Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2017

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ του Κ.Κακκαβά

Ξεκίνησε πριν 17 χρόνια, έμεινε γιαπί να στοιχειώνει στο κέντρο της Πόλης των Καλαβρύτων μαζί με το κτήριο των "πρώην δικαστηρίων" .
Το πρώτο παραδίδεται μέχρι το τέλος του 2017 για να στεγάσει τον πολύπαθο Πολιτισμό που τόσο έχει απαξιωθεί στα Καλάβρυτα τα τελευταια χρόνια.
 Χάρη στην παράταση του προγράμματος "Θησέας" συνειδητή επιλογή αυτής της κυβέρνησης και κατ' επέκταση στην χρηματοδότηση του από αντίστοιχο κωδικό. 
Μέσα στο 2018 ολοκληρώνεται και το νέο διοικητήριο στο κέντρο της Πόλης.
Ευτυχώς που η ίδια η πραγματικότητα διαψεύδει και κάνει να φαίνονται γραφικοί κάθε μέρα οι ιεροψάλτες της καταστροφής και της διαπλοκής ...

Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2017

ΜΗΝΥΜΑ ΤΣΙΠΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 40

Το μήνυμα του Προέδρου Αλέξη Τσίπρα στις 28 Οκτώβρη 2017

«Τιμούμε σήμερα το έπος του 40. Όλους εκείνους, που ανάμεσα στην Ελλάδα και τη ζωή τους, διάλεξαν την Ελλάδα. Και απέδειξαν στα βουνά της Αλβανίας, στις πόλεις και στα χωριά της πατρίδας, τι σημαίνει να γνωρίζεις την ελευθερία από την κόψη του σπαθιού την τρομερή. 
 
Με τη μάχη του κατά του φασισμού και του ναζισμού και με την έφοδο της Εθνικής μας Αντίστασης στον ουρανό, ο ελληνικός λαός απέδειξε την αγάπη του για την ελευθερία. 
Τον διαχρονικό πόθο του να ζει με αξιοπρέπεια και να καθορίζει ο ίδιος τα του οίκου του. 
 
Τίποτε δεν ξεχάστηκε, κανένας δεν ξεχάστηκε. Καμιά θυσία δεν πήγε χαμένη. 
 
Σήμερα η χώρα, μετά από μια περίοδο σκότους, κρίσης και επιτροπείας, μπορεί να ατενίζει με αισιοδοξία το αύριο. Ο λαός μας απέδειξε στα δύσκολα τελευταία χρόνια ότι έχει και το κουράγιο, και τις δυνατότητες, και το ιστορικό φορτίο, για να στέκεται όρθιος στις φουρτούνες. 
 
Δεν ελπίζουμε απλώς σε ένα καλύτερο αύριο. Το χτίζουμε βήμα-βήμα, με όρους ελευθερίας, αλληλεγγύης, Δημοκρατίας, κοινωνικής δικαιοσύνης. Βέβαιοι ότι, όπως τότε, έτσι και τώρα, τίποτε δεν πρόκειται να μας χαριστεί.

Το αύριο είναι στα δικά μας χέρια. Και δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει».

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ




Ποτέ δεν τόλμησα να είμαι επαναστάτης στα νιάτα μου, γιατί φοβόμουν πως έτσι θα γινόμουν συντηρητικός στα γεράματα...

I never dared to be radical when young for fear it would make me conservative when old


Robert  Lee Frost*

*μεγάλος αμερικανός ποιητής 1874-1963
το 1961 επισκέφτηκε την Αθήνα στα 87 χρόνια του , για να γνωρίσει όπως είπε την πατρίδα ενός παλιού του φίλου,που τον συντροφεύει στις μοναχικές του σκέψεις, του Σωκράτη

Γκρίσα Μαρκς



Τετάρτη 25 Οκτωβρίου 2017

Ο ΗΡΩΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ του Θανάση Κάππου

Το επάγγελμα του ήταν αρχιτέκτονας, πολιτικός μηχανικός και τοπογράφος. Έχτιζε σχολεία για λογαριασμό του Υπουργείου Παιδείας σε ολόκληρη την Ελλάδα. 
Ξεσπώντας ο ελληνοϊταλικός πόλεμος αναλαμβάνει να κρύψει όλα τα εκθέματα του Αρχαιολογικού Μουσείου και της Ακρόπολης. 
Σε συνέντευξη που παραχώρησε ο γιος του Νικόλαος Σταματίου στο περιοδικό «Έψιλον» της εφημερίδας Ελευθεροτυπία, στις 17-4-1994 αναφέρεται: 
«Τα συνεργεία του δούλευαν νυχθημερόν. Έσκαψαν βαθιά στον βράχο, σε διάφορα σημεία της Ακρόπολης και τοποθέτησαν προσεχτικά τα αρχαία. Πάνω στο στρώμα του κοσκινισμένου χώματος με το οποίο τα έθαψαν, τοποθέτησαν πέτρες και, στο τέλος, κάλυψαν τις τάφρους με οπλισμένο σκυρόδεμα. 
Στα σχέδια του όλου έργου, που κρατήθηκαν μυστικά, είχε σημειώσει τις καλυμμένες διόδους από τις οποίες μετά το τέλος της τραγωδίας θα μπορούσαν να έλθουν στην επιφάνεια τα πολύτιμα αντικείμενα».
Ερχόμενοι οι Γερμανοί στην Αθήνα ήθελαν να «βουτήξουν» τα αρχαία και να τα στείλουν στην χώρα τους, μαθαίνουν πως τα είχε κρύψει ο Σταματίου. Τον καλούν στην Κομαντατούρ, τον υποβάλλουν σε βασανιστήρια, αλλά αρνείται να συνεργαστεί μαζί τους.
Στις αρχές του 1944 ένοπλοι ταγματασφαλίτες, πηγαίνουν στην δουλειά του για να τον συλλάβουν, χωρίς κανείς να ξέρει τον στόχο και τον σκοπό. Τα καταφέρνει να το σκάσει για το βουνό στους αντάρτες.
Επιστέφει μετά την απελευθέρωση στη δουλειά του και οργανώνει την αποκατάσταση των θαμμένων εκθεμάτων του Μουσείου. Τον έχουν όμως βάλει στο στόχαστρο οι «απέναντι» επειδή «ερευνούσε κάποιες υποθέσεις οικονομικών σκανδάλων περί το Πανεπιστήμιο και την Αρχαιολογική Υπηρεσία»,που είχαν γίνει με τις...ευλογίες των γερμανών κατά την κατοχή από τους έλληνες συμεργάτες τους.
Τον κατηγορούν για «κομμουνιστική ανταρσία με μοναδικό τεκμήριο το ότι είχε βοηθήσει μια πεινασμένη γειτόνισσα που ήταν μάνα «κομμουνιστοσυμμορίτη». Στις 18 Μαρτίου 1948 «συλλαμβάνεται», αλλά αρνείται να συνεργαστεί με τις αρχές. Η δίκη του γίνεται στις 12 Απριλίου 1949 χωρίς καμία απόδειξη ενοχής απέναντι του,ενώ ο ίδιος βρίσκεται εξόριστος στην Ικαρία από το 1948.
Η εφημερίδα «Δημοκρατικός Τύπος» της 23-6-1950 αναφέρει: «…ηθέλησαν να του κουρελιάσουν την προσωπικότητα κι επειδή δεν το κατόρθωσαν τον έστειλαν στις Σ.Φ.Α. Μακρονήσου και τον παρέδωσαν στους βασανιστάς Σούλη και Μηλιάδη».
Μέρες ολόκληρες τον βασάνιζαν για να του αποσπάσουν τη δήλωση μετανοίας.

 Τον έγδυναν, τον έδερναν, τον βουτούσαν στην θάλασσα και πάλι, μέχρι που έχανε τις αισθήσεις του. Επειδή, δεν έβγαλαν τίποτε μ΄αυτή τη μέθοδο, τον κρέμασαν ανάποδα για τρεις μέρες και του έβγαιναν οι ακαθαρσίες από το στόμα. 
Τον βασάνισαν αφάνταστα, του αχρήστευσαν το αριστερό του χέρι, του στραμπούληξαν τα γεννητικά του όργανα και του πολτοποίησαν τα σπλάχνα.
Κάτω από τα ανήκουστα και τα αβάσταχτα βασανιστήρια, έκοψε τις φλέβες του κι έπεσε στη θάλασσα. Τον έβγαλαν όμως ζωντανό για να συνεχίσουν το κανιβαλικό τους όργιο.

 Ξαφνικά όμως αντιλήφθηκαν πως θα πέθαινε και για να μην τους πεθάνει στα χέρια και δημιουργηθεί θόρυβος τον μεταφέρουν στο αναρρωτήριο Αβέρωφ χωρίς καμία ιατρική περίθαλψη, μη επιτρέποντας ούτε στους δικούς του να τον δουν.
Μετά τον μετέφεραν στο Πολιτικό Νοσοκομείο υπό φρούρησιν, τελείως παραμορφωμένον, όπου και υπέκυψε από τις κακοποιήσεις την 16η Ιουλίου 1949». 
Σώθηκε όμως η προκάτ «δήλωση μετανοίας» την οποία του είχαν ετοιμάσει οι δήμιοι του. Την έσερνε παντού μαζί του μήπως και κάπου έκανε πίσω για να την υπογράψει. Αλλά ακόμη και στις τελευταίες του ούτε καν το σκέφτηκε.

 Έμεινε ανυπόγραφη: «μέχρις εσχάτων».

Τρίτη 17 Οκτωβρίου 2017

ΤΟ ΙΔΙΩΝΥΜΟ του Διονύση Βίτσου

"ΤΟ ΙΔΙΩΝΥΜΟ" (1929-1974) Ή Ν.4229/1929 ΤΟΥ ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ 
ή «Περί μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών».


ΜΙΑ μη ΔΕΞΙΑ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ (Βενιζέλου) ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΘΕΣΠΙΣΕ ΝΟΜΟ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ, ΤΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΦΡΟΝΗΜΑΤΩΝ & ΤΙΣ ΕΞΟΡΙΕΣ
«Πάσα απόπειρα διαταράξεως ή βιαίας ανατροπής του αστικού καθεστώτος, του οποίου στερεά θεμέλια είνε η πατρίς, η οικογένεια, η ιδιοκτησία θα εύρη αντιμέτωπον την πυγμήν του Κράτους. Είμεθα αποφασισμένοι να εξοπλίσωμεν το κράτος και τας αρχάς του διά τας αναγκαίας νομοθεσίας, όπως καταστή δυνατή η αποτελεσματική κοινωνική άμυνα κατά των απροκάλυπτων ανατρεπικών ενεργειών των εχθρών του κοινωνικού καθεστώτος».
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ(1864-1936): 7 Ιουλίου 1928, ομιλία στη Θεσσαλονίκη.
.
«Το νομοσχέδιον δεν επιδιώκει να διώξη τον κομμουνισμόν ως ιδέαν, αλλά τη Γ' Διεθνή και τας μπολσεβικικάς αρχάς αυτής, αίτινες απέχουν πολύ του ιδεώδους κομμουνισμού. Το νομοσχέδιον επιδιώκει τη δίωξιν των οπαδών της Γ' Διεθνούς. Δε δυνάμεθα να διώξωμεν τον κομμουνισμόν, διότι και ο Χριστός υπήρξε κήρυξ της ιδέας αυτής. Ο Χριστός διεκήρυξε πρώτος τον κομμουνισμόν, αλλά από την υψηλήν ιδεολογίαν του κομμουνισμού μέχρι των ανατρεπτικών ενεργειών των ανθρώπων της Μόσχας, υπάρχει διαφορά.
[...] Πιστεύω, λοιπόν, ότι θα με ακούση ο εργατικός κόσμος, όταν του είπω: ”Πρόσεξε, μην παρασυρθείς, από τους κομμουνιστάς εις τον αγώνα αυτόν, ο οποίος φαίνεται, ότι ετοιμάζεται και εις την μάχην αυτήν, η οποία πρόκειται να δοθή”. 
Το κράτος εκπροσωπούμενον από την κυβέρνησιν, την νόμιμον, και έχον, ως ελπίζω, υποστήριξιν όλου του πολιτικού κόσμου, θα αντιταχθή κατά τοιαύτης επαναστατικής ενεργείας προς ανατροπήν του ελευθέρου πολιτεύματος, θα την κτυπήση με όλα τα μέσα, τα οποία διαθέτει επί τη βάσει των κειμένων νόμων».
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ(1864-1936): 22 Δεκεμβρίου 1928, αγόρευσή του στη Βουλή κατά τη συζήτηση του ιδιωνύμου.
.
«Όστις επιδιώκει την εφαρμογή ιδεών εχουσών ως έκδηλον σκοπόν τη διά βιαίων μέσων ανατροπήν του κρατούντος κοινωνικού καθεστώτος ή την απόσπασιν μέρους εκ του όλου της Επικρατείας, ή ενεργεί υπέρ της εφαρμογής αυτών προσηλυτισμόν τιμωρείται με φυλάκισιν τουλάχιστον εξι μηνών. Προς τούτοις επιβάλλεται διά της αποφάσεως και εκτοπισμός ενός μηνός μέχρι δύο ετών εις τόπον εν αυτή οριζόμενον. 
Μετά τας αυτάς ποινάς τιμωρείται και όστις επωφελούμενος απεργίας ή λοκ - άουτ, προκαλεί ταραχάς ή συγκρούσεις».
ΙΔΙΩΝΥΜΟΝ 
.
(ΙΔΙΩΝΥΜΟ στη Νομική Επιστήμη ονομάζεται το έγκλημα εκείνο για το οποίο προβλέπονται ιδιαίτερες ποινές σε σχέση με τα εγκλήματα της γενικής κατηγορίας, όπου αυτό υπάγεται. Ο όρος από το 1929 απέκτησε πολιτική σημασία και σήμανε κάθε κατασταλτικό μέτρο που εφαρμόστηκε έως το 1974 και ποινικοποιούσε την υποστήριξη και διάδοση των κομμουνιστικών ιδεών.
.
Το εισηγήθηκε ο υπουργός Εσωτερικών του Βενιζέλου Κωνσταντίνος Ζαβιτσάνος, επιφανής αργότερα στη δικτατορία Μεταξά.
.
Ελλείψει κομμουνιστικής εκπροσώπησης της Βουλής, το βάρος της αντίθεσης στο νομοσχέδιο σήκωσε η αριστερή πτέρυγα των Φιλελευθέρων με επικεφαλής τους Αλέξανδρο Παπαναστασίου, Γεώργιο Παπανδρέου και Γεώργιο Καφαντάρη.

Το ΚΚΕ αρκέσθηκε να διοργανώσει κάποιες διαδηλώσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Το αντιπολιτευόμενο «Λαϊκό Κόμμα» θύμισε στον διαφωνούντα Παπαναστασίου ότι ως πρωθυπουργός το 1924 είχε περάσει νόμο στη Βουλή που ποινικοποιούσε την έκφραση γνώμης υπέρ του έκπτωτου βασιλιά.
Ο Παπαναστασίου πρότεινε να διώκονται και οι φασίστες με το «ιδιώνυμο», αλλά ο Βενιζέλος απέρριψε την πρότασή του.
.
Αν το αδίκημα ετελείτο δια του Τύπου, προβλεπόταν η δυνατότητα απαγόρευσης άσκησης επαγγέλματος στο δημοσιογράφο, το διευθυντή, τον τυπογράφο ή τον εκδότη του εντύπου για 6 μήνες και σε περίπτωση υποτροπής για τρία έτη.
Με το νόμο αυτόν το 1931-33 απαγορεύτηκε και η έκδοση του «Ριζοσπάστη», ο οποίος συνέχισε να κυκλοφορεί με τον τίτλο «Νέος Ριζοσπάστης».
.
Για τους δημόσιους υπαλλήλους, αστυνομικούς και στρατιωτικούς προβλεπόταν απόλυση. Για αυτούς μάλιστα δεν χρειαζόταν η παράβαση του νόμου. Αρκούσε να συλληφθούν «προπαγανδίζοντες... κομμουνιστικάς αρχάς ή προσβάλλοντες την ιδέαν της πατρίδος ή τα Εθνικά σύμβολα»
Ο νόμος ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό.
.
Την αντίθεσή του εξέφρασε ο νομικός κόσμος της χώρας με αρθρογραφία στα περιοδικά «Θέμις» και «Δικαιοσύνη» .
.
Φωνή διαμαρτυρίας ύψωσαν διανοούμενοι, όπως ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο Νίκος Καζαντζάκης, η Γαλάτεια Καζαντζάκη, ο Γεώργιος Νιρβάνας, ο Κωνσταντίνος Άμαντος, ο παιδαγωγός Δημήτρης Γληνός, ο καθηγητής Δ. Καλλιτσουνάκης, ο Κ. Τσουκαλάς, ο Θρ. Πετμεζάς, η Ειρήνη Δενδρινού, ο συνταγματολόγος Αλέξανδρος Σβώλος, οι ποιητές Κωστής Παλαμάς και Μιλτιάδης Μαλακάσης κ.ά. Το Ιδιώνυμο καταγγέλθηκε και από διεθνείς προσωπικότητες, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Άλμπερτ Αϊνστάιν:
"ΦΡΑΝΚΦΟΥΡΤΗ 24 Ιουλίου Αρ. Τηλεγραφήματος 7568
Το δεύτερο συνέδριο του Αντιιμπεριαλιστικού Συνδέσμου διαμαρτύρεται εντόνως εναντίον της ψηφίσεως του τρομοκρατικού νόμου, εναντίον των δολοφονιών και των καταπιέσεων. Καταδικάζει αυτά τα μέτρα, που λαμβάνονται εναντίον των εργατών, των χωρικών, των φοιτητών και των εθνικών μειονοτήτων, εναντίον των οργανώσεών των, οι οποίες αγωνίζονται για την κοινωνικήν και εθνικήν απελευθέρωσιν.
Απαιτεί
Γενικήν και ολοκληρωτικήν αμνηστίαν και πολιτικάς και συνδικαλιστικάς ελευθερίας.
Καθηγητής Αλμπέρ Αϊνστάιν, Ανρί Μπαρμπίς, Ρ. Μπίντγκερμαν, Οτομαρ, Γκεσέ, Μ. Ντ. Ρ., Κάμιλος Ντουεβέ, καθηγητής Νετζέλνι Πράγα, Ζάμις Μάξτον Λονδίνον, Ν. Π. Μουγκπούντεν Δελχί Ινδός, καθηγητής Θεόδωρος Λέσινκ Ανόβερον, Σεν Καταγιάμα Ιαπωνία, Φράου δόκτωρ, Ελένη Στεκφ Βερολίνον, Δόκτωρ Κουρτ Χέλερ Βερολίνον, Σιέγκφριντ Γιάκομπι Βερολίνον, Βιλμ Μέγκενβεργ Μ. Δ. Ρ., καθηγητής Ζ. Φορντ Αμερική, Αρθουρ Σέχολ Βερολίνον, Καθηγητής Αλφόνς Γκόλντε Σμιθ Βερολίνον, Φαν Νόλι Αλβανία".
Ως το 1936, δηλαδή ΜΕΧΡΙ τη δικτατορία του Μεταξά συνελήφθησαν 16.500 πολίτες. Από αυτούς 3.031 καταδικάσθηκαν και εξορίστηκαν στα νησιά Φολέγανδρο, Ανάφη, Αμοργό και Σκύρο.
.
Με δικαστικές αποφάσεις διαλύθηκαν πολλές οργανώσεις και σωματεία, που επηρεάζονταν από το ΚΚΕ.
Στο «Ιδιώνυμο» του Βενιζέλου στηρίχθηκαν πλήθος νομοθετημάτων για το ζήτημα της προστασίας του κοινωνικού συστήματος, από τη Μεταξική δικτατορία (α.ν. 117/1936) ως και τη μετεμφυλιοπολεμική περίοδο (ν. 509/1947) με τον οποίο τέθηκε το ΚΚΕ εκτός νόμου, αλλά και οι εαμικές οργανώσεις και το τροτσκιστικό ΚΔΚΕ.
.
Όλοι οι νόμοι που προήλθαν από το "ιδιώνυμο" έπαυσαν να υφίστανται με την εφαρμογή του Συντάγματος του 1975.]

Δευτέρα 16 Οκτωβρίου 2017

ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ του Ηλία Πετρόπουλου

Ο Νόμος παρέχει στον Εισαγγελέα δικτατορικές αρμοδιότητες, που  μόνον  μέσω της Αστυνομίας δύνανται να υλοποιηθούν. 
Ο Εισαγγελεύς επικοινωνεί με την Αστυνομία προφορικώς ή εγγράφως. Βέβαια, ο Εισαγγελεύς διατάσσει, αλλά η Αστυνομία εφαρμόζει τις διαταγές του όταν θέλει, όπου θέλει, όπως θέλει - α ν  τ ι ς  ε φ α ρ μ ό σ ε ι. 
Ο Εισαγγελεύς διατάσσει τη σύλληψη ενός Χασισεμπόρου. Αν ο Χασισέμπορος τυγχάνει πράκτωρ της Ασφάλειας, η Αστυνομία απαντά στον Εισαγγελέα, ότι αδυνατεί να βρει τον Χασισέμπορο. Ο Εισαγγελεύς ζητάει στοιχεία για κάποιο πρόσωπο. Η Αστυνομία χορηγεί ελάχιστα στοιχεία. Ο Εισαγγελεύς πληροφορείται ότι κάποιος βασανίζεται στην Ασφάλεια. Δειλιάζει να κάνει έφοδο. Ζητά τηλεφωνικώς εξηγήσεις. Η Ασφάλεια έχει όλο τον καιρό να εξαφανίσει τα πειστήρια.

Τετάρτη 11 Οκτωβρίου 2017

ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ της Δανάης Μυλωνάκη

Το 1917 η ομοφυλοφιλία αποποινικοποιήθηκε από την επαναστατική κυβέρνηση της ΕΣΣΔ, ενώ έγινε αποδεκτός και ο γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων. 
Ο έρωτας θεωρήθηκε αυστηρά προσωπική υπόθεση. 
Η Αλεξάντρα Κολλοντάι έγραφε: 
«Η ιστορία ποτέ δεν ξαναείδε τέτοια ποικιλία διαπροσωπικών σχέσεων - ακατάλυτος γάμος και “σταθερή οικογένεια”, “ελεύθερες ενώσεις”, μυστική μοιχεία, ένα κορίτσι που ζει ανοιχτά με την ερωμένη της σε αυτό που ονομάζεται άγριος γάμος, γάμος σε ζευγάρια, γάμος ανά τρεις ακόμα και ο περίπλοκος γάμος τεσσάρων ανθρώπων - χωρίς φυσικά να αναφέρομαι στις ποικίλες μορφές του εμπορευματοποιημένου σεξ.» (Alexandra Kollontai: “Sexual Relations and the Class Struggle”, 1921). 
Η νομοθεσία εναντίον του σοδομισμού επανήλθε το 1934. 
Δικαιολογώντας την για λογαριασμό του Στάλιν, ο Μάξιμ Γκόρκι έγραφε στην Pravda, στις 23 Μαΐου 1934, ότι η ομοφυλοφιλία ήταν μια «μορφή αστικού εκφυλισμού» που συνδέεται με την εμφάνιση του φασισμού, αναφέροντας στη συνέχεια  το σύνθημα που κυκλοφορούσε τότε:
 «Εξαφανίστε τους ομοφυλόφιλους για να εξαφανιστεί και ο φασισμός».
 Εκείνη την περίοδο της σταλινικής αντεπανάστασης μυθοποιήθηκε η πυρηνική οικογένεια και επικράτησε πουριτανισμός ισάξιος με εκείνον της βικτωριανής εποχής.

Σημείωση ιστολογίου:

31 Μαρτίου 1872 - 9 Μαρτίου 1952

Η Αλεξάντρα Κολλοντάϊ υπήρξε εμβληματική μορφή της Οκτωβριανής Επανάστασης στην ΕΣΣΔ.
Άσκησε πάντα σκληρή εσωκομματική κριτική στην σταλινική διακυβέρνηση, αλλά γλύτωσε τις εκκαθαρίσεις ίσως γιατί είχε σταλεί σε διπλωματικά πόστα, οπότε ήταν ακίνδυνη ουσιαστικά.
Το 1923 διορίστηκε πρέσβυς στην Νορβηγία και έτσι υπήρξε η πρώτη γυναίκα πρέσβυς παγκοσμίως!

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Πατήρ Φιλόθεος Φάρος στην Εφημερίδα "Καθημερινή" το 2012
" Είμαι αντίθετος με το πνεύμα της πρόσφατης αυστηρής απόφασης της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου που χαρακτήριζε «πορνεία» κάθε συζυγική σχέση εκτός του ορθοδόξου γάμου. 
«Δείχνει την ουσιαστική απομάκρυνση από το πνεύμα του Ευαγγελίου. Κατά την γνώμη μου διαστρέφεται το πνεύμα της διδασκαλίας του Ιησού Χριστού. Οι κανόνες, σύμφωνα με την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο, είναι φάρμακα και παιδαγωγικά μέτρα που χρησιμοποιούνται κατά την κρίση του πνευματικού. Δεν είναι νόμοι. Ο Χριστός άλλωστε ήρθε για να αλλάξει το καθεστώς της ιουδαϊκής παράδοσης και ιδιαίτερα της φαρισαϊκής. Και ζητάει την επιδίωξη της εσωτερικής αναπτύξεως. 
Οχι την αντιμετώπιση του κακού με μια νομική και αστυνομική αντίληψη.
 Ομως μέσα στη ζωή της Εκκλησίας το ιουδαϊκό φαρισαϊκό πνεύμα έχει εισχωρήσει από πολύ νωρίς» σημειώνει και προσθέτει: «Ο Χριστός λέει ότι πορνεία και άλλα κακά πράγματα έρχονται από την καρδιά του ανθρώπου. 
Δεν καταδικάζει κανέναν αμαρτωλό. 
Μόνο τον υποκριτή.
 Το πνεύμα του Χριστού δεν είναι νομικό, αλλά προσπαθεί να δείξει ποια είναι η ουσία της αμαρτίας. 
Δεν είναι μια εξωτερική συμπεριφορά. Για παράδειγμα φόνος για τον Χριστό είναι η απόρριψη του άλλου. Συνεπώς στη διδασκαλία του δεν χωράει η “αυτοδικαίωση”. Κανείς δεν μπορεί να λέει εγώ είμαι ενάρετος και να κατηγορεί κάποιον άλλο σαν αμαρτωλό»...

Η Ελλάδα είναι μια κοινοβουλευτική δημοκρατία ή μια θεοκρατία τύπου Χομεϊνί ;
Φαίνεται πως σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό η Ελλάδα είναι θεοκρατία.
Είναι χαρακτηριστικό πως βουλευτές, δήμαρχοι και άλλοι πολιτευόμενοι πριν ξεκινήσουν την προεκλογική τους εκστρατεία πρέπει να περάσουν να φιλήσουν το χέρι του Δεσπότη. Και θα φροντίσουν οι κάμερες να το απαθανατίσουν αυτό, για να τους δουν οι ψηφοφόροι τους γιατί αλλιώς δεν έχουν ελπίδες...
Ο Χριστός ήταν σαφής όταν είπε πως δεν ήρθε να κρίνει αλλά να σώσει τον κόσμο. Μην κρίνετε ίνα μην κριθείτε. Αντιθέτως, καταδικάζει ξεκάθαρα συγκεκριμένες συμπεριφορές όπως την υποκρισία.
Μιλώντας στους Φαρισαίους, οι οποίοι έκαναν όσα κάνουμε εμείς οι κληρικοί σήμερα, στηλίτευσε το ενδιαφέρον τους για τα περίτεχνα κοσμήματα, τα περίλαμπρα άμφια, την επιδίωξή τους να κάθονται στις πρώτες θέσεις των δείπνων αλλά και την εκμετάλλευση φτωχών ανθρώπων.
Ο Χριστός συνεχώς καταδικάζει την υποδούλωση στα υλικά αγαθά, τη χλιδή και την πολυτέλεια. Ολα αυτά αφορούν εμάς τους παπάδες.
Ζούμε ζωή πριγκιπική, μετακινούμεθα με τις κράισλερ και τις μερσεντές, μας υπηρετεί ένα σωρό κόσμος, φορτωνόμαστε όλα αυτά τα χρυσά και έχουμε και την απόλυτη εξουσία στην ψυχή των ανθρώπων.
Είναι ανατριχιαστικά πράγματα αν σκεφτείτε ότι γίνονται στο όνομα του Χριστού που περπατούσε ξυπόλητος και δεν είχε πού την κεφαλήν κλίναι.
Ε, λοιπόν, είμαστε ανακόλουθοι με όσα δίδαξε ο Χριστός. Και επομένως το λιγότερο που θα περίμενε κάποιος από εμάς είναι να μην πετάμε πέτρες στους άλλους.
Οι δικές μας αμαρτίες είναι εκείνες που κυρίως καταδίκασε ο Ιησούς Χριστός. Πώς να το κάνουμε· δεν μίλησε για τις προγαμιαίες σχέσεις, αλλά είπε ξεκάθαρα πως δεν γίνεται να υπηρετεί κάποιος δύο Κυρίους, τον Θεό και τον Μαμωνά. Είπε επίσης πως όποιος έχει δύο χιτώνες να δίνει τον ένα.
Εμείς οι παπάδες έχουμε πολλές νευρώσεις σχετικά με τον ερωτισμό. Και πολλά από αυτά που λέμε μπορεί να είναι συνέπεια των νευρώσεών μας.
Πιστεύω ότι οι αυστηρότεροι από εμάς τους κληρικούς στα θέματα της σεξουαλικής ηθικής είναι είτε πιο νευρωτικοί σε σχέση με τον ερωτισμό είτε κρύβουν τα περισσότερα και θέλουν να έχουν ένα άλλοθι.
Εμφανίζονται δηλαδή αυστηροί για να μην επιτρέψουν στον απλό άνθρωπο να σκεφθεί πως αυτοί μπορεί να έχουν μια έντονη προσωπική ζωή, σχετική με αυτό που εξίσου έντονα καταδικάζουν.
Αναμφισβήτητα, πάντως, όταν κάποιος ελέγχει τον ανθρώπινο ερωτισμό έχει στα χέρια του αλυσοδεμένους τους ανθρώπους».

Πέμπτη 5 Οκτωβρίου 2017

Η ΟΥΡ. ΜΠΙΡΜΠΑ ΑΠΑΝΤΑΕΙ ΣΤΗ ΚΟΥΚΟΥΕΔΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

« Αφού δε συμφωνεί η πραγματικότητα μαζί μας, 
τόσο το χειρότερο για την ίδια την πραγματικότητα »

Επειδή απουσίαζα από τη συνεδρίαση του Δ.Σ. της  Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Δυτικής Ελλάδας στις 2/10/17 όπου συζητήθηκε το θέμα των πυρηνικών στον Άραξο ήθελα να διευκρινίσω ορισμένα ζητήματα.
Μετά την  ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβούλιου της Πάτρας ο ΑΝΥΕΘΑ Δημ. Βίτσας στη συζήτηση της 25/9/17 στη Βουλή διέψευσε τις πληροφορίες για τα πυρηνικά στον Άραξο δηλώνοντας οτι:
 «Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, και αύριο, υπάρχει ένα επιτελείο Αμερικάνων τεχνικών στον Άραξο, το οποίο ασχολείται με το F16 που βγήκε εκτός διαδρόμου και έχει υποστεί καταστροφή και γι’ αυτό το λόγο είναι εκεί, και μετά θα πάνε να δούνε και ένα F16 το οποίο έχει καταστραφεί ένα κομμάτι του, στη Σούδα.
Θέλω να είναι καθαρό, θέλω να είναι γνωστό αυτό, όπως θέλω να είναι γνωστό ότι από εκείνη την παλιά βάση, μιλάμε για το 1967 – 1974, έχει παραμείνει μία ανενεργή κεραία, δηλαδή έχει μείνει το κουφάρι της, η οποία δεν μετακινείται λόγω κόστους. Μόλις έχουμε τη δυνατότητα να το κάνουμε, θα τη μετακινήσουμε».

Ο κάθε αιρετός, ο κάθε πολίτης  έχει δικαίωμα να αξιολογήσει την απάντηση του Βίτσα, αλλά αν την αποκρύπτει αποτελεί πρόβλημα.

Την απάντηση αυτή γνώριζαν ο δήμαρχος Πάτρας Κ.Πελετίδης και η πρόεδρος δημοτικού συμβουλίου Κ.Γεροπαναγιώτη, μέλη του Δ.Σ. της ΠΕΔ. 
Επέλεξαν όμως να ξαναρωτήσουν!!! τη κυβέρνηση και όχι να αξιολογήσουν την απάντηση μέσω της πρότασης τους στη ΠΕΔ.
Το πλέον ανησυχητικό όμως είναι η λογική που τους χαρακτηρίζει «αφού δε συμφωνεί η πραγματικότητα μαζί μας, τόσο το χειρότερο για την ίδια την πραγματικότητα»

Εδώ μπαίνει ζήτημα για το κάθε μέλος του Δ.Σ. της  ΠΕΔ αν ικανοποιείται  από την απάντηση ή τη θεωρεί αναξιόπιστη και κίβδηλη.

Αλλά αν θεωρούμε ότι μας εμπαίζουν τι νόημα έχει το νέο ερώτημα προς τη κυβέρνηση μέσα από το ψήφισμα του Δ.Σ. της ΠΕΔ;

Κατά τη ταπεινή μου γνώμη ο λαός της περιοχής μας έχει αρκετά πραγματικά προβλήματα να ανησυχεί και να επαγρυπνεί τα υπόλοιπα είναι εκ του... Περισσού και απλά μου φέρνει στην σκέψη μου αυτό που Γ. Σεφέρης έγραψε : 
«…τόσος πόνος τόση ζωή/ πήγαν στην άβυσσο/ για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη».

Ουρανία Μπίρμπα, μέλος Δ.Σ. της ΠΕΔ, δημοτικός σύμβουλος Πάτρας
4/10/17

Τρίτη 3 Οκτωβρίου 2017

ΤΖΑΛΑΛ ΤΑΛΑΜΠΑΝΙ 1933-2017 Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΟΥΡΔΟΣ ΗΓΕΤΗΣ

Ο Τζαλάλ Ταλαμπανί (κουρδικά: جەلال تاڵەبانی / Celal Talebanî / Jelal Talebaní) είναι ο πρώτος Πρόεδρος μη Άραβας σε αραβική χώρα. Ο 6ος πρόεδρος του ΙΡΑΚ.
Διατελεί  Πρόεδρος του Ιράκ από το 2005. Είναι ηγέτης της Πατριωτικής Ένωσης του Κουρδιστάν. Είναι παντρεμένος με την Χίρο Ιμπραχίμ Αχμέτ.
Γεννήθηκε στο Κελκάν του Κουρδιστάν Ιράκ στις 12 Νοεμβρίου του 1933 και σε ηλικία 14 ετών έγινε μέλος του Δημοκρατικού Κόμματο Κουρδιστάν. Το χασεμιτικό καθεστώς δεν του επέτρεψε να σπουδάσει σε ιατρική σχολή, όπως ο ίδιος ήθελε, εξαιτίας της πολιτικής του δραστηριότητας.
Το 1953 κατάφερε να μπει στη Νομική Σχολή αλλά το 1956 άρχισαν οι διώξεις εναντίον του, καθώς ήταν ιδρυτής της φοιτητικής ένωσης των Κούρδων. Μετά την ανατροπή της μοναρχίας, το 1958, συνέχισε τις σπουδές του και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία στον ιρακινό στρατό και συνέχισε σπουδές στις ΗΠΑ.
Ακούραστος μαχητής αγωνιζόταν για τα δικαιώματα των Κούρδων από τα εφηβικά του χρόνια, το 1961 ο ίδιος οργάνωσε αυτονομιστικά κινήματα σε κουρδικές επαρχίες και το Μάρτιο του 1962 απελευθερώθηκε η επαρχία Σαρμπαζέρ. Από το 1974 ως το 1975 πολέμησε εναντίον του μπααθικού καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν.
Όταν το 1975 το αυτονομιστικό κίνημα των Κούρδων έχασε την υποστήριξη του Ιράν και κατέρρευσε, ο Ταλαμπανί ίδρυσε την Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν (PUK) – Yekiaiti Nishtimani Kurdistan. Ο αγώνας για ένα ελεύθερο Κουρδιστάν συνεχίστηκε.
Διαπραγματεύτηκε μια κατάπαυση του πυρός με το μπααθικό καθεστώς του Ιράκ και έσωσε τις ζωές πολλών Κούρδων, συνεργαζόμενος με τις ΗΠΑ και με άλλες δυτικές κυβερνήσεις. Το 1992 διεξήχθησαν δημοκρατικές εκλογές στο Κουρδιστάν Ιράκ και συστάθηκε περιφερειακή κυβέρνηση, καθιστώντας το κράτος ημι-αυτόνομη οντότητα.
Το 2003 ήταν εξέχον μέλος του Κυβερνώντος Συμβουλίου, το οποίο συστάθηκε μετά την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν. Διορίστηκε για πρώτη φορά Πρόεδρος στις 6 Απριλίου 2005 και ξανά από την Εθνοσυνέλευση στις 22 Απριλίου 2006 και επανεξελέγη το 2010, διατηρώντας αυτή τη θέση μέχρι σήμερα. Μία ξεχωριστή θέση, όπως προαναφέρθηκε, αφού για πρώτη φορά ανεβαίνει στον προεδρικό θώκο ενός αραβικού κράτους, μη άραβας πρόεδρος. 
Ως Πρόεδρος του Ιράκ, έπρεπε να υπογράψει την απόφαση του Δικαστηρίου της θανατικής καταδίκης του Σαντάμ Χουσεΐν. Ο Ταλαμπανί όμως είπε:
- «Είμαι Σοσιαλιστής και μέλος του Διεθνούς Σοσιαλισμού, ως εκ τούτου κατά της θανατικής ποινής. Ο Σαντάμ έχει κάνει πολλές γενοκτονίες κατά του λαού μου και έχει υπογράψει την γενοκτονία με τα χημικά όπλα στη Χαλέπτζα. Δεν μπορώ να υπογράψω την απόφαση….»
Έτσι, όταν ο Ταλαμπανί ήταν στο εξωτερικό, υπέγραψε αντ’ αυτού, την θανατική καταδίκη του Σαντάμ, ο Αντιπρόεδρος του Ιράκ. 
Στις 17 του Δεκέμβρη του 2012 υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία και στις 22 Δεκεμβρίου μετέβη με αεροπλάνο -ασθενοφόρο στην πρωτεύουσα της Γερμανίας, το Βερολίνο, όπου και παρέμεινε για θεραπεία. Έμεινε πρόεδρος έως το 2014.
Πέθανε στις 3 Οκτώβρη 2017

Δευτέρα 2 Οκτωβρίου 2017

ΔΙΕΘΝΗΣ ΜΕΡΑ ΜΗ ΒΙΑΣ 2 ΟΚΤΩΒΡΗ



η '' μη βία'' ή ''όπλο κόμπος'' γλυπτό του σουηδού καλλιτέχνη Carl Fredrik Reuterswärd στη πλατεία στα Ενωμένα Έθνη - Νέα Υόρκη

Η Διεθνής Ημέρα Μη Βίας καθιερώθηκε στις 15 Ιουνίου 2007 με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Οκτώβρη, ημερομηνία γέννησης του Μαχάτμα Γκάντι(1869). 
Στόχος της γιορτής είναι να περάσει το μήνυμα της μη χρήσης βίας σε όλες τις ανθρώπινες εκδηλώσεις μέσα από την εκπαίδευση και την ενημέρωση της κοινής γνώμης.
Ο Μαχάτμα Γκάντι (1869-1949) υπήρξε σημαίνουσα μορφή του εθνικού κινήματος για την ανεξαρτησία της Ινδίας από την Μεγάλη Βρετανία και εμπνευστής της παθητικής αντίστασης (πολιτικής ανυπακοής) και της μη χρήσης βίας έναντι των καταπιεστών.