ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΠΑΤΡΑΣ ΚΑΙ ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ

ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΠΑΤΡΑΣ

H 25ηΝοέμβρη είναι η Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των Γυναικών.
Το μήνυμα της 25ης του Νοέμβρη παραμένει σήμερα επίκαιρο και ουσιαστικό.
Παρότι οι σύγχρονες κοινωνίες έχουν εξελιχθεί και οι έμφυλες ανισότητες έχουν εξασθενήσει σε αρκετούς τομείς, η βία κατά των γυναικών εξακολουθεί αυξάνεται μην‘αναγνωρίζοντας’ σύνορα, φυλή , κοινωνική τάξη, ηλικία. Καθημερινά παραβιάζει τα
θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.
Είναι κοινωνικό , πολιτισμικό και εν τέλει πολιτικό ζήτημα και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί . 
Αφορά όλη την κοινωνία και η εξάλειψή του θα έχει μεγάλο και θετικό αντίκτυπο σε πολλές πτυχές της κοινωνικής ζωής και της καθημερινότητας.
Πρέπει να γίνει ευρέως κατανοητό και αποδεκτό ότι η βία δεν αποτελεί ιδιωτική υπόθεση.
H ψυχολογική, σεξουαλική, σωματική και λεκτική βία κατά των γυναικών, συνιστά σοβαρό κοινωνικό ζήτημα που δεν σχετίζεται με κοινωνικές, οικονομικές, πολιτισμικές διαφορές, αλλά αφορά κάθε γυναίκα ξεχωριστά μα και όλες τις γυναίκες, ως φύλο.
Η υπόθεση της έμφυλης βίας παρουσιάζει ανησυχητική έξαρση στη χώρα μας.
28 Γυναίκες δολοφονήθηκαν στην Ελλάδα το 2018 και άλλες 13 ακόμα μέχρι τον Σεπτέμβρη του 2019.
Γι  ́ αυτό απαιτούμε από την πολιτεία να εφαρμοστούν όλα τα απαραίτητα θεσμικά μέτρα που θα οδηγήσουν στο να αλλάξει η κουλτούρα της βίας και του φόβου, των διακρίσεων και των ανισοτήτων απέναντι στις γυναίκες.
Απαιτούμε την ένταξη των ‘Σπουδών Φύλου’ σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, για την ενημέρωση, την ευαισθητοποίηση και την συνειδητοποίηση της νεολαίας.
Η πρόληψη για την ισότητα των φύλων και το απαράδεκτο της εξάσκησης βίας οδηγεί στην καταπολέμηση της βίας.
Βοηθάμε όλες και όλοι να σπάσει η σιωπή των θυμάτων.
Απαιτούμε να λειτουργούν έγκαιρα και έμπρακτα όλοι οι κοινωνικοί θεσμοί.
Δεν ξεχνάμε ότι «Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ»...
Η ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΠΑΤΡΑΣ ενημερώνει επίσης ότι θα προβάλλει τρεις ταινίες μικρού μήκους με θέμα την <<Έμφυλη Βία>> την Τρίτη 03/12/2019 στις 8μ.μ. στο θέατρο
 ̈ΑΓΟΡΑ ̈ , Καραϊσκάκη 149.

Read More

ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΜΠΕΡΔΕΨΕΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ! Των Πάνου Λάμπρου,Μανώλη Σαρρή,Γρηγόρη Μαρκέτου

ΕΝΑ ΣΥΝΘΗΜΑ ΠΟΥ ΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΕΝΟΧΛΕΙ:
Δεν θα ξεμπερδέψετε με την αριστερά!
Των Πάνο Λάμπρου, Μανώλη Σαρρή, Γρηγόρη Μαρκέτου (Πάτρα)

Ορισμένοι, από το παλαιό πολιτικό σύστημα -και όχι μόνο-, αλλά και αρθρογράφοι, οι οποίοι ασχολούνται με στοχοπροσήλωση με τον ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο διάστημα και μας περνούν από κόσκινο, ενοχλήθηκαν τα μάλα με το μαζικότατο μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία του Πολυτεχνείου και με την παρουσία του Αλέξη Τσίπρα σε αυτήν, όπως άλλωστε και με τη στάση μας στα γεγονότα στην ΑΣΟΕΕ. Μειοψηφικές απόψεις και συμπεριφορές, λένε. Και κατακεραυνώνουν τους εμπνευστές τους. Και τους χρεώνουν τις “καθυστερήσεις” στη διεύρυνση του κόμματος προς τη σοσιαλδημοκρατία. Και προειδοποιούν τον Α. Τσίπρα, ότι αν δεν τελειώσει με τις απόψεις αυτές και τους εκφραστές τους “θα έχει ακέραια την ευθύνη”.

Αφορμή για όλα αυτά, τα πολύ όμορφα και… δημοκρατικά, ήταν το σύνθημα που ακούστηκε αρκετές φορές από το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ και της Νεολαίας του.
Το σύνθημα, λοιπόν, “δεν θα ξεμπερδέψετε με την Αριστερά” ήταν αυτό που ενόχλησε τόσο πολύ, ώστε να βγουν τα μαχαίρια και να ζητούν κάποιοι την κεφαλήν του Σκουρλέτη (και όχι μόνο) επί πίνακι. Αλλά γιατί άραγε τους ενόχλησε αυτό το σύνθημα; Για τον απλούστατο λόγο ότι αυτοί θέλουν να ξεμπερδέψουν με την Αριστερά και τις ιδέες της και επιδιώκουν να μετατραπεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε ένα “κανονικό” σοσιαλδημοκρατικό κόμμα εντός του συστήματος. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ανεκτός αν προσαρμοστεί, αν υποταχθεί στην κυρίαρχη αφήγηση, στην αφήγηση της… κανονικότητας.
Και η “κανονικότητά τους” δεν συμβαδίζει ασφαλώς με την παρουσία στελεχών και βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στην ΑΣΟΕΕ, με την έκκληση του Κώστα Γαβρόγλου να πάμε στη σχολή για να συμπαρασταθούμε στους φοιτητές, με την μαζική παρουσία μελών του κόμματος και της Νεολαίας του στο λιμάνι του Πειραιά για την υποδοχή των προσφύγων, με την καταδίκη του αυταρχισμού, της αστυνομικής αυθαιρεσίας, που στην ουσία είναι κυβερνητική… Όλα αυτά δεν συμβαδίζουν με την κανονικοποίησή μας. Και έχουν απόλυτο δίκιο.
Αυτό το “δεν θα ξεμπερδέψετε με την Αριστερά” είναι που ενοχλεί, γιατί αυτοί από την πλευρά τους… έχουν ξεμπερδέψει εδώ και καιρό και αδυνατούν να αντιληφθούν ότι δεν είναι όλοι ίδιοι. Αλλά για να γίνει αυτό, για να καταφέρουν να αποδομήσουν την Αριστερά και κυρίως τις ιδέες της, χρειάζεται ένα αφήγημα, μια μικρή ιστορία, που να έχει δράκους και μάγισσες. Και οι δράκοι βρέθηκαν. Είναι οι 53 -και όχι μόνο-, είναι ο Τσακαλώτος, είναι ο γραμματέας Πάνος Σκουρλέτης, ο Νίκος Βούτσης, ο Νίκος Φίλης, το Οργανωτικό Γραφείο και άλλοι. Είναι οι νεολαίοι μας, που στο Πολυτεχνείο είχαν κόκκινο πανό, όλοι αυτοί που δήθεν δεν θέλουν ένα μεγάλο κόμμα, αλλά θέλουν το μικρό. Τι και αν σε όλους τους τόνους όλοι αυτοί μιλούν για την ανάγκη ενός μεγάλου, ανοιχτού, λαϊκού κόμματος της Αριστεράς. Όχι, δεν τους φτάνει… “Ξεμπερδέψτε με την Αριστερά”. Μεγάλο κόμμα είναι μόνο ένα “κανονικό” κόμμα, όχι αριστερό, όχι ριζοσπαστικό.
Και έτσι, για να είναι ορατός ο εχθρός, να σημαδευτεί, να στιγματιστεί, μπαίνουν οι ετικέτες, οι χαρακτηρισμοί. “Βαλκάνιος αριστερός” ο Φίλης, “υπονομευτής” ο Τσακαλώτος, “γραφειοκράτες” ο Βούτσης και ο Σκουρλέτης, αριστεριστές οι 53, “περιθωριακή” η Νεολαία, “αντίπαλοι” του Τσίπρα όσοι εκφράζουν ελεύθερα τη γνώμη τους, “βαρίδια” όσοι προέρχονται από την ιστορική αριστερά, “ξεπερασμένα” από τις νέες συνθήκες τα μέλη του κόμματος. Ένα ατελείωτο πάνθεον απαράδεκτων χαρακτηρισμών.
Σιγά που τους ενδιαφέρει ότι όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι και άλλες ήταν οι άνθρωποι που πρωτοστάτησαν στη συγκρότηση του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, δημιουργώντας αυτό που σε όλο τον κόσμο αποτυπώθηκε ως πολιτικό θαύμα.
Σιγά που τους ενδιαφέρει ποιος ήταν ο δρόμος της νίκης, πως φτάσαμε μέχρι εδώ… Ξορκίζουν το '14 και το '15, θεωρούν τυχαία τα πρώτα εκλογικά αποτελέσματα, ρίχνουν ανάθεμα στους συριζαίους, στα χιλιάδες μέλη του κόμματος, που κάτω από δύσκολες, αντίξοες (μνημονιακές) συνθήκες υπερασπίστηκαν τα λαϊκά κοινωνικά αιτήματα. Θεωρούν παιδικές αρρώστιες τις κινητοποιήσεις για τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, λαϊκισμό το κίνημα των πλατειών και το κοινωνικό φόρουμ. Απαιτούν την προσαρμογή μας, διαφορετικά…
Διαφορετικά η τιμωρία δεν θα αφορά μόνο τους “κομματικούς”, όπως… ευγενικά μας χαρακτηρίζουν, αλλά και αυτούς, που δεν προχώρησαν σε αφορισμούς και εσωκομματικές διώξεις. Αν δεν τελειώσει με τις μειοψηφίες “θα έχει ακέραια την ευθύνη”, λένε, κουνώντας το δάχτυλο όχι μόνο στον Σκουρλέτη και τον Τσκαλώτο, αλλά αυτή τη φορά και στον Αλέξη Τσίπρα, προειδοποιώντας τον για τη συνέχεια. Σημειώνουν μάλιστα ότι ο Τσίπρας επανέλαβε μετά την πορεία του Πολυτεχνείου το τρισκατάρατο σύνθημα “δεν θα ξεμπερδέψετε με την Αριστερά”.

Και για να συνεννοηθούμε: Έχουν δίκιο. Δεν έχουμε σκοπό να απεμπολήσουμε τις ιδέες της Αριστεράς και να μετατραπούμε σε ένα ομιχλώδες μόρφωμα. Έχουν δίκιο και αναλαμβάνουμε ακέραια την ευθύνη της στάσης και της πορείας μας, όπως κάναμε και το '12 και το '14 και το '15 και το '19. Έχουν δίκιο δεν είμαστε κεντρώοι ούτε κοιτάμε προς τα εκεί, γιατί τα τεράστια οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται με μεσαίες λύσεις. Έχουν δίκιο, εμείς οι “αριστεριστές”, οι “υπονομευτές”, οι “γραφειοκράτες”, οι “περιθωριακοί” ή όπως μας λένε θα συνεχίσουμε να επιδιώκουμε την ενότητα της ευρύτερης Αριστεράς και της Οικολογίας, να είμαστε στους θεσμούς, τους δρόμους και τα λιμάνια, να κοιτάμε με προσδοκία τις… πλατείες και το κίνημα των νέων, να αντιδρούμε στην καταστολή, να αρνιόμαστε την κράτηση και τη μετατροπή της χώρας μας σε φυλακή για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, να πηγαίνουμε στην πορεία του Πολυτεχνείου, στις πορείες για τον Γρηγορόπουλο, στις εργατικές απεργίες, να υπερασπιζόμαστε τις εργατικές κατακτήσεις, να συμμετέχουμε στις κινητοποιήσεις για την κλιματική κρίση, στις αντιαυταρχικές διαδηλώσεις, στις αντιπολεμικές δράσεις…

Θα μας βλέπουν συχνά και θα γίνεται ολοένα και πιο κατανοητό και ορατό το σύνθημα “δεν θα ξεμπερδέψετε με την Αριστερά”.

Πάνου Λάμπρου, Μανώλης Σαρρής, Γρηγόρης Μαρκέτος

Read More

25Ν || Παγκόσμια ημέρα κατά της βίας σε βάρος των γυναικών

Κάθε μέρα, σε κάθε τόπο και με κάθε τρόπο, παλεύουμε για μία κοινωνία χωρίς βία κατά των γυναικών, παλεύουμε για ισότητα, δικαιοσύνη, ελευθερία.

Ο βιασμός και ο φόνος της Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο το 2018, ο φόνος της Σούζαν Ήτον στην Κρήτη, της Αγγελικής Πέτρου στην Κέρκυρα από τον πατέρα της και της Φαίης Μπλάχα από τον χρυσαυγίτη Βαγγέλη Στεφανάκη είναι μονάχα όσες γυναικοκτονίες κατάφερε το φεμινιστικό κίνημα να κάνει ορατές στην δημοσιότητα, καθώς από τον Ιανουάριο μέχρι τον Μάιο του 2019 είχαν ήδη καταγραφεί 8 δολοφονίες γυναικών στην Ελλάδα. Μέρος της κοινωνίας μίλησε για «άτυχη στιγμή», φώναξε πως είναι «έγκλημα πάθους» ή «έγκλημα τιμής», έριξε την ευθύνη της κακοποίησης και του θανάτου στα ίδια τα θύματα. Κάπως θα προκάλεσαν, κάτι θα έκαναν, κάπως η ευθύνη είναι δική τους και όχι των δολοφόνων.

Για εμάς αυτά τα σεξιστικά παραληρήματα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ωμός μισογυνισμός. Για εμάς είναι ξεκάθαρο πως οι τραγικές δολοφονίες αυτών των γυναικών δεν ήταν μόνο ανθρωποκτονίες, όπως το νομικό σύστημα τις ονομάζει παραγνωρίζοντας στην πραγματικότητα το κίνητρο των δραστών, αλλά ήταν ξεκάθαρες γυναικοκτονίες. Ήταν πράξεις δολοφονικής βίας, που έρχονται ως ακραία έκφανση της βαθιά ριζωμένης αντίληψης που θέλει το αρσενικό στοιχείο να υπερέχει του θηλυκού, να επιβάλλεται και να ασκεί εξουσία σε αυτό. Τα θύματα δολοφονήθηκαν επειδή αντιστάθηκαν στις σεξουαλικές ορέξεις των δραστών, επειδή παράκουσαν την πατρική αρχή, επειδή ήταν γυναίκες που δεν επιτέλεσαν τον ρόλο που η πατριαρχική, καπιταλιστική κοινωνία τους απέδωσε.
Θέλουμε να ξεριζώσουμε κάθε μορφή σεξιστικής βίας που οδηγεί στην δολοφονία μας.

Το φάσμα της σεξιστικής βίας είναι ευρύ και τις περισσότερες φορές δεν νοείται καν σαν βία αν δεν υπάρξει εμφανής σωματική κακοποίηση ή θάνατος.

Είναι η λεκτική βία: ο σεξιστικός λόγος και η κουλτούρα του βιασμού που βρίσκουμε μπροστά μας στα ΜΜΕ. Χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα, η εκπομπή του Λιάγκα στον ΣΚΑΪ, όπου λοιδορούσαν και χλεύαζαν φοιτήτρια του ΑΠΘ για σεξουαλική παρενόχληση που δέχτηκε στη βιβλιοθήκη της σχολής της. Η θύελλα διαμαρτυριών που ξεσηκώθηκε ανάγκασε σε παραίτηση μέλους της δημοτικής αρχής της Αθήνας, που συμμετέχει στη συγκεκριμένη εκπομπή, δημιουργώντας την ελπίδα για την κατάργηση της κατάπτυστης εκπομπής και κάθε άλλης χυδαιότητας που προσβάλλει την υπόστασή μας. Το ίδιο στην μαζική κουλτούρα, σε αστεία, στο κοινωνικό μας περιβάλλον που μπορεί να μας υποτιμά, στον δρόμο όταν μας απαξιώνουν ως υποκείμενα.

Είναι η ψυχολογική βία: ο εκβιασμός, η τρομοκράτηση με την απειλή της κακοποίησης σε περίπτωση αντίστασης στην εξουσία του πατέρα, του συζύγου, του εργοδότη κ.ο.κ.

Είναι η σωματική βία: η σεξουαλική παρενόχληση σε όλο της το φάσμα, ο ξυλοδαρμός, ο βιασμός με σημάδια στο κορμί μας, ο βιασμός χωρίς σημάδια στο κορμί μας, η χρόνια κακοποίηση μέσα στο ίδιο μας το σπίτι από τον σύντροφο μας ή τον συγγενή μας.

Είναι η βία του καπιταλισμού: ο καπιταλισμός μας «προορίζει» για να μας εκμεταλλεύεται σε σπίτι και δουλειά, μας περικόπτει κάθε πιθανότητα ελεύθερης ώρας, αφού διαλύει κι υποχρηματοδοτεί τις κοινωνικές δομές, μας αφήνει εκτεθειμένες στη σεξιστική βία των εργοδοτών, μας εγκλωβίζει σε θέσεις ελαστικής εργασίας, μας φορτώνει τη διαιώνιση των εργατών κι εργατριών του, μας κρατά πίσω από τους άντρες στην οικονομική μας ανεξαρτησία και πρόοδο. Ο καπιταλισμός περιορίζει τις ευκαιρίες που μας προσφέρονται, μας κρατά στο σπίτι σε ρόλο οικιακής δωρεάν κι αόρατης εργασίας, φροντίδας παιδιών και ηλικιωμένων, οικονομικά εξαρτημένες, αναπαράγοντας το στερεότυπο πως μόνον εμείς μπορούμε να έχουμε αυτόν τον ρόλο. Δεν μας προστατεύει οικονομικά σε κατάσταση εγκυμοσύνης, τοκετού και μητρότητας έχοντας μεγάλο κίνδυνο απόλυσης και φτωχοποίησης.

Η διπλή καταπίεση που βιώνουμε, αυτή που καθημερινά παίρνει εκφάνσεις βίας, προκύπτει από την ταξική μας θέση και την γυναικεία μας ταυτότητα, αλλά δεν σταματά εκεί. Βία δεχόμαστε και ως μετανάστριες, ως προσφύγισσες, ως λοατκι+, ως ανάπηρες, ως μη λευκές. Είμαστε όλες μαζί σε αυτόν τον αγώνα, δεν λείπει καμία, δεν μένει καμία μόνη ποτέ και πουθενά!

Στις 25 Νοέμβρη διαδηλώνουμε κατά της βίας σε βάρος των γυναικών. Στις 8 Μάρτη απεργούμε διπλά σε σπίτι και δουλειά. Αλλά και κάθε μέρα του χρόνου διαμαρτυρόμαστε, αγωνιζόμαστε, παλεύουμε για την ενίσχυση του γυναικείου και φεμινιστικού κινήματος που θα δώσει τέρμα στη βία κατά των γυναικών με συντονισμένους αγώνες.

_Διεκδικούμε την κοινωνική προστασία σε κάθε πτυχή της ζωής μας. κάλυψη των κοινωνικών αναγκών με δωρεάν, δημόσιες κι αναβαθμισμένες δομές.
_Απαιτούμε κατάλληλες και επαρκείς δομές στήριξης προς τις γυναίκες, θύματα βίας και επιζήσασες από την πολιτεία.
_Αποτελεσματική νομική στήριξη, αλλά και μακρόχρονη αρωγή στις γυναίκες που απειλείται ή καταστρέφεται η ζωή τους λόγω βίας.
_Βάζουμε ένα τέλος σε κάθε μορφή έμφυλης διάκρισης και στη σεξιστική βία από όπου και αν προέρχεται. Όχι άλλες γυναικοκτονίες.
_Καμιά δεν είναι μόνη, όπλο μας η αλληλεγγύη, η συλλογική οργάνωση, ο αγώνας στο δρόμο, στο σπίτι, στη δουλειά.
Πηγή: Συνέλευση 8ης Μάρτη

Read More

ΡΟΥΜΠΥ ΜΠΡΙΤΖΕΣ 16 ΝΟΕΜΒΡΗ 1960

"The Problem We All Live With" by Norman Rockwell (1894-1978). Oil on canvas, 1963

 "I think it's fair to say that if it wasn't for you guys, I wouldn't be here today."

Μετάφραση: Πιστεύω ότι είναι δίκαιο να πω ότι αν δεν ήσασταν εσείς όλοι, δεν θα μπορούσα να είμαι εγώ σήμερα εδώ,  είπε ο Πρόεδρος Ομπάμα. 

 Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή!

15 Ιούλη 2011 ο Πρόεδρος των Ενωμένων Πολιτειών Αμερικής Μπάρακ Ομπάμα, υποδέχεται στον Λευκό Οίκο την Ruby Bridges (Ρούμπυ Μπρίτζες).

Ο τότε πρόεδρος στάθηκε μπροστά στον εμβληματικό αυτό πίνακα μαζί με την Ρούμπυ, που δείχνει τι;

Μας πάει στο μακρινό 1960 στις 16 Νοέμβρη τότε που η μικρή Ρούμπυ αποφασίζει να πάει σε σχολείο λευκών στη Νέα Ορλεάνη, μετά από απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου να δέχονται τα σχολεία των λευκών και μαύρους. 

- Οι αντιδράσεις ήταν τεράστιες. Η μικρή έμπαινε με ανθρώπινη ασπίδα. Οι ρατσιστές έξω ούρλιαζαν μαζί με τα παιδιά τους. Μόνο ένα λευκό παιδάκι μπήκε μαζί με τη Ρούμπυ στη τάξη. Ήταν η κόρη του ιερέα. Μόνο μια δασκάλα δέχτηκε να μπει στη τάξη να διδάξει.

Νοητά δίπλα τους βρισκόταν και η Ρόζα Πάρκς (φωτογραφία) , η πρώτη γυναίκα μαύρη που την 1η Δεκέμβρη 1955, αρνήθηκε να δεχτεί να κάθεται στα πίσω καθίσματα του λεωφορείου στην Αλαμπάμα και να σηκώνεται όταν το ζητάει λευκός, όπως έλεγε μέχρι τότε ο νόμος!

Read More

ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΑΠΝΙΣΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ

Σήμερα ο τομεάρχης Υγείας και πρώην υπουργός Ανδρέας Ξανθός μίλησε στο Κόκκινο, την φωνή της Ριζοσπαστικής Αριστεράς στα ερτζιανά και για το κάπνισμα.

Μεταξύ άλλων τόνισε:

« Ήταν προβληματικό ότι δεν εφαρμοζόταν ο αντικαπνιστικός νόμος, ήταν προσβλητικό για την Ελλάδα και η χώρα είχε εγκληθεί για το θέμα από τους διεθνείς οργανισμούς.
 Εμείς το είχαμε πει και δημόσια ότι δεν είχαμε τον πολιτικό χρόνο και ενέργεια να επενδύσουμε σε αυτή την προσπάθεια, είπε εξάλλου ο κ. Ξανθός.
 Σήμερα, καλώς γίνεται η προσπάθεια πιο στοχευμένης επιτήρησης και εφαρμογής, που ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή στήριξε κατά την επικαιροποίηση και αυστηροποίηση του νόμου, πρέπει ωστόσο να συνδυαστεί με μέτρα πρόληψης και αγωγής Υγείας, όπως προσέθεσε σε άλλο σημείο ».

Read More

ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ : Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΤΥΦΛΩΝΕΤΑΙ

Δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, πολιτικοί, ακτιβιστές και απλοί πολίτες, στην Παλαιστίνη και σε πολλές αραβικές χώρες, φωτογραφίζονται καλύπτοντας το αριστερό τους μάτι, σε αλληλεγγύη με τον παλαιστίνιο φωτορεπόρτερ Μοάζ Αμάρνα, που έχασε το αριστερό του μάτι από σφαίρα Ισραηλινού στρατιώτη την περασμένη Παρασκευή, 15 Νοεμβρίου 2019.

Ο Μοάζ Αμάρνα, 32 ετών και πατέρας δύο μικρών παιδιών, φορούσε το γιλέκο με την ένδειξη “PRESS” και το κράνος, και κάλυπτε τη βίαιη καταστολή από τον Ισραηλινό στρατό κατοχής της συγκέντρωσης Παλαιστινίων αγροτών και κατοίκων στο χωριό Σουρίφ κοντά στη Χεβρώνα, που διαμαρτύρονταν για την κατάσχεση της γης τους από το Ισραήλ, όταν δέχθηκε σφαίρα από ισραηλινό στρατιώτη που τον πέτυχε στο αριστερό του μάτι, με αποτέλεσμα να τυφλωθεί.

Η εκστρατεία αλληλεγγύης με τον Μοάζ γίνεται με σύνθημα : 

«Η αλήθεια δεν τυφλώνεται».

Read More

ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΣ ΑΝΤΙΣΙΩΝΙΣΜΟΣ του Μαρουάν Τουμπάσσι*

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΕΣΒΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ κ. ΜΑΡΟΥΑΝ ΤΟΥΜΠΑΣΣΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΜΕΝΗ ΕΞΙΣΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Ο αντισημιτισμός είναι φανατισμός εναντίον όλων των σημιτών Αράβων, Χριστιανών Αράβων και Μουσουλμάνων της Μέσης Ανατολής, Κανανιτών, ορισμένων Αιθίοπων, Αραμαΐων και Εβραίων. Ο αντισιωνισμός αντιτίθεται στην πολιτική ιδεολογία του σιωνισμού, ένα κίνημα που επιμένει σε όλες τις πολιτικές του εκφάνσεις να δίνει προτεραιότητα στα δικαιώματα των Εβραίων εις βάρος των Παλαιστινίων που ζουν εκεί, στην πατρίδα τους από αρχαιότατους χρόνους.

Οι ορισμοί που εισήχθησαν από το IHRA ακολουθούνται επίσης από παραδείγματα που υποδηλώνουν ότι κάθε στόχευση ή κριτική στο Ισραήλ ή «ο ισχυρισμός ότι η ύπαρξη κράτους του Ισραήλ αποτελεί μια ρατσιστική προσπάθεια» θα μπορούσε να είναι ρατσιστική και αντισημιτική και ότι «η εφαρμογή διπλών προτύπων απαιτώντας από το Ισραήλ συμπεριφορά που δεν αναμένεται από κανένα άλλο δημοκρατικό έθνος "είναι αντισημιτικό. Η υιοθέτηση τέτοιων Ορισμών εξ ονόματος πολλών χωρών ανά τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων κρατών μελών της ΕΕ, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις δημοκρατικές αξίες, την ελευθερία του λόγου και παραβιάζει όλες τις πολιτικές ελευθερίες καθώς και τις θεμελιώδεις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό έγινε σαφέστερο το περασμένο καλοκαίρι, όταν το ισραηλινό κοινοβούλιο (Κνεσέτ) ψήφισε νόμο που ορίζει το Ισραήλ ως κράτος - έθνος του Εβραϊκού λαού και μόνο αυτού. Ο νόμος ορίζει ότι όλοι οι Εβραίοι, ακόμη και εκείνοι που δεν έχουν καμία σχέση με το Ισραήλ, απολαμβάνουν το δικαίωμα αυτοδιάθεσης, εκεί όπου αποστερείται από όλους τους Παλαιστίνιους, συμπεριλαμβανομένου του 20% του ισραηλινού πληθυσμού που είναι Παλαιστίνιοι και επίσημα πολίτες του Ισραήλ. Με άλλα λόγια, αυτός ο ρατσιστικός νόμος δημιουργεί ένα καθεστώς δύο ταχυτήτων στο Ισραήλ - καθώς και στα κατεχόμενα εδάφη - που βασίζεται σε ένα σύστημα εθνοθρησκευτικής κατάταξης που παραχωρεί σε όλους τους Εβραίους ανώτερα

δικαιώματα έναντι όλων των Παλαιστινίων. Η άνευ προηγουμένου και απαράδεκτη δήλωση του Νετανιάχου συμπυκνώνει το προαναφερθέν "Το Ισραήλ δεν είναι κράτος για όλους τους πολίτες του, το Ισραήλ είναι το έθνος-κράτος των Εβραίων και μόνο εκείνων".

Δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ στην πρόσφατη πολιτική ιστορία μια τέτοια προσπάθεια να αλλάξει και να διαστρεβλωθεί το νόημα των λέξεων έτσι ώστε να εξυπηρετηθούν οι προθέσεις μιας κατοχικής και αποικιοκρατικής δύναμης. Σε κάθε περίπτωση, υιοθετώντας τον ορισμό εργασίας του IHRA και τα παραδείγματα του, παρέχεται απόλυτη νομική ατιμωρησία και ασυλία στο ισραηλινό καθεστώς για την περαιτέρω παραβίαση του Διεθνούς και Ανθρωπιστικού Δικαίου, αγνοώντας πλήρως όλα τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, του Συμβουλίου Ασφαλείας και την Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών.

Η κριτική που ασκείται στην ισραηλινή πολιτική της τρομοκρατίας, της εθνοκάθαρσης, των εκτοπισμών, των μαζικών συλλήψεων και του απαρτχάιντ, ακόμη και από ισραηλινές ομάδες και ανθρωπιστικές οργανώσεις, δεν αποτελεί επίθεση κατά του Ιουδαϊσμού - θρησκεία που σεβόμαστε όπως κάθε άλλη και δεν μπορεί να θεωρηθεί πράξη ρατσισμού – όπως ακριβώς επικρίνουμε την ISIS και άλλες εξτρεμιστικές πολιτικές δυνάμεις στην Ευρώπη, καθώς και την τρέχουσα διοίκηση του Τραμπ στις ΗΠΑ που ασχολείται με παγκόσμια ζητήματα. Η παλαιστινιακή και αραβική απόρριψη του σιωνισμού δεν είναι θέμα εθνικής, θρησκευτικής ή κοινωνικής εχθρότητας έναντι των Εβραίων, αλλά απόρριψη των αποικιακών πολιτικών του Ισραηλινού καθεστώτος, παράδειγμα αποτελούν τα τελευταία γεγονότα στη Γάζα, όπου ο λαός μου υπομένει βίαιες επιθέσεις που έχουν ως αποτέλεσμα έως τώρα το θάνατο 25 Παλαιστινίων σε μόλις δύο ημέρες.

Θα ήθελα να υπογραμμίσω την βαθιά πεποίθησή μου ότι ο ρατσισμός, οι διακρίσεις, το μίσος, η βία ή ο εκφοβισμός που απευθύνονται σε μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων λόγω της εθνικότητας, της φυλής ή της θρησκείας τους, συμπεριλαμβανομένου του αντισημιτισμού, αποτελούν μια αυξανόμενη και σοβαρή απειλή για ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα. Πρέπει να αντιμετωπιστούν και να καταπολεμηθούν. Καταδικάζω έντονα τον βανδαλισμό των εβραϊκών νεκροταφείων εδώ στην Ελλάδα, τη Θεσσαλονίκη αλλά και στη Γαλλία, καθώς και τον βανδαλισμό των ναών και των χριστιανικών και

μουσουλμανικών ιερών τόπων λατρείας από ισραηλινές εξτρεμιστικές εβραϊκές ομάδες στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη. Αλλά δεν πρέπει να συγχέουμε τη διαφωνία, την κριτική στις πολιτικές του Ισραήλ καθώς η αλληλεγγύη προς τους Παλαιστινίους δεν είναι αντισημιτισμός και όλοι όσοι συμπαραστέκονται στον παλαιστινιακό μας λαό (πολιτικοί, ακτιβιστές, καλλιτέχνες, ανθρωπιστικές οργανώσεις και κινήματα, συμπεριλαμβανομένων των εβραϊκών οργανώσεων) δεν πρέπει να απολογούνται για τις βασικές τους θέσεις αρχής.

*πρέσβης της κράτους της Παλαιστίνης στην Ελλάδα

πηγή: kommon.gr

Read More

Η ιστορία της αρμενικής κοινότητας στην Πάτρα

Αρμένιοι Πρόσκοποι Πάτρας, 1938

Μάικ Τσιλιγκιριάν
Ιανουάριος- Μάρτιος 2017, τεύχος 92

περιοδικό ''Αρμενικά''

Τα πρώτα χρόνια

Καταγραφές με ημερομηνία πριν το 1922 αναφέρουν ως μόνιμους κατοίκους της Πάτρας αρμένιους επαγγελματίες με καταγωγή από την πόλη Κεμάχ της Δυτικής Αρμενίας.
Ωστόσο, η αρμενική κοινότητα δημιουργήθηκε μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, όταν, μαζί με τους έλληνες πρόσφυγες, έφτασαν στην Πάτρα 1500 αρμένιοι, ψάχνοντας ασφάλεια και φιλοξενία.
Κατά τη διάρκεια ενός χρόνου, περισσότεροι από τους μισούς έφυγαν για άλλες χώρες, με κύριο προορισμό τη Γαλλία. Παρέμειναν μόνο 700 άτομα, ως επί το πλείστον γυναίκες και παιδιά.
Άξιο αναφοράς είναι το πρωτοσέλιδο του πρώτου φύλλου της αρμενικής εφημερίδας των Αθηνών «Νορ Ορ», με ημερομηνία 25 Μαρτίου 1923, που περιγράφει την κατάσταση των προσφύγων στην Πάτρα:
«…Επτακόσιοι είναι περίπου οι αρμένιοι πρόσφυγες στην Πάτρα. Οι περισσότεροι έχουν βρει κατάλυμα μέσα σε σχολικές εγκαταστάσεις και σε δημοτικά κτίρια. Ο αριθμός των ανδρών μόλις που φτάνει τους εκατό, οι υπόλοιποι είναι γυναίκες και παιδιά. Οι πρόσφυγες ζουν σε άθλιες συνθήκες, η κυβέρνηση καθημερινά διανέμει εκατό γραμμάρια ψωμί στον καθέναν.
Πριν μερικούς μήνες, μέσω αρχαιρεσιών, δημιουργήθηκε εκτελεστική επιτροπή που θα συντόνιζε το έργο της αρωγής και της εγκατάστασης, αλλά τα περισσότερα μέλη της παραιτήθηκαν από τις πρώτες κιόλας μέρες. Άλλοι έφυγαν από την πόλη, αφήνοντας το δύσκολο αυτό έργο στα χέρια μόνο δύο ατόμων, που λειτουργούν με αποκλειστικό γνώμονα το προσωπικό τους συμφέρον.
Η βοήθεια που δίνεται μοιράζεται σε φίλους και συγγενείς. Αντιλαμβανόμενοι αυτή την κατάσταση, μια αμερικανική φιλανθρωπική οργάνωση αποφάσισε να μη διανέμει τον ρουχισμό που διέθετε για τους πρόσφυγες. Η Κεντρική Επιτροπή Προσφύγων των Αθηνών θα πρέπει να ενδιαφερθεί για αυτή την περιοχή και εν ανάγκη να αποστείλει έναν επόπτη που θα μεριμνήσει για την οργάνωση μιας νέας επιτροπής…».
Το 1924, η ελληνική κυβέρνηση, με το πρόσχημα της αποσυμφόρησης της Μακεδονίας και της Δυτικής Θράκης από τον μεγάλο αριθμό προσφύγων, έθεσε σε εφαρμογή σχέδιο μετεγκατάστασης που, παρά τις διαβεβαιώσεις ότι το πρόγραμμα θα αφορούσε το σύνολο των προσφύγων, εφαρμόστηκε σχεδόν αποκλειστικά στους Αρμένιους. Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση ήθελε όσο το δυνατόν αμιγώς ελληνικό πληθυσμό στα σύνορα με τη Βουλγαρία. Έτσι, το καλοκαίρι του 1924, από την Αλεξανδρούπολη, την Κομοτηνή, τις Σέρρες, τη Δράμα και την Καβάλα, 5.000 Αρμένιοι μεταφέρθηκαν στην Πελοπόννησο. Ένας μικρός αριθμός από αυτούς εγκαταστάθηκε στην Πάτρα.
Την πρώτη δεκαετία, από το σύνολο του αρμενικού πληθυσμού της Πάτρας, μόνο 10 με 12 οικογένειες είχαν μια σχετική οικονομική άνεση. Οι υπόλοιποι ζούσαν στα όρια της φτώχειας και δούλευαν σε κατασκευαστικά έργα.
Το 1928, από ένα τηλεγράφημα του Ντιράν Κασπαριάν, προέδρου της ενοριακής επιτροπής, προς τον Μητροπολίτη Καραμπέτ Μαζλουμιάν, πληροφορούμαστε πως ο πρώτος ιερέας στην Πάτρα ήταν ο Αρτίν Σαρκισιάν, ο οποίος λόγω ασθένειας της κόρης του αναχώρησε για την Γαλλία, ενώ νέος ιερέας ορίστηκε ο Χορέν Μπιτσακτζιάν. Στα μέσα της δεκαετίας του ΄20 ιδρύθηκαν διάφοροι σύλλογοι και οργανώσεις, όπως ο «Σύλλογος Κυριών» και ο «Φιλόπτωχος Ερυθρός Σταυρός». Ένας από τους πιο δυναμικούς ήταν ο «Σύλλογος Αρμενίων Μικράς Ασίας», που ήταν αναγνωρισμένος από το κράτος και για πολλά χρόνια στάθηκε στο πλευρό των προσφύγων με διάφορους τρόπους.
Τη δεκαετία του ΄30 λειτούργησε και η αρμενική προσκοπική ομάδα Πάτρας, ενταγμένη στο Σώμα Ελλήνων Προσκόπων.
Η ποδοσφαιρική ομάδα «Αρμενική Πατρών» συμμετείχε στο τοπικό πρωτάθλημα από τα μέσα της δεκαετίας του ΄30 έως και το 1950.

Εκπαίδευση

Το 1926, μια νεοσύστατη ενοριακή επιτροπή, ξεπερνώντας πολλές δυσκολίες, εγκαινίασε το αρμενικό νηπιαγωγείο και το σχολείο της Πάτρας, το οποίο λειτούργησε την ίδια χρονιά. Η εκπαίδευση ήταν δωρεάν. Την πρώτη χρονιά αριθμούσε 34 μαθητές και 22 μαθήτριες. Οι μηνιαίες απολαβές του εκπαιδευτικού προσωπικού ήταν 1700 δραχμές. Τα έξοδα του σχολείου είχε αναλάβει ο «Σύλλογος Αρμενίων Κυριών» του Παρισιού, η Αρμενική Γενική Ένωση Αγαθοεργίας και η Κεντρική Επιτροπή Προσφύγων από την Αθήνα. Από μια καταγραφή του σχολικού έτους 1934-35 πληροφορούμαστε πως το νηπιαγωγείο είχε 38 παιδιά και το δημοτικό 22 μαθητές, δύο δασκάλους και ετήσια λειτουργικά έξοδα 61.000 δραχμές.
Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα περιελάμβανε μαθήματα στην ελληνική, αρμενική και γαλλική γλώσσα. Στο ξεκίνημα, διευθυντής του σχολείου ήταν ο Ντιράν Κασπαριάν και μεταξύ άλλων, δάσκαλος διετέλεσε ο Σετράκ Κοχαρουνί, και δασκάλες οι Μαντλέν Φεραδιάν και Ντιρουή Αμπρογιάν.
Την ίδια εποχή, η προσπάθεια της ενοριακής επιτροπής για ανέγερση εκκλησίας μέσω εράνου απέβη άκαρπη και το σχέδιο εγκαταλείφθηκε. Ο εκκλησιασμός, οι γάμοι και οι βαπτίσεις γίνονταν στο Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου, που είχε παραχωρηθεί για τον σκοπό αυτό από την Ιερά Μητρόπολη της Πάτρας.

Τα επαγγέλματα

Οι επαγγελματικές δραστηριότητες των αρμενίων ήταν σε διάφορους τομείς.
Το πρώτο εμπορικό κατάστημα στο εμπορικό κέντρο της Πάτρας ήταν των αδελφών Μπακιρτζιάν, το οποίο εμπορευόταν σταφίδες.
Αργότερα, πολλοί αρμένιοι διαδραμάτισαν ενεργό ρόλο στην εμπορική ζωή της πόλης με διάφορα καταστήματα, όπως το καφεκοπτείο του Αγκόπ Τσαουσιάν. Ο Ντιράν Κασπαριάν ήταν αντιπρόσωπος των ελαστικών «Goodrich».
Καταστήματα ξηρών καρπών, σφραγίδων και χαρακτικής και ένα μαγαζί με ποδήλατα άνηκαν σε αρμένιους. Επίσης, υπήρχαν και πολλοί γνωστοί αρμένιοι επιστήμονες, όπως ο οδοντίατρος Γεπρέμ Σααγιάν από την Κωνσταντινούπολη, η δασκάλα αγγλικών Αντρινέ Ταστσιάν, ο πολιτικός μηχανικός Ζεράρ Ναχνικιάν και ο αρχιτέκτονας Νάζαρετ Νουμπάρ, ο οποίος μεταπολεμικά σχεδίασε την ανακαίνιση εκ βάθρων του χαρακτηρισμένου μνημείου από το Υπουργείο Πολιτισμού, του κινηματογράφου «IDEAL».

Ο πόλεμος και η απογραφή

Το 1941, η ενοριακή επιτροπή της πόλης κάνει μια σχολαστική απογραφή των Αρμενίων και την αποστέλλει στη «Μητρόπολη των εν Ελλάδι Ορθοδόξων Αρμενίων».
Στο εισαγωγικό κείμενο της απογραφής, μεταξύ άλλων, λέει:
"1) Εις τάς Πάτρας κατοικούν 122 οικογένειες Αρμενίων, αποτελούμενοι από 500 άτομα, εκ των οποίων 246 άρρενες και 254 θήλεις.
2) Εκ των περιφερειών Πατρών κατοικούν εις Αίγιον 42 και εις Πύργον 9 οικογένειαι, αλλά δεν γνωρίζουμε τον πραγματικόν αριθμόν ατόμων...
…εκ Πύργω 9 οικογενειών δύο νέοι έχουν στρατευθεί, εκ των οποίων ο εις είναι τραυματίας Οβακίμ Χατσικιάν και ο υπηρετών Μικιρδίτς Ασλαματζιάν.
3) Εκ των Πατρών Αρμενίων μόνον 2 νέοι πολιτογραφημένοι, οι κ.κ. Ανδρέας Παπαδάκης (Αντρανίκ Δερδεριάν) και Οβανές Πετροσιάν, υπηρετούν ήδη εις τον Ελληνικό Στρατόν εις το μέτωπο Αλβανίας, είναι δε υγιείς.
4) Κατόπιν επιθυμίας ολοκλήρου της παροικίας Πατρών, τον παρελθόντα Ιανουάριο διενεργήθη έρανος υπέρ του μαχόμενου γενναίου Στρατού μας, το συγκεντρωθέν δε ποσό εκ Δραχμών Δέκα Χιλιάδων (10.000) παρεδώσαμε είς τον κ. Νομάρχην...
5) Εκ του άμαχου πληθυσμού έχωμεν εκ των βομβαρδισμών τρείς (3) νεκρούς, δύο άνδρες κ.κ. Ρουπέν Μπαμπασαντζιάν ετών 24 και Μιχράν Σιμιγκιάν ετών 23 και μια γυνή Διρουή Μπακαλιάν ετών 35…
Μετά Σεβασμού, ο Πρόεδρος Αγκόπ Τσαουσιάν και ο Ιερεύς Ματθαίος Κεχαγιάν."
(Και ακολουθούν οι λίστες της απογραφής).

Η συρρίκνωση της Κοινότητας

Κατά τη διάρκεια του μεγάλου κύματος παλιννόστησης («Νερκάχτ») των Αρμενίων της διασποράς προς τη Σοβιετική Αρμενία, που διήρκησε από το 1946 έως το 1948, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της κοινότητας της Πάτρας επαναπατρίστηκε.
Το 1953, ο ιερέας Ματεός Παραγαμιάν, που επισκεπτόταν συχνά την Πάτρα, στην αναφορά του προς την Μητρόπολη αναφέρει:
«Η κοινότητα της Πάτρας αριθμεί 37 οικογένειες με 127 άτομα. Η οικονομική κατάστασή τους είναι καλή, οι περισσότεροι έχουν καλές εργασίες, υπάρχουν αρκετοί έμποροι στην κεντρική αγορά, γενικά όλες οι οικογένειες είναι αρκετά ευκατάστατες.
Ευτυχής συγκυρία ήταν η συνεργασία μου με τον Αγκόπ Τζαβουσιάν, μια δραστήρια και εξαιρετική προσωπικότητα. Παρόλα αυτά, η κατάσταση της κοινότητας είναι αποκαρδιωτική. Οι κοινωνικές σχέσεις μεταξύ των οικογενειών είναι σχεδόν ανύπαρκτες, ενώ κοινωνικές δραστηριότητες δεν υπάρχουν. Με προβλημάτισε ότι κατά την επίσκεψή μου δεν είχα την θερμή υποδοχή που ανέμενα.
Πήγα σε όλα τα σπίτια και ενθάρρυνα τους συμπατριώτες να αφυπνιστούν εθνικά και θρησκευτικά.
Θεωρώ πως με συχνότερες επισκέψεις μου μπορεί να ανατραπεί αυτή η κατάσταση.
Τέλεσα δύο βαπτίσεις, στις οποίες παρευρέθηκαν αρκετά μέλη της κοινότητας και τους μίλησα για τις υποχρεώσεις τους ως άτομα και ως κοινότητα. Δεν κατάφερα να κάνω Θεία Λειτουργία, λόγω της απροθυμίας και αδιαφορίας που διακατέχει την κοινότητα».
Τα επόμενα χρόνια, στην Πάτρα, η κοινοτική ζωή περιορίστηκε στο πλαίσιο της τοπικής ενοριακής επιτροπής που, με πρωτεργάτη τον Οννίκ Ατταριάν και σε συνεργασία με την Αρμενική Μητρόπολη, οργάνωνε περιοδικές επισκέψεις ιερέων που τελούσαν θεία λειτουργία, γάμους και βαπτίσεις, συνήθως στον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου.
Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του ΄60 και ΄70, πολλές από τις αρμενικές οικογένειες της Πάτρας εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα, με αποτέλεσμα να ελαχιστοποιηθεί η κοινότητα.

Επίσκεψη της χορωδίας

Την Κυριακή 8 Νοεμβρίου του 1970, ο Μητροπολίτης Πατρών επέτρεψε να τελεστεί θεία λειτουργία στον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου από τον αρχιμανδρίτη Βαρτάν Ντεμιρτζιάν και την Αρμενική Χορωδία Αθηνών, που είχαν έρθει για τον σκοπό αυτό στη πόλη. Η παρουσία των γυναικών της χορωδίας επάνω στο Ιερό Βήμα κατά τη διάρκεια των ψαλμών σχολιάστηκε αρνητικά από τον θρησκευτικό τύπο της εποχής και δημιούργησε ενόχληση σε κάποιους κληρικούς. Αυτή η λειτουργία μάλλον ήταν και η τελευταία που τελέστηκε στην πόλη των Πατρών.
Για τα επόμενα χρόνια και μέχρι τη δεκαετία του ΄90, το βράδυ των Χριστουγέννων, μια ομάδα από την Αθήνα επισκεπτόταν τα αρμενικά σπίτια στην Πάτρα για να τραγουδήσει τα κάλαντα. Αυτή ήταν και η μοναδική επαφή με τους αρμένιους της Πάτρας για πολλά χρόνια.
Σήμερα, ελάχιστοι αρμένιοι έχουν απομείνει στην Πάτρα. Με το πέρασμα των χρόνων και την ανυπαρξία μιας δομής ή οργάνωσης, έχει χαθεί η επαφή με τις άλλες κοινότητες και το αρμενικό στοιχείο.

Πηγές:
1. Αρχείο αλληλογραφίας της Μητρόπολης Ορθοδόξων Αρμενίων.
2. Καταγραφή της εκπαιδευτικής κατάστασης από την Αρμενική Γενική Ένωση Αγαθοεργίας, 1934-1935.
3. «Γενικό ημερολόγιο» εφημερίδας «Νορ ορ», 1927.
4. Εφημερίδα «Νορ Ορ», φύλλο 25/3/1923 & 7/4/1926.
5. Εφημερίδα «Ορθόδοξος τύπος», 8/1970.

Read More

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ του Γιάννη Λύχρου*

Το «Πολυτεχνείο» αποτελεί λαμπρή απόδειξη ότι όταν υπάρχει κοινή δράση πάνω σε ένα στόχο, όλων εκείνων που έχουν αυτόν τον στόχο, επιτυγχάνονται σπουδαία αποτελέσματα.
Αποτελεί λαμπρή απόδειξη ότι, τα κινήματα δεν χρειάζονται ποδηγέτηση αλλά συμμετοχή.
Αποτελεί λαμπρή απόδειξη ότι, τα συμμετοχικά κινήματα μπορούν να δράσουν με επιτυχία, να αρπάξουν ευκαιρίες και να τις μετατρέψουν σε εξεγέρσεις.
Πολλές διαφορετικές τάσεις συμμετείχαν με διαφορετικά σκεπτικά και διαφορετικές οπτικές γωνίες. Κάποιοι αριστεροί δεν το καλοβλέπανε γιατί θεωρούσαν ότι δεν ήταν ώριμα τα γεγονότα, κάποιοι άλλοι θεωρούσαν ότι θα πήγαινε πίσω την «φιλελευθεροποίηση» του Μαρκεζίνη και την πολιτική τους του «ενιαίου μετώπου», κάποιοι τρίτοι γιατί θέλανε κάτι ποιο αγωνιστικό δηλαδή ένοπλο αγώνα.
Ωστόσο κάτω από την πίεση και το μέγεθος του κινήματος των ανένταχτων, κάνοντας τους απαραίτητους συγκερασμούς απόψεων, συμμετείχαν όλοι με ανιδιοτέλεια, εντιμότητα, γενναιότητα και θάρρος και οδήγησαν την διαμαρτυρία σε εξέγερση.
Μια εξέγερση κατά της Χούντας που ξεπέρασε τα όρια του φοιτητικού κινήματος, μίλησε στην καρδιά και στο μυαλό ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων.
Μια εξέγερση που οδήγησε στην ιδεολογική ήττα του αήττητου της Χούντας.
Μια εξέγερση που ξεπέρασε τη στάση της κοινωνικής ανοχής και αμφισβήτησε το σύνδρομο του «καλού νοικοκύρη κυρ Παντελή».
Μια εξέγερση, τέλος, που προκάλεσε εσωτερικές τριβές στην Χούντα και αποτέλεσε την αρχή του τέλους της.
Αν τότε η συνεργασία πολλών διαφορετικών ιδεολογικών τάσεων έγινε de facto, κάτω από την ανάγκη της αντιπαράθεσης με πανίσχυρη φασιστική Χούντα, σήμερα πρέπει να γίνει de jure από την ανάγκη για την αντιπαράθεση με τον πανίσχυρο αντικοινωνικό νεοφιλελευθερισμό και τον εναγκαλισμό του με τον φασισμό που σηκώνει κεφάλι.
Ιδιαίτερα στην Πατρίδα μας, που γίνεται απροκάλυπτη προσπάθεια εγκαθίδρυσης βαθιά Αντιδημοκρατικού Κράτους, αστυνομοκρατούμενου κράτους, με καταπάτηση των αρχών της Δημοκρατίας και των Ανθρώπινων δικαιωμάτων, ανεξάρτητα πολιτικών και ιδεολογικών προτιμήσεων κάθε ένας που αυτοαποκαλείται δημοκράτης έχει υποχρέωση να συσπειρωθεί στις εκδηλώσεις εορτασμού του Πολυτεχνείου διαδηλώνοντας την απόφασή του να εναντιωθεί στην καταστολή, τη συντήρηση και τον μεσαίωνα που προσπαθούν να γυρίσουν την κοινωνία.
Αυτό είναι για μένα το ιστορικό μήνυμα που μας δίνει το «Πολυτεχνείο».

Γιάννης Λύχρος
ΝΟΕ 2019

* Ο Γιάννης Λύχρος είναι γιατρός πνευμονολόγος ενεργό στέλεχος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς

Read More

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗ ΒΟΛΙΒΙΑ; του Δημήτρη Ραπίδη*

Έχει ξεσπάσει ένα κύμα τυφλής βίας στη Βολιβία, με το μίσος των παραστρατιωτικών, ακροδεξιών ομάδων κατά των ιθαγενών να κορυφώνεται καθημερινά. Ο επικεφαλής των ομάδων αυτών, Luis Fernando Camacho, κόπια του Caprilles και αντίστοιχων ομοϊδεατών στη Βενεζουέλα και σε άλλες χώρες της Νότιας Αμερικής, χτυπάνε με καδρόνια, πυροβολούν και μαχαιρώνουν ιθαγενείς και υποστηρικτές του Έβο Μοράλες σε κάθε γωνία της πόλης Λα Πας. Ο Camacho μέσω του τοπικού ραδιοφώνου της πόλης μιλά με μίσος για τους «βρομερούς απογόνους των Ίνκας», τους «άπλυτους οπαδούς του Μοράλες, που δεν θα ξαναπατήσει το πόδι του στη χώρα», απειλώντας ότι «θα τους σβήσει όλους από το χάρτη της Βολιβίας».

Ο ρεβανσισμός της ακροδεξιάς ολιγαρχίας απέναντι στους ιθαγενείς και στα φτωχά, εργατικά στρώματα παίρνει απειλητικές διαστάσεις, με τη χώρα να βρίσκεται ένα βήμα πριν από τον εμφύλιο πόλεμο. 

Οι ακροδεξιές ομάδες συλλαμβάνουν, βασανίζουν, απαγάγουν και σκοτώνουν, κατεβάζουν και σκίζουν τα σύμβολα των ιθαγενών και ουρλιάζουν ενάντια στην πολιτισμική και θρησκευτική τους παράδοση με συνθήματα όπως «Η Βολιβία ανήκει στον Χριστό». Όπως δήλωσε και η αυτόκλητη νέα «Πρόεδρος» της χώρας, Janine Anes, «Ονειρεύομαι μια Βολιβία χωρίς ιθαγενείς, χωρίς σατανικές φυλές, ονειρεύομαι πόλεις χωρίς Ινδιάνους. Καλύτερα να φύγουν μακριά στα βουνά του El Chaco».

Την ίδια στιγμή, χωρίς φόβο, δεκάδες χιλιάδες ιθαγενείς διαδηλώνουν και οργανώνονται σε περιοχές όπως το El Alto, φωνάζουν συνθήματα «Έβο είμαστε μαζί σου», κρατώντας τις σημαίες της Wiphala, του πολύχρωμου πατρογονικού συμβόλου τους. 

Αυτός ο κόσμος υψώνει το ανάστημά του για να υπερασπιστεί την ύπαρξή του, τις συλλογικές του διαδικασίες, τα δικαιώματα που με κόπο κατέκτησε και στη συνέχεια για να αντισταθεί στην επιβαλλόμενη αυταρχική και πραξικοπηματική πολιτική αλλαγή.

Η σκέψη και ο θαυμασμός μας είναι με αυτούς τους ανθρώπους.

*ο Δημήτρης Ραπίδης είναι πολιτικός αναλυτής, επικοινωνιολόγος

Read More

«Ποιος διοικεί επιτέλους...αυτά τα πανεπιστήμια»; του Νίκου Φίλη

η δυνατή και σταθερή φωνή της Ριζοσπαστικής Αριστεράς

Προ ολίγου (12/11/2019), στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων, η υπουργός Παιδείας κυρία Κεραμέως αναφέρθηκε δηκτικά στο γεγονός ότι χθες πήγα ο ίδιος στην ΑΣΟΕΕ να συμπαρασταθώ στους φοιτητές, όταν ενημερώθηκα για τον αποκλεισμό του πανεπιστημίου από την αστυνομία. Πρόσθεσε δε η υπουργός ότι «με αποδοκίμασαν οι φοιτητές και μου ζήτησαν να φύγω».

Της απάντησα:

Πήγα αλήθεια χθες στην ΑΣΟΕΕ. Καθήκον μου ήταν. Θα το κάνω και θα το κάνουμε συνεχώς αυτό. Μην εκπλήσσεστε.

Δεύτερον: Από τους εκατό και παραπάνω φοιτητές που συνάντησα εκεί, ήρθε πράγματι ένας πλάι στην κάμερα την ώρα που έκανα μια δήλωση και μου άσκησε κριτική. Τη δέχομαι. Δεν έφυγα, έμεινα να τον ακούσω. Με μεγάλη ευγένεια μίλησε ο άνθρωπος. Μπράβο του. Αν γνώριζε η υπουργός τι είναι και πώς λειτουργεί το φοιτητικό κίνημα, θα ήξερε πως εμπεριέχει κι ένα στοιχείο αντιδικίας.

Να αντιστρέψω εγώ την ερώτηση: Κα Κεραμέως, τι θα τον κάνετε εσείς αυτό τον φοιτητή, που όπως λέτε «με αποδοκίμασε»; Θα τον... συλλάβετε; Μα το κάνατε ήδη. Στείλατε χτες στο Οικονομικό τα ΜΑΤ να τον συλλάβουν, μαζί με τους συμφοιτητές του, επειδή διαδήλωναν για να λειτουργήσει η σχολή τους. Εσείς κύριοι βουλευτές της ΝΔ, τι θα λέγατε στο φοιτητή, αν είχε περάσει από το μυαλό σας να πάτε να συμπαρασταθείτε στα νέα παιδιά που αντίκρισαν χθες τα ΜΑΤ μες τη σχολή τους;

Κανείς ιδιοκτήτης

Κοιτάξτε, για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Δεν με ενοχλεί καθόλου η Δημοκρατία. Λέω ό,τι έχω να πω, λένε οι άλλοι, τους ακούω. Είπα στο φοιτητή και στους άλλους που ήρθαν κοντά, με σαφήνεια: ο εχθρός είναι ένας. Ο κυβερνητικός αυταρχισμός. Το φοιτητικό κίνημα και το πανεπιστημιακό άσυλο δεν έχουν ιδιοκτήτες. Κανέναν, ούτε εμένα φυσικά. Το άσυλο ανήκει σε όλους τους φοιτητές και τους πανεπιστημιακούς. Και λειτουργεί στο όνομα του ελληνικού λαού που χρηματοδοτεί τη λειτουργία των πανεπιστημίων και στέλνει τα παιδιά του να σπουδάσουν.

Εν κατακλείδι: Πήγα χθες στο πανεπιστήμιο για το άσυλο, την εισβολή της αστυνομίας, και τον εγκλωβισμό των φοιτητών. Πήγα για υποστήριξη και θα το κάνω σε κάθε ανάλογη περίσταση. Η αυταρχική υποτροπή, δεν θα περάσει. Δεν θα περάσει η προσπάθεια της ΝΔ να αλλάξει την πολιτική ατζέντα. Τα κρίσιμα ζητήματα είναι το προσφυγικό, το σκάνδαλο της Νοβάρτις, που θέλετε επικοινωνιακά και δικαστικά να θάψετε. Είναι ψευδεπίγραφη η επίκληση του νόμου και της τάξης, εκ μέρους σας. Η πολιτική σας είναι κατά ΚΑΙ του νόμου ΚΑΙ της τάξης. Θα είμαστε απέναντί σας. Και στα έδρανα της βουλής και στο πεζοδρόμιο!

Να προσθέσω κάτι ακόμα. Με ενοχλούν φυσικά, κα Κεραμέως, οι κόκκινες μπογιές στο γραφείο σας. Ασφαλώς καταδικάζω το περιστατικό. Εσείς ενοχληθήκατε καθόλου από τον τραυματισμό φοιτητών χθες από τα ΜΑΤ; Μια λέξη δεν βρήκατε να πείτε για αυτό, ενώ είστε η υπουργός που οφείλει να φροντίζει για την εκπαιδευτική κοινότητα. Αλλά τι λέω… Όχι μόνο δεν ενοχληθήκατε, εσείς προκαλέσατε την επέμβαση.

Έκκληση

Να κάνω λοιπόν αυτή τη στιγμή μια έκκληση: Η υπουργός Παιδείας, να συμπεριφερθεί ως υπουργός Παιδείας. Εκτός αν έχει εκχωρήσει τη διοίκηση των πανεπιστημίων στον κ. Χρυσοχοΐδη! Να μιλήσει η ίδια σήμερα με τις πανεπιστημιακές αρχές και να τους εγγυηθεί ότι η αστυνομία δεν θα λάβει καμία πρωτοβουλία στο εξής δίχως συνεννόηση με αυτές... Και ειδικά τις επόμενες μέρες, σε συνεννόηση με την επιτροπή για τον εορτασμό του Πολυτεχνείου.

Να μη βρεθούμε προ τετελεσμένων γεγονότων. Να τεθεί ένα τέλος στην κλιμάκωση της έντασης. Υπάρχει εμπειρία. Επί πέντε χρόνια υπήρξε δημοκρατία στην εκπαίδευση, δεν διώξαμε κανέναν, δεν κυνηγήσαμε κανέναν, διαμορφώθηκαν συνθήκες ελεύθερης ανταλλαγής απόψεων και τα φαινόμενα ανομίας αντιμετωπίστηκαν χωρίς επικοινωνιακό σόου.

Διαφορετικά θα είστε υπόλογοι και υπεύθυνοι ως κυβέρνηση -και προσωπικά εσείς κα Κεραμέως- για ό,τι αρνητικό συμβεί τις επόμενες μέρες. Εύχομαι να με ακούσετε.

Read More

ΜΕ ΤΟ ΟΠΛΟ ΠΑΡΑ ΠΟΔΑ

Σάββατο 15 Οχτώβρη 1949  9.30 το βράδυ...
Ο ελληνικός ραδιοφωνικός σταθμός του Βουκουρεστίου ξεκινάει με την γνώριμη σε μας φωνή:
... εδώ Βουκουρέστι ...
... διάγγελμα της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης προς τον Ελληνικό Λαό ...

« Η κυβέρνηση των Αθηνών μιλάει για αμνηστίες και συμφωνίες, αλλά στην πραγματικότητα οι μοναρχοφασίστες εξακολουθούν να διώκουν τους δημοκρατικούς όπου κι αν τους βρουν στην Ελλάδα.
Γελιούνται θανάσιμα οι μοναρχοφασίστες αν φαντάζονται ότι δεν υπάρχει πια ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας. Ο Δ.Σ.Ε. δεν κατέθεσε τα όπλα μα μονάχα τα έθεσε παρά πόδα.
Υποχώρησε μπροστά στην τεράστια υλική υπεροχή που συγκέντρωσαν οι ξένοι καταχτητές, ενισχυμένοι από την τιτική  αποστασία και προδοσία που τον χτύπησε πισώπλατα.
Μα ο Δ.Σ.Ε. δεν λύγισε και δεν συντρίφτηκε. Παραμένει ισχυρός και με ακέραιες τις δυνάμεις του.
Σταμάτησε την αιματοχυσία για να σώσει την Ελλάδα από την ολοκληρωτική εκμηδένιση και τα συμφέροντα του Τόπου και του Λαού τα έβαλε πάνω απ'όλα.
Οι δυνάμεις μας στο Βίτσι και στο Γράμμο σταμάτησαν τον πόλεμο για να διευκολύνουν την ειρήνευση στην Ελλάδα.
- Αυτό δεν σημαίνει συνθηκολόγηση. Σημαίνει απόλυτη προσήλωση στο συμφέρον της Πατρίδας που δεν θέλουμε να δούμε ολοκληρωτικά κατεστραμμένη.
- Θα μείνουμε άγρυπνοι και δεν θα σταματήσουμε ούτε στιγμή την πάλη μας.
- Χιλιάδες μαχητών μας στην Ρούμελη και στην Θεσσαλία, στην Ήπειρο και στη Πελοπόννησο, στη Θράκη και στη Μακεδονία, στη Σάμο, Εύβοια, Κρήτη, Κεφαλληνία, Μυτιλήνη και Ικαρία, υπερασπίζουν και θα υπερασπίσουν τη ζωή τους και την ζωή του Λαού »

*Τότε στο φύλλο της Τρίτης 18 Οχτώβρη 1949 η εφημερίδα ''Ελευθερία'' του Πάνου Κόκκα, πανηγύριζε για την ήττα του...''συμμοριτισμού'' όπως προκλητικά έλεγαν για πολλές δεκαετίες οι επιβήτορες της εθνικής αξιοπρέπειας.

- Το μήνυμα/διάγγελμα της Δημοκρατικής Κυβέρνησης με Πρόεδρο τον Μήτσο Παρτσαλίδη, (το μετέπειτα λαμπερό στέλεχος του ΚΚΕεσωτερικού) από το φιλόξενο Βουκουρέστι, ήταν σαφές και διαχρονικό!

Από τότε παραμένει επίκαιρο και μάλιστα το επικαιροποιούμε εμείς καθημερινά!
- Πολεμάμε με τους σύγχρονους τρόπους, πόρτα πόρτα, δρόμο δρόμο, με το διαδίκτυο, με τις εφημερίδες , με το ραδιόφωνο, στα καφενεία, στους χώρους δουλειάς, στις λαϊκές αγορές, στα σχολειά όλων των βαθμίδων.
- Πολεμάμε για εθνική αξιοπρέπεια, Δημοκρατία, Αλληλεγγύη, για το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, του αυτοπροδιορισμού.

Γρηγόρης Μαρκέτος
αφιερωμένο στη μνήμη των νεκρών μας
χωρίς να ντρέπονται για μας

Read More

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΔΙΑΦΑΝΕΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΙΑΤΡΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ;

Η ηγεσία του ΠΙΣ προσπαθεί να αποσιωπήσει τις υπέρογκες αμοιβές που δίνει αφειδώς σε δημοσιογράφους, προκειμένου να παρέχουν  προβολή των έργων και των ημερών της.

Ο κ. Εξαδάκτυλος αρνείται πεισματικά να παρουσιάσει στους Ιατρικούς Συλλόγους, στους γιατρούς της χώρας, ακόμη και στα μέλη του ΔΣ, συμβάσεις που υπέγραψε ως πρόεδρος του ΠΙΣ με δημοσιογράφους. Όμως οι πληρωμές αυτές γίνονται από συνδρομές των γιατρών και επιβάλλεται να υπάρχει στοιχειώδης διαφάνεια και λογοδοσία.

Παρά τις προσπάθειες του κ. Εξαδάκτυλου οι δαπάνες δε μπορούν να κρυφτούν, αφού το προεδρείο του ΠΙΣ είναι υποχρεωμένο να φέρνει στο Διοικητικό Συμβούλιο την κατάσταση εξόδων, προκειμένου αυτές να νομιμοποιηθούν.

Έτσι, στην Κατάσταση Εξόδων Ιουλίου 2017, την οποία έφερε για επικύρωση μόλις στο πρόσφατο ΔΣ που έγινε στις 6 Νοεμβρίου, εμφανίζονται δύο καταγραφές με ένδειξη «ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΙΣ»:

Η πρώτη καταγραφή αφορά σε αμοιβή δημοσιογράφου, η οποία λαμβάνει μηνιαίως 1840,5 € καθαρά.

Η δεύτερη καταγραφή αφορά σε αμοιβή δημοσιογραφικής εταιρείας που ανήκει σε άλλη δημοσιογράφο και η οποία λαμβάνει μηνιαίως 2000 € καθαρά.

Σύνολο 3840,5 € καθαρά μηνιαίως για αμοιβή δημοσιογράφων από τον ΠΙΣ! Εάν προστεθεί και ο ΦΠΑ η δαπάνη εκτοξεύεται στις 5.000 €.

Εάν λάβουμε υπόψη πως οι καθαρές αποδοχές Διευθυντή ΕΣΥ με 35 χρόνια προϋπηρεσίας είναι 1928,5 € και πολλοί νέοι γιατροί στον ιδιωτικό τομέα τα φέρνουν δύσκολα πέρα κάνοντας αιματηρές οικονομίες, αντιλαμβάνεται κανείς πως η ηγεσία του ΠΙΣ έχει κόψει κάθε επαφή με την πραγματικότητα που βιώνουν οι γιατροί και το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η δική της προβολή στα ΜΜΕ. Ταυτόχρονα η ηγεσία του ΠΙΣ δείχνει μηδαμινό ενδιαφέρον να πιέσει για προσλήψεις και να διαπραγματευθεί με το υπουργείο Υγείας την κατάρτιση συλλογικής σύμβασης των ελεύθερων επαγγελματιών με τον ΕΟΠΥΥ.

Τέλος, θα ήταν ενδιαφέρον να μαθαίναμε ποιό είναι το έργο που δικαιολογεί μηνιαία αμοιβή των 5000 € σε δημοσιογράφους, λαμβάνοντας υπόψη πως από τότε που ο κ. Εξαδάκτυλος βρίσκεται στην προεδρία του ΠΙΣ εκδίδεται περίπου ένα Δελτίο Τύπου το μήνα.

Το νόστιμο είναι πως η ηγεσία του ΠΙΣ στη συνεδρίαση της 6/11 νομιμοποίησε αναδρομικά και αντίστοιχη αμοιβή ύψους άλλων 3840,5 € καθαρά που έγινε στους ίδιους δημοσιογράφους τον Απρίλιο 2019. Ήταν τότε που η ηγεσία Εξαδάκτυλου είχε καθαιρεθεί λόγω της εκλογικής νοθείας και μάλιστα είχε κριθεί από το ΣτΕ πως ορθά έγινε η καθαίρεσή της από τον υπουργό Υγείας.

Πιθανόν ο κ. Εξαδάκτυλος και οι συν αυτώ πιστεύουν πως το ΔΣ αποτελεί κολυμβήθρα του Σιλωάμ...

πηγή: ygeianet.gr

Read More