Πέμπτη 31 Μαΐου 2018

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΣΑΡΑΦΗΣ Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΤΟΥ ΕΛΑΣ

Γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 23 Οκτώβρη 1890 και δολοφονήθηκε στην Αθήνα στις 31 Μάη 1957.
Συμμετείχε στους Βαλκανικούς Αγώνες όπου και διακρίθηκε.
Τάχτηκε στο πλευρό του Βενιζέλου και πολέμησε στο Μικρασιατικό Μέτωπο. Αργότερα μετά την ήττα των Φλελευθέρων αποστρατεύθηκε και εκτοπίστηκε στη Καλαμάτα και στο Γύθειο.
Το 1930 έφτασε στον βαθμό του συνταγματάρχη. Συμμετείχε στο  βενιζελικό κίνημα της 1ης Μάρτη 1935 οπότε μετά την αποτυχία του, συνελήφθη και αποστρατεύθηκε. Αργότερα όταν επέστρεψε ο Γεώργιος Β΄ , αμνηστεύτηκε και επέστρεψε στο στράτευμα.
Η δικτατορία του Μεταξά το 1938 τον είχε εκτοπίσει στη Μήλο όπου και γνώρισε την μετέπειτα σύζυγό του Μάριον Πάσκοε.
Το 1940 το μεταξικό καθεστώς απέρριψε την αίτησή του να συμμετάσχει στον πόλεμο.
Κατά την Κατοχή συνεργάστηκε στενά κατ΄αρχήν, με τις συντηρητικές αντιστασιακές οργανώσεις ΕΔΕΣ και ΕΚΚΑ. Μάλιστα συνελήφθη από τον ΕΛΑΣ την 1η Μάρτη 1943. Όμως μετά από συζητήσεις και ώριμη σκέψη εντάχθηκε στις δυνάμεις του ΕΛΑΣ και μάλιστα ανέλαβε στρατιωτικός αρχηγός.
Αποτελεί φωτεινό παράδειγμα μεταπήδησης από το συντηρητικό στρατόπεδο, στο στρατόπεδο της κομμουνιστικής Αριστεράς και μάλιστα σε μεγάλη ηλικία.
Όσο ήταν κρατούμενος του ΕΛΑΣ έκανε συγκρίσεις των μέχρι τότε συμπολεμιστών του, με τους Ελασίτες. Αισθάνθηκε ότι δεν είχε καμία ψυχική επαφή, ενώ κατάλαβε ότι διακατέχονταν από μικροσυμφέροντα και εγωισμούς, έλλειψη αλληλεγγύης, πειθαρχίας και σεβασμού.


σκίτσο του Μπάμπη Ζαφειράτου
1/6/2015

 Συμμετείχε στην Συμφωνία της Βάρκιζας σαν εκπρόσωπος του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και παρόλα αυτά στην συνέχεια συνελήφθη και εξορίστηκε αρχικά στην Ικαρία και στην συνέχεια στη Σέριφο.
Ακολούθησαν δύο χρόνια στην Μακρόνησο, οπότε επειδή αρνήθηκε να υπογράψει δήλωση μετανοίας για την ιδεολογία του, εστάλη στον Άη Στράτη.
Στις εκλογές του 1951 εκλέχτηκε βουλευτής, όμως με την δικαιολογία ότι ήταν εξόριστος, ακύρωσαν την εκλογή του.
Το 1952 παντρεύτηκε την αρχαιολόγο Μάριον Πάσκοε (8 Δεκέμβρη 1913-10 Δεκέμβρη1999).



Το 1956 εκλέχτηκε πάλι και τον επόμενο χρόνο στις 31 Μάη 1957 ενώ διέσχιζε με την σύζυγό του Μάριον, την λεωφόρο Ποσειδώνος στον Άλιμο,έχοντας ξεκινήσει από το σπίτι του στην οδό Χρυσοστόμου Σμύρνης 6 (τώρα Σαράφη 6), χτυπήθηκε θανάσιμα στις 1.40μμ από αυτοκίνητο της Αμερικάνικης στρατιωτικής αποστολής.
 Ο μεγάλος άντρας υπέκυψε μετά από μία ώρα στις 2.45μμ στο νοσοκομείο Κυανούς Σταυρός. 
Φυσικά λόγω του καθεστώτος της ετεροδικίας που ίσχυε τότε στην αποικία των Αμερικάνων που λεγόταν , Ελλάδα , ο οδηγός του αυτοκινήτου αφέθηκε ελεύθερος!



Στο σημείο αυτό στήθηκε το 2001, έφιππος ανδριάντας του, ύψους 3,70μ. έργο του γλύπτη Ηρακλή Ξανθόπουλου.

Σάββατο 26 Μαΐου 2018

στο βουνό φιλιούνται οι λύκοι ΙΑΣΩΝ ΛΕΙΔΙΝΟΣ



Όπως τα βρύα
κι οι λειχήνες
που ανθούν
πάνω στη μαύρη πεύκη
έτσι κι η αγάπη
θέλει
την υγρασία της
Ι. Λειδινός
(Παρνηθα, μάης '18)

ΑΣΕΛΓΕΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ του Θανάση Κάππου



Τους πειράζει η ιστορία του λαού μας. Η ιστορία μας.
 Τους πειράζει να θυμόμαστε. 
Πρέπει για τους «απέναντι» πάση θυσία να ξεχαστεί η ιστορική και συλλογική μνήμη μέσα από τους αγώνες του λαού μας, να μπει στις ιστορικές καλένδες και σε μια ιδιότυπη μνήμη που απαγορεύει τη συνέχιση της ιστορικής γνώσης και τις αναγκαίες αναμνήσεις.
Επιστράτευσαν τον Καλύβα και τον Μαραντζίδη με στόχο  να μας υπενθυμίσουν πως ο Εμφύλιος είχε άλλα χαρακτηριστικά και προεκτάσεις, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να προτάξουν μια παράταιρη δήθεν αφορμή για την έναρξη του: μια... ερωτική “αντιδικία” μεταξύ δύο οικογενειών σε ένα ορεινό χωριό της ορεινής Αργολίδας!
Ήρθε με κάποια καθυστέρηση ο Σάκης Μουμτζής για να μας πείσει πως η αναθεώρηση της ιστορικής πραγματικότητας περιλαμβάνει για τη Μακρόνησο τον τετραγωνισμό του κύκλου, με αναφορές σε «αριστερή μυθοπλασία» και για «κρατούμενους που έκαναν διακοπές!».
Τον ακολούθησε ο γιος του αρχιβασανιστή της Μακρονήσου Σκαλούμπακα, που παρέα με το αγαπημένο παιδί του Παττακού, Άδωνι (ένας είναι, δε χρειάζονται επίθετα), για να μας θυμίσουν κι αυτοί με τη σειρά τους πως στη Μακρόνησο δεν έγινε τίποτα.
Δυστυχώς, θα τους λυπήσουμε, γιατί αναφορικά με τη Μακρόνησο η ιστορία “μίλησε” τόσο για τους βασανιστές όσο και για τους βασανιζόμενους.
Έσχατοι και κάπως κουρασμένοι το Παρόν, το liberal.gr και διάφοροι άλλοι που επινόησαν και αναπαρήγαγαν μια ιστορία με πολλούς «λύκους» και «δράκους» για δήθεν ιδιωτικοποίηση μέσω του ΤΑΙΠΕΔ του Πάρκου Ελευθερίας και του χώρου βασανιστηρίων του ΕΑΤ-ΕΣΑ.
Το σχόλιο της εφημερίδας των Συντακτών την Τρίτη 23-05-21017 με τίτλο:(ΕΑΤ-ΕΣΑ), βάζει τα πράγματα στη θέση τους, οπότε όποια άλλη επισήμανση ή παρατήρηση μάλλον περιττεύει.
Αξίζει όμως να παρατεθεί ένα μικρό κομμάτι από το άρθρο του Γ. Παπαδόπουλου Τετράδη στο liberal.gr αφήνοντας τα συμπεράσματα σε κάθε αριστερό και δημοκρατικό πολίτη αυτής της χώρας:

 «…. Και το κελί του Μουστακλή και του Οπρόπουλου και των άλλων αγωνιστών, δεξιών, κεντρώων και αριστερών στο ΕΑΤ- ΕΣΑ πηγαίνει στο ΤΑΙΠΕΔ! 
Για ξεπούλημα! Με όλο το Πάρκο Ελευθερίας και το Μουσείο Αντίστασης! Γιατί δεν μπορούσατε να κάνετε αλλιώς; Μπορείτε. Να το πουλήσετε στους Γερμανούς το Πάρκο Ελευθερίας. Να κάνουν το μουσείο αντίστασης της Βερμαχτ εναντίον των κατοίκων της Κανδάνου και των Καλαβρύτων και των κατοίκων της Καισαριανής και του Χαϊδαρίου..».


Ο στόχος τους προφανής: Να μας πείσουν να ξεχάσουμε και να «ασελγήσουν» στην ιστορική μνήμη.
Η απάντηση μια και αδιαπραγμάτευτη: H αναγνώριση της Μακρονήσου ως χώρου ιστορικής μνήμης και στη συνέχεια η προσπάθεια της για ένταξη στον κατάλογο μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ.
Τίποτε άλλο δε θα τους πονέσει περισσότερο. Κάτι το οποίο εάν δε γίνει και τώρα δε θα γίνει ποτέ! Αλλιώς θα ακούμε τις μέρες και τις νύχτες που έρχονται με εκκωφαντικό τρόπο τις «φωνές που βογκάνε ακόμη…..».

Τρίτη 22 Μαΐου 2018

ΔΕΞΙΑ ΒΙΑ του Βαγγέλη Παπαμιχαήλ


Μετά το γνωστό περιστατικό,με την επίθεση κατά του δημάρχου Θεσσαλονίκης,από μια ομάδα ακροδεξιών τραμπουκων όπως φαίνεται, άρχισε ένας κύκλος ανακοινώσεων καταδίκης... 

Βλέποντας όμως την ανακοίνωση - απάντηση πρός τον ΣΥΡΙΖΑ από  τη ΝΔ, που αναφέρεται στη βία και μάλιστα στη βία που υποστηρίζει όπως χαρακτηριστικά λέει ο ΣΥΡΙΖΑ,είναι αναπόφευκτο να μην έρθει στο μυαλό ενός λογικού ανθρώπου η βία της δεξιάς στην Ελλάδα...

Η ΝΔ στην ανακοίνωση της μιλάει για "Αριστερή βία" η ΝΔ που συνεχίζει ακόμα  να έχει στους καταλόγους των μελών της στελέχη που χαρακτηρίζουν δίκαιη την επίθεση στο δήμαρχο Θεσσαλονίκης,η ΝΔ λοιπόν χαρακτηρίζει βία για παράδειγμα,την δίκαιη εξέγερση της Νεολαίας το 2008 η οποία προήλθε μετά από μία δολοφονία...την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου,από τον αστυνομικό  Κορκονέα...

Και εκεί ακριβώς είναι που αρχίζεις να θυμάσαι...

Προσωπικά θεωρώ άκρως άτυχη την χρονική στιγμή της ανακοίνωσης της ΝΔ περί αριστερής βίας,καθώς η ανακοίνωση της συμπίπτει με την επέτειο για τα 55 χρόνια από  τη δολοφονική επίθεση  στο βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη,ο οποίος έφυγε από τη ζωή λίγες ημέρες αργότερα...μια επίθεση,η οποία προήλθε από το οργανωμένο παρακράτος της δεξιάς στην Ελλάδα,και με την άμεση συνεργασία των τότε αρχών,και της τότε κυβέρνησης...

Αλλά και πάλι ο κατάλογος είναι μεγάλος...
Από  που να αρχίσεις και που να τελειώσεις...

Από  τα πογκρόμ κατά των αριστερών μετά την συμφωνία της Βάρκιζας, από τους εκατοντάδες αγωνιστές που άφησαν τη ζωή τους στα μπουντρούμια της ασφάλειας,και στα ξερόνησα...ή μήπως από τις οργανωμένες δολοφονίες;

Ποιός μπορεί να ξεχάσει όπως προανέφερα τον Λαμπράκη, τον Γιάννη Ζεύγο, τον Στέφανο Σαράφη, τον Νίκο Μπελογιάννη, τον Σωτήρη  Πέτρουλα, τον Στέφανο Βελδεμίρη, τον Διονύση Κερπινιώτη ...ή και στα πιο πρόσφατα χρόνια τις δολοφονίες  των: Ιάκωβου Κουμή, Σταματίνας Κανελλοπούλου, Σαχζάτ Λουκμάν και Παύλου Φύσσα.

Φυσικά μέσα σε όλα αυτά,αξέχαστη έχει μείνει σε πολλούς η δράση των ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ,των ταγμάτων εφόδου της ΝΔ δηλαδή στη  δεκαετία του 80,και των αρχών του 90,που μάλιστα η δράση τους ενάντια στην αριστερά είχε μέχρι και νεκρό τον Γενάρη του 91...και όπως καταλαβαίνετε εδώ αναφέρομαι στη δολοφονία Τεμπονερα,από τον ΟΝΝΕΔιτη ΚΕΝΤΑΥΡΟ Καλαμπόκα...


Άρα λοιπόν,βλέποντας ιστορικά πάντα ελάχιστα,και χωρίς πολλές ιστορικές αναλύσεις μερικά  από τα πιο γνωστά παραδείγματα της  δεξιάς βίας στην Ελλάδα,το συμπέρασμα που βγαίνει είναι πάρα πολύ απλό...

Η δεξιά, και η ακροδεξιά,δεν έχουν κανένα δικαίωμα να μιλούν για βία,γιατί πολύ απλά η βία είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής τους μέχρι και σήμερα... 

Προσθήκη ιστολογίου:
... η δεξιά ποτέ δεν θέλησε την ειρήνη και την συμφιλίωση...

απόσπασμα από την τελευταία γραπτή παρακαταθήκη του Νίκου Μπελογιάννη στις 12 Μάρτη 1952 λίγες μέρες πριν την εκτέλεση

Σάββατο 19 Μαΐου 2018

ΚΡΙΝΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Το θέμα είναι τώρα τί λες
Καλά φάγαμε καλά ήπιαμε
Καλά τη φέραμε τη ζωή μας ώς εδώ
Μικροζημιές και μικροκέρδη συμψηφίζοντας
Το θέμα είναι τώρα τί λες.

Μανόλης Αναγνωστάκης, Τα Ποιήματα. 1941-1971

Μότο στη συλλογή Ο στόχος (1970)

Α.ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Αποσπάσματα από το άρθρο του Τάσου Τρίκκα στην ηλεκτρονική Εφημερίδα των Συντακτών στις 20/9/2017, με τίτλο ''ΔΙΕΜΒΟΛΙΣΜΟΣ''
εμβολισμός τριήρους από τριήρη
από  το αρχείο της Λαϊκής Πατρών
Ο Α.Παπανδρέου βάδιζε βάσει προδιαγεγραμμένου σχεδίου άλλωστε, από το οποίο δεν ήταν διατεθειμένος να απομακρυνθεί. Είχε κάνει τη μεγάλη στροφή στη ζωή του.
Εκτός από ένα σύντομο τροτσκιστικό «παράπτωμα» των νεανικών του χρόνων, δεν είχε δείξει κανένα ιδεολογικό ή πολιτικό ενδιαφέρον. Εγκατέλειψε την Ελλάδα -φυγαδεύτηκε χάρη στις υψηλές γνωριμίες του πατέρα του- στην περίοδο της τεταρτοαυγουστιανής δικτατορίας.
Οταν η φασιστική Ιταλία επιτέθηκε κατά της Ελλάδας δεν τον απασχόλησε το ενδεχόμενο να συμμεριστεί την τύχη των συμπατριωτών του επιστρέφοντας στην πατρίδα, από τον εθνικό βίο της οποίας παρέμεινε απών ακόμη και όταν ο πατέρας του έγινε πρωθυπουργός της κυβέρνησης «εθνικής ενότητας».
Απών ήταν και κατά τη σύρραξη του Δεκέμβρη 1944 και σ' όλη τη διάρκεια του Εμφυλίου, όταν συνομήλικοί του Ελληνες μάχονταν εναντίον Ελλήνων στα ελληνικά βουνά.
Η απουσία επεκτεινόταν και στο ηθικό πεδίο. Δεν αισθάνθηκε καν την ανάγκη να βάλει ούτε μια υπογραφή (είχε αποκτήσει στο μεταξύ κάποιο επιστημονικό κύρος) σ' ένα από τα τόσα κείμενα διαμαρτυρίας κατά της θανατικής καταδίκης του Μπελογιάννη και των συντρόφων του, τα οποία κυκλοφορούσαν στην αμερικανική επιστημονική κοινότητα. 
Γράφει η Μαργαρίτα Παπανδρέου («Εφιάλτης στην Αθήνα», σελ.10): «Η άποψη του Λευκού Οίκου ήταν ότι προοδευτικά, μεταρρυθμιστικά κινήματα έπρεπε να υποστηρίζονται σαν το πιο αποτελεσματικό μέσο για την καταπολέμηση του κομμουνισμού».
Και ο αξέχαστος Πότης Παρασκευόπουλος σημειώνει: «Ο Ανδρέας Παπανδρέου επέτυχε αυτό που δεν κατάφεραν δύο εμφύλιοι πόλεμοι και ένα πλέγμα συνταγματικών και νομικών περιορισμών και διώξεων κατά της ελληνικής παραδοσιακής Αριστεράς: τον πολιτικό και ιδεολογικό αφοπλισμό της, που ήταν και η μόνιμη επιδίωξη της Δυτικής Συμμαχίας...»

Παρασκευή 18 Μαΐου 2018

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΧΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ του Νίκου Φίλη

Σκίτσο του ρουμάνου καλλιτέχνη Μιχάι Ιγκνάτ σε έκθεση γελοιογραφίας, στη Ρόδο το 2006
επιλογή του ιστολογίου Λαϊκή Πατρών
 Ακολουθούν αποσπάσματα από άρθρο του Νίκου Φίλη στην εφημερίδα των Συντακτών που αναδημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική Αυγή στις 9/9/2017

Ένας από τους πρώτους μελετητές του λαϊκισμού, ο Άγγελος Ελεφάντης έγραφε στο πολύ σημαντικό βιβλίο του « Στον αστερισμό του λαϊκισμού»:
"...Δεν ήταν το τείχος που γκρεμίστηκε στο Βερολίνο που γκρέμισε και την πίστη των αριστερών στο σοσιαλισμό. Οι κατεδαφίσεις είχαν προηγηθεί καθώς τα ανδρεοπαπανδρεϊκά ιδεολογήματα κατακτούσαν τον τόπο και τον κόσμο. Το ΠΑΣΟΚ παρέλαβε κόσμο δημοκρατικό και αριστερό, δεν τον έκανε ούτε πιο αριστερό ούτε πιο δημοκρατικό. Τον έκανε κυνικό. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη υπηρεσία του λαϊκισμού στο μεγάλο του αφέντη, τον αστισμό."

- Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τη δική του ιστορία και δεν χρειάζεται να δανειστεί κομμάτια από την ιστορία άλλων πολιτικών χώρων για να αισθάνονται υπερήφανα τα μέλη και τα στελέχη του. 
 - Ήταν η περίοδος που έρρεε άφθονο το χρήμα από τα ευρωπαϊκά Ταμεία και το κράτος, λάφυρο πλέον στα χέρια του ΠΑΣΟΚ, δημιουργούσε νέες κοινωνικές πραγματικότητες και ένα σύνολο αξιών, συχνά με δημοκρατικό υπόστρωμα, αλλά και μια κομματικά ιδιοτελή και ταξικά ουδέτερη χρήση της έννοιας «λαός». Ήταν το δικομματικό μοντέλο διακυβέρνησης και ο αρχηγισμός, τα φαινόμενα αλαζονείας, αυταρχισμού, πελατειακών σχέσεων και διαφθοράς, όλα αυτά που στην κακοήθη έκβασή τους, όχι βέβαια ευθύγραμμα, αλλά με αντιφάσεις και με παρούσες τις επιπτώσεις των ριζικών διεθνών ανατροπών  οδήγησαν στη σημερινή βαθιά κρίση.

Ας θυμηθούμε λοιπόν τις αναλύσεις της Αριστεράς όλοι, πριν υποκύψουμε στον πειρασμό να κατασκευάσουμε το εξιδανικευτικό σχήμα του «καλού» ανδρεοπαπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ. Και ας έχουμε κατά νου ότι όλες οι φάσεις εκπροσώπησης του ΠΑΣΟΚ στη μακρόχρονη πορεία του δεν ανέτρεπαν τα βασικά χαρακτηριστικά της φυσιογνωμίας του. Τον λαϊκισμό στην συγκρότησή του και τον αδίστακτο κυνισμό στην άσκηση της εξουσίας.
Ο Νίκος Φίλης είναι βουλευτής Α΄ Αθήνας και μέλους του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ, τέως Υπουργός Παιδείας.

Τρίτη 15 Μαΐου 2018

ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ένας ακόμα μοιραίος άνθρωπος για την Ελλάδα

« Στις 2 Φεβρουαρίου 1882, γεννιέται στην Αθήνα ο πρίγκιπας Ανδρέας.

πίνακας του Laszlo


 Ηταν το έβδομο τέκνο του βασιλέα Γεωργίου Α΄ και της βασίλισσας Ολγας, μεγάλης δούκισσας της Ρωσίας, μικρότερος αδελφός του βασιλέα Κωνσταντίνου Α΄. Πολύγλωσσος από μικρός (αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ρωσικά, δανικά), φοίτησε στη Σχολή Ευελπίδων, ενώ μετεκπαιδεύτηκε στη Γερμανία.
 Έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους και στο μέτωπο της Μικράς Ασίας. Στις 6 Οκτωβρίου του 1903, τελέστηκαν οι γάμοι του με την Αλίκη, πριγκίπισσα της Εσσης-Μπάτενμπεργκ, αδελφής του λόρδου Λουδοβίκου του Μάουντμπατεν. Μάλιστα, το «Μάουντμπατεν» ήταν το όνομα που υιοθέτησε μετά την «ισόβια υπερορία» του. Με την πριγκίπισσα Αλίκη απέκτησε πέντε παιδιά, μεταξύ των οποίων ο πρίγκιπας Φίλιππος, σύζυγος της βασίλισσας Ελισάβετ Β΄.

Μοιραία και για τον ίδιο και για τη χώρα ήταν η συμμετοχή του στη Μικρασιατική Εκστρατεία


ο μοιραίος πρίγκιπας δικάζεται στο στρατοδικείο


 Τον Ιούλιο του 1921 ο πρίγκιπας Ανδρέας έφθασε στο μικρασιατικό μέτωπο, όπου αμέσως προήχθη σε αντιστράτηγο και διοικητή του Β΄ Σώματος Στρατού. Μετά τη λήξη της αποτυχημένης εκστρατείας του Σαγγαρίου-Αγκύρας (Σεπτέμβριος 1921), του αφαιρέθηκε η διοίκηση του Β΄ Σώματος Στρατού από τον διοικητή της Στρατιάς, Αναστάσιο Παπούλα, «λόγω ανικανότητας και καταφανούς ανεπάρκειας στη διοίκηση μεγάλων μονάδων στρατού». Μάλιστα, απεκαλείτο από τους στρατιώτες «καψοκαλύβας», επειδή διέταζε συνεχώς την πυρπόληση τουρκικών κατοικιών.

Προ της λήξεως της Μικρασιατικής Εκστρατείας, επέστρεψε στην Ελλάδα. Τον Νοέμβριο του 1922, συνελήφθη στην Κέρκυρα και οδηγήθηκε στο Στρατοδικείο της Αθήνας, όπου καταδικάστηκε σε θάνατο, εξαιτίας της άρνησής του να εκτελέσει διαταγή του Αναστασίου Παπούλα, αλλά έπειτα από παρέμβαση των βασιλέων Βρετανίας και Ισπανίας η ποινή του μετετράπη σε ισόβια υπερορία και αφαίρεση από το μητρώο των αξιωματικών.

Με τη φήμη και το ηθικό του καταρρακωμένο, ο πρίγκιπας Ανδρέας, συνοδεία του συμμαθητή του στη Σχολή Ευελπίδων Θεοδώρου Παγκάλου (μετέπειτα δικτάτορα και παππού του μετέπειτα πολιτικού) και του Βρετανού πλοιάρχου Τζέραλντ Τάλμποτ, οδηγήθηκε στο Φάληρο, όπου απέπλευσε με το βρετανικό αντιτορπιλικό «Καλυψώ» και, με μία στάση στην Κέρκυρα ώστε να παραλάβει τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του, συνέχισε το ταξίδι της «ισοβίου υπερορίας» στην Ιταλία. Από εκεί, οικογενειακώς μετέβησαν στην οικία της συζύγου του αδελφού του Γεωργίου, Μαρίας Βοναπάρτη.

Ο πρίγκιπας Ανδρέας, στις 3 Δεκεμβρίου του 1944, άφησε την τελευταία του πνοή στο Μόντε Κάρλο, από ανακοπή καρδιάς. Έχει ταφεί στους βασιλικούς τάφους του κτήματος Τατοΐου.
 Το 1928, είχε εκδώσει το βιβλίο «Δορυλαίον - Σαγγάριος 1921», με τα απομνημονεύματά του από το μικρασιατικό μέτωπο. Το 1935 είχε αποκατασταθεί ο στρατιωτικός του βαθμός.»
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΘΗΝΑΚΗΣ, εφημεριδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

«...Από το Παλέρμον, όπου διεμένομεν εις την έπαυλιν Υγεία, ο Βασιλεύς παρηκολούθει μετά προσοχής τα γεγονότα της Ελλάδος.
Εν έτι τρομερόν κακόν θα επήρχετο: Τον Νοέμβριον, πέντε από τους υπουργούς του, ο Γούναρης, ο Στράτος, ο Πρωτοπαπαδάκης, ο Μπαλτατζής, ο Θεοτόκης και ο στρατηγός Χατζανέστης –ο Αρχιστράτηγος– εκηρύχθησαν υπεύθυνοι δια την Μικρασιατικήν καταστροφήν και ετυφεκίσθησαν ως προδόται. 
Οταν τις αναμνησθή ότι έκαστος από τους ατυχείς αυτούς ειργάσθη νυκτός και ημέρας και ότι έπραξαν παν ό,τι ήτο ανθρωπίνως δυνατόν διά να σώσουν την πατρίδα των από μιαν κατάστασιν, την οποίαν δεν εδημιούργησαν αυτοί, φρικιά προ της αδίκου και ψύχραιμου αυτής δολοφονίας.Ο αδελφός μου Ανδρέας διέφυγε παρομοίαν τύχην τη μεσολαβήσει του Βασιλέως της Αγγλίας και Ισπανίας. Ο αδελφός μου Ανδρέας εφυλακίσθη τηρούμενος υπό την αυστηροτέραν επαγρύπνησιν κατηγορούμενος επί στρατιωτική ανικανότητι και μερικής ευθύνης διά την αποτυχίαν της εκστρατείας εναντίον της Αγκύρας, κατά την διάρκειαν της οποίας διώκει εν σώμα στρατού. Ωδηγείτο καθημερινώς υπό την επίβλεψιν αξιωματικών της χωροφυλακής όπως εξετασθή υπό του στρατηγού Παγκάλου –του τελευταίου δικτάτορος της Ελλάδος– εις τον οποίον ενεπιστεύθη η Επανάστασις την ανάκρισιν την προεξοφλούσαν την απόφασιν του στρατοδικείου προ του οποίου παρεπέμφθη ο αδελφός μου. Ο στρατηγός Πάγκαλος επίσης διεξήγαγε την ανάκρισιν, η οποία απέστειλεν εις τον θάνατον τους πέντε υπουργούς και τον Αρχιστράτηγον.

Μίαν ημέραν διαρκούσης της εξετάσεως, ο στρατηγός Πάγκαλος ηρώτησε τον αδελφόν μου πόσα τέκνα είχε. Ο αδελφός μου του έδωσε την ζητηθείσαν πληροφορίαν. Ο στρατηγός Πάγκαλος ανεφώνησε τότε:
– Δυστυχισμένα μικρά! Τι θλιβερόν να σκέπτεται κανείς ότι θα μείνουν ορφανά τόσον μικρά. Είχεν ήδη εν νω προκαταδικάσει τον αδελφόν μου εις την εσχάτην των ποινών.
Τα τελευταία αυτά πλήγματα και η κατασπίλωσις της τιμής της Ελλάδος ήσαν υπέρτερα των δυνάμεων του Βασιλέως Κωνσταντίνου.
Απέθανε από ψυχικήν συντριβήν τρεις μήνας μετά την αναχώρησίν του εξ Ελλάδος».
ΠΡΙΓΚΗΨ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ,«Τα πενήντα χρόνια της ζωής μου. Υπό της Α.Β.Υ. του πρίγκηπος Νικολάου της Ελλάδος, πρίγκηπος της Δανίας», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΚΡΕΚΑ,1926.

Σάββατο 12 Μαΐου 2018

ΑΓΩΝΑΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ του Κωστή Μουδάτσου



Κανένας δεν θα μας στρώνει το τραπέζι για να τρώμε! 


Κούνιε τα χέρια σου για να κερδίσεις στον αγώνα της 

επιβίωσης!


κι η βροχή από τον ουρανό πέφτει για όλους και για όλα!

Παρασκευή 11 Μαΐου 2018

ΤΑ ''ΠΑΙΔΙΑ'' ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ του Βαγγέλη Παπαμιχαήλ


Φαντάζομαι πως όλοι έχουμε δει σε πολλές φωτογραφίες από οργανωμένες εξορμήσεις
της Χ.Α που κάποια μέλη αυτής της ακροδεξιάς οργάνωσης που προάγει το μίσος,τον ακραίο
εθνικισμό,το φανατισμό,το ρατσισμό,τον αντισημιτισμό,αλλά και τα ιδεώδη της ναζιστικής αριας φυλής να έχουν μαζί τους τα ανήλικα παιδιά τους... 

Μικρά παιδιά τα οποία είναι συνήθως ντυμένα με τα ρούχα-σύμβολό της ακροδεξιάς αυτής
οργάνωσης,τα οποία μάλιστα συμμετέχουν και σε ορισμένες δράσεις,όπως το μοίρασμα
έντυπου υλικού υπό την καθοδήγηση των ίδιων των γονιών τους...

κάτι το οποίο είναι πραγματικά για λύπηση...
κάποιος φυσικά θα μπορούσε να μου πει που είναι το περίεργο καθώς αρκετοί γονείς παίρνουν τα παιδιά τους μαζί σε διάφορες κομματικές εκδηλώσεις/ομιλίες κτλ κτλ 

Και θα πω πως ναι τα παίρνουν...αλλά τα άλλα κόμματα δεν έχουν χαρακτηριστεί ως εγκληματική οργάνωση όπως έχει χαρακτηριστεί η Χ.Α 
 (εισαγγελικό πόρισμα Ντογιακου για την δίκη  της Χ.Α) 

Άρα λοιπόν ναι αν λυπάμαι για κάτι σε αυτή τη ζωή είναι γι'αυτά τα μικρά παιδία που μεγαλώνουν μέσα 
στο μίσος και την κακία...

Στο μίσος και την κακία που τους μεταδίδουν οι ακροδεξιοί γονείς τους,που κάνουν τα
ίδια τους τα παιδιά χωρίς ίχνος ντροπής να μισούν άλλους ανθρώπους...

Ανθρώπους που ούτε ξέρουν αλλά και ούτε έχουν ζήσει,με μοναδικά κριτήρια αυτού του μίσους ακριβώς τα ίδια που είχαν οι ναζί... 

Δηλαδή

Την διαφορετική πολιτική ιδεολογία.

Το διαφορετικό χρώμα του δέρματος.

Την διαφορετική καταγωγή.

Το διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό.

Τη διαφορετική θρησκεία Κτλ κτλ.

Και γιατί θέλουν οι ακροδεξιοί να περάσει αυτό το μίσος και στα παιδιά τους;

Γιατί απλά αυτοί οι άλλοι άνθρωποι συνήθως αριστεροί,αντιφασίστες,πρόσφυγες,
ανεξάρτητα δημοκρατικά άτομα κτλ
εχουν άλλες ιδέες και αξίες από αυτές που λένε και
φαντάζονται πως έχουν οι ακροδεξιοί.

Όλοι ξέρουμε καλά πως οι ακροδεξιοί είτε ανήκουν στη ΧΑ είτε σε άλλες ακραίες
οργανώσεις που στην ουσία μπορεί και να είναι και παρακλάδια της προαναφερόμενης
οργάνωσης

 ( παρακλάδια πχ νεοναζιστική οργάνωση combat 18 με ενεργό στέλεχος της Χ.Α Πειραιά στον ηγετικό πυρήνα) 

 δεν έχουν και δεν μπορούν να νιώσουν αγάπη στην καρδιά τους για όλους τους ανθρώπους 
αυτού του κόσμου.
Αντίθετα έχουν ένα αποδεδειγμένο μίσος.

Άρα λοιπόν οι ακροδεξιοί δεν θα έκαναν τα πάντα για να βοηθήσουν όποιον άνθρωπο έχει
πρόβλημα.

Ούτε θα έκαναν τα πάντα για να μην υποφέρουν τα παιδιά των προσφύγων.

Ούτε θα βοηθούσαν μια οικογένεια Ελλήνων για παράδειγμα που δεν έχει τις ίδιες ακραίες απόψεις 
με αυτούς...

Σε αντίθεση πάντα με ανθρώπους που πιστεύουν στην ισότητα και την πραγματική δημοκρατία. 

Οι οποίο βοηθούν τους πάντες,είτε είναι Έλληνες,είτε πρόσφυγες και στέκονται δίπλα σε όλους τους ανθρώπους χωρίς να ζητούν πολιτικά η κοινωνικά Πιστοποιητικά φρονημάτων... 

Και ολα αυτά γιατί όσοι πιστεύουν στη δημοκρατία και την ισότητα ανάμεσα σε όλους σε αυτό τον πλανήτη είναι απλά ΆΝΘΡΩΠΟΙ με καρδιά και αισθήματα.

Και κλείνοντας το κείμενο μου θα ήθελα να κάνω μία ερώτηση και στον εαυτό μου ξανά αλλά και σε εσάς. 

Τι ζωή θα έχουν αυτά τα παιδιά;

Υ.γ 
Αν τύχει και αυτό το άρθρο πέσει σε χέρια χρυσαυγίτη πρίν εκραγεί το νευρικό του σύστημα να θυμηθεί κάτι απλό... 
Οπως όπως αυτός έχει το δικαίωμα που του δίνει η δημοκρατία να κρίνει με την δική του ιδεολογία εμάς για το παραμικρό...έτσι κι εγώ ή και εμείς έχουμε το δικαίωμα να τους κρίνουμε για το παραμικρό...με μία διαφορά όμως η δικές μας κριτικές σταματούν στα χαρτιά η στην οθόνη του υπολογιστή και η κρίση για το αν είμαστε σωστοί η όχι μένει στην ευχέρεια του αναγνώστη...
Εμείς και μιλώ για τον δικό μου πολιτικό χώρο δεν προσπαθούμε ούτε προσπαθήσαμε ποτέ με πράξεις ακραίας βίας να επιβάλουμε την άποψη μας ούτε και να τρομοκρατήσουμε τους αντίθετους προς τα δικά μας πολιτικά πιστεύω...σε αντίθεση πάντα με εσάς... 

Παρασκευή 4 Μαΐου 2018

ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ του Βαγγέλη Παπαμιχαήλ

Όπως αρκετοί από εσάς μπορεί να γνωρίζετε τις περασμένες ημέρες υπήρξαν δύο εκπλήξεις που προέρχονταν από δύο ευρωπαϊκά κράτη...


Η πρώτη έκπληξη ήταν το κείμενο κατά του αντισημιτισμού στη Γαλλία το οποίο ήταν υπογεγραμμένο από δεκάδες προσωπικότητες της Γαλλίας και δόθηκε στη δημοσιότητα μέσα από την ιστοσελίδα της γαλλικής εφημερίδας le Parisien με αφορμή την δολοφονία της Mireille Knoll Εβραίας (που ως παιδί είχε επιζήσει του Ολοκαυτώματος) από φανατικούς...... 
και η δεύτερη έκπληξη ήταν η πορεία άνω των 2.000 ανθρώπων κατά του αντισημιτισμού στη Γερμανία με αφορμή την βάναυση επίθεση που δέχτηκε νεαρός από επίσης φανατικό την ώρα που περπατούσε στο δρόμο φορώντας στο κεφάλι του το παραδοσιακό εβραϊκό κιπά...

Και φυσικά διαβάζοντας αυτές τις κινήσεις στήριξης δημιουργούνται και διάφορα ερωτήματα εσωτερικού τύπου

Οπως για παράδειγμα το τι κάνει η ελληνική κοινωνία εναντίον του αντισημιτισμού;  

Και κάνω αυτή την ερώτηση γιατί όσοι ασχολούμαστε με το θέμα ξέρουμε καλά πως Ζούμε σε μια κοινωνία που ο αντισημιτισμός της έχει χτυπήσει ήδη την πόρτα εδώ και χρόνια... 

Ζούμε σε μια χώρα που έχουν γίνει επιθέσεις σε συναγωγές και σε εβραϊκά κοιμητήρια. 
Ζούμε σε μία κοινωνία που έχουν βεβηλώσει επανειλημμένα τα εβραϊκά μνημεία. 
Ζούμε σε μία κοινωνία που όταν κάποιος δηλώσει φιλο-Εβραίος η ακόμα χειρότερα για κάποιους αν ταχθεί υπέρ της ύπαρξης του κράτους του Ισραήλ στην καλύτερη των περιπτώσεων θα δεχτεί ένα bullying που θα φτάσει ακόμα και στην αμφισβήτηση της πολιτικής του ιδεολογίας (ειδικότερα αν ανήκει στην αριστερά) 
Ζούμε σε μια κοινωνία που ακόμα φοβάται να μιλήσει ανοιχτά για το παρελθόν που θα μπορούσε να αποτελέσει μάθημα για τους νέους. 
Ζούμε σε μία κοινωνία που δεν τολμά να αναφέρει τα ονόματα των Ελλήνων συνεργατών των ναζί που πρωτοστάτησαν στην μαζική δολοφονία χιλιάδων Ελλήνων Εβραίων διαλύοντας στην ουσία τις μεγαλύτερες εβραϊκές κοινότητες της χώρας και δεν τους αναφέρει γιατί μερικοί απόγονοι τους είναι ακόμα και σήμερα "ευυπόληπτα" πρόσωπα αντί να είναι ξεχασμένα στη λήθη. 

Ζούμε όμως και σε μία κοινωνία που κάποιοι ρομαντικοί ευελπιστούμε ακόμα να αναλάβει τις ευθύνες της απέναντι στην ιστορία. 

Ναι λοιπόν κάποιοι έχουμε αυτό το όνειρο και αυτό το όνειρο πρέπει να γίνει πραγματικότητα...θα μου πείτε πως...

Απλά πρώτα απ'όλα πρέπει η ελληνική πολιτική σκηνή με σοβαρές αποφάσεις να δει ξανά το θέμα της νομοθεσίας και το λέω αυτό γιατί για εμένα πρέπει να γίνουν τροποποιήσεις στην υπάρχουσα νομοθεσία έτσι ώστε να ακολουθηθεί η ευρωπαϊκή νομοθετική οδός σαν παράδειγμα η οποία μπορεί να ξεχωρίσει τον "τύπο" της επίθεσης που μπορεί να δεχτεί ένας άνθρωπος ένας χώρος η ένα Μνημείο στο αν πρόκειται δηλαδή για τυχαία η εσκεμμένη με βάση τον αντισημιτισμό. 

Μετά θα πρέπει να σπάσουν και από άλλους και όχι μόνο από μια μικρή μερίδα ανθρώπων ορισμένα ταμπού δηλαδή να μιλήσουν όλοι επιτέλους ανοιχτά και με ονόματα για το παρελθόν και για τα εγκλήματα που διέπραξαν οι ναζί με την συνεργασία των Ελλήνων συνεργατών τους. 

Αμέσως μετά μια καλή κίνηση θα ήταν η καλύτερη ενημέρωση των μαθητικών βιβλίων της ιστορίας σε σημείο που να μπορεί ο μαθητής να ξεχωρίσει καλύτερα κάποια πράγματα αλλά και που να προϊδεάζει πως ο Εβραίος δεν είναι το "τέρας" του παραμυθιού που πλασάρουν στην κοινωνία κάποιοι συνήθως ακροδεξιοί αλλά και από άλλους χώρους αλλά αυτός που πλήρωσε ένα από τα μεγαλύτερα τμήματα. 

Αλλά πριν απ'όλα αυτά μια θετική κίνηση θα ήταν να έπαιρναν σαν παράδειγμα κάποιοι άνθρωποι στην Ελλάδα (πολιτικοί καθηγητές άνθρωποι των τεχνών κτλ) την κίνηση των Γάλλων συναδέλφων τους. 
Ας αναλογιστουν λοιπόν τους χιλιάδες Έλληνες Εβραίους πολίτες που δεν επέστρεψαν ποτέ από τα στρατόπεδα του θανάτου ας δούν τις αντισημιτικές επιθέσεις που γίνονται στην Ελλάδα κατά καιρούς ας δουν και στα μάτια μερικούς από τους τελευταίους επιζώντες του Ολοκαυτώματος ας διαβάσουν εκτός από την επιστολή στη le Parisien και την επιστολή των Ευρωπαίων διανοούμενων στην εφημερίδα Le Monde με τίτλο "Είμαστε όλοι Εβραίοι"  το 2012 με αφορμή την είσοδο της νεοναζιστικής Χ.Α στη Βουλή και ας πάρουν επιτέλους μια ανοιχτή δημόσια θέση για όλα...

Φυσικά όλα αυτά δεν θα έχουν καμία αξία όπως ήδη έχετε καταλάβει αν δεν απομονωθεί κοινωνικά και πολιτικά η ακροδεξιά στην Ελλάδα μια ακροδεξιά η οποία δυστυχώς είχε μια ραγδαία άνθηση τα τελευταία χρόνια και που όλοι μας ελπίζουμε στην συντριπτική ήττα της των επόμενο καιρό... 

Ας ελπίσουμε λοιπόν εμείς οι ρομαντικοί ονειροπόλοι πως τα όνειρα μας κάποια μέρα θα πραγματοποιηθούν το μόνο που εύχομαι είναι να μην υπάρξει κάποια παρόμοια αφορμή σαν αυτή της Γαλλίας και στην Ελλάδα για την πιο δυναμική αντιμετώπιση του αντισημιτισμού και στην Ελλάδα... 

Τρίτη 1 Μαΐου 2018

ΕΛΙΤΙΣΤΕΣ και ΛΑΪΚΙΣΤΕΣ της Γιάννας Κατσαγεώργη*


Επ' ευκαιρία ενός καυτού θέματος των ημερών...
" ή με τον Χατζιδακι ή με τον Κουρή"
 που το διαβάζω με λύπη μου μεγάλη συνεχώς από φίλους θέλω να πω και εγώ την δικιά μου άποψη που έζησα και γνώρισα και τους δυο και κυρίως τον Χατζιδακι που υπήρξα ερμηνεύτρια του σε πρώτης εκτέλεσης τραγούδια του . 
- Ο λαϊκισμός πολιτογραφημένος πλέον ελληνικός και ο ελιτισμός ο των εκλεκτών , περιφρονούν με τον ίδιο τρόπο ο ένας τον άλλον ... 
Η διαφορά είναι μόνον στη γλώσσα που χρησιμοποιούν οι λαϊκοί και οι ελιτίστες.
Δεν είναι το ίδιο να σε ακουμπούν τα μαγικά χέρια του Μ. Χατζιδακι , να σε κοιτάει να σου μιλάει να σε μαλώνει να σε θαμπώνει με την εξυπνάδα και το χιούμορ του... με το να σου πυροδοτεί ο Κουρής την "επιθετική αμάθεια σου" όπως τόσο ρεαλιστικά περιέγραψε ο Νικόλας Σεβαστάκης σε ένα από τα διακεκριμένα άρθρα του. 
Να σε ρίχνει στο βόθρο του λεξιλόγιου του μίσους , να σε χαμηλώνει σαν άνθρωπο, σαν πολίτη , σαν συνείδηση.
 Όμως όταν πέφτει το σκοτάδι.... και τα δυο είδη ανθρώπων κοιμούνται με μίσος και περιφρόνηση ο ένας για τον άλλον. 
Και οι δυο ονειρεύονται πως θα εξοντώσουν ο ένας τον αλλον. 
Το πρωί τιποτα δεν έχει αλλάξει.
 Η ιστορια συνεχίζεται το ίδιο και το βλέπουμε σήμερα και το βλέπαμε και χθες. 
Ο Χατζιδακις που λατρεύω είχε το ελάττωμα του ελιτιστή... ακύρωνε και διέγραφε τους ανθρώπους σκληρά και περιφρονητικά και δεν έκανε όπως όλοι οι ελιτίστες τίποτα για να αλλάξει συνειδήσεις. Όταν περιφρονείς τον αμαθή λαό δεν τον βοηθάς ... τον κάνεις επιθετικό, τον μετατρέπεις σε Τέρας. 
Ο Κουρης από την άλλη βοήθησε με τον πλέον ανεκπαίδευτο και ωμό τρόπο τον περιφρονημένο από την ελιτίστικη δεξιά λαό να "πιστέψει "σε σαθρά θεμέλια στον εαυτό του. 
Αν ζούσε ο Χατζιδάκις σήμερα θα μίλαγε ορθά αλλά από καθέδρας οπως Πάντα.
 Όταν οι ελιτίστες θα γίνουν λαϊκοί και οι λαϊκοί ελιτίστες, όταν θα σμίξουν τα χνώτα, όταν θα μικρύνουν την απόσταση, όταν θα αποδεχτούν αλλήλους ,τότε ίσως αρχίσουμε να μιλάμε για μια καλύτερη πατρίδα.

* η Γιάννα Κατσαγεώργη είναι δημοσιογράφος που ζει στην Νέα Υόρκη