Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

Η ΨΕΙΡΑ της Αμαλίας Γεωργίου

''Οταν βγεί η ψείρα στον γιακά

τελειώνει κι η ζωή της!''



Ερμηνεία: όσο ζει μέσα στα μαλλιά του κεφαλιού κρυμμένη,δεν την πειράζει κανένας.

όταν κατέβει στον γιακά την βλέπουν και την σκοτώνουν.Το ίδιο γίνεται και με τους καραγκιόζηδες/ανθρώπους που ζουν στο παρασκήνιο. Οταν αποφασίσουν να βγούν στο προσκήνιο προδίδονται με την συμπεριφορά τους και απογυμνώνονται!



ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ '' ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΣ ''

28 Ιουνίου 1869 οι εφημεριδοπώλες της Πάτρας φωνάζουν:
Νέα εφημερίδααααααααααααααα
βγήκε νέα εφημερίδααααααααααααααααααααα
αγοράστε τον Φορολογούμενοοοοοοοοοοοοοοο
Το 1873 αναλαμβάνει την εφημερίδα ο Κωνσταντίνος  Φιλόπουλος του Κυριάκου
που την διατηρεί μέχρι το 1892.
Ο Κυριάκος υπήρξε  πρώτος επίτροπος του Ι.Ν.Αγίου Ανδρέου!
Ο Κ.Φιλόπουλος ήταν εκ μητρός παππούς του προέδρου Κων.Στεφανόπουλου.Απέφυγε τον κομματισμό
και πάντα ισχυριζόταν ότι ο Δήμος πρέπει να βρίσκεται μακράν του κομματισμού!
Μάλιστα κάποτε έγραφε στην εφημερίδα του:
''ΟΥΔΕΠΟΤΕ Ο ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΣ ΘΕΛΕΙ ΥΠΕΡΒΗ ΤΟΝ ΟΥΔΟΝ ΤΩΝ ΟΙΚΙΩΝ
ΟΥΔΕ ΘΑ ΡΙΨΗ ΠΟΤΕ ΒΕΒΗΛΟΝ ΒΛΕΜΜΑ ΕΝ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ''
Υπήρξε εργατικότατος και έκαμε όλες τις εργασίες για την έκδοση της εφημερίδας.
Η μνήμη της εφημερίδας αυτής παραμένει μέχρι στις μέρες μας,ως μνημείο ευπρεπούς
δημοσιογραφίας.

Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014

ΛΟΡΔΟΣ ΒΥΡΩΝΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΝΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ

Στην Πάτρα ο λόρδος Βύρων ήρθε το καλοκαίρι του 1811 και έμεινε μέχρι
τον Οκτώβρη του ιδίου χρόνου.
Στο ταξίδι αυτό ο Βύρωνας αρρώστησε βαρειά και κινδύνεψε να πεθάνει,όχι 
τόσο λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης του,αλλά λόγω της ανικανότητας 
των πατρινών γιατρών,Δημητρίου Ρωμανέλλη και Σιτζηλιάνου,να εφαρμόσουν σωστή αγωγή.
Στις 3 Οκτωβρίου 1811,έστειλε γράμμα σε φίλο του,όπoυ γράφει:
''Εδώ θερίζει μια ενδημική αρρώστεια.Οσο φυσάει από τον Κορινθιακό,χτυπά μικρούς μεγάλους και κυρίως νεογέννητα.
Υπάρχουν δύο γιατροί.Ο ένας(Ρωμανέλλης),καμαρώνει για την μεγαλοφυία του-δεν έχει σπουδάσει καθόλου-και ο άλλος(Σιτζηλιάνος) καμαρώνει για μια εκστρατεία που έκαμε ενάντια...
στους αρρώστους του Οτράντο της Ιταλίας,με μεγάλη επιτυχία!
Μόλις ένοιωσα το κακό να έρχεται,διαμαρτυρήθηκα σε αυτούς τους δολοφόνους,αλλά τι να κάνω έτσι εξαντλημένος,θερμασμένος,πνιγμένος στον ιδρώτα όπως ήμουνα;
Επί τρεις μέρες με αφάνισαν στα εμμετικά και στα κλύσματα και παραλίγο να παραδώσω το πνεύμα μου.''


Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014

ΣΤΑΦΙΔΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΑΤΡΩΝ

Στις 27 Ιουνίου 1899,στο Δημαρχείο της Πάτρας,συγκεντρώθηκαν εκπρόσωποι των σταφιδοπεριοχών 
και αποφάσισαν την ίδρυση της Σταφιδικής Τράπεζας.
Μην ξεχνάμε ότι τότε η Πάτρα ήταν η συμπρωτεύουσα αφού η Θεσσαλονίκη απελευθερώθηκε μετά
από 14 χρόνια!!!!!!!!!!!!
Η Τράπεζα ήταν συνεταιριστική με μέλη 40.000 σταφιδοκαλλιεργητές.
Το πρώτο διοικητικό συμβούλιο απαρτιζόταν από μεγαλέμπορους Πατρινούς.
Σαγιάς,Ρούφος,Σωτηρόπουλος,Λυμπερόπουλος,Κ.Φιλόπουλος,Γερούσης και πρόεδρος ο Γ.Κόγκος.
Απέκτησε υποκαταστήματα στα Φιλιατρά,την Ζάκυνθο,την Κεφαλονιά,τον Πύργο και την Καλαμάτα.
Δυστυχώς οι αποθηκάριοι έκαναν καταχρήσεις και έτσι άρχισε , αμέσως η κατρακύλα!
Ο λαός έλεγε ότι άδειαζαν οι αποθήκες και γέμιζαν τα κρατητήρια.
Αποκτά λοιπόν νέο διοικητικό συμβούλιο με πρόεδρο τον μεγαλέμπορο Κ.Παπαγιάννη.
Ο νέος λοιπόν πρόεδρος παίρνει δάνειο 420.000 δρχ. για αγορά θειϊκού χαλκού,αλλά μόνο
χάλκο δεν πήρε!!!!!!!
Υστερα από αυτό η Τράπεζα βάζει λουκέτο το 1905!
Φαίνεται ότι οι συνεταιριστικές τράπεζες δεν ευδοκιμούν στας Πάτρας!

Πληροφορίες από αρχείο εφημερίδας ''Πελοπόννησος''

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

Κτήμα Σωτηριάδη

Το "κτήμα Σωτηριάδη" βρίσκεται στο Μονοδένδρι, παραλιακό χωριό λίγο έξω από την Πάτρα που ανήκει σήμερα στο δήμο Βραχναιίκων. Το τοπωνύμιο διατηρείται ακόμα και σήμερα.
Έπαυλη Σωτηριάδη
Ο Γεώργιος Σωτηριάδης ήταν δικηγόρος από το Αίγιο (ή την Κερπινή Καλαβρύτων), ο οποίος μετά την επανάσταση αγόρασε μεγάλες εκτάσεις (δύο διαφορετικά κτήματα των 25 και 26 στρεμμάτων) στην περιφέρεια των Δρεσθένων εκμεταλλευόμενος (1) τον νόμο "περί προικοδότησης των ελληνικών οικογενειών του 1835", έναν νόμο που ευνοούσε μόνο όσους είχαν αποκτήσει σεβαστά χρηματικά κεφάλαια. Οι εκτάσεις αυτές ανήκαν(2) προεπαναστατικά στον Σεκήρ Αχμέτ Αγά.

Για την καλλιέργεια των εκτάσεών του προσκάλεσε μετακινούμενους πληθυσμούς με σκοπό την μόνιμη εγκατάστασή των στην περιοχή. Ο Σωτηριάδης εκτιμώντας την εργατικότητα των Βραχνιτων τους οδήγησε το 1837 στα σημερινά Βραχναίικα, όπου και τους ανέθεσε την καλλιέργεια των κτημάτων του. Οι Βραχνίτες συνήθιζαν να κατεβαίνουν με συγγενείς ή φίλους ανά εποχές και να συμμετέχουν ως εμφυτευτές σταφίδος σε κτήμματα ευκατάστατων οικογενειών. Ο Σωτηριάδης από την καλλιέργεια και το εμπόριο της σταφίδος απέκτησε τεράστια περιουσία, την οποία διέθεσε σε δωρεές ή επένδυσε για δικούς του σκοπούς. Παράλληλα βέβαια ασχολήθηκε και με τραπεζικές ασχολίες, όπως η δανειοδότηση (3), αυξάνοντας έτσι τις εκτάσεις του καθώς αρκετοί κάτοικοι της περιοχής δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις των δανείων τους.

Στο κτήμα αυτό λοιπόν ο πρωτότοκος γιος του Γεωργίου, Κωνσταντίνος Σωτηριάδης, κατασκεύασε (4) πολυτελή εξοχική κατοικία, η οποία διατηρείται μέχρι και σήμερα σε έκταση περι των έξι στρεμμάτων. Σε email που μου έστειλε ο κ. Κουτρουβίδης μετά την δημοσίευση της ανάρτησης, σημειώνει ότι το αρχικό κτήμα ήταν αρκετά μεγαλύτερο. Συγκεκριμένα η συνολική έκταση του εν λόγω κτήματος ήταν 56 στρέμματα, και μέσα σε αυτό συμπεριελάμβανε τα εξής: "εκ στρεμμάτων 46 σταφιδαμπέλου, εκ στρεμμάτων 10 περιβολίου και αλωνίων εκτάσεως του όλους κτήματος 56 μετά των εν αυτώ 3 οικιών της μεν διωρόφου των δε μονορόφων". Η (προ)αναφερθείσα περιγραφή περιέχεται σε έγγραφο που απόκειται στο Ιστορικό Αρχείο της ΕΤΕ στις 12 Μαΐου 1909. Η έπαυλη αυτή, που δεν αποτέλεσε την μόνιμη κατοικία της οικογένειας, συνδυάζει (5) στοιχεία γοτθικού ρυθμού με στοιχεία νεοκλασικισμού. Ο Κωνσταντίνος Σωτηριάδης αυτοκτόνησε στην έπαυλη αυτή τον Ιούλιο του 1895. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του είχε κατηγορηθεί για αρχαιοκαπηλία (6). Τέλος να σημειωθεί ότι η σύζυγος του Κωνσταντίνου ήταν η Μαρία Μεσσηνέζη, κόρη του πολιτικού Ιωάννη Μεσσηνέζη. Κατά τον ιστορικό Νύση Μεσσηνέζη - Μεταξά το αρχείο του Ιωάννη Μεσσηνέζη είχε καταλήξει στο Μονοδένδρι Πατρών, δεν γνωρίζε όμως που κατέληξε. Αν και δεν διευκρινίζει, το σπίτι δεν μπορεί να είναι άλλο παρά από αυτό βασιζόμενος πάντοτε στη συγγένεια του Ιωάννη Μεσσηνέζη με την Μαρία Σωτηριάδη.

Δεν είναι γνωστό ποιος κληρονόμησε την έπαυλη αυτή, ο Κωνσταντίνος πάντως είχε μια κόρη, την Τέτη, η οποία παντρεύτηκε τον τραπεζίτη Κωνσταντίνο (Κωστή) Ηλιάσκο, διευθυντή τότε του υποκαταστήματος της τράπεζας Αθηνών στη Νέα Υόρκη. Στο μνήμα της οικογένειας Σωτηριάδη του Α΄ Νεκροταφείου Πατρών εντοπίζεται η Αγγελική Σωτηριάδη - Ηλιάσκου. Από την δεκαετία του 1980 η έπαυλη ανήκει στον Γιάννη Καπετσώνη (απεβίωσε το 2013), γνωστό και με το προσωνύμιο "Γάλλος", λόγω της παραμονής του για πολλά χρόνια στο Παρίσι.
Μνήμα Σωτηριάδη
Πριν μερικά χρόνια η οικογένεια Καπετσώνη απευθύνθηκε σε μεσιτικό γραφείο του εξωτερικού προκειμένου να πουλήσει την έπαυλη. Στην αγγελία πώλησης, που βρισκόταν στο διαδίκτυο, περιέχονταν φωτογραφίες από το εσωτερικό και εξωτερικό της οικίας, τις οποίες και δημοσιεύω.











---------------------------------------------------------------------------------------------------------
1Κώστα Παπαγιαννόπουλου, Βραχνέικα και Μονοδένδρι, έκδοση Δήμος Βραχνέικων Πάτρα 2009, σελ.116
2Κώστα Ν. Τριανταφύλλου, Ιστορικό Λεξικό των Πατρών, Πάτρα 1995, λήμμα Βραχναίικα
3Στάθη Κουτρουβίδη, Κοινωνική κυριαρχία και έγγειες σχέσεις στον νομό Αχαϊοηλίδος τον 19ο αιώνα: οικονομικές και πολιτιστικές διαστάσεις, ανέκδοτη Διδακτορική Διατριβή, Πανεπιστήμιο Κρήτης - τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Ρέθυμνο 2007, σελ. 218
Στάθη Κουτρουβίδη, ο.π., σελ. 215
Στάθη Κουτρουβίδη, ο.π., σελ. 216
6  Γιώτα Καΐκα - Μαντανίκα, Το πτερόν εις τον πίλον, εκδόσεις Γιάννης Πικραμένος, Πάτρα, σελ.56 - 57

πηγή:http://istorika-8emata.blogspot.gr

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΑ

Ενα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα του προηγούμενου αιώνα ήταν και η θανάτωση 6 εκατομμυρίων Εβραίων από τους ναζιστές.
H Εβραϊκή κοινότητα στην πόλη μας,δημιουργήθηκε μετά το 1917 και η συναγωγή βρισκόταν στην οδό Παντανάσσης 34.Ακριβώς δεξιά όπως ανεβαίνουμε από Μαιζώνος προς Κορίνθου.
Στην Πάτρα την εποχή πριν τον πόλεμο , ιερολόγος ήταν στην εβραϊκή κοινότητα ο Νασεχών Αβραάμ,που συνελήφθη και θανατώθηκε κατά τον πόλεμο.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Πολυχρόνη Ενεπεκίδη,που μελέτησε τα έγγραφα του ιερολόγου,αναφέρεται ότι σε Αγρίνιο και Πάτρα υπήρχαν 265 άτομα,από τους οποίους επέζησαν οι 152.
Επιβίωσαν αρκετοί όπως βλέπετε και αυτό γιατί όπως γράφει ο γερμανός πρόξενος στην Πάτρα σε έγγραφο που έστειλε στην πρεσβεία της Αθήνας,στις 23 Οκτωβρίου 1943:

'' έχω την τιμή να αναφέρω ευσεβάστως ότι μετά την δημοσίευσιν εις τον εδώ τύπον περί 
της υποχρεωτικής καταγραφής των Εβραίων εξηφανίστηκαν ούτοι.''

το εσωτερικό όπως διασώζεται
στο Εβραϊκό Μουσείο Αθήνας

οι παλιότεροι θα θυμάστε το κτήριο
Με λίγα λόγια σώθηκαν πολλοί στην πόλη μας,εν αντιθέσει με πόλεις όπως η Κέρκυρα,
όπου από τους 2.000,σώθηκαν μόλις 185. Βέβαια αυτό αποτελεί μια σκοτεινή σελίδα 
που οι Κερκυραίοι δεν συζητούν!
Πηγές για την συγγραφή του παρόντος είναι:
1.εγκυκλοπαίδεια ΗΛΙΟΣ
2.Ιστορικό Λεξικό Πατρών
3.Ιστορίες της πόλης(εφημερίδα Πελοπόννησος)


Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

13 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΑΓΙΑΣ ΛΟΥΚΙΑΣ

Τα Ζαϊμαίικα/Ζαϊμέϊκα βρίσκονται στον δρόμο που οδηγεί για το Ρίο, λίγο πιο πέρα απο το Καζίνο Ρίο. Η ονομασία βεβαίως προήλθε απο τα κτήματα που απέκτησε μεταπεναστατικώς η οικογένεια Ζαΐμη. Λόγω της προσφοράς αυτών στο Έθνος, αλλά και της πολιτικής δύναμης που προφανώς είχαν, το κράτος παραχώρησε τιμής ένεκεν εθνικές γαίες, πρώην τουρκικές εκτάσεις, στην περιοχή. Απο παλιά οι Ζαΐμηδες έμεναν εκεί όταν επέστρεφαν απο την πρωτεύουσα με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον πρωθυπουργό Θρασύβουλο Ζαΐμη.

Στο κτήμα Ζαΐμη εκτός απο την εξοχική κατοικία, υπάρχει και το εκκλησάκι της Αγίας Λουκίας, που είναι αφιερωμένο στην Λουκία Φωκίωνος Νέγρη, σύζυγο του Ασημάκη Ζαΐμη, αντιστράτηγου και γιού του Θρασύβουλου. Μέσα στο εκκλησάκι υπάρχουν ταφικές κρύπτες για τα μέλη της οικογένειας. Να σημειωθεί οτι ο τάφος του Αλέξανδρου Ζαΐμη, πρωθυπουργού και προέδρου της Δημοκρατίας, δεν βρίσκεται στο εκκλησάκι αλλά στην είσοδο του Α΄ νεκροταφείου Αθηνών. Την εικονογράφηση του παρεκκλησιού έχει κάνει ο σπουδαίος αγιογράφος Φώτης Κόντογλου (1935). Στούς τοίχους παριστάνονται διάφορα τοπία της περιοχής (όπως η Βαράσοβα απέναντι). Στο "Ιστορικό λεξικό των Πατρών" περιλαμβάνονται εσωτερικές περιγραφές όπως αυτή του Ζία που αναφέρει οτι "στην τοιχογραφία πάνω απο την πόρτα οι έξι Ζαΐμηδες με επικεφαλής τον γηραιό πρόεδρο της δημοκρατίας κρατούν ομοίωμα της εκκλησίας" ενώ η Λουκία Ζαΐμη, σε άλλο σημείο της τοιχογραφίας παρουσιάζεται ως ανάερη μορφή που ανεβαίνει στους ουρανούς. Κατά την μαρτυρία όμως του κ. Μιλτιάδη Δάλλα (θα την δείτε στα σχόλια παρακάτω), εγγονού του Θρασύβουλου Ζαΐμη, στην τοιχογραφία δεν απεικονίζεται ο πρόεδρος Αλέξανδρος Θρ. Ζαίμης αλλά ο Ασημάκης Θρ. Ζαΐμης με τους πέντε γιούς του: τον Θρασύβουλο Ασ. Ζαΐμη (Αντιστράτηγο, Γενικό Επιθεωρητή Στρατού), τον Φωκίωνα Ασ. Ζαΐμη (Νομικό, Υπουργό), τον Αλέξανδρο Ασ. Ζαΐμη (Νομικό, Επιχειρηματία), τον Φίλιππο Ασ. Ζαΐμη (Χημικό, Επιχειρηματία), τον Κωνσταντίνο Ασ. Ζαΐμη (Νομικό, Αγρότη, Φιλόσοφο).

Ακόμα πέρα της Λουκίας Ζαΐμη – Νέγρη να ανεβαίνει προς τους ουρανούς απεικονίζεται το κτήμα, η θέα προς τον Πατραϊκό κόλπο με τα απέναντι βουνά της Αιτωλοακαρνανίας και στην κάτω δεξιά γωνία τέσσερα μικρά παιδιά, η Ελένη-Χρυσάνθη Δάλλα – Θρ. Ζαΐμη (Αρχιτέκτων), η Λουκία Δρούλια - Θρ. Ζαΐμη (Δρ. Φιλόλογος – Ιστορικός), η Ελισάβετ Παπασπύρου - Φ. Ζαΐμη (Σκηνογράφος – Ενδυματολόγος) και ο Ανδρέας Φ. Ζαΐμης (Πολιτικός). (Κατα μαρτυρία του κ. Δάλλα)
Στο εξοχικό σπίτι που υπάρχει στο κτήμα φιλοξενείται μεγάλο μέρος του αρχειακού υλικού της οικογένειας, τα οποία ανήκουν στον πρώην υπουργό Ανδρέα Φ. Ζαΐμη. Ένα ρεπορτάζ για το κτημα Ζαΐμη είχε κάνει ο δημοσιογράφος Αρβανίτης όταν παρουσίαζε στην ερτ την εκπομπή "απο που κρατα η σκούφια μας", στην οποία ήταν καλεσμένος ο Ανδρέας Φ. Ζαΐμης.

Ορίστε και ένα ποίημα του Θοδωρή Γκόνη με τίτλο "Στο χτήμα του Ζαΐμη":

Στο χτήμα του Ζαΐμη
Στα χίλια στρέμματα
ένα πρωί φύτρωσαν
τα δυό σου ψέμματα

φωτο της εκκλησίας
τραβηγμένη από μένα σήμερα
13 Δεκέμβρη 2014
Μα την Σάντα Λουκία
πούναι προστάτης μου
δεν πίστευα να γίνεις
ο παραβάτης μου

Γεμίσαν οι βραγιές μου
με λόγια άφυλλα
μαράθηκαν τα κρίνα
τα τριαντάφυλλα

Μα τον Διοσκουρίδη
μα τον Γεννάδιο
σε νόμιζα για φίλο
σε είχα γι΄Άγιο

Μαράθηκαν τα κρίνα
τα τριαντάφυλλα
τ'απατηλά σου λόγια
τα λόγια τ' άφυλλα
Πηγή:http://istorika-8emata.blogspot.gr

ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΝΕΒΗΚΕ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

Το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Πάτρας παρουσιάζει σε πανελλήνια πρώτη το έργο της Lucy Prebble«Effect -Τομογραφία του έρωτα», ένα συγκινητικό, αστείο και απρόσμενα ανθρώπινο επιστημονικό θρίλερ την Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2014
Αντώνης Καρυστινός
 στο Δημοτικό Θέατρο Απόλλων.
Η ιστορία
...όλη αυτή η ιστορία, ο ένας εγκέφαλος να παρατηρεί τον άλλον, σαν μια κάμερα να προσπαθεί να φωτογραφίσει τον εαυτό της.
Ο εγκέφαλος είναι το πιο σημαντικό ανθρώπινο όργανο. Παρόλο που ζυγίζει το 2% του βάρους του σώματος, καταναλώνει το 20% της παραγόμενης ενέργειας. Το ποσοστό της ενέργειας του εγκεφάλου που καταναλώνει ο έρωτας δεν έχει μετρηθεί ακόμη.
«- Νιώθω... - Νιώθω...»
Δύο νέοι συμφωνούν να πάρουν μέρος σε μια δοκιμή για ένα νέο φάρμακο.
«- Μια χαρά μπορώ να καταλάβω τη διαφορά ανάμεσα στο ποιος είμ' εγώ και στην παρενέργεια μιας ουσίας.
- Μην το πάρεις προσωπικά, όμως ούτε με σφαίρες δε μπορείς.»
Ενώ οι γιατροί μπορούν να παρατηρήσουν με κάθε λεπτομέρεια τις χημικές αντιδράσεις στο μυαλό των ερωτευμένων, δεν ξέρουν τι τις προκαλεί:
«- Ας υποθέσουμε πως την έχουν προκαλέσει τα φάρμακα. Και λοιπόν; Είναι αυτό που είναι. Το γιατί δεν έχει σημασία.
- Έχει τεράστια σημασία. Είναι το μόνο που έχει σημασία.»
Η δοκιμή τινάζεται στον αέρα. Κι οι γιατροί, αναγκάζονται ν' αναθεωρήσουν τα όρια ανάμεσα στην τρέλα και την υγεία, τον άνθρωπο και τη χημεία, τον έρωτα και την αγάπη.
Lucy Prebble, θεωρείται μία από τις πιο δυναμικές σύγχρονες φωνές του αγγλικού θεάτρου.

Συντελεστές

Μετάφραση σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης
Βίντεο-Σκηνογραφία: Στάθης Μήτσιος
Επιστημονικός σύμβουλος: Μενέλαος Καραντζάς
Βοηθοί σκηνοθέτη: Παρασκευή Λυπημένου, Ηλιάνα Δουλάμη
Αφίσα: Στάθης Μήτσιος
Φωτογραφία αφίσας: Μαριλένα Γρίσπου
Παίζουν :
Αντώνης Καρυστινός, Άννα Μάσχα, Καλλιόπη Παναγιωτίδου, Μάνος Στεφανάκης


Εισιτήρια

Τιμές εισιτηρίων:
Γενική είσοδος: 15 €
Μειωμένο (Φοιτητικό, μαθητικό, ομαδικό & άνω των 65ετών): 10 €
Ανέργων, ΑΜΕΑ: 5 €
Οικογενειακό (4 άτομα): 30 €


Δημοτικό Θέατρο

Πλατεία  Γεωργίου Α', Πάτρα, +302610623730,
Πέμπτη & Παρασκευή στις 21:15
Σάββατο 18:00 & 21:30
Κυριακή στις 20:00
Πρεμιέρα: 11 Δεκεμβρίου 2014

πηγή:http://www.elculture.gr

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2014

ΜΙΑ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΑΣΟΥΜΕ

Με μεγάλη επιτυχία παίζεται από τις 27 Νοεμβρίου η πρώτη επίσημη παραγωγή των Γραμμών Τέχνης «Ανάμεσα σε δύο κόσμους».Ένα παλιό συνεργείο μεταμορφώθηκε σε πολυχώρο πολιτισμού χωρητικότητας 80 ατόμων από τους Πατρινούς Νικολέττα Μπακοπούλου και Ιωάννη Κοψίνη.
Το κοινό για δύο ώρες παρακολουθεί τους ρυθμούς μιας παράστασης όπου το γέλιο εναλλάσσεται με έντονες στιγμές συγκίνησης . Ιδωμένο με μια σύγχρονη σκηνοθετική ματιά ,πλαισιωμένο από ένα μίνιμαλ σκηνικό και επενδυμένο μουσικά από τους deadbeat escapement.
Το θεατρικό “Ανάμεσα σε δύο κόσμους” ακροβατεί μεταξύ κωμωδίας και τραγωδίας έχοντας έντονο το συγκινησιακό στοιχείο. Σκηνοθετημένο από τον Βασίλη Κόκκαλη με  ευρήματα τα οποία ισορροπούν αρμονικά τα ρεαλιστικά και υπερρεαλιστικά στοιχεία του έργου
«Μέσα στην πορεία της ζωής μας κάπου…κάποια στιγμή μας δίνεται ο χρόνος …μας δίνεται η δυνατότητα και η ελευθερία να αλλάξουμε…να διορθώσουμε, να ζητήσουμε συγγνώμη..να αγαπήσουμε. Γιατί ότι μας κάνει μοναδικούς είναι ότι είμαστε ελεύθεροι. Ή μήπως όχι;
Σε αυτή την ερώτηση και η απάντηση έχει ερωτηματικό!»
Παραστάσεις από 27/11 έως 21/12
Τετάρτη έως και Σάββατο ώρα 21.30 και Κυριακή ώρα 20.00
ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΕΧΝΗΣ – Μαιζώνος 271
Τηλέφωνο κρατήσεων 6906569578

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ και ΠΑΤΡΑ

Γεννήθηκε στην Πάτρα στις 13 Ιανουαρίου του 1859 
στις 2 το μεσημέρι στην πατρική ιδιόκτητη οικία στην 
οδό Κορίνθου.

Ο πατέρας του ήταν πρωτοδίκης στην Πάτρα.Ο 
αδελφός του Χρήστος διετέλεσε νομάρχης Πατρών το 
1900.

Η οικογένεια παρέμεινε στο σπίτι αυτό από το 1857 
έως το 1865,  χρονιά θανάτου των γονέων του ποιητή.

Παρόλο που έφυγε από το σπίτι σε πολύ νεαρά 
ηλικία,διατήρησε ζωντανή την εικόνα της γενέτειρας 
του.

Πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου 1943 στην Αθήνα.Η κηδεία 
ήταν πάνδημη,στην ουσία μια μεγαλειώδης εκδήλωση 
κατά των γερμανών κατακτητών.

Σε ποίημα του αναφέρει για την Πάτρα:

-Στο χώμα σου φυτρώσαν και μαράθηκαν 

τα πρώτα μου τ'αξέχαστα τα χρόνια

Eνα εξαιρετικό και διδακτικότατο ποίημα του 
ποιητή,παραθέτω για να αναλογιστούμε την πορεία 
μας,σαν πολίτες:

Ο γκρεμιστής

 Ἀκοῦστε. Ἐγὼ εἶμαι ὁ γκρεμιστής, γιατί εἶμ᾿ ἐγὼ κι ὁ κτίστης,
ὁ διαλεχτὸς τῆς ἄρνησης κι ὁ ἀκριβογιὸς τῆς πίστης.
Καὶ θέλει καὶ τὸ γκρέμισμα νοῦ καὶ καρδιὰ καὶ χέρι.
Στοῦ μίσους τὰ μεσάνυχτα τρέμει ἑνὸς πόθου ἀστέρι.

Κι ἂν εἶμαι τῆς νυχτιᾶς βλαστός, τοῦ χαλασμοῦ πατέρας,
πάντα κοιτάζω πρὸς τὸ φῶς τὸ ἀπόμακρο τῆς μέρας.
ἐγὼ ὁ σεισμὸς ὁ ἀλύπητος, ἐγὼ κι ὁ ἀνοιχτομάτης·
τοῦ μακρεμένου ἀγναντευτής, κι ὁ κλέφτης κι ὁ ἀπελάτης

καὶ μὲ τὸ καριοφίλι μου καὶ μὲ τ᾿ ἀπελατίκι
τὴν πολιτεία τὴν κάνω ἐρμιά, γῆ χέρσα τὸ χωράφι.
Κάλλιο φυτρῶστε, ἀγκριαγκαθιές, καὶ κάλλιο οὐρλιάστε, λύκοι,
κάλλιο φουσκῶστε, πόταμοι καὶ κάλλιο ἀνοῖχτε τάφοι,

καί, δυναμίτη, βρόντηξε καὶ σιγοστάλαξε αἷμα,
παρὰ σὲ πύργους ἄρχοντας καὶ σὲ ναοὺς τὸ Ψέμα.
Τῶν πρωτογέννητων καιρῶν ἡ πλάση μὲ τ᾿ ἀγρίμια
ξανάρχεται. Καλῶς νὰ ῾ρθῆ. Γκρεμίζω τὴν ἀσκήμια.

Εἶμ᾿ ἕνα ἀνήμπορο παιδὶ ποὺ σκλαβωμένο τό ῾χει
τὸ δείλιασμα κι ὅλο ρωτᾷ καὶ μήτε ναὶ μήτε ὄχι
δὲν τοῦ ἀποκρίνεται κανείς, καὶ πάει κι ὅλο προσμένει
τὸ λόγο ποὺ δὲν ἔρχεται, καὶ μία ντροπὴ τὸ δένει

Μὰ τὸ τσεκοῦρι μοναχὰ στὸ χέρι σὰν κρατήσω,
καὶ τὸ τσεκοῦρι μου ψυχὴ μ᾿ ἕνα θυμὸ περίσσο.
Τάχα ποιὸς μάγος, ποιὸ στοιχειὸ τοῦ δούλεψε τ᾿ ἀτσάλι
καὶ νιώθω φλόγα τὴν καρδιὰ καὶ βράχο τὸ κεφάλι,

καὶ θέλω νὰ τραβήξω ἐμπρὸς καὶ πλατωσιὲς ν᾿ ἀνοίξω,
καὶ μ᾿ ἕνα Ναὶ νὰ τιναχτῶ, μ᾿ ἕνα Ὄχι νὰ βροντήξω;
Καβάλα στὸ νοητάκι μου, δὲν τρέμω σας ὅποιοι εἶστε
γκρικάω, βγαίνει ἀπὸ μέσα του μιὰ προσταγή: Γκρεμίστε!

-

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014

25/11/2014 ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΣΤΟ ΣΤΡΟΥΜΠΕΙΟ



Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014

ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ Ο ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ του Νικ.Τζανάκου

Στα πλαίσια εκδήλωσης, για την παραγωγικότητα ο φιλίστορας και πολιτικός Νίκος Τζανάκος μίλησε για την δημιουργία της σύγχρονης Πάτρας από τον κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια
Τόνισε το όραμα του Καποδίστρια για μια πόλη ανοιχτή στις συγκοινωνίες και στο εμπόριο.
Οταν απελευθερώθηκε η πόλη υπήρχε μόνο η πάνω πόλη και αν κοιτούσες από το ύψος της Αγίου Γεωργίου,υπήρχε μόνον εξοχή!
Μάλιστα στην θέση της σημερινής Γούναρη υπήρχε χείμαρρος!!! 
Ο Καποδίστριας συνέλαβε την ιδέα της γέννησης μιας πόλης προς την θάλασσα μαζί με τον Σταμάτη Βούλγαρη!
Ακόμα σκέφτηκε την σύνδεση της πόλης μας με την Τρίπολη,πράγμα που πραγματοποιήθηκε μετά από πολλά πολλά χρόνια με την λεγόμενη 111.
Στον κατασκευαστικό κανονισμό που επέβαλε για την οικοδόμηση της κάτω πόλης επέβαλε την παρουσία μηχανικού και την κατάργηση της χρήσης άχυρου και λάσπης ως υλικών κατασκευής.
Την εποχή εκείνη τα κτήματα στην κάτω πόλη ανήκαν σε κοτσαμπάσηδες που τα είχαν αγοράσει για ένα κομμάτι ψωμί από τους οθωμανούς που είχαν αποχωρήσει.
Δυστυχώς το μεγαλεπήβολο σχέδιο του ολοκληρώθηκε εν μέρει αφού βρήκε την σθεναρή αντίσταση των προαναφερθέντων κοτσαμπάσηδων που ταλάνισαν για χρόνια την Πάτρα με την νοοτροπία τους και κατείχαν μάλιστα τα υψηλότερα αξιώματα,φτάνοντας να πάρουν μέχρι και την θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας (Ζαϊμης).
Οι μεγαλύτεροι ''δολιοφθορείς'' του έργου του Καποδίστρια ήσαν η οικογένεια Καλαμογδάρτη και οι παραφυάδες της!
Ετσι το σχέδιο Βούλγαρη περιορίστηκε κατά 30% περίπου από το αρχικό σχεδιασμό.
Ο Καποδίστριας είχε ακόμα τονίσει την επικινδυνότητα της μονοκαλλιέργειας με σταφίδα.
Δυστυχώς η παρακαταθήκη του αγνοήθηκε με αποτέλεσμα μετά από δεκαετίες να έχουμε την γνωστή χρεωκοπία της Πάτρας και των σταφιδεμπόρων της.
Ο Ν.Τζανάκος ανέφερε ακόμα ότι έχουν διασωθεί 150 ! επιστολές του Κυβερνήτη με περιεχόμενο πάνω στην πόλη μας και δυστυχώς ο Δήμος δεν έχει εκδώσει!

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΜΑΣ του Παναγιώτη Ζαφειρόπουλου

Κάποιος ψάχνει για μας...

Το μόνο που μένει είναι να διασταυρωθούν οι δρόμοι μας...



Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ...

Το Πολυτεχνείο δεν ΖΕΙ...
το σκοτώσανε...
αφού το έκλεψαν και ασέλγησαν επάνω του...

Γιώργος Κοτοπούλης
σημ.συντ.: τότε δεν έκαιγαν την σημαία μας

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΟΦΑΛΟΣ Ο ΠΑΤΡΙΝΟΖΑΚΥΝΘΙΝΟΣ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ

Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1884 από εύπορους γονείς που κατάγονταν από την Ζάκυνθο.
Ο πατέρας του Σπύρος είχε φορτηγίδες στο λιμάνι. Από μικρός ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και το 1899 γράφτηκε στην Γυμναστική Εταιρεία Πατρών την σημερινή δηλαδή Παναχαϊκή.
Το 1904 καταρρίπτει το παγκόσμιο ρεκόρ και σηκώνει με τα δύο χέρια 145 κιλά.
Στην μεσολυμπιάδα του 1906 στην Αθήνα κατακτά το κύπελλο ,που είχε αθλοθετήσει η πριγκίπισσα Αλίκη-μητέρα του σημερινού βασιλικού συζύγου της Αγγλίας, Φίλιππου-από τα χέρια Γεωργίου Α'. Στον αγώνα αυτόν κατατρόπωσε τον Αυστριακό γίγαντα Στάιμπαχ.
Η επιστροφή στην Πάτρα υπήρξε θριαμβευτική.Στον σιδηροδρομικό σταθμό τον επευφήμησαν πάνω από 6.000 Πατρινοί.
Το 1910 φεύγει για την Αμερική όπου ιδρύει πολλούς αθλητικούς συλλόγους και μάλιστα τον πρώτο εθελοντικό λόχο με 550 ιερολοχίτες για να πάρουν μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα του 1912-13.
Συνολικά έλαβε 140 βραβεία ως ερασιτέχνης αθλητής και 251 ως επαγγελματίας.
Ενώ βρισκόταν στην Αμερική έμαθε ότι σκοτώθηκαν τα δύο αδέλφια του,Διονύσης και Ιωάννα στον βομβαρδισμό των Πατρών από τους Ιταλούς το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940!
Επέστρεψε στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Πάτρα το 1952.
Πέθανε το πρωί της 15ης Νοεμβρίου 1966 και ετάφη στο Α Κοιμητήριο Πατρών.

-πληροφορίες είναι από άρθρο της Γ.Καραλή στην ''Πελοπόννησο'' των Πατρών.

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΡΥΛΛΟΣ ο μεγάλος γιατρός της Πάτρας

Γεν­νή­θη­κε κατά σύμπτωση στο Αίγιο, το 1842.
 Ἄ­το­μο εὐ­φυ­ές, πο­λυ­ά­σχο­λο, δρα­στή­ριο καὶ τολ­μη­ρό. Εἶ­χε ἀ­νέ­κα­θεν οἰ­κο­νο­μι­κὴ εὐ­μά­ρεια.
Σπού­δα­σε ἰ­α­τρι­κὴ στην Αὐ­στρί­α καὶ Γερ­μα­νί­α καὶ ὅ­ταν γύ­ρι­σε ἀ­πὸ τὸ ἐ­ξω­τε­ρι­κὸ ἐ­πι­δό­θη­κε στη­ν  ἄ­σκη­ση της ἰ­α­τρι­κῆς ἔ­χον­τας μά­λι­στα πολ­λὴ πε­λα­τεί­α στο φαρ­μα­κεί­ο τοῦ Κα­ρα­κί­τσου  ἐ­πὶ της ὁ­δοῦ Γε­ρο­κω­στο­πού­λου.
 Ὅ­τα­ν ἔ­γι­ναν οἱ ἐ­πι­στρα­τεύ­σεις τὸ 1886 καὶ τὸ 1897 ὁ Κο­ρύλ­λος με­τέ­βη ὡ­ς ἐ­πι­κε­φα­λῆς τοῦ Ἑλ­λη­νι­κοῦ Ἐ­ρυ­θροῦ­  Σταυ­ροῦ στὴν πρώ­τη γραμ­μὴ τὴν μί­α φο­ρά, καὶ τὴ­ν ἄλ­λη στην Λευ­κά­δα ὅ­που ἱ­δρύ­θη­κε Νο­σο­κο­μεῖ­ο.
 Ἀ­πὸ τό­τε­ ἄρ­χι­σε ἡ εὐ­ερ­γε­τι­κὴ δρά­ση τοῦ Ἐ­ρυ­θροῦ Σταυ­ροῦ στην Πά­τρα καὶ ὁ Κο­ρύλ­λο­ς ἦ­ταν πρω­τερ­γά­της τοῦ ἔρ­γου αὐ­τοῦ. Ἀ­πὸ νω­ρὶς εἰ­σῆλ­θε στὴ­ν ὑ­πη­ρε­σί­α τοῦ Δη­μο­τι­κοῦ Νο­σο­κο­μεί­ου Πα­τρῶ­ν ποὺ τὴ­ν ἐ­πο­χὴ ἐ­κεί­νη ἦ­ταν νε­ό­τευ­κτο καὶ ἀ­πὸ τὰ πιὸ σύγ­χρο­να στὴ­ν Ευ­ρώ­πη.
 Ἀρ­χι­κὰ ἐρ­γά­στη­κε ὡ­ς ἁ­πλὸς ἰα­τρός, με­τὰ Δι­ευ­θυν­τὴς στην Πα­θο­λο­γι­κὴ κλι­νι­κὴ καὶ ἀ­πὸ το 1904 Δι­ευ­θυν­τὴς τοῦ­  Νο­σο­κο­μεί­ου.
 Ὁ Κο­ρύλ­λο­ς  ἔ­δω­σε ὅ­λη τὴν πε­ρι­ου­σί­α του σὲ δω­ρε­ὲς καὶ στὸ νο­σο­κο­μεῖ­ο. Μὲ τρεῖς πα­νο­μοι­ό­τυ­πες δι­α­θῆ­κες, ὅ­ρι­σε κλη­ρο­νό­μο ὅ­λης της πε­ρι­ου­σί­ας τὸ Νο­σο­κο­μεῖ­ο.
 Ἕ­να χα­ρα­κτη­ρι­στι­κὸ πα­ρά­δειγ­μα τῆς δρά­σης του εί­ναι ὅ­τι λί­γο πρὶν τὸν θά­να­τό του­  ἐ­νῶ ἦ­ταν κλι­νή­ρης δώ­ρι­σε 50.000 δραχ­μέ­ς στο ὀρ­φα­νο­τρο­φεῖ­ο του Πα­να­γι­ώ­τη Σκα­γι­ό­που­λου.
 Ἐ­πί­σης στὴν δι­α­θή­κη του ὅ­ρι­σε νὰ δο­θοῦ­ν ἀ­πὸ 300 δραχ­μὲς σὲ ὅ­λο τὸ ἐρ­γα­τι­κὸ προ­σω­πι­κὸ τοῦ Δη­μο­τι­κοῦ Νο­σο­κο­μεί­ου.
Εἶ­χε γρά­ψει καὶ ἐκ­δώ­σει πλῆ­θος βι­βλί­ων καὶ με­λε­τῶν, κυ­ρί­ως λα­ο­γρα­φι­κά.
 Ἦ­τα­ν ἱ­δρυ­τὴς καὶ πρό­ε­δρος τοῦ Πα­να­χα­ϊ­κοῦ Γυ­μνα­στι­κοῦ Συλ­λό­γου καὶ τη­ς Πα­να­χα­ϊ­κῆς. Ἡ συμ­βο­λή του καὶ ἡ προ­σφο­ρά του ὑ­πῆρ­ξαν κο­ρυ­φαῖ­ες στὰ δυ­ὸ σω­μα­τεῖ­α. Ἐ­πί­ση­ς ἦ­ταν πρω­τερ­γά­της τῆς συγ­χώ­νευ­σης τη­ς ΓΕ Πα­τρών καὶ τοῦ Πα­να­χα­ϊ­κοῦ ΓΣ γιὰ τὴ­ν ἵ­δρυ­ση της Πα­να­χα­ϊ­κῆς, καὶ ὡς πρό­ε­δρος τοῦ  Πα­να­χα­ϊ­κοῦ γιὰ την ἵ­δρυ­ση τοῦ ΣΕΓΑΣ. Ἐ­πὶ προ­ε­δρί­ας του ἔ­γι­ναν οἱ πρῶ­τοι ἀ­γώ­νες πο­δο­σφαί­ρου, κο­λύμ­βη­σης, πο­δη­λα­σί­ας, στί­βου, γυ­μνα­στι­κῆς, σκο­πο­βο­λῆς, πά­λης και ἄρ­σης βα­ρῶ­ν στὴν Πά­τρα καὶ στην Ἑλ­λά­δα. Στὰ νε­α­νι­κά του χρό­νια ἦ­ταν καὶ ἀ­θλη­τὴς τοῦ σκο­πευ­τι­κοῦ τμή­μα­τος τοῦ Πα­να­χα­ϊ­κοῦ, ἀ­να­φέ­ρε­ται ὅ­τι εἶ­χε δι­α­κρι­θεῖ σὲ ἐ­σω­τε­ρι­κοὺ­ς ἀ­γῶ­νες τὸ 1907.
Λάτρης της πεζοπορίας,χειμώνα καλοκαίρι.
Ὁ Κο­ρύλ­λο­ς ἦ­τα­ν ὑ­πο­ψή­φιος σὲ Δη­μο­τι­κὲς καὶ σὲ Βου­λευ­τι­κέ­ς ἐ­κλο­γὲ­ς μὲ τὸ κόμ­μα τω­ν Φι­λε­λευ­θέ­ρων. Ἐ­κλέ­χτη­κε 2 φο­ρὲς βου­λευ­τὴς Ἀ­χα­ΐ­ας.
 Ἀ­πε­βί­ω­σε στι­ς 6 Ἰ­α­νου­α­ρί­ου 1930 καὶ κη­δεύ­τη­κε στὸ Α' Νε­κρο­τα­φεῖ­ο Πα­τρῶν, ὅ­που ὑ­πάρ­χει ἀ­κό­μα­  ὁ τά­φος του μὲ χα­ραγ­μέ­νη τὴ ρή­ση του Σω­κρά­τη: “Ἑν οἶ­δᾳ, ὅ­τι οὐ­δὲν οἶ­δα”.
 Ἡ πό­λη τῆς Πά­τρας τὸν τι­μᾶ ἔ­χον­τας δώ­σει τὸ ὄ­νο­μά του σὲ δρό­μο δί­πλα στὸ Πα­λαι­ὸ σή­με­ρα Δη­μο­τι­κὸ Νο­σο­κο­μεῖ­ο.
-Είχε φίλο τον βασιλέα Γεώργιο Α'.Μάλιστα ο βασιλιάς παρέμεινε πολλές μέρες στο Δημοτικό Νοσοκομείο Πατρών για να έχει την πνευματώδη συντροφιά του.
Μεγάλο το συγγραφικό έργο του,τόσον στον τομέα της ιατρικής,όσον και στον τομέα της λαογραφίας.
οι πληροφορίες είναι από το blog Νεμουτα και από το Ιστορικό Λεξικό των Πατρών του Κώστα Τριανταφύλλου
έκδοση 1959

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014

"ΟΙ ΣΤΡΑΤΩΝΕΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ Φρούριο, Καζάρμα, Αγ. Διονύσιος, Σύνορα" του Νίκου Τζανάκου

φωτο από το αρχείο του Φιλ.Ανδρεόπουλου
Τον Ιούλιο του 1829, ο Καποδίστριας, με επιστολή του, η οποία διασώζεται, δίνει εντολή στο φρούραρχο Ράικο, να κατασκευάσει στρατώνα, προκειμένου να στεγάσει τη Δευτέρα Ίλη ιππικού, την οποία είχε στείλει στην Πάτρα. Πρόκειται για την πρώτη στρατιωτική μονάδα, η οποία εγκαταστάθηκε στην Πάτρα. Δεν είναι σίγουρο πού, ο Ράικο, στέγασε στρατιώτες και ίππους, το πιθανότερο πάντως είναι να τους στέγασε αρχικά έξω από το κάστρο, μιας και η κατάσταση στο εσωτερικό του, ήταν επικίνδυνη, για την υγεία των στρατιωτών. Πιθανόν στην Καζάρμα, όπου και προϋπήρξε ελληνικό στρατόπεδο, από το 1827. Επί Βαυαρών πάντως, χρησιμοποιήθηκε η Καζάρμα. 
Η Καζάρμα βρίσκεται στην Άνω Πόλη, στη γωνία Μπουκαούρη και Παντοκράτορος, κάτω από το Χαμάμ (τουρκικά λουτρά). Καταγράφεται πως το 1833, η στρατιωτική μουσική έπαιζε στο προαύλιο, έξω από το στρατώνα. Το στρατόπεδο παρέμεινε εκεί, τουλάχιστον μέχρι το 1875 και στη συνέχεια είχε διάφορες χρήσεις. Καζάρμα είναι λέξη ιταλική από την εποχή των Ενετών (cazerma- στρατώνας). Υπήρχε εκεί λαμπρό τέμενος και ίσως ο παλαιός ναός του Αγίου Ιωάννη. Εκεί υπήρχε και το σπίτι του κατή, καθώς και τούρκικα λουτρά, τα οποία λειτουργούν ακόμα και είναι από τα παλαιότερα στην Ευρώπη. Εκτός του κτιρίου, υπήρχε και ένα μικρό εκκλησάκι καθώς και μια πλατεία. Μέχρι το 1940, χρησιμοποιήθηκε σαν στρατιωτικό νοσοκομείο. Κατεδαφίστηκε το 1961. Για στρατώνας πάντως, χρησιμοποιήθηκε και το εσωτερικό του φρουρίου, όπως αναφέρει ο Τριανταφύλλου, μέχρι το 1862, όταν και εγκαταλείφτηκε, λόγω ακαταλληλότητας. Παρόλα αυτά, συνεχίστηκε μέχρι το 1926 να χρησιμοποιείται, σαν φυλακή (ειρκτή), για βαρυποινίτες.Το 1875, έχει κτισθεί στρατώνας, στη ΝΔ πλευρά, εφαπτόμενος του τείχους του φρουρίου. Στο σημείο αυτό ήταν και το φρουραρχείο. Τα κτίρια αυτά χρησιμοποιήθηκαν αργότερα, για τη στρατιωτική μουσική και για στρατιωτικό αρτοποιείο. Βομβαρδίστηκαν το 1940 από την Ιταλική αεροπορία και αργότερα κατεδαφίστηκαν.Μέχρι το 1912, για στρατώνας, χρησιμοποιήθηκαν κτίρια, διαγώνια απέναντι από το ναό του Αγίου Διονυσίου, στο σημείο που σήμερα είναι η πλατεία Δροσοπούλου. Τα κτίρια αυτά, χρησιμοποιήθηκαν και σαν φρουραρχείο και στρατιωτική φυλακή, μέχρι το 1940, οπότε και κατεδαφίστηκαν.
Το 1911 κατασκευάζονται κτίρια, ειδικά για στρατώνα, σε χώρο που ανήκε στο Δήμο, στη θέση Σύνορα. Ο Δήμος είχε προσφέρει και 55.000 δρχ για την κατασκευή των κτιρίων. Αρχικά χρησιμοποιήθηκαν το 1912, για να στεγάσουν 3.000 τούρκους αιχμαλώτους, δίχως νερό και αποχωρητήρια όπως μας πληροφορεί ο Τριανταφύλλου. Το 1913 οι αιχμάλωτοι, έχουν φθάσει τους 4.100. Εξαιτίας της φοβερά ανθυγιεινής διαβίωσης τους, 767 πέθαναν από κοιλιακό τύφο. Το 1936  επεκτείνεται το στρατόπεδο, ενώ κατασκευάζονται και πρόσθετα βοηθητικά κτίρια, αργότερα δε αποκτά και πεδίο βολής στην Αρόη και στο Ρηγανόκαμπο. Το 1940-41 στέγασε Ιταλούς αιχμαλώτους. Χρησιμοποιήθηκε σαν στρατώνας του 6ου και του 12ου συντάγματος καθώς και του 3ου Ορειβατικού. 
Το 1957 το Κέντρο Εκπαιδεύσεως Τεχνικού Σώµατος (ΚΕΤεΣ) στεγάζεται στην Πάτρα, στο στρατόπεδο στα Σύνορα, στο πρώην στρατόπεδο του Κέντρου Εκπαιδεύσεως Νεοσυλλέκτων Πατρών (ΚΕΝ), µε την επωνυµία Στρατόπεδο ‘'Συνταγµατάρχη Μουζάκη''.Από το 1973 ονοµάστηκε Κέντρο Εκπαιδεύσεως Τεχνικού (ΚΕΤΧ).Τον Μάιο του 1988 µέχρι τον ∆εκέµβριο του 2003, έπαυσε η λειτουργία του ως κέντρο νεοσυλλέκτων.Από τον Ιανουάριο του 2004 και εντεύθεν, επανδρώθηκαν και τα 2 Τάγµατα (το Τάγµα Τεχνικής εκπαίδευσης και το Τάγµα ΝεοσύλλεκτωνΟπλιτών). Από τον Αυγ. 2011 παύει να λειτουργεί το ΚΕΤΧ/ΚΕΝ.