Παρασκευή 28 Απριλίου 2017

Σπύρος Μουστακλής

χαρακτικό του Τάσσου 



 Ο Σπύρος Μουστακλής ήταν αξιωματικός του στρατού με σημαντική αντιδικτατορική δράση. Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1926 και σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. 
Έλαβε μέρος στον εμφύλιο πόλεμο και συμμετείχε στο Κίνημα του Ναυτικού. Συνεργάστηκε με τους αξιωματικούς του Ναυτικού ως ταγματάρχης και ήταν από τους λίγους αξιωματικούς του Στρατού που πήραν μέρος.
Η γυναίκα του Χριστίνα είχε πει σε συνέντευξή της, χρόνια αργότερα:
«Εμείς κάναμε το χρέος μας. Έτσι έπρεπε να κάνουμε. Η δικτατορία και ό, τι ζήσαμε ήταν ολοκαύτωμα. Όσοι λένε ότι «μια χούντα μας χρειάζεται» δεν έχουν ζήσει την κτηνωδία των ανθρώπων που έφεραν τη δικτατορία στην Ελλάδα. Οι οποίοι αμετανόητοι και σκληροί ώς απάνθρωποι, ούτε τότε, ούτε τώρα, ύστερα από 43 ολόκληρα χρόνια ζήτησαν ποτέ τους μια συγγνώμη … 
Όταν το 1973 ο Σπύρος Μουστακλής βρέθηκε στα χέρια των γιατρών του 401 «ένα κομμάτι συκώτι», όπως τον χαρακτήρισε η κυρία Πολίτη που τον παρέλαβε, κανείς δεν τίμησε τον όρκο του στον Ιπποκράτη. Έκαναν ό, τι ήθελαν σε έναν άνθρωπο που είχε χάσει τα πάντα. Δεν ειδοποίησαν ποτέ κανέναν συγγενή του για την κατάστασή του και σαράντα επτά ολόκληρες μέρες έκρυβαν έναν ζωντανό νεκρό, συνωμοτώντας με τους δικτάτορες και καλύπτοντας του δήμιους των ΕΑΤ-ΕΣΑ. 
Ούτε και εκείνοι ζήτησαν μια συγγνώμη όλα αυτά τα χρόνια. Εγώ προσπάθησα να περισώσω ό, τι είχε απομείνει από τον άνδρα μου και να σταθώ δίπλα στην κόρη μας, τη Ναταλί, που ήταν τότε μόλις δεκαέξι μηνών. Προσπάθησα όλα αυτά τα χρόνια να υπερασπιστώ τον αγώνα και τη θυσία του και δεν σας κρύβω ότι ο ίδιος πόνος που βίωνα τότε, ίδιος και απαράλλαχτος σφίγγει την καρδιά μου. Η κόρη μου έλεγε: «Μαμά, γιατί δεν χαμογελάς; Όπως η θεία; «Ήταν μικρό παιδί και βίωνε αυτή την τραγική κατάσταση. Καθώς μεγάλωσε ένιωθε περήφανη για τον πατέρα της, αλλά δεν έπαυε να έχει ζήσει μέσα στη θλίψη τα παιδικά της χρόνια»
Ο ταγματάρχης Μουστακλής πέθανε παράλυτος στις 28 Απρίλη 1986, μετά από φριχτά βασανιστήρια που υπέστη κατά τις 47 ημέρες που κρατήθηκε στα κρατητήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ, για τη συμμετοχή του στο αποτυχημένο Κίνημα του Ναυτικού (Μάης 1973) για την ανατροπή της χούντας. Μέχρι να πεθάνει κατέθετε κάθε χρόνο στεφάνι στην επέτειο του Πολυτεχνείου.
Ο Μουστακλής είναι ελάχιστα γνωστός για την προσφορά του στην αντίσταση κατά της χούντας. Παρακάτω παραθέτουμε σχετικό άρθρο του Αντρέα Μπούσιου που δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία στις 16 Νοέμβρη 2003, και απόσπασμα από την εκπομπή «Μηχανή του Χρόνου¨ του Χρίστου Βασιλόπουλου.
– Σπύρο, κάνε ένα τσιγάρο και μετά ξεκινάμε…
Ο Σπύρος… «μιλούσε» με τις εκφράσεις του. Ο Σπύρος μπορούσε να κινηθεί. Η αρχική διάγνωση ήταν αφασία κινητικού τύπου, με μπλοκαρισμένο το κέντρο της κίνησης και της ομιλίας, εξαιτίας του εγκεφαλικού που προκλήθηκε από βίαιο χτύπημα στην καρωτίδα.
Το τσιγάρο γλιστράει από το χέρι του που τρέμει και κυλάει στο πάτωμα… Το πρόσωπο του Σπύρου αρχίζει να «μιλάει»…
Το μάτι του φυσιοθεραπευτή «κλέβει» τις εκφράσεις του Σπύρου, αλλά συνεχίζει να κάνει τη δουλειά του.
Απέναντι, η δεκάχρονη Ολγίτσα συνεχίζει τον δικό της Γολγοθά στο φυσιοθεραπευτήριο του ΚΑΤ.
Ο Σπύρος δεν μπορεί να πιάσει το τσιγάρο. Νευριάζει. Εξοργίζεται. Αρχίζει να βγάζει άναρθρες κραυγές.
– Σπύρο, πιάσ’ το μόνος σου, του απαντά κοφτά ο φυσιοθεραπευτής.
Ο Σπύρος έχει ήδη κοκκινίσει. Τα κατεστραμμένα νευρικά κύτταρα δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις εντολές του εγκεφάλου.
– Τι περιμένεις, Σπύρο; ΠΙΑΣ’ ΤΟ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ… Κοίτα την Ολγα τι κάνει, φωνάζει σχεδόν ουρλιάζοντας πια ο φυσιοθεραπευτής…
Ο Σπύρος αντιδρά. Το κοκκινισμένο πρόσωπό του… «ουρλιάζει»… Το ιατρείο του ΚΑΤ γεμίζει από τις φωνές του φυσιοθεραπευτή και τις άναρθρες κραυγές του Σπύρου.
Η Ολγα έχει σταματήσει τη φυσιοθεραπεία και κοιτά.
Το πρόσωπο του Σπύρου συνεχίζει να… «ουρλιάζει». Το σώμα του αρχίζει να σηκώνεται από την καρέκλα από ένα περίεργο ηλεκτρικό ρεύμα θέλησης που ξυπνά μέσα του.
Το στόμα του Σπύρου θυμάται και…
– ΓΑΜΩ… ΓΑΜΩ…
Ο φυσιοθεραπευτής σταματάει να μιλάει και τα μάτια του ρουφάνε ευχαρίστηση από τις νευρικές κινήσεις του Σπύρου που έχει σηκωθεί και έχει πιάσει το τσιγάρο.
Ο Σπύρος κάθεται μόνος του. Ανάβει με δυσκολία το τσιγάρο. Ο «κόκκινος» Σπύρος πάλλεται από οργισμένη χαρά. Κι όλα αυτά γιατί ήταν… «κόκκινος».
«Ηταν το χειρότερο περιστατικό που είχε έρθει μέχρι τότε, αλλά και από τότε και μετά…» θυμάται η Ντία Τσερμπίνη, φυσιοθεραπεύτρια στο ΚΑΤ. «Ηταν ένα μαύρο σώμα με πληγές παντού. Ηταν φρικτό».
Ύστερα από πέντε μήνες ο Σπύρος Μουστακλής άρχισε να σηκώνεται, με τη βοήθεια της Χριστίνας, της γυναίκας του, και των νοσοκόμων του ΚΑΤ, μόνο με βοηθητικά μηχανήματα.
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που σηκώθηκε. Είχε βουίξει όλος ο έκτος όροφος: – Ο Σπύρος σηκώθηκε! Ο Σπύρος σηκώθηκε! Από στόμα σε στόμα. Είχαμε ανατριχιάσει από χαρά όλοι» μας λέει η κυρία Τσερμπίνη, που στάθηκε από την πρώτη μέρα δίπλα του, όχι μόνο από επαγγελματική ευσυνειδησία.
Καθημερινή συντροφιά του μετά τη μεταπολίτευση, ο Αλέκος Παναγούλης, ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, ο Γιάννης Αλευράς. Αυτοί που ήξεραν και βίωσαν και το πριν και το μετά.
Έζησε δυόμισι χρόνια στο δωμάτιο 609 και κατάφερε να βγει από το νοσοκομείο, γιατί ήταν ήρωας όχι μόνο πριν… αλλά και μετά.
Από το Μάιο του 1973 έως τις 28 Απριλίου του 1986 που πέθανε δεν μίλησε ποτέ όπως όλοι οι άνθρωποι. Οι μόνες λέξεις που έβγαιναν από το στόμα του ήταν οι βρισιές που έλεγε στους βασανιστές του τις ώρες της φρίκης. Ήταν οι μόνες που έμειναν χαραγμένες στον εγκέφαλό του. Οι άλλες σβήστηκαν από τα χτυπήματα.
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα ανώνυμα τηλεφωνήματα που γίνονταν καθημερινά στο γραφείο μου και με ρωτούσαν: Μίλησε;» μας λέει η κυρία Τσερμπίνη.
Ο Σπύρος Μουστακλής δεν μίλησε, όπως περίμεναν… αυτοί που έκαναν τα ανώνυμα τηλεφωνήματα. Μίλησε όμως με τον δικό του τρόπο… Μιλούσε τα υπόλοιπα 13 χρόνια που έζησε με το… πρόσωπό του.
Με την ύπαρξή του…

Πέμπτη 27 Απριλίου 2017

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ του Διονυσίου Σολωμού

...Οι καμπάνες πλερωμένες,

έκαναν σα βουρλισμένες...

-Απόσπασμα από το σατιρικό ποίημα του εθνικού ποιητή μας,που αφιερώνεται στα σκουπίδια της κοινωνίας μας.

Πέμπτη 20 Απριλίου 2017

ΜΙΣΟΣ ΑΙΩΝΑΣ... ΣΑΝ ΧΘΕΣ

Που πας ;;; 
Δεν άκουσες το ραδιόφωνο; έχουμε δικτατορία...
-'' εντάξει...επαρχία είμαστε...δεν νομίζω να μας πειράξουν... για ένα καφέ πηγαίνω δίπλα''...
Είμαστε ανήμερα στις 21 Απριλίου 1967. Πράγματι τότε δεν είχαν αρχίσει οι αθρόες συλλήψεις τουλάχιστον τις πρώτες ώρες. Το απόγευμα προς βράδυ χτυπάει η πόρτα του σπιτιού...
Ελάτε στο τμήμα για υπόθεσή σας...Είναι ένστολοι αστυνομικοί...
Ο πατέρας του σπιτιού ζητάει λίγο χρόνο να χτενιστεί και να βάλει γραβάτα...
Τα παιδιά τον βλέπουν να φεύγει...η μικρή ουρλιάζει σαν κάτι να καταλαβαίνει...
Η γειτονιά σηκώνεται στο πόδι...Δεν είναι κακοί άνθρωποι...είναι όμως οι περισσότεροι στο αντίπαλο στρατόπεδο...πολλοί έχουν και προσωπικές τραυματικές εμπειρίες...στεναχωρήθηκαν...βοήθησαν να βγεί γρήγορα έξω από το στρατόπεδο συγκέντρωσης...εγγυήθηκαν οι ίδιοι...
Τι ήταν αυτό το στρατόπεδο;
Ενα σχολείο εκεί δίπλα...Τους έβαλαν στις αίθουσες όπως όπως...
Το πρωί η μάνα και τα δύο παιδιά της , κάθονται έξω από τα κάγκελα και κοιτάνε...Τους βγάζουν έξω για να πάνε τουαλέτα. Οι φαντάροι τους συνοδεύουν με τα αυτόματα...
Οι αριστεροί δημοκρατικοί πολίτες βαδίζουν ο ένας πίσω από τον άλλον...Στο προαύλιο έχουν φτιαχτεί πρόχειρα φυλάκια με σάκους άμμου και αυτόματα όπλα.
Αλήθεια τι φοβούνται; ποιόν φοβούνται;
Αυτοί μόνον είναι οι επικίνδυνοι...
Τέλος πάντων...
Στο πρώτο επισκεπτήριο περιμένουν τον μπαμπά τους...η κυρά Γιωργία που έχει το κυλικείο τρέχει να εξυπηρετήσει τους ένστολους...δεν τους ''είδε'' αυτούς τους τρεις...που κάθονται στην άκρη για να τους πει μια καλημέρα. Δεν πειράζει, έτσι είναι η κοινωνία.
Τα χρόνια όμως περνάνε γρήγορα...σκληρά , αλλά γρήγορα.
Η πλάκα είναι με την μεταπολίτευση...Ολοι είχαν κάνει αντίσταση...ακόμη και οι βασανιστές!
Ας μείνει αυτό λοιπόν από την θλιβερή και τραγική ιστορία:
ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΑΝΗΚΟΥΜΕ ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΠΙΣΤΗ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Τρίτη 18 Απριλίου 2017

ΓΕΛΟΙΑ ΚΑΙ ΨΕΥΔΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΚΑΤΑ ΤΣΙΠΡΑ

φωτογραφία από την συνέντευξη στα γραφεία της εφημερίδας
Η προπαγάνδα κατά Τσίπρα , έστω και μέσω Γαλλίας, συνεχίζεται με κάθε τρόπο στην δύσμοιρη χώρα μας.
Σήμερα 18/4/2017 ημέρα Τρίτη, ανακάλυψαν οι φωστήρες ότι ο υποψήφιος της Αριστεράς στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας, είχε πει σε συνέντευξη του στην εφημερίδα le Parisien την Παρασκευή 14/4/2017!!! :
 M. Schäuble (NDLR : le ministre allemand de l'Economie) sait très bien que je ne suis pas Alexis Tsipras : on ne m'enfermera pas dix-sept heures dans un bureau avec quelqu'un qui m'insulte. Je représente la France, on va donc discuter. 
-Δηλαδή: δεν είμαι Τσίπρας να κλείνομαι 17 ώρες σε ένα γραφείο με κάποιον που με προσβάλλει.
-Αμέσως μετά από αυτό συμπλήρωσε ότι η Γαλλία είναι η δεύτερη ευρωπαϊκή δύναμη και μπορεί να διαπραγματεύεται διαφορετικά.
Βέβαια όπως καταλαβαίνετε όλα αυτά είναι λαϊκίστικα, γιατί ο σ.Πρόεδρος Τσίπρας δεν κλείστηκε μόνος του με τον Σόϊμπλε, αλλά και με όλους τους Ευρωπαίους ηγέτες και μάλιστα με τον Γάλλο πρόεδρο Ολάντ, και με αυτές τις 17 τραγικές ώρες, ΑΠΕΦΥΓΕ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΠΟΥ ΕΠΕΔΙΩΚΕ Ο ΣΟΪΜΠΛΕ ΚΑΙ Η ΠΕΜΠΤΗ ΦΑΛΑΓΓΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ(ΨΕΥΔΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΔΕΞΙΑ).

Πέμπτη 6 Απριλίου 2017

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ

«Θέλω να φωτογραφηθώ με έναν ακροαριστερό»
Ασφαλώς θέλει.. τσαγανό να πλησιάσεις τον Πρωθυπουργό και μπροστά στις κάμερες να του ζητήσεις κάτι τέτοιο. 
Ομως ο ιερέας δεν είναι τυχαίος. 

Πρόκειται για τον Αθανάσιο Τσιμενίδη, που φέρει το βαθμό του Συνταγματάρχη καθώς ανήκει στο Σώμα Στρατιωτικών Ιερέων.
Ο ιερέας Τσιμενίδης έχει πετάξει με ελικόπτερα Απάτσι, έχει ανέβει σε άρματα μάχης, έχει κάνει «σκηνάκια», συμμετέχει στις αποστολές των ελληνικών μαχητικών στο Αιγαίο.
Μου αρέσουν τα οχυρά και τα υπερασπιζόμαστε και με τον Σταυρό και με το ξίφος.
Τον ονομάζουν σύγχρονο Παπαφλέσσα και έχει πτυχίο Θεολογίας, Ψυχολογίας και Ιστορίας.
Είναι διευθυντής του Θρησκευτικού γραφείου στο Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας (ΑΤΑ).
πηγή: iefimerida.gr