Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2020

Ο ΚΟΡΟΝΟΪΟΣ ΗΡΘΕ ΜΕ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΥΣΗ


Το Τμήμα Υγείας ΣΥΡΙΖΑ από την Αθήνα, καταγγέλει και ενημερώνει 28/2/2020 :
« Παρά τις διαβεβαιώσεις του Υπουργού Υγείας για τη θωράκιση της χώρας μας έναντι του κορονοϊού τελικά στην πράξη φαίνεται το τεράστιο έλλειμμα στη σωστή διαχείριση και η ανετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού.
 Οι καταγγελίες έρχονται από τα συνδικαλιστικά όργανα των γιατρών και των νοσηλευτών.
Η ΟΕΝΓΕ καταγγέλει το υπουργείο υγείας για προσπάθεια συγκάλυψης του προβλήματος, όταν αναφέρει με ευκολία ότι οι υγειονομικές μονάδες βρίσκονται σε απόλυτη επιχειρησιακή ετοιμότητα.
Στην ανακοίνωσή της τονίζει ότι δεν μπορεί να υπάρξει σοβαρό επιχειρησιακό σχέδιο με τις τεράστιες ελλείψεις σε έμψυχο δυναμικό, υλικοτεχνική υποδομή, κλειστά κρεβάτια ΜΕΘ και τραγικά υποστελεχωμένα ΤΕΠ. 
Το σωματείο εργαζομένων στο ΠΑΓΝΗ καταγγέλει τα προβλήματα της τεράστιας υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησης καθώς και ότι δεν υπάρχει Μονάδα Ειδικών Λοιμώξεων και ΜΑΦ, ενώ υπάρχει μόνο ένας θάλαμος αρνητικής πίεσης στα ΤΕΠ.
 Η ΠΟΕΔΗΝ καταγγέλει το περιστατικό με την 40χρονη που βρισκόταν για ένα δίωρο στα εξωτερικά ιατρεία του ΓΝ Σωτηρία, νοσοκομείου αναφοράς, χωρίς καμία προφύλαξη και χωρίς να τύχει άμεσης αντιμετώπισης.
Η δική μας στάση και ως αντιπολίτευση χαρακτηρίζεται από την υπευθυνότητα και τη σοβαρότητα που απαιτείται για την προσέγγιση ενός τόσο σοβαρού για τη δημόσια υγεία θέματος. Δυστυχώς, η κυβέρνηση της ΝΔ κάνει αυτό που ξέρει καλά. 
Καλύπτει την ανεπάρκειά της με τα γνωστά επικοινωνιακά της τερτίπια και προκαλεί πανικό, φτάνει δε και στο σημείο να δικαιολογεί την επιλογή της για τις κλειστές δομές στα νησιά κατηγορώντας τους πρόσφυγες ως δυνάμει φορείς του κορονοϊού ενισχύοντας ρατσιστκά και φασιστικά αντανακλαστικά. 
Μόνο που διαψεύστηκε και σε αυτό, ο κορονοϊός δεν ήρθε στη χώρα μας με βάρκα αλλά αεροπορικώς από την Ιταλία ».

Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2020

Η ΑΛΚΗ ΖΕΗ Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΑ


Η Άλκη Ζέη γεννήθηκε στην Αθήνα τo 1923 και επειδή η μητέρα της προσεβλήθη από φυματίωση όταν η μικρή ήταν δύο χρόνων,την έστειλαν με την αδελφή της στην Σάμο, απ' όπου καταγόταν η μητέρα της. 
Πατέρας της ήταν ο Ζήνων Ζέης διευθυντής στην Τράπεζα Αθηνών μετέπειτα Εθνική και μητέρα της η Έλλη Σωτηρίου.
Πρώτο σχολείο της ήταν η Ιόνιος Σχολή, ένα φασιστικό σχολείο όπως το χαρακτηρίζει η ίδια σε συνέντευξη που έδωσε στην Κύπρο στα πλαίσια της αναγόρευσής της εκεί σε επίτιμη διδάκτορα. Είχε το σχολείο αυτό σαν όραμα τον Μεταξά και τον Χίτλερ, ενώ οι καθηγητές του ήσαν βαρετοί και αδιάφοροι, όπως είπε χαρακτηριστικά η συγγραφέας τότε.
Στις τρεις τελευταίες τάξεις του Γυμνασίου πήγε στην προοδευτική Σχολή Αηδονόπουλου. Στο πρώτο σχολείο σημείωσε η Άλκη Ζέη κι έχει μεγάλη σημασία η παρατήρησή της, δεν μπορούσα να αποδώσω και μάλιστα καταποντίστηκα στις εκθέσεις με θέμα την αστυφιλία και την αποταμίευση, ενώ στο δεύτερο σχολείο κυριολεκτικά απελευθερώθηκα!!!
Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και στο Κινηματογραφικό Ινστιτούτο της Μόσχας. Παντρεύτηκε τον θεατρικό συγγραφέα και σκηνοθέτη Γιώργο Σεβαστίκογλου, που πέθανε το 1991. Απέκτησαν δύο παιδιά, το 1956 την Ειρήνη και το 1959 τον Πέτρο.
Στην Κατοχή οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ . Το 1948 ενώ ο σύζυγός της πρόλαβε και πήγε στην Τσκένδη της ΕΣΣΔ, αυτή συνελήφθη και εξορίστηκε στην Χίο όπου παρέμεινε μέχρι το 1952 οπότε και πήρε άδεια να πάει στην Ρώμη. 
Μετά από δύο χρόνια προσπαθειών κατάφερε να πάρει βίζα για την Σοβιετική Ένωση. Από το 1954 έως το 1964 λοιπόν, έζησε σαν πολιτική πρόσφυγας εκεί. Μέχρι το 1957 ήταν στην Τασκένδη όπου έζησαν τον εμφύλιο των προσφύγων και μετά πήγαν στη Μόσχα.
Το 1964 επιστρέφει οικογενειακώς στην Ελλάδα σε δύο δόσεις. Πρώτα αυτή με τα παιδιά της τον Σεπτέμβρη και τον Μάρτη του '65 ο Σεβαστίκογλου, για να ξαναφύγουν πάλι όλοι μαζί με τον ερχομό της Χούντας το 1967. Αυτήν τη φορά ο τόπος διαμονής τους είναι η Γαλλία, και συγκεκριμένα το Παρίσι, απ’ όπου επιστρέφουν μετά τη δικτατορία. Εκεί στο σπίτι της Μ.Μερκούρη συναντιούνται συχνά με τον Μ.Θεοδωράκη, την Αμαλία Καραμανλή τον Κ.Μητσοτάκη όλοι παλεύοντας ενάντια στη χούντα.
Από πολύ μικρή ασχολήθηκε με το γράψιμο. Στις πρώτες ακόμη τάξεις του Γυμνασίου άρχισε να γράφει κείμενα για το κουκλοθέατρο. Ένας από τους ήρωες που δημιούργησε, ο Κλούβιος, έγινε κατοπινά ο ήρωας του γνωστού κουκλοθέατρου «Μπαρμπα-Μυτούσης», εμπνεύστρια του οποίου ήταν η Ελένη Θεοχάρη-Περάκη.

Θα θυμίσουμε την σχέση της συγγραφέως με την Πάτρα όταν αναγορεύτηκε σε επίτιμη διδάκτορα της σχολής Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πατρών, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου, στις 13 Μαΐου 2015.
Στην εκδήλωση, η Άλκη Ζέη μίλησε για τις περιπέτειες του λογοτεχνικού βίου και των βιβλίων της. «Μετά την τρίτη δημοτικού, όταν αφήσαμε την πλάκα και το κονδύλι, μαζί με τον κατάλογο που έδωσαν στους γονείς μας με όσα έπρεπε να εφοδιαστούμε για να πάμε στην επόμενη τάξη, ήταν κι ένα μολύβι «φάμπερ νούμερο 2″. Η λέξη φάμπερ με εντυπωσίασε. Το δοκίμασα και μου φάνηκε πως έγραφε μόνο του. Θαρρώ, πως θα συνέχιζα να γράφω με αυτό, εάν δεν είχε εφευρεθεί ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, γιατί την γραφομηχανή, δεν την συμπάθησα ποτέ».

«Όταν ήμουν 9 ετών ο δίδυμος αδελφός της μητέρας μου (σημ.σύνταξης Πλάτων Σωτηρίου), αρραβωνιάστηκε τη Διδώ Σωτηρίου, που τότε ήταν δημοσιογράφος. Με εντυπωσίασε που έγραφε σε εφημερίδα και περιοδικά και υπέγραφε με το όνομά της. Εκείνη μου εξήγησε, πως τις σκέψεις σου μπορείς να της γράφεις. Αυτό με ενθουσίασε. Πήρα λοιπόν μια κόλλα διαγωνισμού και με το μολύβι φάμπερ νούμερο 2, άρχισα να εκδίδω μία εφημερίδα. Ο τίτλος της «Αστείος Κόσμος». Έγραφα ολομόναχη και η Διδώ μου είπε να συνεχίσω, χωρίς να την πειράζουν οι ανορθογραφίες μου».Η Διδώ ήταν αδελφή με την Έλλη Παππά , την σύντροφο του ήρωα του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα Νίκου Μπελογιάννη.
Τα πρώτα της διηγήματα δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Νεανική φωνή». Το πρώτο της μυθιστόρημα, «Το καπλάνι της Βιτρίνας», γράφτηκε στη Μόσχα, όπου ζούσαν με την οικογένειά της, ως πολιτικοί πρόσφυγες. «Δεν ήξερα ότι έγραφα βιβλίο για παιδιά. Απλά, θέλησα να γράψω για τα παιδικά μου χρόνια στη Σάμο. Δεν ήξερα ότι έγραψα ένα ανατρεπτικό βιβλίο».Στο Παρίσι έγραψε τον ''Μεγάλο περίπατο του Πέτρου'', την ''Μωβ Ομπρέλα'', τον ''Θείο Πλάτων'' ,το ''Κοντά στις ράγες''.
Από τα έργα της θεωρεί ότι την συγκλόνισε περισσότερο το ''Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες'' που ασχολείται με το θέμα των ναρκωτικών.

Την εκδήλωση προσφώνησαν η πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών Βενετσάνα Κυριαζοπούλου, ο κοσμήτορας της σχολής Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών, καθηγητής Χρήστος Τερέζης και ο πρόεδρος του τμήματος Επιστημών της Εκπαίδευσης και της Αγωγής στην προσχολική ηλικία, καθηγητής Βασίλης Κόμης, ενώ ο επίκουρος καθηγητής του τμήματος Δημήτρης Πολίτης, παρουσίασε το σύνολο του έργου της Άλκης Ζέη.
- Κλείνοντας το μικρό αφιέρωμα στην μεγάλη Ελληνίδα θα προσθέσω τα λόγια της ίδιας για το παρελθόν:
... πιστεύαμε σε ιδανικά, είχαμε μια ελπίδα, δεν μας βγήκαν αυτά που πιστεύαμε, αλλά ό,τι κάναμε το κάναμε με πάθος...
Η Άλκη Ζέη εγκατέλειψε τον φθαρτό κόσμο μας στις 27 Φλεβάρη 2020

Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2020

ΠΡΑΞΗ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ από την αγαπημένη Δεξιά παράταξη

η ελπίδα: το κόκκινο με φόντο το γαλάζιο τ'ουρανού και της θάλασσας

Και ξαφνικά αρχίζει η σύσταση στρατού!
Υγειονομικού στρατού παρακαλώ!
Η αγαπημένη σε όλους και όλες, νεοφιλελεύθερη παράταξη της Νουδού, εκτύπωσε στις 25 Φλεβάρη 2020 ένα καταπληκτικό ΦΕΚ με αριθμό φύλλου 42 τεύχος πρώτο, με υπογραφές κι από όλα τα καλά!
Είναι Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου* που βάσει αυτής,εφόσον κριθεί αναγκαίο ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΕΙ η λειτουργία δημόσιων και ιδιωτικών φορέων και ιδρυμάτων (τα κόμματα σε ποιά κατηγορία υπάγονται;) , και γενικά χώρων συνάθροισης κοινού!!!
Για πόσο καιρό άραγε;;;
- Συνεχίζει όμως το ΦΕΚ και γράφει ότι δύναται να απαγορεύεται η μετακίνηση εντός της επικράτειας!!!
Όποιος δεν συμμορφώνεται (θυμάστε το τραγούδι, διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις...) με τα μέτρα, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο χρόνια.
Ο ΕΟΔΥ πρώην ΚΕΕΛΠΝΟ πρόσεξτε καλά τώρα...
μπορεί να προσλαμβάνει ιατρικό, νοσηλευτικό και βοηθητικό προσωπικό κατά παρέκκλιση όλων των κείμενων διατάξεων πρόσληψης προσωπικού με ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΗΝ ΑΥΞΟΥΣΑ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ!!!
Αχ βρε κορονοϊέ!!!
Θα ξαναζήσουμε εμείς οι λίγοι που αρνούμαστε να ξεχάσουμε ... ωραίες μέρες...
Οι υπόλοιποι ξέρετε τη συνταγή... Τραβήξτε το κουρτινάκι στα παράθυρά σας και μετά θα λέτε '' δεν είδα και δεν άκουσα τίποτε''
ΓΝΩΣΤΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΩΝ ΚΥΡ ΠΑΝΤΕΛΗΔΩΝ
*Οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου προβλέφθηκαν για πρώτη φορά από το Σύνταγμα του 1975, ώστε να υποβληθεί σε συγκεκριμένες ουσιαστικές και τυπικές προϋποθέσεις η δυνατότητα της εκτελεστικής εξουσίας να δημιουργεί κανόνες δικαίου αυτόνομα, χωρίς δηλαδή νομοθετική εξουσιοδότηση. Η πρακτική αυτή της υποκατάστασης της νομοθετικής αρμοδιότητας της Βουλής (έστω και προσωρινά) ήταν συνήθης κατά στις περιόδους πολιτειακής ανωμαλίας της χώρας αλλά και στη μετεμφυλιακή συνταγματική τάξη. Αυτό γινόταν μέσω της έκδοσης αναγκαστικών νόμων, όπως και πράξεων του Υπουργικού Συμβουλίου, πάντοτε με την επίκληση της συνδρομής «εξαιρετικών λόγων», η οποία όμως δε μπορούσε να ελεγχθεί.

Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2020

ΟΤΑΝ ΤΑ ΜΑΤ... του Στέργιου Αλεξίου

από την άφιξη των ΜΑΤ στη Χίο 24/2/2020



- Όταν τα ΜΑΤ έμπαιναν στις καταλήψεις επικροτούσες...
- Όταν τα ΜΑΤ απομάκρυναν μωρομάνες και πρόσφυγες σου άρεσε και ας μην το ομολογούσες...
- Όταν τα ΜΑΤ ξεβράκωναν άντρες και γυναίκες πέριξ των Εξαρχείων δεν μιλούσες...
- Όταν τα ΜΑΤ έμπαιναν στην ΑΣΟΕΕ έλεγες μπράβο και ας μην ήξερες τον λόγο που το κάνουν...
- Όταν τα ΜΑΤ ήταν στις Σκουριές και την Κερατέα όμως τα δακρυγόνα δεν έκαιγαν τα δικά σου μάτια και έδινες συγχαρητήρια μέσα από την σιωπή σου...
Τώρα που ήρθαν στο σπίτι σου (νησιά),που είναι τα συγχαρητήρια σου;

Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ της Σίας Αναγνωστοπούλου


Κι ενώ στα νησιά του Αιγαίου γίνεται απόβαση των ΜΑΤ από τις 24/2/2020, τα κανάλια ασχολούνται με τις διαρροές ΝΔ και ΚΙΝ.ΑΛ για την κατάθεση Σαράφη.
 Ε... βέβαια, η είδηση είναι πάντα ό,τι αφορά "το τομάρι " των δικών μας παιδιών. Τα άλλα τα πολλά παιδιά είναι άλλου Θεού. 
Νόμιζαν όμως κάποιοι στα νησιά ότι η βαρβαρότητα εναντίον των απροστάτευτων προσφύγων, τους προστατεύει τους ίδιους επειδή ήταν με τους ισχυρούς!!!
 Τώρα πιστεύω να καταλάβουν ότι η μόνη προστασία είναι ο σεβασμός των δικαιωμάτων όλων.

Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2020

37ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΣΕΕ ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2020


Εργαζόμενες και εργαζόμενοι.
Ακόμα μία μαύρη ημέρα για τη ΓΣΕΕ και την ηγεσία της ξημερώνει στις 25/2/2020, με ένα συνέδριο παρωδία.
Όπως φαίνεται μέχρι στιγμής, θα γίνει ένα συνέδριο fast track μίας ημέρας, όπου τοποθετήσεις θα κάνουν ο πρωθυπουργός, ΝΑΙ ο συγκεκριμένος πρωθυπουργός που σε λίγες ημέρες θα φέρει προς ψήφιση τον ΑΝΤΙασφαλιστικό νόμο.
Ο πρωθυπουργός που μέσα σε επτά μήνες ισοπέδωσε όσα εργασιακά δικαιώματα μας είχαν απομείνει.
Το λόγο επίσης θα πάρουν πιθανόν και τα εκατοντάδες άτομα των ΜΑΤ και της ασφάλειας που έχουν σταθμεύσει εκτός και εντός του συνεδριακού χώρου.
Σε αυτό το συνέδριο όμως δεν θα τοποθετηθούν όπως φαίνεται οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι της ΓΣΕΕ.
Οι νόμιμοι αντιπρόσωποι των εργαζομένων!
Σε ένα τέτοιο συνέδριο δεν μπορεί να υπάρξει εκπροσώπηση από το εκλεγμένο μέλος της Εργατικής Ενότητας-Ανατροπή.
Σεβόμενοι τους συναδέλφους εργαζόμενους που μας τίμησαν με την ψήφο τους στο εργατοϋπαλληλικό κέντρο Πάτρας , με ομόφωνη απόφαση μας ως παράταξη αποφασίσαμε πώς σε ένα τέτοιο συνέδριο , δεν έχουμε θέση.
Δεν μας αφορά το κυνήγι της καρέκλας ,ούτε θα νομιμοποιήσουμε με την ψήφο μας το συνέδριο παρωδία.
Οι ευθύνες των παρατάξεων της ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ αλλά και του ΠΑΜΕ που μας έφτασαν ως εδώ είναι δεδομένες.
Σε όλα αυτά όμως θα απαντήσουμε με νεότερη ανακοίνωση μας μετά από τη λήξη του συνεδρίου .
Η δημοκρατική και ταξική νομιμότητα, στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, δεν μπορεί να αναγεννηθεί από τη σύγκρουση των μηχανισμών που το κατέστησαν χώρο νοθείας, διαφθοράς και διαλυτικής ανυποληψίας.
Ο εκδημοκρατισμός και ταξικός προσανατολισμός, του συνδικαλιστικού κινήματος δεν είναι ζήτημα ξεκομμένο από την βάση της εργατικής τάξης αλλά και της κοινωνίας συνολικά, αλλά καθημερινής δουλειάς, στην υπεράσπιση των αξιών της εργασίας, της δημοκρατίας, της μαζικότητας και της ενότητας του.
Για την Εργατική Ενότητα-Ανατροπή
ΑΛΙΧΟΥ ΒΑΝΕΣΑ
ΠΑΠΑΣΠΥΡΌΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2020

Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΥΡΙΖΑ του Πάνου Λάμπρου

Κόντρα σε θεούς και δαίμονες, κόντρα στους "πατούληδες" που θέλουν σιγή νεκροταφείου, κόντρα στους "βορίδηδες" και σε όσους ονειρεύονται να τελειώσουν με την αριστερά.Κόντρα σε αυτούς που θέλουν την νεολαία υπάκουη, οπαδική, άνευρη, προσαρμοστική, εντός της κανονικότητάς τους.Κόντρα στους καιρούς...Η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, αριστερά της εξέδρας, ήταν εκεί... Με τις σημαίες και τα ταμπούρλα, με την κριτική σκέψη, με το πάθος των ελεύθερων ανθρώπων. Γιατί, πράγματι, το μέλλον είναι αριστερά!

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2020

Η ΠΥΞΙΔΑ ΤΟΥ ΤΕΜΠΟΝΕΡΑ του Μιχάλη Βασιλάκη*



«Αγαπητοί συναγωνιστές,  φίλοι και σύντροφοι συνοδοιπόροι των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων  η σπονδή αίματος του λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος το Γενάρη του 1991 με το Νίκο Τεμπονέρα, διευρύνει και βαθαίνει αδιάλειπτα μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες του λαού και της νεολαίας το περιεχόμενο της για ΕΡΓΑΣΙΑ και ΓΝΩΣΗ. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΖΩΗ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Είναι θέμα της πολιτικής ιστορίας, της κοινωνιολογίας αλλά και της ζώσας πολιτικής, για να βγάλει τα αναγκαία συμπεράσματα πως μια κοινωνία σε τέλμα και αμηχανία στα οποία βυθίστηκε την τετραετία ’89-’91 αφυπνίστηκε και εξεγέρθηκε σε μια στιγμή για να διεκδικήσει την πυξίδα της ζωής της με αναφορά τα σκορπισμένα μυαλά του Νίκου στην αυλόπορτα αυτού του σχολείου, από το κράτος και το παρακράτος.
Σε αυτή την σπονδή αίματος του ’91 προστέθηκε  το 2008 το αίμα της αθωότητας του Αλέξη Γρηγορόπουλου που στο παιδικό του μυαλό δεν χωρούσε η κοινωνία των γκέτο, των καταναγκασμών και των απαγορεύσεων, με απαγορευμένες πόλεις, συνοικίες, πλατείες, δρόμους με δεσμοφύλακες και σερίφηδες τύπου Κορκονέα.
Μετά ήρθε η Αμφιάλη με το ναζιστικό μόρφωμα που μεθοδικά το πολιτικό σύστημα της διαπλοκής και της διαφθοράς για τις δικές του ανάγκες και προτεραιότητες από κοινωνικό και πολιτικό περιθώριο μετέτρεψε  σε αυτοδύναμη δήθεν αντισυστημική δύναμη με κοινοβουλευτικό μανδύα και έκφραση, για να μπορεί να επιβάλει όπως τα SS (ΕςΕς) και ΤΑ ΧΙΤΛΕΡΙΚΆ τάγματα εφόδου την εξουσία του πολιτική, κοινωνική, εκλογική, στις εργατογειτονιές της δυτικής Αθήνας.
Το ΟΧΙ αυτών των εργατουπόλεων στην υποταγή στο ναζιστικό μόρφωμα, πλήρωσε ο Παύλος Φύσσας. Αυτό το όχι που εκπροσωπούσε σαν ιδέα, ζωή και αγώνα ο αντιφασίστας Φύσσας μαχαίρωσε δια του Ρουπακιά η κουλτούρα των δολοφόνων και του θανάτου της Χ.Α..
Αυτή τη κουλτούρα και τα αποτελέσματα της βιάστηκε να αθωώσει η εισαγγελική πρόταση προλαβαίνοντας ακόμη και τους συνήγορος υπεράσπισης του Μιχαλολιάκου εντολοδόχου του Ρουπακιά!
Είναι το αίμα του Παύλου Φύσσα που τελικά στέρησε την κοινοβουλευτική έκφραση και εκπροσώπηση της Χ.Α. αποστιγματίζοντας την κοινωνία έστω σε αυτό το θεσμικό επίπεδο από το ναζιστικό μόρφωμα.
Ας αγωνιστούμε αυτό τον αποστιγματισμό να τον υπογραμμίσει και η δικαιοσύνη με ΙΣΟΒΙΑ στους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς δολοφόνους του Φύσσα.
Αγαπητοί συναγωνιστές,  φίλοι και σύντροφοι νέοι και νέες
Το μέτωπο των δυνάμεων που διαχειρίστηκε την εξουσία το ’90-’94 θεμελίωσε την πορεία της χώρας προς την πιο βαθιά κρίση στην ιστορία της, την κρίση που ξέσπασε το 2010. Το ίδιο μέτωπο δυνάμεων την διαχειρίζεται και σήμερα και μάλιστα με ρεβανσιστικούς όρους για την όποια ασυνέχεια προέκυψε το 2015.
Πολλαπλάσια πιο επιθετικό, ολοκληρωτικό με αναπροσαρμοσμένες προτεραιότητες και μεθόδους ανασυγκροτεί και διευρύνει την διαπλοκή με ένα παράκεντρο κράτος που παράγει πολιτική στα παρασκήνια, ελέγχει τις δομές εξουσίας ευτελίζοντας τα θεσμικά πολιτικά όργανα σε κάθε επίπεδο.
Έχει κηρύξει σε εχθρούς τη εργασία, την γνώση, την δημοκρατία, την αλληλεγγύη, την ελευθερία, πράγμα που υπογράμμισε και υπόγραψε η σπουδάζουσα νεολαία της ΔΑΠ βεβηλώνοντας πριν λίγες μέρες το μνημείο Τεμπονέρα.
Οσοι βιώσαμε τις εξελίξεις του ’91 θα θυμόμαστε την οσμή της καμένης σάρκας  από τον περσικό να πνίγει την μεσογειακή λεκάνη! Σήμερα συμβαίνει το ίδιο όμως το πρόβλημα δεν είναι μια μόνο χώρα, ούτε μια μόνο περιοχή, είναι η μέση ανατολή, η μεσογειακή λεκάνη και η Ευρώπη στο σύνολο τους, αυτά είναι τα επίδικα της παγκόσμιας ηγεμονίας. Η απολύτως ασύμμετρη επιχείρηση των ΗΠΑ στην Βαγδάτη δεν δείχνει μόνο τυχοδιωκτισμό μιας χώρας με το οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό δυναμικό των ΗΠΑ. Αποκαλύπτει αμηχανία και αδυναμία συγκρότησης μιας πολιτικής στρατηγικής υπεράσπισης της παγκόσμιας ηγεμονίας τους με οικονομικούς, πολιτικούς όρους αλλά ακόμα και με συμβατικές στρατιωτικές μεθόδους.
Τι άλλο άραγε απομένει στο οπλοστάσιο του Τραμπ εκτός από μια διαλυτική παγκόσμια αποσταθεροποίηση και το πυρηνικό δυναμικό των ΗΠΑ. Οι λαοί πρέπει να απαντήσουν επειγόντως σε αυτό το ερώτημα.
Δυστυχώς σήμερα και η χώρα μας έχει γίνει μέρος του προβλήματος των γεωπολιτικών ανταγωνισμών στην ανατολική μεσόγειο, φτάνοντας στα όρια της γελοιότητας να αναζητά στρατηγικούς συμμάχους σε Λιβυκές ληστοσυμμορίες.
Ο ακραίος σωβινισμός και εθνικισμός ενθεν και ενθεν των ακτών του Αιγαίου είναι ότι χειρότερο για τις δυο χώρες και τους λαούς τους.
Οι πολιτικές που οικοδομούν τα συμφέροντα της χώρας στην κοινωνική και οικονομικοπολιτική αποσταθεροποίηση της Τουρκίας και την απομόνωση της στην  ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια δεν είναι εθνικές πολιτικές και θα αποδειχτούν τελικά εγκληματικές για την χώρα και τον λαό.
Το δικό μας πολιτικό μέτωπο η δική μας ζωή έχει την πυξίδα που μας άφησε με το αίμα του Νίκος Τεμπονέρας
Εργασία, γνώση, δημοκρατία, αλληλεγγύη, ελευθερία, αγώνας.»
* γραμματέας του ΕΑΜ και σύντροφος του δολοφονημένου , εδώ Νίκου Τεμπονέρα,
πέθανε στις 18/2/2020, εδώ η τελευταία ομιλία/μνημόσυνο για τον Τεμπονέρα στις 9/1/2020

Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2020

ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ του Πάνου Σκουρλέτη



Διαμορφώνουμε νέους όρους επικοινωνίας του ΣΥΡΙΖΑ με την κοινωνία με στόχο την αλλαγή των συσχετισμών
------
Σημεία από τη συνέντευξη στο Ρ/Σ «Στο Κόκκινο» 105,5
------17/2/2020
 Δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα η αρνητική εικόνα που επιχειρείται να προβληθεί αναφορικά με τις διεργασίες στον ΣΥΡΙΖΑ…:
«Είναι ενδεικτική, όμως, της αμηχανίας των κομμάτων τύπου Νέας Δημοκρατίας, αλλά και των υπολοίπων. Τους φαίνεται τελείως ξένη, ως προς την πρακτική τους και την κουλτούρα τους, η δυνατότητα ενός κόμματος που έχει κυβερνήσει -και έχει σημασία αυτό- να μπορεί να αποτιμά ανοιχτά το έργο του της προηγούμενης περιόδου και αυτός ο διάλογος να γίνεται χωρίς προκαταλήψεις, μπροστά στον λαό, μπροστά στα μέλη και τους φίλους του κόμματος. Πρόκειται για ένα διαφορετικό παράδειγμα πολιτικής πρακτικής το οποίο αμφισβητεί την ίδια τη δομή αυτών των κομμάτων. Διότι μέχρι τώρα, τουλάχιστον τα κόμματα του δικομματισμού όπως τα γνωρίσαμε, λειτουργούσαν μέσα από “βιλαέτια”. Όταν έφτανε η ώρα κάποιος να ολοκληρώσει τον κύκλο του, να χάσει τις εκλογές, παραιτούνταν χωρίς να αισθάνεται την ανάγκη να γίνει μία συζήτηση. Εμείς ακολουθούμε κάτι διαφορετικό. Μαθαίνουμε από τα λάθη μας, μιλάμε για τις επιτυχίες μας, καλούμε τον κόσμο να καταθέσει την άποψή του. Αυτό δεν το κάναμε μόνο στην Κεντρική Επιτροπή, αλλά και ανοιχτά μέσα από τις δεκάδες συγκεντρώσεις που έχουμε κάνει, από την επόμενη κιόλας μέρα των εκλογών, σε όλη την Ελλάδα. Είναι μια διαφορετική σχέση των πολιτών με την πολιτική, που μπορεί να την καταστήσει πάλι αξιόπιστη, αλλά και ελκτική».
 Επιδιώκουμε να δημιουργήσουμε σχέσεις πολιτικής αξιοπιστίας και με αυτούς που δεν μας ψήφισαν:
«Η δική μας εμπειρία δεν αφορά μόνο εμάς. Αφορά πρώτα απ’ όλα τον ελληνικό λαό, διότι κυβερνήσαμε αυτό τον τόπο επί τεσσεράμισι χρόνια και κάνοντας αυτή τη διαδικασία της αποτίμησης, ουσιαστικά χτίζουμε νέες σχέσεις αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης με τον κόσμο. Και με αυτούς οι οποίοι μας επέλεξαν, αλλά πολύ περισσότερο μας ενδιαφέρουν αυτοί οι οποίοι δεν μας διάλεξαν. Μπορεί δηλαδή να διαμορφώσει το κατάλληλο έδαφος για μια δυναμική επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική σκηνή. Να δώσει μια νέα δυναμική πηγαίνοντας προς το συνέδριο, που θα είναι και η απαρχή της αλλαγής των συσχετισμών έτσι ώστε να μπορέσουμε να απαλλαγούμε από τη σημερινή νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση».
 Στο προσκήνιο και οι θετικές πλευρές μιας ειλικρινούς προσπάθειας άμβλυνσης των μνημονιακών συνεπειών:
«Η έννοια της αυτοκριτικής, κάποιες φορές, έχει φορτιστεί με μια αρνητική χροιά, έχει ένα αρνητικό περιεχόμενο. Δεν μιλάμε, όμως, μόνο για ό,τι δεν μπορέσαμε να κάνουμε ή και για άστοχες κινήσεις. Αναδεικνύουμε και τον διαφορετικό τρόπο που εφαρμόσαμε μια πολιτική που, παρόλο ότι δεν ήταν η δική μας, έβαλε ως προτεραιότητα την καταπολέμηση της ανθρωπιστικής κρίσης, το να είναι λιγότερες οι επιπτώσεις στους αδύναμους, το να λειάνει τις μνημονιακές πολιτικές. Όλα αυτά νομίζω ότι έχουν τη σημασία τους».
 Κατάκτηση η στρατηγική ενότητα και ο κοινός βηματισμός μας:
«Βρισκόμαστε σε μια εξαιρετικής σημασίας συγκυρία, όπου δεν υπάρχουν διαφορετικές στρατηγικές στοχεύσεις και αποκλίσεις. Μη ξεχνάτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά το πρόσφατο παρελθόν, εννοώ τουλάχιστον μέχρι το ’15, είχε στο εσωτερικό του απόψεις οι οποίες είχαν διαφορετικές στρατηγικές αναγνώσεις και προσεγγίσεις για το θέμα του ευρώ, της Ευρώπης, ακόμη και για το πώς κατανοούσε ο καθένας το περιεχόμενο της στρατηγικής του δημοκρατικού δρόμου για τον Σοσιαλισμό. Δεν είμαστε σε μια τέτοια φάση. Κι αυτό το πιστοποιεί, όχι μόνο η χθεσινή συζήτηση, αλλά και το γεγονός ότι όλο τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, οι κρίσιμες αποφάσεις πάρθηκαν ή με απόλυτη ομοφωνία ή με ευρύτατη, στα όρια της ομοφωνίας, πλειοψηφία από τα όργανα του κόμματος. Κορυφαία στιγμή η διακήρυξη, το προσκλητήριο ως ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, που εγκρίθηκε από την Κεντρική Επιτροπή και δεν είναι απλώς μια πρόσκληση σε «τσάι» ή σε «γεύμα», έχει κάποιους κανόνες, κάποιες αρχές, ένα ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο που διαμορφώνει το έδαφος της νέας συνάντησης των συμμάχων μας και όλων των φίλων και των μελών του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή την επανεκκίνηση που επιχειρούμε. Υπάρχουν διαφορετικές οπτικές πάνω σε αυτή την προσέγγιση; Προφανώς υπάρχουν κι αυτό νομίζω ότι μπορεί να είναι και δημιουργικό. Και για τα οργανωτικά θέματα. Εκεί, μάλιστα, οδηγηθήκαμε σε ψηφοφορία, παρόλο ότι κι εκεί δεν υπάρχουν εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις. Βλέπω σήμερα στις εφημερίδες, για παράδειγμα κάποιοι λένε ότι “συζήτησαν για το αν θα πρέπει να υπάρχουν ισότιμα δικαιώματα ανάμεσα στα παλιά και νέα μέλη του κόμματος”. Μα δεν τέθηκε ποτέ αυτό για συζήτηση, αλλοίμονο, όλα τα μέλη, είτε έχουν μία μέρα είτε έχουν χίλιες μέρες στο κόμμα έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις. Εκεί που υπήρξε ένας διάλογος και οδήγησε και στη συγκεκριμένη ψηφοφορία, είναι για τη διαδικασία ολοκλήρωσης της εγγραφής των νέων μελών όχι με τον παραδοσιακό τρόπο, αλλά μέσω της οδού της ηλεκτρονικής πλατφόρμας του iSyriza, όπου, όπως ομόφωνα είχαμε αποφασίσει σε προηγούμενη Κεντρική Επιτροπή, θα πρέπει να ολοκληρώνεται με μια παρουσία στην αντίστοιχη οργάνωση. Κι αυτό νομίζω ότι όλοι το υποστήριξαν, δηλαδή την ενσώματη παρουσία στις πολιτικές διαδικασίες, δεν είναι μόνο διαδικτυακή μια σχέση, έτσι δεν είναι; Ο διάλογος άλλωστε γίνεται εκ του σύνεγγυς και έτσι έχεις και τη δυνατότητα να συνθέτεις τις διαφορετικές απόψεις. Αυτό, λοιπόν, που μας οδήγησε σε μια ψηφοφορία είναι εάν αυτή η αυτοπρόσωπη παρουσία των νέων - μέσω του διαδικτύου- μελών, θα έπρεπε να υπάρξει στις προσυνεδριακές διαδικασίες, με μία έστω, παρουσία πριν από τις τελικές ψηφοφορίες ή ακόμα και κατευθείαν, σε κάποιες περιπτώσεις, στην τελική ψηφοφορία. Εκεί υπήρξε μια διαφορετική προσέγγιση. Αλλά αν δείτε τα νούμερα, αυτό δεν αφορά παρά έναν πολύ μικρό αριθμό, διότι αυτή τη στιγμή τα περισσότερα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας, έχουν ήδη ενταχθεί στις διαδικασίες της οργάνωσής μας. Έχουν συμμετάσχει σε ανοιχτές εκδηλώσεις, σε συνελεύσεις, σε θεματικές εκδηλώσεις. Χωρίς να είναι τόσο σημαντικό το θέμα, γιατί αφορά ένα πολύ μικρό αριθμητικό μέγεθος, έγινε μία συζήτηση η οποία και αυτή μπορεί, τελικά, να έχει τα καλά της».
 Τα νέα μέλη όχι μόνο να γίνουν, αλλά και να παραμείνουν ΣΥΡΙΖΑ:
«Εκεί νομίζω ότι είναι το στοίχημα, η πρόκληση και το καθήκον από εδώ και μπρος. Διότι ενώ όλοι αναγνωρίζουμε την ανάγκη του να υπάρχει περιεχόμενο δράσης, παρέμβασης και δυνατότητα απόφασης από τα μέλη μας, παλιά ή καινούργια, στα ζητήματα που αφορούν το χώρο τους, το χώρο της δουλειάς τους, αλλά και συνδιαμόρφωσης στις γενικότερες αποφάσεις τους κόμματος, στην πράξη αυτό δεν έχουμε μπορέσει να το υπηρετήσουμε με ένα συγκεκριμένο σχέδιο, οργανωτικό και πολιτικό. Διότι αυτό προφανώς προϋποθέτει και την αντίστοιχη μεσαία στελέχωση και τα σωστά αντανακλαστικά. Τώρα, με τη μαζικοποίηση των οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ, πραγματικά πιστεύω ότι θα μπει μπροστά η πρόκληση να μπορέσουμε μέσα από την ενεργοποίηση του συνόλου ή σχεδόν του συνόλου των μελών μας, να πετύχουμε το επιδιωκόμενο που είναι η κοινωνική παρουσία και η κοινωνική γείωση.
Και έχει και κάτι άλλο σημασία. Ότι δεν είναι η πρώτη φορά που αυτός ο χώρος, είτε ο Συνασπισμός παλιότερα, προσπαθεί να αποτυπώσει ακόμα και στον τίτλο του τη διεύρυνση, τη συμμαχία, τη συμπόρευση που υπήρξε όλο το προηγούμενο διάστημα. Αυτό αποδεικνύει, επειδή το έχει κάνει πράξη με διάφορους τρόπους, ότι ουδέποτε υπήρξε ένα κόμμα “σκαντζόχοιρος”, ένα κόμμα κλειστό, όπως κακώς, ψευδώς και με μία διάθεση διαστροφής των απόψεων, γράφτηκε κατά καιρούς σε διάφορα ρεπορτάζ. Αυτά είναι ξένα προς τη δική μας Αριστερά και νομίζω ότι αυτό επιβεβαιώθηκε και από τη χθεσινή συζήτηση. […] Ο προβληματισμός σε σχέση με την προσθήκη στο επίπεδο του τίτλου ακούστηκε και τώρα, δηλαδή κατά πόσο θα πρέπει αυτή η προσθήκη να αποτυπώνει, πέρα από τη συμπόρευση με όλες αυτές τις δυνάμεις με τις οποίες κινηθήκαμε μαζί όλο το προηγούμενο διάστημα, ενδεχομένως και το αναγκαίο άνοιγμα που πρέπει να κάνει ο χώρος μας στα ζητήματα της πράσινης οικονομίας και της οικολογίας».