σαββίδης σε κείμενό του το 1993 με τον εύγλωττο τίτλο:
 «Μουγκαμάρα και φθόνος». 
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξαν Ελληνες και ξένοι που χάρηκαν με το Νομπέλ αυτό και το τοποθέτησαν στις σωστές του διαστάσεις.
Τον Δεκέμβριο του 1963, όταν ο Γ.Σ. παραλαμβάνει το βραβείο στη Σουηδία, η Ενωση Κέντρου έχει κερδίσει τις εκλογές, ενώ αρχηγός της EPE είναι ο Κανελλόπουλος.
 Την τελετή της απονομής περιγράφει στο «Βήμα» (11.12.1963) ο «ανταποκριτής» Σαββίδης. Οπως θυμάται ο Σαββίδης (1993), επειδή υποψιαζόταν ότι η επιστροφή του Γ.Σ. από τη Στοκχόλμη θα συνοδευόταν από την ίδια «μουγκαμάρα», τηλεγραφεί «υποδεικνύοντας την οργάνωση κάποιας υποδοχής». 
Στο αεροδρόμιο τους υποδέχονται δύο γυναίκες, «η μάνα μου και η Ιωάννα Τσάτσου. Κανείς άλλος». 
H θριαμβευτική υποδοχή του Σεφέρη γίνεται οκτώ χρόνια μετά την επιστροφή του από τη Σουηδία. Το απόγευμα της κηδείας του (22 Σεπτεμβρίου 1971) αυτόκλητος, σύσσωμος ο αθηναϊκός λαός υποδέχεται τον ποιητή του, ενώ ο ίδιος είχε ήδη αναχωρήσει μία ημέρα πριν."

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2016

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΔΟΥΡΕΙΟΥΣ ΙΠΠΟΥΣ

Κάποτε τα σκοτεινά χρόνια του παρακράτους των Ανακτόρων και της ΕΡΕ,  κυβερνούσαν στην ουσία κάποιοι άλλοι.
Η Ελένη Βλάχου με το εκδοτικό συγκρότημά της και ο Λαμπράκης από την άλλη μεριά με το δικό του,ανεβοκατέβαζαν κυβερνήσεις, επέβαλαν υπουργούς, έδιωχναν άλλους!
Η Βλάχου ήταν προσωπική φίλη της Φρειδερίκης και κινούσε τα νήματα της εξουσίας.
Ο Λαός όμως ακόμα και τότε αντιστεκόταν σθεναρά και έκαψε στις 9 Αυγούστου 1965, στην πλατεία Συντάγματος τα φύλλα των ΝΕΩΝ του Λαμπράκη όταν αυτός άρχισε να στηρίζει τους αποστάτες του Μητσοτάκη...
Δυστυχώς τώρα βλέπουμε κάτι αντίστοιχο.
Αντί να χειροκροτάμε σήμερα τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, κάποιοι προσπαθούν με κόλπα να στρέψουν αλλού την προσοχή μας, για να ξεχαστεί το μνημειώδες διάγγελμα του Αλέξη Τσίπρα και να συζητάμε άλλα θέματα.
Οι  εποχές που δημοσιογράφοι/εκδότες έκαναν παιχνίδι σε βάρος του Λαού, έχουν περάσει!
Στηρίζουμε την κυβέρνηση και ΟΛΑ τα θεσμικά πρόσωπα.
Προσοχή στους δούρειους ίππους της αντίδρασης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι Τροία!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ


9 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1965


ΕΛΕΝΗ ΒΛΑΧΟΥ


Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2016

ΓΙΑΤΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ ;;;

Ένας αγώνας καθημερινός γίνεται από πολλούς σύντροφους και συντρόφισσες για να στηρίξουν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Πραγματικά πρέπει να είναι ένας αγώνας μέχρις εσχάτων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ  είναι η κυβερνώσα μαχόμενη Αριστερά που περικλείει στους κόλπους της ,  πλατειά λαϊκά στρώματα.
Δίνει αγώνες με τον διεθνή παράγοντα για να επιβιώσει η Πατρίδα από τον ασφυκτικό κλοιό όπου την είχαν οδηγήσει
αργά,σταθερά,μεθοδικά οι κυβερνήσεις του νεοφιλελεύθερου τόξου.
Οι κυβερνήσεις εκείνες και τα κόμματα που τις είχαν δημιουργήσει κατέστρεψαν τα πάντα.
Η χώρα μας έγινε επαίτης , επί των ημερών τους...
Και όμως στα πέντε χρόνια που υποτίθεται ότι οι δημιουργοί του χάους, προσπάθησαν να διορθώσουν, δημιούργησαν ακόμα χειρότερη κατάσταση!
Εδώ είναι η ουσία!!!
Μιλάμε για τους ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ!!!
Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ούτε μια στιγμή!
Πρόδωσαν τον Λαό που τους στήριζε χρόνια ολόκληρα!
Ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει τώρα αγώνα μέχρις εσχάτων!
Παράλληλα στηρίζει τα αδύναμα λαϊκά στρώματα , μαθαίνει στον Λαό έννοιες που δεν είχαν ξανακουστεί , αλληλεγγύη , αξιοπρέπεια...
Και όμως οι πολιτικοί εκείνοι έχουν το θράσος και κουνάνε σήμερα το δάχτυλο!
Κουνάνε το δάχτυλο εκείνοι οι πολιτικοί που ενώ χειμαζόταν ο Ελληνικός Λαός, κυκλοφορούσαν με τεθωρακισμένα αυτοκίνητα αξίας 750χιλ. ευρώ!
Κοιτάξτε τους σήμερα σε οποιαδήποτε εκδήλωση!
Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να τους δείχνει η κάμερα της τηλεόρασης, αγνοώντας τα βαθειά προβλήματα της χώρας!
Είναι ό,τι πιο απάνθρωπο έχει βγάλει ποτέ η χώρα αυτή!
Απομονώστε τους!
Στείλτε τους στα λαγούμια όπου είναι ο φυσικός χώρος τους!
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016

''Συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης'' του Θάνου Νασόπουλου

Μα καλά τι σχέση έχετε εσείς ρε Συριζαίοι με τον Κάστρο;
Η απάντηση;
 Απολύτως καμμία.
 Όπως κι εσείς.
 Όπως και η διεθνής πολιτική και οικονομική συγκυρία το 2016 δεν έχει καμμία σχέση με την αντίστοιχη του 1960.
 Όπως και η Ελλάδα γεωπολιτικά,νομισματικά,ιστορικά κτλ καμμία απολύτως σχέση με την Κούβα. Ανόητοι!
Το 1960 υπήρχε Σοβιετική Ένωση, χωρίς την ύπαρξη της οποίας καμμία Σοσιαλιστική Κούβα δεν θα μπορούσε να σταθεί έστω στα πόδια της. Οι ανάγκες της Κούβας σε πετρέλαιο καλύφθηκαν ως επί το πλείστον από τους Σοβιετικούς.
 Ακόμα, χωρίς την βοήθεια της Σοβιετικής Ένωσης στην παραγωγή και τις εξαγωγές της Κούβας, δεδομένου του εμπάργκο, η Κούβα θα είχε ακόμα περισσότερα προβλήματα. Προβλήματα που πλην της βοήθειας των Σοβιετικών κατάφερε πολύ αργότερα (με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης) να μετριάσει συνεργαζόμενη με τη Βενεζουέλα,τη Βολιβία και κυρίως την Κίνα.
 Τα προβλήματα ωστόσο για την Κούβα έχουν πλέον ενταθεί με την αποκατάσταση των σχέσεων της με την Αμερική να είναι πλέον γεγονός. Η Ελλάδα από την άλλη, δεν έχει καμμία μαμά Σοβιετική Ρωσία, όπως και κανέναν ζωντανό ισχυρό πόλο για να βασιστεί. Όπου απευθύνθηκε πέρυσι για βοήθεια εξετάζοντας ενδεχόμενη ρήξη με την Ε.Ε εισέπραξε την απάντηση πως για όλες τις χώρες είναι απαραίτητη όσο βρίσκεται εντός ένωσης και ευρωζώνης. Παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός λέγεται, ελεύθερη αγορά και όλες οι οικονομίες του πλανήτη συμμετέχουν σε αυτή με όρους κέρδους και οικονομικών συμφερόντων.
Θα μπορούσα μέχρι το βράδυ να γράφω. ''Κομμουνισταράδες'' ανόητοι χωρίς την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα, χωρίς την παραμικρή ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης. Ο Μαρξισμός/Λενινισμός πέρασε και δεν ακούμπησε από πάνω σας.
Υ.Γ Ο Ραούλ Κάστρο υποδέχθηκε τον Ομπάμα, πρόεδρο μιας χώρας που προσπάθησε να δολοφονήσει 640 φορές τον αδερφό του και να τον ανατρέψει, ενώ μάλιστα ο Φιντέλ ήταν εν ζωή. Απλά η οικονομία της Κούβας δεν αντέχει άλλο και η αποκατάσταση των σχέσεων με την Αμερική κρίθηκε ως μονόδρομος. Ο Ραούλ κοίταξε το όφελος του λαού του. Όπως έκανε και ο Τσίπρας, υποδεχόμενος τον Ομπάμα και προσπαθώντας να χτίσει συμμαχίες για την απομείωση του χρέους. Ο Ραούλ και ο Φιντέλ να δείτε πορείες που είχαν κάνει κατά της Αμερικής. Η ζωή τους μια πορεία αέναη κατά της Αμερικής ήταν.

Αυτό για την συνάντηση Τσίπρα-Ομπάμα.
Ξέρετε κάτι; 

Σοφά βρίσκεστε στο 2,8%. Γιατί το πολιτικό σας σχέδιο δεν πείθει ούτε εσάς. Αυτούς που εχθές σύγκριναν τον Τσίπρα με τον Φιντέλ για να βγάλουν τον Τσίπρα πουλημένο τομάρι, κάτι ξερόλες του fb, που με την πολιτική και την Αριστερά δεν είχαν ούτε επιδερμική σχέση- απλά αποφάσισαν να ακολουθήσουν τη μόδα του διαδικτυακού φασαίου αντικαπιταλιστή- είναι λίγο πιο θλιβεροί από εσάς. 
Τα φιλιά μου.

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016

ΜΙΚΗΣ - ΦΙΝΤΕΛ

"Αγαπημένε Φιντέλ, μας άφησες και είναι η πρώτη φορά που διαφωνώ μαζί σου" Αθήνα 26.11.2016
Μίκης Θεοδωράκης
Για όσους κρατάνε το αριστερόμετρο για τον μεγάλο Μίκη Θεοδωράκη, αφιερώνω αυτή την φωτογραφία.
Μερικοί άνθρωποι είναι πολύ πάνω από τον μέτριο μέσον όρο.
Καλά θα κάνουμε να  προσπαθούμε να τους κατανοήσουμε.
Να κατανοήσουμε δηλαδή,τις αποφάσεις που έχουν πάρει κατά καιρούς με δεδομένες τις τότε συνθήκες.

ΡΙΟ - ΑΝΤΙΡΡΙΟ του Τηλέμαχου Καραβία

1960, ΣΤΟ ΡΙΟ - ΑΝΤΙΡΡΙΟ ΜΕ ΤΟ ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ
1960, σπάνια εικόνα στο φέρυ Ρίο-Αντίρριο, με το 24αρι Dodge του τύπου 125AL, του τότε 28ου ΚΤΕΛ Νομού Λευκάδος, άγνωστου ιδιοκτήτη σε δρομολόγιο Αθηνών. 
Στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, το 1946, οι συνεταιρισμοί Αγρινίου και Ηπείρου ζήτησαν από το κράτος την ίδρυση του πορθμείου Ρίου-Αντιρρίου. Και το αίτημά τους έγινε δεκτό, παρά την σφοδρή αντίδραση των Ναυπακτίων, οι οποίοι ήθελαν να διατηρήσουν το πορθμείο στην πόλη τους. 

Ως αποζημίωση προς τους «πληγέντες πλοιοκτήτες» της Ναυπάκτου τους δόθηκε είτε άδεια δρομολόγησης φέρι μποτ στο Ρίο-Αντίρριο είτε άδεια λεωφορείου.
Το πρώτο φέρι μποτ που ξεκίνησε την γραμμή ήταν το πρώην αποβατικό του πολέμου, «ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΙΑΣΕΜΙΔΗΣ». Το πλοίο ξεκίνησε αρχικά ναυλωμένο, από τους συνεταιρισμούς που είχαν την πρωτοβουλία, και στην συνέχεια μετά από πλειοδοτικό διαγωνισμό περιήλθε στην ιδιοκτησία της Ένωσης Εμπόρων Αγρινίου.
Στο διαγωνισμό συμμετείχε χωρίς αποτέλεσμα και ομάδα Ναυπακτίων «πληγέντων πλοιοκτητών», οι οποίοι όμως αργότερα αγόρασαν και δρομολόγησαν, το 1950, το δεύτερο φέρι μποτ της γραμμής, το «ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ».

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2016

ΚΩΔΙΚΑΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ

Γίνεται πριν χρόνια ένα παιδιατρικό συνέδριο στην Πάτρα. Είναι αφιερωμένο στον Θοδ. Γιογκαράκη -κορυφαίο παιδίατρο της πόλης μας- και είναι προσκεκλημένος ο πρώην Πρόεδρος  της Δημοκρατίας με τον οποίον ήσαν σύγαμβροι.
Ευτυχώς είμαι ντυμένος πολύ καλά...
Παίρνω τον καφέ , ανάβω τσιγάρο και πάω σε έναν απομονωμένο καναπέ πίσω από κάτι φαρμακευτικά πανό να καθήσω μέχρι να αρχίσει.
Με το που φτάνω μένω κόκκαλο! Κάθεται μόνος ο Πρόεδρος.
Είναι πολύ αργά να κάνω πίσω για να μην τον ενοχλήσω!
-Καλησπέρα κύριε Πρόεδρε, συγνώμη για την ενόχληση...
-Καλησπέρα Γρηγόρη...και σηκώνεται όρθιος...δίνοντάς μου το χέρι του...
-Ωχ μην σηκώνεστε κύριε Πρόεδρε...νοιώθω άσχημα!
-Ετσι απαιτεί Γρηγόρη ο κώδικας συμπεριφοράς!!!
Και ήταν ο επί δέκα χρόνια Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, ο επί χρόνια πρώτος τη τάξει Υπουργός και και και...
Ελπίζω να καταλάβατε γιατί ήταν μακράν όλων Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ...Ο ΕΥΠΑΤΡΙΔΗΣ...ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ...


Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2016

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ του Δρ.Ιωάννη Χριστοδούλου

Δεν φταίει το δέντρο που μου κρύβει τον ήλιο...
 Ούτε μια σκέψη που καλύπτει την αλήθεια... 
Δυο - τρία μέτρα παραπέρα, ο ήλιος λάμπει! 
Το ίδιο κι η αλήθεια, δυο - τρεις σκέψεις μακριά...
Το Εργαστήρι του Βίου

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2016

Ο ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΤΟΥ Κ.ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΥ από τον καθ.Θαν.Διαμαντόπουλο

Ο Κωστής Στεφανόπουλος –για τον οποίο μια σημαντική προσωπικότητα του εθνικού δημόσιου βίου είπε πρόσφατα πως έφτασε στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα πολιτικά ηττημένος, ανθρώπινα θλιμμένος, αλλά εθνικά περήφανος και αισιόδοξος- υπήρξε Πρόεδρος, υπήρξε Ο Πρόεδρος , της ελληνικής Δημοκρατίας. Ασήμαντο, έλασσον αξίωμα, δευτερεύων, ελάσσων ρόλος. 
Γιατί ο Κωστής Στεφανόπουλος θα μείνει στην Ιστορία, θα μείνει στις καρδιές των ανθρώπων, θα μείνει στα λεξικά της Πολιτικής, όχι ως ΠτΔ αλλά ως πρότυπο της δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός ή πρώτος υπουργός της, με την ετυμολογική κυριολεξία του όρου: ο πρωθυπηρέτης της, ο εξυψωτής της. Εφόσον έφτασε το προεδρικό αξίωμα, καθώς και την ταύτιση του λαού με τον φορέα του, εκεί που κανείς από τους μεταγενέστερους ΠτΔ, όσο ήθος, όση αυταπάρνηση, όση ανιδιοτέλεια και αν αυτοί επένδυσαν, είμαι δε σίγουρος πως θα συνεχίσουν να επενδύουν στην υπηρεσία του ρόλου τους, δεν θα μπορέσει, ποτέ ίσως, να φτάσει. 
Και θα ήταν ασφαλώς πολύ καλύτερο για τον τόπο, για τη μοίρα του, για την ποιότητα των στερεοτύπων και των απαιτήσεών του από τους δημόσιους λειτουργούς, αν ο Κωστής Στεφανόπουλος είχε υπάρξει, πολύ πιο νωρίς, και πρότυπο, επιλογή, αποδοχή της ελληνικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας, που, ως εκλογικό σώμα επιρρεπές στη διαβουκόληση, στην αυθυποβολή, και την αυταπάτη, ποτέ δεν τον στήριξε, ποτέ δεν τον τίμησε μαζικά με την ψήφο της, αλλά την οποία αυτός εξέφρασε και εξύψωσε και προσπάθησε να εξευγενίσει, με περισσότερες από μια εκφράσεις, εκφάνσεις ή εκδηλώσεις του δημόσιου λόγου του και του δημόσιου βίου του.
Ο Κωστής Στεφανόπουλος, επίσης, έχει ήδη καταγραφεί –εν ζωή είχε ήδη καταγραφεί- και καταξιωθεί ως η επιτομή της εντιμότητας και του ήθους. Προσέγγιση, ωστόσο, που και αυτή τον αδικεί κατάφωρα. Γιατί υπήρξε πολύ περισσότερα από ηθικός και έντιμος. 
Υπήρξε ο οραματιστής και υπηρέτης τής -απολύτως συμβατής με τις ευαισθησίες των άλλων λαών- εθνικής αξιοπρέπειας και ευπρέπειας (που συγκλονιστικά εξέφρασε με την προς Κλίντον ομιλία)…
Υπήρξε ο, μέχρι πλήρους αυταπάρνησης, αταλάντευτος και ανυπότακτος πολέμιος των πιο ιδιοτελών και πιο ανομολόγητων συμφερόντων των εγωιστών κατόχων οικονομικής και γνωμοδιαμορφωτικής ισχύος (τους οποίους άλλοι πολιτικοί τούς εξύβρισαν και τους απαξίωσαν μεν με χαρακτηρισμούς χαμαιτυπείου, αλλά επί της ουσίας, όμως, ουδόλως τους καταπολέμησαν)…
Υπήρξε αυτός, επιπρόσθετα, που εξέφρασε και υπηρέτησε, με συνέπεια, συνέχεια και αποτελεσματικότητα, τα συμφέροντα της χώρας, ακριβώς διότι είχε συνείδηση του μεγέθους, των ορίων και των αντικειμενικά προσδιοριζόμενων δυνατοτήτων της, με αποτέλεσμα να μη λογχίζει δονκιχωτικά στον αέρα, αλλά να προσπαθεί να αναστέλλει ή να χαλιναγωγεί όσους και επί των ημερών του έπασχαν από το σύνδρομο του μικρομέγαλου και τού -τελικώς πλήρως υποτασσόμενου στους ισχυρούς- δήθεν κοσμοκυρίαρχου ή δήθεν κοσμοαναπλάστη…
Υπήρξε, δε, ίσως πάνω από όλα, ο δημόσιος άνδρας ο οποίος πρόταξε το εθνωφελές του εκλογικά επωφελούς, το χρήσιμο του ευχάριστου, το αληθές του ευάκουστου, το μακροπρόθεσμο του βραχυπρόθεσμου, ιδίως δε το συνολικό, το εθνικό, δηλαδή το καλώς νοούμενο πατριωτικό, τού επωφελούς, ευχάριστου και προσοδοφόρου μόνον σε ισχυρά, οργανωμένα, εγωιστικά τμήματα του εθνικού όλου.
Υπό την έννοια, λοιπόν, αυτή ο Κωστής Στεφανόπουλος υπηρέτησε την Πολιτική ως ευγενή δραστηριότητα διακονίας του ολικού και του όλου (όπως προσδιοριζόταν από την αρχαιοελληνική έννοια της Πόλης) και όχι ως αυτό που ένας άλλος Κωστής, ο Παλαμάς, προσδιόριζε ως «πολιτικιά», δηλαδή ως εκπορνευμένη και εκπορνεύουσα εξυπηρέτηση των πιο ταπεινών ιδιοτελειών.
Πρόεδρε της καρδιάς των Ελλήνων, σεβαστέ, αναποτίμητε, αγαπημένε, πολύτιμε φίλε της καρδιάς μου, σε παρακαλώ, εκεί που θα πας, υπόβαλε τα σέβη μου και δώσε ένα φιλί και από μένα, όπως ασφαλώς και από τα παιδιά σας και τους άλλους δικούς της, στη μοναδική αρχόντισσα, την Κα Τζέννυ που σε συντρόφευσε και πλούτισε με σπάνια ποιότητα τη ζωή σου, παράλληλα δε ποτέ μην σταματήσεις, με το παράδειγμά σου, με την παρακαταθήκη σου, με τη διαδρομή σου, να φωτίζεις το τμήμα εκείνο της ελληνικής κοινωνίας που είναι επιδεκτικό φωτισμού, δηλαδή διαπερατό από τη λογική και τον
πολιτικό πολιτισμό που εσύ εξέφρασες.
Η εξυψωτική προσφορά σου στον πολιτικό πολιτισμό της χώρας είναι όμως το δεύτερο σημαντικότερο που κατάφερες. Γιατί το πιο όμορφο, το πιο σημαντικό, το πιο σπουδαίο που αφήνεις πίσω σου είναι η σπάνια οικογένειά σου που σου προσέφερε τόση αγάπη, μια αγάπη που μόνον πολύ σπάνιοι άνθρωποι αξίζουν και αποσπούν.
Στο καλό πολυαγαπημένε πρόεδρε, καλό δρόμο προς τον ουρανό. Ή, σε κάθε περίπτωση, καλό δρόμο προς τις πιο λαμπρές σελίδες της Ιστορίας...
''Εκφωνήθηκε στις 22/11/2016 στον Ι.Ν.Αγίου Δημητρίου Παλαιού Ψυχικού''

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2016

Η ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΪΚ

Χρειάζεται πολλή προσοχή για να μην διολισθήσουμε σε φασιστικές/ολοκληρωτικές πρακτικές χωρίς να το καταλάβουμε,όσοι χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο.
Βέβαια ποτέ δεν είναι αργά για να διορθώσουμε κάτι.
Στο διαδίκτυο τα πράγματα είναι λίγο μπερδεμένα, όμως είναι στο χέρι μας και συγκεκριμένα στο πληκτρολόγιο μας,να τα βάλουμε σε τάξη.
Κατ'αρχήν είναι λάθος η άνευ σκέψης, αποδοχή του οποιουδήποτε ως φίλου. 
Δεν είναι λογικό να κάνουμε φίλους άτομα χωρίς φωτογραφία και χωρίς στοιχεία της ζωής τους(τόπος διαμονής,τυχόν επάγγελμα,καταγωγή).
Δεν είναι στόχος και δεν ΠΡΕΠΕΙ να είναι στόχος η συλλογή πολλών διαδικτυακών φίλων,αλλά η συνεύρεση με ανθρώπους που θα μας κάνουν καλύτερους. 
Δεν είναι δυνατόν να έχουμε σαν φίλους άτομα που δεν δέχονται διαφορετική άποψη σε κάτι που γράφουν. Τα άτομα αυτά είναι κομπλεξικά και φασίστες.
 Το διαδίκτυο είναι ένα καφενείο της παλιάς εποχής όπου βρισκόμασταν και ανταλλάσσαμε σκέψεις χωρίς όμως κραυγές και χωρίς κόκκινες γραμμές.
Ακούω τον άλλον...εκφράζω την δική μου άποψη και στο τέλος βγάζω κάποιο συμπέρασμα.
Τώρα,  για να έρθω και στον τίτλο του κειμένου αυτού, δεν είναι δυνατόν να επιτρέπουμε σε κάποιους τοξικούς ανθρώπους να μας σχολιάζουν γιατί έχουμε βάλει λάϊκ like, σε κάποια ανάρτηση που αυτοί δεν επικροτούν! 
Είμαι ελεύθερος και δημοκρατικός πολίτης και βάζω λάϊκ όπου θέλω και όταν θέλω.
Αν δεχτούμε τέτοιες κριτικές τότε χάνουμε την ελευθερία έκφρασης , για την οποία έχουν γίνει αγώνες προκειμένου να υπάρχει!

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2016

ΤΟ ΚΑΨΙΜΟ ΤΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ

'' Έντονη δυσαρέσκεια προκάλεσε στη Νέα Δημοκρατία η δήλωση του βουλευτή της,  Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη ότι «είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάποιου να καίει τη σημαία».
Ειδικότερα, ο Μ.Βαρβιτσιώτης υποστήριξε ότι «είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάποιου να καίει τη σημαία. Θα προασπιζόμαστε το δικαίωμά του αυτό όσο και αν διαφωνούμε».''
Το θέμα αυτό προέκυψε τον Νοέμβριο του 2003. Σήμερα λοιπόν- το 2016- όλο το νεοφιλελεύθερο μπλοκ ''κλαίει'' για το κάψιμο της σημαίας μας.
Νομίζω ότι ο φαρισαϊσμός περισσεύει σε αυτή τη χώρα, στη χώρα μας!
Προσωπικά για μένα , το χειρότερο ''κάψιμο'' έγινε από τον τότε πρωθυπουργό Γ.Παπανδρέου, όταν έβαλε την χώρα υπό την εποπτεία του Δ.Ν.Τ. με φόντο το ακριτικό Καστελόριζο, στις 23 Απριλίου 2010!!!


ΟΙ...ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ του Γιάννη Λύχρου

Είναι σαφές ότι πρόκειται για ορδές ενηλίκων με «φερετζέδες» διαφόρων χρωμάτων σε μια προσπάθεια να κρύψουν τον φασισμό τους. 
Δεν κρύβεται ο «καραμαύρος» φασισμός ότι χρώμα και να χρησιμοποιήσουν.
Οι κάθε χρώματος φασίστες δεν μπορούν να ανατρέψουν ούτ
ε την ροή της ιστορίας, ούτε να την παραποιήσουν. 

Οι "αριστεροί" αφύσικοι υποστηρικτές τους, που νομίζουν ότι θα καρπωθούν ευκαιριακά "κάτι" από την δράση τους, να ξέρουν ότι συνδεόμενοι μαζί τους για αντι-ΣΥΡΙΖΙΚΑ οφέλη, θα έχουν κοινή τύχη την περιφρόνηση του λαού.
Ο Λαός στέλνει και θα συνεχίσει να στέλνει στην πολιτική λήθη και περιφρόνηση τον φασισμό όποια προβιά και αν φοράει.

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016

ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ! του Μιχάλη Βασιλάκη*


Υπάρχουν σταθμοί – κόμβοι στην ιστορία των λαών που αναδείχνουν τους όρους και ταυτόχρονα σηματοδοτούν τις διεργασίες για ποιοτικά άλματα-τομές στην συγκρότηση της ιστορικής τους συνείδησης.
Η νεολαιίστικη και λαϊκή εξεγερτική πυρκαγιά τον Νοέμβρη του ’73 αναμφίβολα ανήκει σ’ αυτούς τους ιστορικούς σταθμούς.
Με συγκρουσιακό πνεύμα αναψηλάφησε στη πράξη μέσα σε ένα τριήμερο ολόκληρο το πλέγμα των αντιθέσεων και των αντιφάσεων που κατέστησαν και άφησαν ανολοκλήρωτο ως έθνος – κράτος τον νεοελληνικό κοινωνικό σχηματισμό και αντιτάχθηκε στην ενσωμάτωση του με αυτούς τους όρους στον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας.
Αποτέλεσε την συνέχεια και τη δικαίωση της εθνικής αντίστασης και των κατοπινών αντιιμπεριαλιστικών αγώνων.
Έγινε ο πυρήνας συγκρότησης μιας κοινωνικής αριστεράς ικανής να επαναθεμελιώσει την πολιτική αριστερά ως φορέα μιας νέας λαϊκής δημοκρατικής εξουσίας.
Έβαλε το ζήτημα της εξουσίας μέσα από την ανάγκη διαμόρφωσης μιας νέας κοινωνικοπολιτικής ηγεμονίας που θα απαντούσε και στα ζητήματα της εθνικής ολοκλήρωσης σε συνδυασμό με το πλέγμα των διεθνικών σχέσεων της αναδυόμενης νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που θεμελίωνε μια νέα τάξη πραγμάτων για ολόκληρο τον κόσμο. 
Η εσπευσμένη «Βοναπαρτική» παλινόρθωση του ’74 με την αριστερή πολιτική νομιμοποίηση «Καραμανλής ή Τανκς», ήταν η απάντηση της άρχουσας τάξης στην εξεγερτική πυρκαγιά του Πολυτεχνείου και στο βασικό ζήτημα εξουσίας που αυτή έβαζε.
Αντίπαλος στην καθολική ουσία του Πολυτεχνείου δεν ήταν μόνο και κύρια η στρατοκρατική χούντα και οι ματωμένες ερπύστριες των τανκς. Ήταν ολόκληρο το εξουσιαστικό μεταπολιτευτικό κοινωνικοπολιτικό  σύστημα που οικοδομήθηκε με αρχή την «Βοναπαρτική» παλινόρθωση.
Η συγκυρία από κάθε άποψη δεν ήταν με το μέρος της εξέγερσης και την βαθύτερη πολιτική της ουσία.
Η αριστερά ήδη σε παρακμιακή φάση δεν ήταν εξ’ ορισμού σε θέση να διατυπώσει μια πρόταση εξουσίας ριζοσπαστικών δημοκρατικών αλλαγών που η εξέγερση έβαζε σαν ζήτημα άμεσης πάλης φτάνοντας νομοτελειακά στο «Καραμανλής ή Τανκς».
Υπερφαλαγγίστηκε από την ριζοσπαστική σοσιαλδημοκρατία που με την πρόταση εξουσίας του ΠΑΣΟΚ πρόβαλε σαν πολιτικός κληρονόμος του Πολυτεχνείου και της εξέγερσης. Αφού θήτευσε (θητεύσαμε) ως αριστερά για χρόνια στην ουρά του ΠΑΣΟΚ και του «Καραμανλής ή Τανκς» η Αριστερά αυτοαπομονώθηκε σε ένα διαχρονικό καταγγελτικό λόγο, εξυπηρετικό του συστήματος με τον οποίο διεκδικεί σήμερα το ρόλο του προφήτη αποσπώντας την ευαρέσκεια της αγοραίας συστημικής δημοσιολογίας και τα συγχαρητήρια του Ιερώνυμου, του οποίου η ψυχή σκιρτάει από τον ήχο των νομισμάτων στα εκκλησιαστικά παγκάρια!
Το «Βυθίσατε το Χόρα» ως άρνηση της άρνησης, αποτέλεσε το δίαυλο αποφόρτισης της αντίθεσης Δεξιά – αντιδεξιά και αντί να μπει στο χρονοντούλαπο  της ιστορίας η δεξιά, μπήκε σε αυτό η πρόταση εξουσίας της ριζοσπαστικής σοσιαλδημοκρατίας.
Το σύστημα του δικομματισμού έτσι παρά τις ποσοτικές διαφορές σε ποιοτική ενότητα έγινε η  πραγματικότητα που διαφέντεψε το λαό και τη χώρα για 35 και πάνω χρόνια με κατάληξη την διεθνή ιμπεριαλιστική επιτροπεία.
Ο λαός εγκλωβίστηκε στη μεγάλη ιδέα του ιμπεριαλιστικού μετασχηματισμού της χώρας με την ένταξη της όπως-όπως και ανεξάρτητα από όρους, στον κεντρικό ευρωπαϊκό ιμπεριαλιστικό πυρήνα. Με αυτόν τον μετασχηματισμό θα έπαιρνε μέρος στη ληστεία της παγκόσμιας  ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ως ενιαίος ευρωπαϊκός κοινωνικός χώρος. (Μισθοί Βρυξελλών και όχι Αθηνών!!!).
Σε αυτή την κατεύθυνση ο δικομματισμός συγκέντρωνε την εκλογική αποδοχή του 90% και πάνω του εκλογικού σώματος, όχι τυχαία.
Ο μετασχηματισμός της χώρας σε καταναλωτική αγορά με την υποθήκευση του γεωπολιτικού της χώρου και της εργασίας αρκετών μεταγενέστερων γενεών, δεν συγκρότησε κοινωνικό κράτος, αλλά ένα κράτος διαφθοράς, κλεπταποδόχων, τσαμπάσηδων και κάθε είδους παρασιτικών στρωμάτων. Μέσα σε μια δεκαετία ‘90-2000 που η χώρα γέμισε εργοστασιακά κουφάρια, βιομηχανικά νεκροταφεία και αραχνιασμένους γεωργικούς συνεταιρισμούς αναδείχθηκε ως πραγματικό θαύμα μέσα στις 20 πλουσιότερες και πιο αναπτυγμένες χώρες του κόσμου! Το ΑΕΠ της, η ποιοτική του σύνθεση ήταν ανώτερη της ποιοτικής σύνθεσης των Η.Π.Α, της Βρετανίας, της Ιαπωνίας…
Η ανάπτυξη της σκαρφάλωνε στο 4-5% ετησίως σε πενταπλάσιο ποσοστό του μέσου ευρωπαϊκού όρου που μόνο με τον κινεζικό ρυθμό ανάπτυξης μπορούσε να συγκριθεί. Θαύματα όμως δεν υπάρχουν και για αυτό από το Καστελόριζο το 2010 με διάγγελμα, ζητήσαμε την ιμπεριαλιστική προστασία των Η.Π.Α απέναντι στους Γερμανικούς χαυλιόδοντες ( το πιστόλι στο τραπέζι!!!).    
Η χώρα με αίτημα του δικομματικού εξουσιαστικού πολιτικού συστήματος έγινε επίσημα και τυπικά όργανο και υπομόχλιο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για παγκόσμια ηγεμονία  
«ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ». Η διαχρονική του εμβέλεια, ενεργοποιεί  τα μη εξαρτημένα αντανακλαστικά της εργατικής τάξης και του λαού, που ως κοινωνική αριστερά με το κίνημα των πλατειών απευθύνεται στην πολιτική αριστερά απαιτώντας την χάραξη μιας γραμμής διεξόδου. 
«ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ» τον Γενάρη του 2015 διασφαλίζει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία του μετώπου της αριστεράς και την διαχείριση της εξουσίας απ’αυτήν.
«ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ» τον Ιούλη του 2015 με το 63% στο δημοψήφισμα να ματαιώνει κάθε προσπάθεια εμφυλιοπολεμικής σύγκρουσης, που επιχειρεί το μέτωπο της τρόικας εσωτερικού και εξωτερικού για την παλινόρθωση της εξουσίας του δικομματισμού.
«ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ» με τον κορυφαίο κρατικό παράγοντα-Πρωθυπουργό του μετεμφυλιακού κράτους, να υποκλίνεται στην θυσία των 200 κομμουνιστών της Καισαριανής!
«ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ» ο αναρχικός χώρος αλλά και συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των δυνάμεων καταστολής καταλαμβάνουν τα γραφεία του κόμματος εξουσίας χωρίς να ανοίξει μύτη!
«ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ» 1.5 εκατομμύριο άνεργοι έχουν πλήρη πρόσβαση στο σύστημα περίθαλψης και υγείας.
«ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ» η παιδεία είναι δημόσιο αγαθό και ο μαθητής σπουδαστής δεν είναι πελάτης!
«ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ» ο εκπρόσωπος της πλανητικής ηγεμονίας με όλα τα σύμβολα της στρατιωτικής, οικονομικής και πολιτικής ηγεμονίας της, έρχεται στην Αθήνα  για να διαπραγματευτεί την θέση της στην παγκόσμια σκακιέρα των ανταγωνισμών, πιστοποιώντας τον κομβικό πολιτικό ρόλο της χώρας σε αυτούς.
«ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ» η εξέγερση ούτε εξουσιοδοτεί ούτε κρίνει αφ’ υψηλού και ουδέτερα είναι πράξη ζωντανή, άμεση, σκόπιμη, καθημερινή. 
Δεν δικαιώνεται, διεκδικεί την δικαίωση στην άπειρη πολλαπλότητα του κοινωνικού γίγνεσθαι.
ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ! ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ!    

*Ο Μιχ.Βασιλάκης είναι γραμματέας του Εργατικού Αντιιμπεριαλιστικού Μετώπου (ΕΑΜ)

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2016

Η ΤΙΜΙΑ ΖΩΝΗ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Ενα θέμα θρησκευτικό πρέπει πάντα να το ακουμπάμε με ΑΠΟΛΥΤΟ σεβασμό, είτε είναι κάποιος θρησκευόμενος είτε όχι.
Στην Πάτρα λοιπόν ο ηγούμενος της Μονής Βατοπεδίου έφερε την Τιμία Ζώνη της Παναγίας σε δημόσιο προσκύνημα.
Χιλιάδες κόσμου πήγαν και εναπόθεσαν ελπίδες και σεβασμό.
Μάλιστα έμαθα ότι την πήγαν και στους ασθενείς του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Ρίου, ενέργεια που θεωρώ αξιέπαινη.
Μέχρι εδώ καλά!
Δύο παρατηρήσεις/ερωτήματα τώρα!
Ελπίζω κάποιος να δώσει απάντηση.
-1ο ερώτημα:
Που φυλασσόταν η Τιμία Ζώνη κάθε βράδυ κατά την εδώ παραμονή της;;; Δεν ρωτώ τυχαία!!!
-2ο ερώτημα:
 Γιατί έπρεπε να την μεταφέρουν στην Αστυνομική Διεύθυνση Πατρών προκειμένου να την προσκυνήσει το εκεί αστυνομικό και πολιτικό προσωπικό; Δεν είχαν την δυνατότητα να πάνε στην Εκκλησία οι ίδιοι;
Θεωρώ για το δεύτερο ερώτημα, ότι αποτελεί ατόπημα σοβαρό!
Για το πρώτο ερώτημα ελπίζω κάποιος να απαντήσει.

ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ

Πολλές φορές ένα μικρό μπλογκ όπως είναι η ''Λαϊκή Πατρών'' μπορεί να καταφέρει πράγματα που δεν καταφέρνουν μεγάλες ηλεκτρονικές εφημερίδες.
Η συγκρότηση του ΕΣΡ αποτελεί για μένα μεγάλη χαρά, γιατί δημοσίευσα εκ των πρώτων την επιστολή Δ.Τεμπονέρα και την απέστειλα μάλιστα σε πολλούς ανθρώπους που έχουν σχέση με το θέμα,εισηγούμενος την αποδοχή της.
Χιλιάδες συμπατριώτες διάβασαν το άρθρο μας αυτό, όπως είδα από τα σταστικά στοιχεία και αισθάνθηκα ιδιαίτερη  τιμή.
Ολοι μαζί οι προοδευτικοί και προβληματιζόμενοι πολίτες προχωράμε μπροστά.
Στόχος μας είναι η επιτυχία της Κυβέρνησης για τον κύριο λόγο ότι επιτυχία της Κυβέρνησης, σημαίνει σπάσιμο των δεσμών της επιτροπείας στην οποία μας οδήγησαν ενέργειες και παραλείψεις του παλιού συστήματος.

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2016

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΓΕΡΑΤΕΙΑ;;;

Διαβάζω εδώ και δυό τρεις μέρες και έχω αηδιάσει τους ανθρώπους αυτής της κομπλεξικής χώρας που ζω!
Εγινε Υπουργός μια γυναίκα 31 χρόνων...
Ε και;;;
Τι έχετε μέσα στο κρανίο σας; Εγκέφαλο έχετε ή χολή;
Γραμματείς και Φαρισαίοι!!!
Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος δεν έγινε ο νεώτερος υγηγητής στην πανεπιστημιακή ιστορία , 27 χρόνων, στην Νομική Αθηνών;
Πόσοι γιατροί δεν βγαίνουμε 25 χρονών και αρχίζουμε να δουλεύουμε;
Ποιός γιατρός σας εξετάζει στα εξωτερικά ιατρεία και σας βοηθάει; Ο παλιός γιατρός; Οχι βέβαια! Ο ειδικευόμενος με ηλικία από 25 μέχρι 30 χρόνων!
Κι όμως αυτές οι στρατιές γιατρών έχουν σώσει ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ!!!
Σταματήστε λοιπόν τα παπατζηλίκια και τις δήθεν ευαισθησίες!
Αφήστε όποιον θέλει να προσφέρει να κάνει την δουλειά του!
Εκ του αποτελέσματος κρινόμεθα!

ΝΟΜΙΖΑ ΠΩΣ ΗΜΟΥΝ ΑΛΛΟΣ

Μια φορά κι έναν καιρό μια μητέρα ξεκίνησε να πάει στον καθηγητή του παιδιού της, για να πληροφορηθεί την πρόοδο του...
Το παιδί ήταν καλός μαθητής, επιμελής, όχι κάτι το φοβερό σαν μυαλό,αλλά προσπαθούσε...
Δυστυχώς ο καθηγητής και η μητέρα έκαναν ένα λάθος.
Είναι ένα διαχρονικό λάθος που έχουμε κάνει όλοι.
Υπερόνισαν την επίδοση του μαθητή για να ανέβει το ηθικό του.Του είπαν ότι είναι καταπληκτικός,αστέρι...
Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτε παραπάνω για να βελτιωθείς...
Εχεις φτάσει στην κορυφή!!!
Ο μαθητής όμως είναι παιδί...
Δεν είναι ιδιαίτερα εύστροφος...
Νόμισε ότι με τα καλά λόγια τελείωσε...Δεν χρειάζεται να ξαναδιαβάσει! Θεώρησε ότι είναι ίδιος με τους άλλους αριστούχους της τάξης,που εκτός από επιμέλεια είχαν και μυαλό και αγωνίζονταν καθημερινά...
Σταμάτησε λοιπόν τις προσπάθειες και κάθησε σαν Ολύμπιος Θεός με σταυρωμένα τα χέρια στην κοιλιά του και κοιμόταν όρθιος στην τάξη (καθιστός για την ακρίβεια).
Ηρθε η επόμενη αξιολόγηση και οι βαθμοί-όπως ήταν λογικό-κατρακύλισαν...
Τότε ο νεαρός τα έβαλε με τον καθηγητή και ΟΧΙ με τον εαυτό του!!!
Συσπείρωσε γύρω του όλους τους μέτριους της τάξης και άρχισε να μηχανορραφεί εις βάρος του παλιού ευεργέτη του!!!
Νόμισε κοιτάζοντας τον καθρέφτη του, ότι έβλεπε μια διάνοια και όχι έναν μέτριο μαθητάκο που δεν είχε πετύχει τίποτε άλλο μέχρι τότε , παρά την επιβράβευση κάποιων μετρίων σαν αυτόν τον ίδιο...
Ετσι τον ''σκότωσε'' το ίδιο το είδωλό του...

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2016

ΠΡΟΣΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΣΤΟΧΟ

''Δύο άνθρωποι στο δάσος αποφάσισαν να κάνουν ένα διαγωνισμό κοψίματος ξύλων. Πήραν από ένα πριόνι και ξεκίνησαν να κόβουν κορμούς.
Όμως ο ένας από αυτούς κάθε τόσο σταματούσε το κόψιμο, έπαιρνε το πριόνι και έμπαινε στην καλύβα του. Έβγαινε μετά από δέκα λεπτά και συνέχιζε. Ο άλλος δεν σταματούσε να πριονίζει, και χαμογελούσε, βέβαιος για τη νίκη του.
Όταν τελειώσανε δεν χρειαζόταν καν να μετρήσουν τα κομμένα ξύλα. Ο σωρός εκείνου που κάθε τόσο σταματούσε ήταν εμφανώς μεγαλύτερος.
– Πώς έγινε αυτό; τον ρώτησε ο ηττημένος. Εγώ δεν σταμάτησα στιγμή να πριονίζω, ενώ εσύ κάθε τόσο έμπαινες στην καλύβα σου.
– Ναι, αλλά εγώ, όταν έμπαινα μέσα, ακόνιζα το πριόνι μου, του απάντησε ο νικητής''.
Αυτή η ωραία και διαδακτική ιστορία αφιερώνεται σε όσους φέρνουν την καταστροφή για την αλλαγή κάποιου προσώπου στην κυβέρνηση.
Δεν αλλάζουν οι στόχοι, αλλάζει η στρατηγική.
Από άλλη θέση στην σκακιέρα κερδίζεις το παιχνίδι.
Αν τα πιόνια δεν αλλάζουν θέση το παιχνίδι θα χαθεί.

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2016

ΚΛΕΙΔΙΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΛΕΙΔΙΑ ΨΥΧΗΣ του Θανάση Πρίσκου

Περνώντας πάνω απ' το τετράδιό του, τον είδα να κρύβει με επιμέλεια κάτι, σαν να ντρέπεται γι' αυτό. Ανάμεσα στα δαχτυλάκια του, παρατήρησα μια όμορφη αραβική γραφή.
 Τον ρώτησα αν είναι αραβικά γράμματα και διστακτικά μου απάντησε "ναι"...
Τότε με ενθουσιασμό, του είπα πως αγαπώ πολύ την αραβική γραφή, γιατί μοιάζει με ζωγραφική και πως θα ήθελα να μου την μάθει...
Εκείνος χαμογελαστός, δέχτηκε και άρχισε να σχεδιάζει το πρώτο μας μάθημα.
 Η υπόλοιπη τάξη, έδειξε αμέσως μεγάλο ενδιαφέρον και, επίσης, ενθουσιασμό: "κύριε, μοιάζει όντως με ζωγραφική", "κύριε δεν καταλαβαίνουμε τι γράφει, αλλά είναι όμορφα τα γράμματα"...
Εκείνος περήφανος που αναλάμβανε να μας ξετυλίξει τα μυστικά μιας γραφής που μόνο εκείνος γνώριζε και που παράλληλα, τόσο πολύ μας γοήτευε. 
Οι πρώτες σημειώσεις των μαθημάτων αραβικών μου λοιπόν, με δάσκαλο τον καλό μου Φάρες...
Κλειδιά και αντικλείδια ψυχής...το μόνο που χρειάζεται, είναι αγάπη και ενδιαφέρον...και όλα τα άλλα έρχονται απολύτως φυσιολογικά...

5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1912 Η ΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΙΚΑΡΙΑΣ του Γιώργου Καρρέρ

ΦΡ. ΚΑΡΡΕΡ 1841-1917
Σαν σήμερα το 1912, ναυτικό άγημα, το οποίο μεταφέρθηκε από το αντιτορπιλικό «Θύελλα», αποβιβάθηκε στην Ικαρία η οποία επισήμως πλέον, ενώθηκε με την υπόλοιπη Ελλάδα.
Λίγες ημέρες νωρίτερα, εκπρόσωποι του νησιού, είχαν επισκεφθεί τον Ναύαρχο Κουντουριώτη στην Λήμνο και του επέδωσαν ψήφισμα με το οποίο κήρυσσαν την Ένωση του νησιού με την Μητέρα Πατρίδα.
Στις 17 Ιουλίου 1912 οι επαναστατημένοι Ικαριώτες εξεδίωξαν τις μικρές τουρκικές φρουρές, με αρχηγό τον ιατρό Ιωάννη Μαλαχία. Για 5 μήνες η Ικαρία παρέμεινε ανεξάρτητη πολιτεία, με τις δικές της ένοπλες δυνάμεις, σφραγίδες και ύμνο ως η Ελευθέρα Πολιτεία Ικαρίας.
 Μετά την έκρηξη του Ελληνοτουρκικού πολέμου και την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και των άλλων νησιών η Εθνοσυνέλευση της Ικαρίας απεφάσισε την ένωσή της με την Ελλάδα.
Κατά το πεντάμηνο διάστημα του βίου της Ελευθέρας Πολιτείας της Ικαρίας είχε καθιερωθεί ιδιαίτερος Εθνικός Ύμνος σε στίχους του Ζακύνθιου λογίου Φρειδερίκου Καρρέρ (1841-1917), αδελφού του συνθέτη Παύλου Καρρέρ. Η μελοποίησις του Ύμνου είχε γίνει από τον συνθέτη Κωνσταντίνο Ψάχο (1866-1949).
ΕΙΣ ΙΚΑΡΙΑΝ
Απ’ το δώμα του Πλάστη σταλμένη
η Θεά η γλυκιά, κατεβαίνει
με ρομφαία στο ένα της χέρι
και στο άλλο αναμμένο δαδί,
τη χαρά και το φως για να φέρει
στο μικρό αλλ’ ανδρείο νησί.
Και τα σίδερα σκίζει, σκορπάει
καίει τα ράκη, μακριά τα πετάει
που από χρόνια το είχαν ζωσμένο
το νησάκι τ’ ωραίο σφικτά,
γιατί ήταν το μαύρο δεμένο
στην πικρή του βαρβάρου σκλαβιά.
Και κινώντας το κάτασπρο χέρι
με το πύρινο πού ‘χε μαχαίρι
με ολόχρυσα γράφει ψηφία
στου μαρμάρου την πλάκα βαθειά:
“Είσαι αθάνατη, ναι, ΙΚΑΡΙΑ
και στεφάνια σου πρέπουν πολλά”
Ζάκυνθος – Αύγουστος 1912
Φρ. Καρρέρ

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2016

"Καρναβάλι για την Υγεία" του Κώστα Γιαννάκενα

"Πως να κάνεις εύκολα ευκαιριακές συμμαχίες"

Παρά την συμμετοχή ατόμων από Αμαλιάδα, Λευκάδα, Μεσολόγγι, Δρομοκαΐτειο (Αθήνας) - βλ. φωτογραφίες - παρά την "παρουσία" σωματείων τοπικών και μη και παρά την ονομαστική συμμετοχή φορέων ο αριθμός των διαδηλωτών ήταν αντικειμενικά μικρότερος του αναμενόμενου (κι ας λένε για 2-3000 τα ΜΜΕ). Αν αναλογιστεί κανείς τα μέλη διαφόρων σωματείων, ενώσεων κτλ θα κατανοήσει πόσο αξιολύπητη ήταν η παρουσία τους σήμερα.
Ας μη παρεξηγηθώ όμως... τα αιτήματα είναι γενικά δίκαια και με κοινωνικό χαρακτήρα που δεν αμφισβητεί κανείς αντικειμενικά. Ποιος λογικός άλλωστε θα αμφισβητήσει την ελλείψεις που υπάρχουν στην Υγεία, τόσο σε προσωπικό όσο και σε σύγχρονο εξοπλισμό, υποδομές κτλ?
Ωστόσο, όταν ένα δίκαιο και διαχρονικό αίτημα για καλύτερη ποιότητα Υγείας και περίθαλψης γίνεται αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης και δη από άτομα που αποτελούν οι ίδιοι σημαντικό αίτιο της παθογένειας του ΕΣΥ κι όμως έχουν το θράσος να ασκούν κριτική χωρίς να αναλογίζονται τις δικές τους ευθύνες τότε η όλη έννοια της διαμαρτυρίας μετατρέπεται σε ένα φαιδρό θέατρο σκιών.
Που ήταν τα προηγούμενα χρόνια η αγωνιστικότητα της ΠΟΕΔΗΝ? Ή ήταν όλα καλά τότε επί των προηγούμενων κυβερνήσεων με τις οποίες είχαν καλή "συνεργασία"? Που ήταν οι ΠΟΕΔΗΝ επί υπουργίας Λοβέρδου, Γεωργιάδη και Βορίδη? Ήταν όλα καλά τότε επειδή αυτοί οι τυμβωρύχοι της Δημόσιας Υγείας ήταν ομοϊδεάτες με την ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ? Τώρα που αντικειμενικά γίνονται ορατές κάποιες θετικές εξελίξεις, στον τομέα της Υγείας, στην κοινωνία, έστω και με μικρά αλλά σταθερά βήματα - ας μην αγνοούμε την κατάσταση στην οποία έφεραν οι "δικοί" τους τη χώρα - τώρα ξύπνησαν οι "επαναστάτες"? Ή θίχτηκαν κάποια συμφέροντα και βολέματα και αντιδρούν?
Εντυπωσιακές οι φωτογραφίες συμμετεχόντων στη πορεία.... Οι αναμενόμενες γνωστές φάτσες "συνδικαλιστών" που μόνο χλεύη προκαλούν σε όσους γνωρίζουν, οι εκπροσώπηση κομματικών φορέων (που είναι λογικό και αναμενόμενο) και φυσικά η εκπροσώπηση πολιτικών σχημάτων ήσσονος σημασίας που πάντα εκμεταλλεύονται την κάθε ευκαιρία για λίγη δημοσιότητα.
Τον σεβασμό μου θέλω να εκφράσω σε κάποιους συλλόγους πασχόντων αλλά και εργαζόμενους που συμμετείχαν με αγνές προθέσεις και που δεν πήγαν στην πορεία ως κομπάρσοι στο σενάριο αυτών που έχουν υποβιβάσει κάθε έννοια του υγιούς συνδικαλισμού σε ένα ατέρμονο ιδιοτελές "άθλημα". Και που σύντομα θα ζητήσουν τους ψήφους μας προτάσσοντας και την "αγωνιστική" τους παρουσία στο σημερινό Καρναβάλι για την Υγεία ως τεκμήριο επαναστατικής δράσης....
Το ήθος των "προσωπικοτήτων" που έκαναν την εμφάνισή τους είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον που προσδίδει νέους και διευρυμένους ορίζοντες σε αυτό που ονομάζεται "ανίερες συμμαχίες". Παραδοσιακοί "εχθροί", πολιτικοί "αντίπαλοι" και άτομα που έχουν αλληλομηνυθεί για διασυρμό, σπίλωση κι ότι άλλο, άτομα που αλληλοκατηγορούνται για πάσης φύσεως ανήθικες συμπεριφορές εντός κι εκτός θεσμικών ρόλων.... που τώρα βρίσκονται όλοι μαζί ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές που ΨΗΦΙΣΤΗΚΑΝ από τα ίδια τα κόμματα με τα οποία στηρίζουν ή και πολιτεύονται! Πόσο υποκρισία πια! Εδώ εξαιρώ το ΠΑΜΕ που χορεύει στο δικό του ρυθμό όπως πάντα. Αλλά ειδικά κάποιες ευκαιριακές λυκοφιλίες που παρατήρησα προκαλούν αηδία και μόνο.
Αλλά πάντα θεωρούσα ότι κανείς δεν χάνει την αξιοπρέπειά του παρά μόνο αν την παραδώσει ο ίδιος...