Παρασκευή 30 Μαρτίου 2018

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΓΡΑΠΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ


Υστερόγραφο

Οι γραμμές αυτές γράφονται πρόχειρα και βιαστικά από το κελλί των μελλοθανάτων όπου βρίσκομαι απομονωμένος περιμένοντας τον θάνατο.
Ίσως όταν θα το διαβάζετε να μην ζω πιά.
Θα ευχόμουνα το αίμα μας να συντελούσε στην ειρήνευση της πολύπαθης αυτής χώρας.
Δυστυχώς όμως θα συμβεί το αντίθετο και αυτό γιατί η δεξιά ποτέ δεν θέλησε την ειρήνη και την συμφιλίωση...

- Το υστερόγραφο της τελευταίας επιστολής που έγραψε ο Νίκος Μπελογιάννης στις 12 Μάρτη 1952 λίγες μέρες πριν την εκτέλεσή του στις 30 του ίδιου μήνα

- Μεγαλειώδης η παρακαταθήκη αυτή, χωρίς φανατισμό και μίσος, αλλά με μεγάλη σοφία...



( αντέγραψα τα λόγια αυτά κατά την επίσκεψή μου στις 30/3/2018 στο Μουσείο Μπελογιάννη στην Αμαλιάδα, την μέρα της επετείου της εκτέλεσής του στις 30/3/1952 Γρηγ.Μαρκέτος)

Κυριακή 25 Μαρτίου 2018

ΓΙΩΡΓΗΣ ΓΙΑΝΝΙΑΣ (1795-1821)

Ένας ακόμα λησμονημένος ήρωας.
Αγνοήθηκε από πολλούς ιστορικούς τεχνηέντως, γιατί δεν ανήκε στις ομάδες των κοτζαμπάσηδων που ξαφνικά έγιναν τιμητές και συνεχιστές της πολιτικής των Οθωμανών στην 
ελεύθερη Ελλάδα.
Μια ακόμα ελεύθερη φωνή που αφέθηκε στην τύχη της για να τον εκτελέσουν οι τούρκοι και να μην ενοχλεί πλέον το κατεστημένο της τότε εποχής.
Γεννήθηκε το 1895 στην Προστοβίτσα/Δροσιά του Δήμου Τριταίας και ήταν γιός του Κωνσταντίνου Γιαννά (1760-1805).
Τον πατέρα του σκότωσαν οι τούρκοι όταν ο Γιώργης ήταν δέκα χρονών.
Πράγματι οι αρχιερείς και οι πρόκριτοι σε συνεργασία με την  Πύλη, εξασφάλισαν Συνοδικό Επιτίμιο του Πατριάρχη Καλλίνικου Δ' το 1804, εναντίον των κλεφτών και όσων τους υποθάλπουν και έτσι άνοιξε ο δρόμος της εξόντωσής τους.
 Τον κρέμασαν με το πρωτοπαλίκαρό του τον γιατρό Τζιμίκο από μια μελικοκιά, δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου στην Πάτρα, όπου στήθηκε το άγαλμά του.


έργο του γλύπτη Απόστολου Φανακίδη
(έργο του, το μνημείο των 200 Καισαριανής)
Όταν μεγάλωσε ο Γιώργης, ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα του. 
Η πορεία του ήταν μοναχική, όπως κάθε πραγματικού Ελληνα. Δεν ανήκε στους στρατούς των κοτζαμπάσηδων , αλλά με το δικό του σώμα παλικαριών χτύπαγε τους τούρκους.
Οι λαλαίοι τούρκοι - οι πλέον αιμοβόροι της ευρύτερης περιοχής - είχαν εκστρατεύσει και κατέστρεφαν τα χωριά της Τριταίας και ενώ είχε αποφασιστεί η αντεπίθεση από όλους τους οπλαρχηγούς, τελικά βρέθηκε μόνος ο Γιαννιάς.


Μόνος του με τους συναγωνιστές του πολέμησαν λυσσαλέα χωρίς να έρθει ποτέ βοήθεια. Ξεκίνησε η μάχη στη θέση Τσάχλη, υποχώρησε στα σπίτια της Πολίτσας και τελικά στην Κατσαρού επήλθε το τελικό χτύπημα.
Αρνήθηκε να προδώσει τις αρχές και τα πιστεύω του.
Έπεσε πολεμώντας στις 17 Μαΐου 1821.

Σάββατο 24 Μαρτίου 2018

ΠΟΥ ΥΠΟΓΡΑΦΤΗΚΕ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΒΑΡΚΙΖΑΣ

Πάντα μου άρεσε να βρίσκω τα μέρη όπου παίχτηκε ένα κομμάτι της ιστορίας της πατρίδας μας.
Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για την συμφωνία της Βάρκιζας.
Στις 12 Φλεβάρη του 1945 θάφτηκε για δεκαετίες ο πόθος του ελληνικού λαού για μια Εθνική Ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια.
Μπήκαν υπογραφές , όχι με μελάνι , αλλά με αίμα.
Αίμα χιλιάδων ανθρώπων που χάθηκαν και θα συνέχιζαν να χάνονται για χρόνια.



Οι συζητήσεις λοιπόν για την παράδοση των δημοκρατικών πολιτών στους ταγματασφαλίτες, οι συζητήσεις για την παράδοση των νικητών στους ηττημένους, έγιναν σε μια πολυτελή έπαυλη.
Έγιναν σε μια μονήρη και ερημική έπαυλη, 2 χιλιόμετρα από την παραλία της Βάρκιζας , έξω από το χωριό Βάρη, όπως μας πληροφορεί η εφημερίδα Ελευθερία που εκδόθηκε στις 3 Φλεβάρη του 1945.


Η βίλα αυτή ανήκε στον Πέτρο Κανελλόπουλο, γιό του ιδρυτή της βιομηχανίας « ΤΙΤΑΝ » Νικόλαου Κανελλόπουλου.

Ο Πέτρος ή Πετρίκος όπως τον έλεγαν χαϊδευτικά, ήταν ο 
bon viveur της οικογένειας ή καλύτερα το μαύρο πρόβατο γι' αυτό και δεν αναφέρεται, παρά σπάνια.
Βεβαίως ο Σπύρος Μαρκεζίνης στο τρίτομο έργο του 
''Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία'' αναφέρει για την βίλα του Πέτρου Ν. Κανελλόπουλου.
Δυστυχώς οι περισσότεροι που έγραψαν για το γεγονός αυτό, διαβάζοντας Π.Κανελλόπουλος υπέθεταν τον πολιτικό Παναγιώτη Κανελλόπουλο και δεν έκαναν τον κόπο να σκεφτούν ότι κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατον αφού ο πολιτικός αυτός είχε μόνο ένα σπιτάκι και ένα μικρό γραφείο.
Από την άλλη μεριά, κάποιοι ήθελαν να θυμούνται μόνον τον αδελφό του Πέτρου, τον Αλέξανδρο ( Αλέκο ) που ήταν εργατικός όπως αναφέρουν , ενώ ''ξεχνούν'' ότι ήταν ο ιδρυτής της ΕΟΝ της νεολαίας δηλαδή του Ιωάννη Μεταξά και ότι το 1949 κατά τον εμφύλιο είχε καταδικαστεί για λαθρεμπόριο χρυσού. 
Έτσι λοιπόν τον καημένο τον Πέτρο τον έφαγε το σκοτάδι.

- Μια ακόμα ιστορική παρατήρηση:
Το κείμενο που συμφωνήθηκε μετά από δέκα μέρες συζητήσεων στο πολυτελές σαλόνι της βίλας του Πέτρου Κανελλόπουλου, με τελευταία συνεδρίαση την Κυριακή 11 Φλεβάρη στις 7μμ και τελείωσε τα ξημερώματα στις 4.30πμ της Δευτέρας  και στη συνέχεια υπογράφτηκε στις 7.20μμ της ίδιας μέρας 12 Φλεβάρη του 1945 στο Υπουργείο Εξωτερικών.
 Πρώτος υπέγραψε ο πρόεδρος της Διάσκεψης και υπουργός Εξωτερικών Ιωάννης Σοφιανόπουλος και ακολούθησε ο Μήτσος Παρτσαλίδης (Γραμματέας της Κ.Ε. του ΕΑΜ), ο πρόεδρος της εαμικής αντιπροσωπείας Γιώργης Σιάντος (Γραμματέας της Κ.Ε. του ΚΚΕ)  και ο Ηλίας Τσιριμώκος (πρόεδρος του σοσιαλιστικού κόμματος ΕΛΔ) που 20 χρόνια μετά θα παίξει τον ρόλο του σαν πρωθυπουργός των αποστατών.
 Ακολούθησαν οι υπουργοί της κυβέρνησης Πλαστήρα, Πέτρος Ράλλης (Εσωτερικών) και Ιωάννης Μακρόπουλος (Γεωργίας)

- Παραβρίσκονταν οι στρατιωτικοί σύμβουλοι της εαμικής αντιπροσωπείας Στέφανος Σαράφης και της κυβερνητικής αντιπροσωπείας Παυσανίας Κατσώτας.
Παρατηρητής εκ μέρους του Δαμασκηνού αντιβασιλέα αρχιεπίσκοπου, ήταν ο Ιωαν.Γεωργάκης που δεκαετίες αργότερα θα τον βρούμε δεξί χέρι του Ωνάση!).

Γκρίσα Μαρκς

Σάββατο 17 Μαρτίου 2018

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΣΑΛΙΔΗΣ 1885 - 1968


Η ενασχόληση με ανθρώπους του μεγέθους του Πασαλίδη είναι επιβεβλημένη. Ξαναθυμούνται κάποιοι και πρωτομαθαίνουν άλλοι και μάλιστα κάνουμε και συγκρίσεις με το σήμερα.


 Ο Γιάννης Πασαλίδης εξέφρασε τους πόθους ενός κομματιού του Λαού μας. Εξέφρασε τους πόθους του πληγωμένου αριστερού κόσμου ευθύς μετά την ήττα του εμφυλίου.

Η παράταξη είχε διαλυθεί, οι διώξεις γίνονταν μέρα με τη μέρα, χειρότερες. Ξαφνικά στο κλίμα αυτό το ψυχροπολεμικό, τον Αύγουστο του 1951, μόλις δύο χρόνια από τον Αύγουστο του 1949, με επικεφαλής τον γυναικολόγο της Θεσσαλονίκης, τον Πόντιο , Γιάννη Πασαλίδη , ιδρύεται η ΕΔΑ.
Οι αριστεροί αποκτούν ξανά ''σπίτι''.

Ο ηγέτης είχε γεννηθεί στην Κουταΐδα του Καυκάσου στις 25 Οκτώβρη του 1885. Τελείωσε το Γυμνάσιο της Τυφλίδας και σπούδασε Ιατρική στην Οδησσό.
 Ειδικεύτηκε στην γυναικολογία, στο περίφημο πανεπιστήμιο Λομονόσοφ της Μόσχας. Στη συνέχεια άσκησε το επάγγελμα στο Σοχούμι της Γεωργίας.
Μετά την ανεξαρτησία της Γεωργίας, το 1918, εκλέχτηκε βουλευτής με τους μενσεβίκους (ήταν οπαδός του Γκεόργκι Πλεχάνοφ) και έγινε μάλιστα υπουργός Εξωτερικών, γι'αυτό και διώχτηκε, όταν επικράτησαν οι μπολσεβίκοι, οπότε και κατέφυγε στο Βερολίνο.
Μετά την Γερμανία ο Πασαλίδης ήρθε στην Θεσσαλονίκη όπου και άσκησε το επάγγελμά του. 
Ήταν ο γιατρός των φτωχών.
Συμμετείχε ενεργά στα κοινά, έχοντας πάντα βαθιά συναίσθηση της αναγκαιότητας για ενότητα στο χώρο της Αριστεράς.
Αρνείται στις εκλογές του 1950 να ηγηθεί τιμητικά της Δημοκρατικής Παράταξης στην συμπρωτεύουσα με τα εξής λόγια:
« η πρόταση - τιμής ένεκεν -  μπορεί να κολακεύσει έναν αστό πολιτευτή, όχι όμως έναν γνήσιο σοσιαλιστή ».
Πραγματικά δεν πούλησε τους συντρόφους του για να εξασφαλίσει την δική του, εκλογή.
- Όταν η ΕΠΕΚ του Πλαστήρα προσπάθησε να εξασφαλίσει συνεργασία, ο Πασαλίδης είπε στη Βουλή:

<< Δεν θα μας εκβιάσετε, η ΕΠΕΚ είναι κόμμα όχι μόνον αμαρτωλόν αλλά και κολασμένον>>

Το 1958 γίνεται αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μετά τον εκλογικό θρίαμβο της ΕΔΑ.
Πέθανε στις 14 Μάρτη 1968 στο σπίτι του, στην Θεσσαλονίκη Χρυσοστόμου Σμύρνης 23 και Τσιμισκή, όπου παρέμενε σε κατ'οίκον περιορισμό από το καθεστώς των πραξικοπηματιών.

Γκρίσα Μαρκς

Παρασκευή 16 Μαρτίου 2018

Η ΑΘΩΩΣΗ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ της Μαρίας Γεωργιτσοπούλου*

Οι ρατσιστικές/ ναζιστικές κ.λπ. θέσεις του Αμβρόσιου προστατεύονται από την ελευθερία του λόγου ή συνιστούν και υποκίνηση σε βία/ έγκλημα κατά των ομάδων που στοχοποίησε;
Άραγε χρειαζόταν ο ίδιος να προβεί και σε πράξεις ώστε να θεωρηθεί ότι οι θέσεις του εκφεύγουν της έκφρασης άποψης και αποκτούν υλική δύναμη;
Εξέφερε και μέσα στο δικαστήριο λόγο που ταυτίζεται με αυτόν της Χρυσής Αυγής και συνοδεύτηκε από μέλη της Χ.Α., την οποία έχει εξάρει σε ανύποπτο χρόνο.
Είναι ο Αμβρόσιος ο υποκινητής και η Χ.Α. το μακρύ του χέρι (που προφανώς αλληλοτροφοδοτούνται); Άραγε μπορούσε το δικαστήριο να προβεί σε τέτοια σύνδεση;
Αν λοιπόν δεν λειτούργησε ο αντιρατσιστικός σε αυτήν την περίπτωση, μήπως έχει κάποια προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν;
Και οι δικαστές; Φοβήθηκαν την τοπική κοινωνία; Δίκασαν με τον Χριστό από πάνω τους και στο λαιμό τους και με βάση την πολιτική/ θρησκευτική/ φιλοσοφική τους τοποθέτηση; Πιέστηκαν από ένα ισχυρότερο σύστημα (Εκκλησία); Πώς αντιμετωπίζεται αυτό; Πώς αντιμετωπίζεται ότι και ο δικαστής είναι μέρος μιας κοινωνίας με παθογένειες και τις φέρει κι αυτός; Τώρα έχετε όλοι τυφλή εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη ή μόνο κατά περίπτωση;
Τελικά αρκεί μια μήνυση ή χρειάζεται και κάτι άλλο; Η μήνυση πάντως και η εφαρμογή ενός αντιρατσιστικού νόμου πρέπει να επιδιώκεται ούτως ή άλλως ή δεν έχει κανένα νόημα;


Αγαπητέ μου Μίκη,
όταν αποφάσισες να ξεπλύνεις τους ναζί και τους Αμβρόσιους, πήρες το μέρος του συστήματος (ναι, αυτό είναι το κυρίαρχο σύστημα, ο παπάς, ο δικαστής με το σταυρουδάκι και τις συντηρητικές έως ακραίες θέσεις, η συντηρητική οικονομική ελίτ με τα όπλα που χρησιμοποιεί χρυσαυγίτες για τις βρώμικες δουλειές) και εγκατέλειψες τους αδύναμους.
* η Μ.Γεωργιτσοπούλου είναι δικηγόρος

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2018

Ο κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΑΘΩΟΣ της Σίας Αναγνωστοπούλου*




    Τι έκανε ο άγιος ιεράρχης;
    Τους σκότωσε τους ''ανώμαλους'' ;
    Απλώς κάλεσε το θεόπνευστο πλήθος να τους λιντζάρει.
    Χαράς το πράγμα...
    Θα μπορούσε να έχει όπλο, όπως είπε κι ο ίδιος.
    Ποιόν θα ακούσει η Δικαιοσύνη; 
    - τον κάθε ''ανώμαλο'' ή τον Άγιο;
    Βεβαίως τον Άγιο.
    Καληνύχτα Ελλάδα.
    Κοιμήσου ήσυχη.
    Ο Άγιος μετά Σου.

    *βουλεύτρια Αχαΐας ΣΥΡΙΖΑ

22 Φλεβάρη 2014 το πλήθος λιντσάρει τον Rostislav Stepanovich Vasilko τοπικό γραμματέα
του Κ.Κ. Λβοφ Ουκρανίας στα πλαίσια αντικομμουνιστικής υστερίας

το περιστατικό συνέβη στο Κίεβο


Κυριακή 11 Μαρτίου 2018

ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΠΠΟΥ


        Αριστερά
        ΠΟΛΙΤΙΚΗ
              και
        Ποδόσφαιρο

Αυτός είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου του Θανάση Κάππου.
Στις 9 Μάρτη άρχισε το ταξίδι του στην αγορά των βιβλίων.
Έχει τυπωθεί από τις ''εκδόσεις Αλήθεια''.
Έχει πολλά να συνεισφέρει στον διαρκή αγώνα της Αριστεράς.
Κύριο πλεονέντημα του, είναι η γραφίδα του Θανάση που ξεδιπλώνεται στις 140 σελίδες του βιβλίου.
Αναζητάμε το βιβλίο στα πρακτορεία Τύπου, στα περίπτερα και επιμένουμε αν δεν το βρούμε να μας το φέρουν.
Γράφτηκε για μας από έναν αγωνιστή, μιά εμβληματική μορφή της Αριστεράς. 
Στο πρόσωπο του αγαπημένου συγγραφέα συνυπάρχουν, η παλιά αγωνιστική Αριστερά (πατέρας του είναι ο Κώστας Κάππος) και η νέα σύγχρονη Αριστερά , μακράν των αγκυλώσεων και των ιδεοληψιών.
Κλείνω το αφιέρωμα με τα δύο λόγια που αρχίζει ο Θανάσης το βιβλίο του:

                             Είτε κερδίζουμε, είτε χάνουμε
                             Εμείς το κέφι μας κάνουμε



Πέμπτη 8 Μαρτίου 2018

ΘΑΝΑΣΕΚΟΥ : Η ΠΡΩΤΗ ΒΟΥΛΕΥΤΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

      ΒΑΣΩ   ΘΑΝΑΣΕΚΟΥ


Η κοινοβουλευτική ομάδα της ΕΔΑ του 1956
στο κέντρο ο πρόεδρος Γιάννης Πασαλίδης
Γεννήθηκε στις 5 Ιουνίου του 1917 στην Αθήνα. Ήταν κόρη του Δημήτρη Σαραβάνου που είχε εργοστάσιο κατασκευής καπέλων στο Μεταξουργείο, ανήκε δηλαδή σε μια καθαρά αστική οικογένεια.
Παντρεύτηκε τον Γιώργο Θανασέκο στρατιωτικό και μάλιστα απόφοιτο της Σχολής Ευελπίδων, με δημοκρατικό προοδευτικό φρόνημα.
Στις εκλογές που έγιναν στις 19 Φλεβάρη 1956, η ΕΔΑ συμμετέχει στον κεντροαριστερό σχηματισμό ''Δημοκρατική Ένωση''.
Η Βάσω Θανασέκου Σαραβάνου εκλέχτηκε τότε με την σημαία της ΕΔΑ στην εκλογική περιφέρεια της Αθήνας.
Είναι η πρώτη Αριστερή βουλεύτρια που μπαίνει στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Επανεκλέχτηκε με την ΕΔΑ εκπροσωπώντας πλέον την Φθιώτιδα, τον νομό καταγωγής του συζύγου της, στις εκλογές πο έγιναν στις 11 Μαΐου του 1958. Ήταν οι περίφημες εκλογές που η ΕΔΑ έγινε αξιωματική αντιπολίτευση , αποδεικνύοντας ο Ελληνικός Λαός ότι έχει αδούλωτο φρόνημα και παρόλες τις διώξεις, φυλακίσεις, εξορίες και εκτελέσεις δεν δίστασε να αναδείξει σαν δεύτερη κοινοβουλευτική δύναμη την Αριστερά.

Οι εξορίες ξεκίνησαν νωρίς για το ζευγάρι, με την δικτατορία του Μεταξά. Έμειναν στη Σίφνο για δύο χρόνια και μετά την αποφυλάκισή τους, έφυγαν για το Παρίσι. 
Στα χρόνια του εμφυλίου, η θανατική ποινή της, μετατράπηκε σε ισόβια που αργότερα επί Πλαστήρα μετά από αναθεώρηση της δίκης της, διατάχτηκε η απελευθέρωσή της. 
Η ζωή ενός αριστερού πολιτικού και μάλιστα γυναίκας τα χρόνια εκείνα ήταν πολύ δύσκολη.
 Η Θανασέκου όμως προχώραγε σταθερά. Δεν την σταμάτησε ούτε η καρεκλιά στο πρόσωπο που έφαγε από ένα παρακρατικό σκουπίδι, μιλώντας στη Ρεγγίνα Φθιώτιδας.

Το ένα από τα δύο αγόρια τους, βαφτίστηκε στον Άη Στράτη -τόπο εξορίας τότε του πατέρα Θανασέκου-γιατί έπρεπε να πάρει όνομα προκειμένου να γραφτεί στην πρώτη Δημοτικού. Ο νονός ορίστηκε κατόπιν κλήρωσης μεταξύ των εξορισμένων.
Η περίοδος της χούντας 1967 - 1974 ''πλούτισε'' τα μέρη εξορίας της , με Ωρωπό, Γυάρο, Ζαχάρω Ηλείας παρέα με την Μίνα Γιάννου. Φυλακίστηκε ακόμα, στην Αλικαρνασσό Κρήτης.
Πέθανε στις 27 Αυγούστου του 2015. 
Η επιμνημόσυνη δέηση έγινε την επομένη στην εκκλησία Φανερωμένης Χολαργού και η ταφή της , στην Τιθορέα Λοκρίδας δίπλα στον σύζυγό της.
Άφησε ένα γιό , τέσσερα εγγόνια και ένα δισέγγονο.

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2018

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ +3 ΜΑΡΤΙΟΥ 1957

Είναι μεσημέρι 3 Μάρτη 1957
Παναγία Μαχαιρά Κύπρος
Οι άγγλοι καταχτητές σκοτώνουν τον ήρωα της ΕΟΚΑ, Γρηγόρη Αυξεντίου
Μάχεται σαν λιοντάρι για ώρες...

Όταν ο πατέρας του βγαίνει από το νοσοκομείο όπου είχε πάει για να αναγνωρίσει τον νεκρό γιό του, χαμογελάει
Στην απορία των γύρω του, απαντάει:
« μην μας δούνε αυτά τα σκυλιά να κλαίμε »
Ο σταυραετός του Μαχαιρά δεν λύγισε, έγινε σημαία για όλους τους Έλληνες.

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2018

Ο ΑΣΤΡΑΠΟΓΙΑΝΝΟΣ ΤΣΗ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ

1919   γεννιέται στα Μουζακάτα Κεφαλληνίας, ο Γεράσιμος Γρηγοράτος.
Το 1940 κατατάχτηκε στο Πολεμικό Ναυτικό και εκπαιδεύτηκε σαν ασυρματιστής. Τοποθετήθηκε στη Βάση της Πάτρας.
Στην Κατοχή εντάχτηκε στο ΕΑΜ και στον ΕΛΑΣ.
Πολέμησε με ηρωισμό τους γερμανούς και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Είχε πάρει πλέον το όνομα Αστραπόγιαννος.
Στον εμφύλιο συνέχισε να πολεμάει τους πρώην συνεργάτες των γερμανών, που είχαν γίνει τώρα συνεργάτες των αγγλοαμερικάνων και είχαν διοριστεί από αυτούς διοικητές της ταλαίπωρης Ελλάδας μας.
Στις 8 Φλεβάρη του 1947 έδωσε την πρώτη μάχη με τον Δημοκρατικό Στρατό, ενάντια σε σώμα 50 χωροφυλάκων.
Τον Ιούνη του 1949 έχοντας τελειώσει ο εμφύλιος στην Πελοπόννησο, στάλθηκε ένα τάγμα μοναρχοφασιστών στο πολύπαθο νησί. Κλείνουν με τσιμέντο όλες τις στέρνες και στήνουν ενέδρα στις  πηγές.
Μαζί με την αδελφή του Διονυσία σκότωθηκαν στις 13 Οκτώβρη του 1949 από τους μοναρχοφασίστες στην Σάμη.
Ζερβάτα Κεφαλονιάς


τα έργα των παρακρατικών και κρατικών

ο Αστραπόγιαννος μπαίνει στο Αργοστόλι