Μια φορά κι έναν καιρό μια μητέρα ξεκίνησε να πάει στον καθηγητή του παιδιού της, για να πληροφορηθεί την πρόοδο του...
Το παιδί ήταν καλός μαθητής, επιμελής, όχι κάτι το φοβερό σαν μυαλό,αλλά προσπαθούσε...
Δυστυχώς ο καθηγητής και η μητέρα έκαναν ένα λάθος.
Είναι ένα διαχρονικό λάθος που έχουμε κάνει όλοι.
Υπερόνισαν την επίδοση του μαθητή για να ανέβει το ηθικό του.Του είπαν ότι είναι καταπληκτικός,αστέρι...
Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτε παραπάνω για να βελτιωθείς...
Εχεις φτάσει στην κορυφή!!!
Ο μαθητής όμως είναι παιδί...
Δεν είναι ιδιαίτερα εύστροφος...
Νόμισε ότι με τα καλά λόγια τελείωσε...Δεν χρειάζεται να ξαναδιαβάσει! Θεώρησε ότι είναι ίδιος με τους άλλους αριστούχους της τάξης,που εκτός από επιμέλεια είχαν και μυαλό και αγωνίζονταν καθημερινά...
Σταμάτησε λοιπόν τις προσπάθειες και κάθησε σαν Ολύμπιος Θεός με σταυρωμένα τα χέρια στην κοιλιά του και κοιμόταν όρθιος στην τάξη (καθιστός για την ακρίβεια).
Ηρθε η επόμενη αξιολόγηση και οι βαθμοί-όπως ήταν λογικό-κατρακύλισαν...
Τότε ο νεαρός τα έβαλε με τον καθηγητή και ΟΧΙ με τον εαυτό του!!!
Συσπείρωσε γύρω του όλους τους μέτριους της τάξης και άρχισε να μηχανορραφεί εις βάρος του παλιού ευεργέτη του!!!
Νόμισε κοιτάζοντας τον καθρέφτη του, ότι έβλεπε μια διάνοια και όχι έναν μέτριο μαθητάκο που δεν είχε πετύχει τίποτε άλλο μέχρι τότε , παρά την επιβράβευση κάποιων μετρίων σαν αυτόν τον ίδιο...
Ετσι τον ''σκότωσε'' το ίδιο το είδωλό του...
Το παιδί ήταν καλός μαθητής, επιμελής, όχι κάτι το φοβερό σαν μυαλό,αλλά προσπαθούσε...
Δυστυχώς ο καθηγητής και η μητέρα έκαναν ένα λάθος.
Είναι ένα διαχρονικό λάθος που έχουμε κάνει όλοι.
Υπερόνισαν την επίδοση του μαθητή για να ανέβει το ηθικό του.Του είπαν ότι είναι καταπληκτικός,αστέρι...
Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτε παραπάνω για να βελτιωθείς...
Εχεις φτάσει στην κορυφή!!!
Ο μαθητής όμως είναι παιδί...
Δεν είναι ιδιαίτερα εύστροφος...
Νόμισε ότι με τα καλά λόγια τελείωσε...Δεν χρειάζεται να ξαναδιαβάσει! Θεώρησε ότι είναι ίδιος με τους άλλους αριστούχους της τάξης,που εκτός από επιμέλεια είχαν και μυαλό και αγωνίζονταν καθημερινά...
Σταμάτησε λοιπόν τις προσπάθειες και κάθησε σαν Ολύμπιος Θεός με σταυρωμένα τα χέρια στην κοιλιά του και κοιμόταν όρθιος στην τάξη (καθιστός για την ακρίβεια).
Ηρθε η επόμενη αξιολόγηση και οι βαθμοί-όπως ήταν λογικό-κατρακύλισαν...
Τότε ο νεαρός τα έβαλε με τον καθηγητή και ΟΧΙ με τον εαυτό του!!!
Συσπείρωσε γύρω του όλους τους μέτριους της τάξης και άρχισε να μηχανορραφεί εις βάρος του παλιού ευεργέτη του!!!
Νόμισε κοιτάζοντας τον καθρέφτη του, ότι έβλεπε μια διάνοια και όχι έναν μέτριο μαθητάκο που δεν είχε πετύχει τίποτε άλλο μέχρι τότε , παρά την επιβράβευση κάποιων μετρίων σαν αυτόν τον ίδιο...
Ετσι τον ''σκότωσε'' το ίδιο το είδωλό του...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου