Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2020

ΟΙ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ ΖΗΤΑΝΕ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ

 


"Εμείς οι κρατούμενοι , των καταστημάτων κράτησης θα θέλαμε να λάβετε υπόψιν σας τις προτάσεις μας αναφορικά με τα νέα μέτρα που λαμβάνονται για την πανδημία όσον αφορά τα καταστήματα κράτησης. Ευελπιστούμε να εισακουστούμε καθώς είμαστε άμεσα ενδιαφερόμενοι .

Θεωρούμε ότι οι προτάσεις μας είναι σωστές , δίκαιες και εφικτές να υλοποιηθούν από την Κυβέρνηση καθώς έχουν εφαρμοστεί σε όλοι την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και σε όλες τις Χώρες που χτυπήθηκαν από την πανδημία .

Δεν υπονοούμε ότι τα μέτρα που είχαν ληφθεί στη Χώρα μας δεν ήταν επαρκή αλλά είχαν περισσότερο κατασταλτικό παρά ουσιαστικό προς τους κρατούμενους ρόλο. Όπως π.χ. απαγόρευση επισκεπτηρίων κλείσιμο Δικαστηρίων , μεταγωγών , αδειών κ.ά. ,το μόνο θετικό αλλά όχι επαρκές είναι κάποια είδη απολύμανσης όπως χλωρίνες , απορρυπαντικά και μια φορά απολύμανση των καταστημάτων κράτησης .

Ζητάμε αυτή τη φορά οι απαγορεύσεις ,μέτρα που ήδη έχουν ξεκινήσει να λαμβάνονται , να έχουν κάποιο θετικό πρόσημο για τους κρατούμενους .Να μην είναι καθολικές και οριζόντιες προς εμάς. Εκτός και αν μας θεωρούμαστε παιδιά ενός κατώτερου Θεού .

Σας παρακαλούμε να δείτε τις παρακάτω προτάσεις μας με καλή διάθεση έτσι ώστε να μην αισθανόμαστε απομονωμένοι από τον κοινωνικό ιστό:
1) Συνέχιση Δικαστηρίων : Όσον αφορά την πρόταση μας για συνέχεια των Δικαστηρίων εδράζεται στα συμπεράσματα μας ότι και την πρώτη φορά που ελήφθησαν μετρά η εκκίνηση έγινε όπως και τώρα με αποκορύφωμα το κλείσιμο των Δικαστηρίων.
- Επειδή βλέπουμε ότι υπάρχει μια ακολουθία των απαγορευτικών μέτρων που λαμβάνονται φοβόμαστε σε μια ίδια επανάληψη .Εάν και εφόσον επαναληφθεί η ίδια σειρά αυτό θα είναι για εμάς τους κρατούμενους καταστροφικό. Διότι την πρώτη φορά είχε σαν αποτέλεσμα την αναβολή Δικών ,αναστολών ποινών ,συγχωνεύσεων , κ.ά. που αυτό σημαίνει κάποιοι κρατούμενοι να εγκλωβίστούν να μην γίνονται αποφυλακίσεις μόνο προφυλακίσεις .
- Έτσι πριν την πανδημία οι πολυάριθμοι κρατούμενοι (10.500) εν μέσω δεύτερου κύματος να ξεπερνούν τις (12.000). Εάν λοιπόν γίνει το ίδιο και η πανδημία χτυπήσει τα καταστήματα κράτησης η κατάσταση να είναι ανεξέλεγκτη όπως αναφέρουν και η ειδικοί του Ε.Ο.Δ.Υ ότι οι συγκεκριμένοι χώροι είμαι βόμβες έτοιμες να εκραγούν. Είναι σαν να μας καταδικάζετε άλλη μια φορά αλλά αυτή τη φορά εις Θάνατο. Σας παρακαλούμε να βρείτε κάποιο τρόπο να διεξαχθούν οι δίκες για να μην υπάρξουν τα παραπάνω. Υπάρχουν τρόποι όπως π.χ. να μην υπάρχουν θεατές στις αίθουσες ,να παρίστανται μόνο οι συνήγοροι ,με τηλεδιάσκεψη, κ.ά. ή όποιον άλλο τρόπο επιθυμείτε . Πάντα με τις Υγειονομικές συμβουλές του Ε.Ο.Δ.Υ.
2) Επισκεπτήρια : Θα θέλαμε να βρεθεί μια φόρμουλα για τα επισκεπτήρια οι προτάσεις μας έχουν να κάνουν ως προς τα εξής : Από τη στιγμή που το 20% των κρατουμένων του κάθε καταστήματος κράτησης έρχεται σε επαφή με σωφρονιστικούς υπαλλήλους π.χ. ημερομίσθια, Γραμματεία ,αρχιφύλακας , κ.ά. . Οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι μετά το πέρας της εργασίας τους κυκλοφορούν , συναλλάσσονται , συμμετέχουν σε κοινωνικές εκδηλώσεις με αποτέλεσμα ανά πάσα ώρα και στιγμή να μεταφέρουν τον ιό μέσα στο κατάστημα κράτησης . Από όσο γνωρίζουμε γίνεται θερμομέτρηση κατά την είσοδο τους . Είναι όμως αρκετό από τη στιγμή που ο Ε.Ο.Δ.Υ αναφέρει ότι χρειάζονται από 48 έως 72 για να γνωρίζει κάποιος αν είναι θετικός ; Το ίδιο ισχύει και με τον ρουχισμό τους . Η μόνη προφύλαξη είναι οι μάσκες και τα γάντια . Σας παρακαλούμε να βρείτε κάποιον τρόπο ώστε να γίνονται τα ελεύθερα επισκεπτήρια για τα παιδιά π.χ. ας μειωθούν , αλλά όχι όπως τώρα , να κόβονται . Όπως τώρα να υπάρχει θερμομέτρηση , μάσκες γάντια και απόσταση όπως προτείνει και ο Ε.Ο.Δ.Υ για τον ρουχισμό να υπάρχει καραντίνα ένα εύλογο χρονικό διάστημα. Πάντα με τις Υγειονομικές συμβουλές του Ε.Ο.Δ.Υ.
3) Άδειες : Όσο για τις άδειες , να δίνονται κανονικά αλλά με την υποχρέωση από τον κρατούμενο να προσκομίζει τεστ από Κρατικό Νοσοκομείο το οποίο να έχει πραγματοποιηθεί 24 ώρες πριν την επιστροφή του . Ώστε όταν να μπαίνει σε καραντίνα , να αποσταλεί το αποτέλεσμα . Δηλαδή εντός 72 ωρών του τεστ αν αυτό είναι αρνητικό να πηγαίνει στην ακτίνα του .
4) Αποσυμφόρηση : Είδαμε την Κυβέρνηση να περνάει γρήγορα μέτρα και να βγάζει Π.Ν.Π για την πανδημία με συνοπτικές διαδικασίες για όλες τις κοινωνικές τάξεις και δομές. Μέτρα αλλά και αντίμετρα εκτός από τους κρατούμενους που υπάρχουν μόνο μέτρα κατασταλτικά . Να υπενθυμίσουμε ότι τα καταστήματα κράτησης έχουν χωρητικότητα 7.500 έως 8.000 κρατούμενους .
Πριν την πανδημία οι κρατούμενοι ήταν 11.000 περίπου , ενώ τώρα και μέσω του δεύτερου κύματος περίπου 12.500 . Ενώ ο Ε.Ο.Δ.Υ φωνάζει για αποστάσεις , μπορεί να καταλάβει ο καθένας πως ζουν οι κρατούμενοι αυτών των καταστημάτων , των υπερπληθυσμό τους και για το ποιες αποστάσεις τηρούνται . Αν δεν υπάρξει άμεσα μια διάταξη , η Π.Ν.Π σε λίγο θα περάσει τις 15.000 και τότε όπως και τώρα αν βρεθεί ένα κρούσμα θα είναι πλέον αργά γιατί μιλάμε για πολλά θύματα .
Ζητάμε άμεσα την αποσυμφόρηση των καταστημάτων κράτησης όπως πραγματοποίησαν όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και όλες οι χώρες με πανδημία εκτός της δικής μας. Μια πραγματική αποσυμφόρηση και όχι ημίμετρα π.χ. πραγματική (3000) ημίμετρα (1500) .
Να σταματήσουν οι προφυλακίσεις όταν δεν συντρέχουν σοβαροί λόγοι π.χ. φόνοι , βιασμοί , ληστείες, τρομοκρατικές ενέργειας .Στις άλλες περιπτώσεις , υπάρχουν τρόποι να ελέγχονται όπως με δήλωση παρουσίας , εγγύηση κ.ά. .
Μέχρι την διεξαγωγή του δικαστηρίου έτσι ώστε να μην είναι υπεράριθμα τα καταστήματα κράτησης.
Υ.Γ. : Ο Άρειος Πάγος , έχει νομικά κατοχυρώσει το αγαθό της ζωής ενός κρατούμενου ως ανώτερο των αναγκών της Πολιτείας να τον τιμωρήσει. Θεωρούμε ότι οι προτάσεις μας είναι δίκαιες και εφικτές και μπορούν να γίνουν άμεσα αποδέκτες. Περιμένοντας τις δικές σας ενέργειες. Ευχαριστούμε εκ των προτέρων .
Με εκτίμηση και σεβασμό στην Πολιτεία και την ανθρώπινη ζωή ,
Εκ των κρατουμένων".

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2020

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΠΙΚΠΑ ΛΕΣΒΟΥ του Πάνου Λάμπρου*

 


Το ΠΙΚΠΑ Λέσβου, το χώρο φιλοξενίας ευάλωτων προσφύγων, το γνώρισα σχεδόν από την πρώτη στιγμή της λειτουργίας του. Έκτοτε το επισκέφθηκα αρκετές φορές και πάντα αισθανόμουν ότι βλέπω μια όαση μέσα στη γενικότερη βαρβαρότητα που επικρατούσε.

Σήμερα αυτή την όαση, αυτή τη ξεχωριστή ανθρώπινη δομή, την τελειώνουν με την επέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων. Για να στείλουν άλλο ένα θλιβερό μήνυμα ότι η χώρα μας είναι αφιλόξενη, εχθρική, ξενοφοβική και ότι στο έδαφός της δεν χωρά η ανθρωπιά.

Όμως, όσες προσπάθειες, όσες αυθαιρεσίες, όσες βιαιότητες και αν κάνουν, η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη δεν θα πεθάνουν, δεν θα σβήσουν.

*ο Πάνος Λάμπρου είναι υπεύθυνος του Τομέα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2020

Νίκος Παππάς από τη Βάρδα: «Δεν έχουμε καλά νέα για την Πατρών – Πύργου»

 Δυστυχώς και κατά λέξη, η απάντηση των αρμοδίων υπηρεσιών είναι ότι η Ελληνική κυβέρνηση έχει επικοινωνήσει κάποιες πρώτες σκέψεις και η Επιτροπή είναι έτοιμη να συζητήσει μαζί τους, εάν θέλουν κάποια αλλαγή, για το σύνολο της ανακατεύθυνσης του τρόπου υλοποίησης του έργου.

 Στον κοινοβουλευτικό έλεγχο, στην Ελληνική Βουλή, δεν έχουμε λάβει απαντήσεις. Και υπό το φως αυτών των γεγονότων κάνουμε έκκληση να υπάρξει μια γενναιότητα και μία στροφή προς λύσεις οι οποίες ήταν δοκιμασμένες και υλοποιούμενες.


Στις απαντήσεις που έλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ στο Ευρωκοινοβούλιο και σε αυτές που δεν έχουν δοθεί ακόμα στην Ελληνική Βουλή αναφέρθηκε στην σύντομη εισήγησή του και ο Βουλευτής Ηλείας  Διονύσιος Καλαματιανός, ενώ στον «φόρο αίματος» που πρέπει να σταματήσουν να πληρώνουν οι πολίτες της Ηλείας με την κατασκευή ενός δρόμου που θα αποτελέσει και μοχλό ανάπτυξης, αναφέρθηκε ο δήμαρχος Ανδραβίδας Κυλλήνης  Γιάννης Λέντζας

Πηγή: ilia.news

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2020

ΧΡΗΣΤΟΣ ΦΙΡΤΙΝΙΔΗΣ Ο ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ


Μέσα από ένα αποχαιρετιστήριο σκιαγραφείται μερικές φορές ο σύντροφος που έφυγε...

'' Το Μ. Σάββατο (11 Απριλίου 2015) έφυγε από τη ζωή ο εκπαιδευτικός μαθηματικός στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, Χρήστος Φιρτινίδης, ένας πολύτιμος σύντροφος που με το δικό του τρόπο πρόσφερε πολλά στην κοινή μας υπόθεση και στα οράματα μας.

Μεγάλωσε στην Αγία Ελεούσα στην Καλλιθέα και πήγαινε στο 9ο Δημοτικό Καλλιθέας και μετά στην Ιωνίδειο στον Πειραιά. Ένας χαρισματικός μαθητής όπως μας πληροφορεί η κ. Ζωή Β.

Ενεργό μέλος της Αριστεράς, πρωτοστάτης στη Β' Πανελλαδική κατά τα φοιτητικά του χρόνια στην Πάτρα, ανένταχτος έκτοτε, ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος επί σειρά ετών στην ΕΛΜΕ Θήρας, συνεπής και αμερόληπτος συνδικαλιστής και αιρετός στις Κυκλάδες, το Νότιο Αιγαίο και αναπληρωτής αιρετός του ΚΥΣΔΕ με τις Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις, ένας άνθρωπος άξιος που με τη ζωή του δίδαξε την ανιδιοτέλεια και τη μαχητικότητα. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ Κυκλάδων, τα μέλη της Νομαρχιακής Επιτροπής και οι βουλευτές Νίκος Μανιός, Αντώνης Συρίγος και Νίκος Συρμαλένιος, εκφράζουν τα ειλικρινή τους συλλυπητήρια προς την οικογένεια του εκλιπόντος, καθώς και τους συναδέλφους και μαθητές του''. 

Το τελευταίο «αντίο» στον μάχιμο εκπαιδευτικό – συνδικαλιστή ειπώθηκε την Τρίτη 14 Απρίλη στις 4 το απόγευμα στο νεκροταφείο Ζωγράφου στην Αθήνα και τον θρήνησε ολόκληρη η μαχόμενη εκπαιδευτική κοινότητα από κάθε μέρος της Ελλάδας, χωρίς υπερβολή.

Αντί στεφάνου, στη μνήμη του σ. Χρήστου έγινε συμβολική δωρεά στο «Χαμόγελο του Παιδιού», σύμφωνα με την επιθυμία της οικογένειάς του.

Σημ. Σύνταξης ιστολογίου:

Υπήρξε από τους μαχητικότερους αγωνιστές στην κατάληψη του 1978 στο κτίριο του Πανεπιστημιακού Παραρτήματος Πάτρας , κατάληψη που κατεστάλη με βιαιότατο τρόπο από τους πραιτωριανούς του υπουργού Δημόσιας Τάξης αντιστράτηγου Αναστ. Μπάλκου, από τους πλέον σκληροπυρηνικούς δεξιούς της εποχής. Την καταστολή της κατάληψης είδα προσωπικά από το ακριβώς απέναντι μπαλκόνι του πρώτου ορόφου πρωτοετής τότε της Ιατρικής Σχολής. Ήταν ό,τι βιαιότερο έχω δει στη ζωή μου ή τουλάχιστον αυτή η εικόνα έμεινε στη μνήμη μου.

Ο αείμνηστος σύντροφος Χρήστος ήταν από τους πραγματικούς αριστερούς, λεβέντης όταν περπάταγε γέμιζε όλον τον τόπο. Αν και σε εντελώς αντίθετα τότε στρατόπεδα, συζητάγαμε και σεβόταν την αντίθετη άποψη και προστάτευε τον αντίπαλο στα αμφιθέατρα από ξυλοδαρμούς φανατικών...

Η φωτογραφία που επισυνάπτω από το kanali.wordpress.com είναι από την κατάληψη και ο Χρήστος κρατάει τη ντουντούκα και είναι η εικόνα που έχω πάντα αποτυπωμένη στο νου μου...

Γρης Μαρκς

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2020

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΟΝΟ... του Γιάννη Λάμπρου*

 


Μια μέρα μόνο άντεξα να δουλέψω στο εργοστάσιο της Pirelli που υπήρχε κάποτε στην Πάτρα. Καθαρισμός των μηχανών με στουπιά και λάδι και των δεξαμενών του φούμο – της πρώτης ύλης των ελαστικών δηλαδή – ήταν η εργασία μου και το μεροκάματο, αν θυμάμαι καλά μετά από τριάντα τόσα χρόνια, 1300 δραχμές. Το σοκ των βρώμικων ρούχων στο τέλος του οκτάωρου και της μαύρης σκόνης που είχε διαπεράσει τα πάντα, και εννοώ τα πάντα, με έβγαλε από κάθε σκέψη να ξαναπάω στη δουλειά και την άλλη μέρα.

Παρέμεινε μια γλυκόπικρη ανάμνηση για κάποια χρόνια αυτή η μέρα. Κυρίως πικρή, ως βίωμα απάνθρωπης εκμετάλλευσης ευλύγιστων νεαρών που μπορούσαν να χωθούν στα πιο απόκρυφα σημεία των μηχανών και να τα λαδώσουν. Αλλά και γλυκιά γιατί είχα γίνει έστω και για μια μέρα κομμάτι της, πολιτικά θεοποιημένης, βιομηχανικής εργατικής τάξης.
Ξανάρθε στην επιφάνεια αυτή η ανάμνηση στο άκουσμα της πρόθεσης κλεισίματος του εργοστασίου κάπου στο 1991.
Ήξερα ότι χιλιάδες εργαζόμενοι θα βρεθούν αντιμέτωποι με την ανεργία, ακόμα περισσότεροι θα υποστούν την απώλεια της εργασία τους, μια πόλη ολόκληρη θα βυθιστεί όλο και πιο βαθιά στις συνέπειες της αποβιομηχανοποίησης και της παραγωγικής αποδιάρθρωσης που συντελέστηκε εκείνη τη δεκαετία.
Κι όμως, δεν μπόρεσα να κρύψω ένα αίσθημα χαράς που με κυρίευσε. Τέλος, οι καθαρισμοί, τέλος στα μαύρα, με την κυριολεκτική έννοια, μεροκάματα.
Η πορεία του εργοστασίου είναι η συνήθης. Τα μηχανήματα πουλήθηκαν για σκραπ, το εργοστάσιο άνοιξε πάλι στην Τουρκία με ακόμα πιο φθηνά και πιο μαύρα μεροκάματα.

Το πολιτικό κατεστημένο της εποχής, από κοντά και ο πρόθυμος Τύπος, κατηγόρησαν συλλήβδην τους συνδικαλιστές για την άρνησή τους να δεχτούν αύξηση της παραγωγικότητας και μείωση του μισθολογικού κόστους. Όπως σε κάθε αντίστοιχη περίπτωση, αυτό που θεωρείται ελαστικό είναι πάντα το μισθολογικό κόστος, η ανθρώπινη εργασία δηλαδή, ποτέ το κέρδος του εργοστασιάρχη. Αυτό είναι η σταθερά γύρω από την οποία εξαρτάται και ο τόπος εγκατάστασης του εργοστασίου και οι ρυθμοί εργασίας.

Τα θυμήθηκα πάλι με την είδηση του κλεισίματος και της μεταφοράς στην Τουρκία της ΠΙΤΣΟΣ. Δεν υπάρχει συνδικαλιστικό κίνημα σήμερα για να κατηγορηθεί για αυτήν την εξέλιξη αλλά υπάρχει ένας κακός Δήμαρχος που απαίτησε, όπως είπαν, άκουσον άκουσον, να τηρήσει η εταιρεία τον Γενικό Πολεοδομικό Κανονισμό στην επέκταση του εργοστασίου.

Πάντα κάτι θα υπάρχει έτσι κι αλλιώς. Αν δεν είναι οι συνδικαλιστές η ο Δήμαρχος θα είναι οι υπερβολικές απαιτήσεις των οικολόγων ή η γραφειοκρατία του δημοσίου που δεν εξυπηρετεί την πολυεθνική ή οι αυξημένες φορολογικές απαιτήσεις ή η έλλειψη ενίσχυσης της βιομηχανικής δραστηριότητας.
Αυτό που δεν φταίει πάντως ποτέ είναι η αδιαπραγμάτευτη προσμονή κέρδους.
Τα έχει αυτά η παγκοσμιοποίηση.
Το κεφάλαιο μπορεί να μετακινηθεί νόμιμα, ο εργάτης μόνο κρυμμένος στις νταλίκες.

*ο Γιάννης Λάμπρου είναι στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Αχαΐας, εργαζόμενος στα ΕΛΤΑ

Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2020

ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΚΟΥΝΤΟΥΝΑΣ Ο ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ





Στις 26 Ιανουαρίου 2009,  σε ηλικία 52 ετών πέθανε ο αγαπημένος φίλος και σύντροφος Γιώργος Γκουντούνας, δικηγόρος, από πνευμονική ίνωση. 

Μαθητής ακόμα εντάσσεται στην ΠΑΜΚ και γίνεται μέλος του πρώτου γραφείου της. Κατόπιν ως φοιτητής, μέλος του Δ.Σ. του Μαθηματικού της Πάτρας το 1976 - 1978 και ηγέτης της ΠΑΣΠ Πάτρας, πρωτοστάτησε ως μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής των καταλήψεων του 1978 για την ανατροπή του αντιεκπαιδευτικού νόμου 815 που αποσύρθηκε μετά από μεγαλειώδεις αγώνες του φοιτητικού κινήματος. Mε όλες του τις δυνάμεις προσπάθησε να αποτρέψει την από τότε διαφαινόμενη απομάκρυνση του ΠΑΣΟΚ από τις αρχικές ριζοσπαστικές θέσεις του με αποτέλεσμα να διαγραφεί «ως αριστεριστής», «τροτσκιστής» από τη ΠΑΣΠ και το ΠΑΣΟΚ το 1978. 

Συνέχισε να δραστηριοποιείται στο φοιτητικό χώρο της Πάτρας στο χώρο των αριστερών φοιτητικών συσπειρώσεων Β' Πανελλαδική, Συσπειρώσεις, ΚΚΕ εσωτ. Ανανεωτική Αριστερά μέχρι την αποφοίτηση του και από τότε παρέμεινε ανένταχτος της άκρας αριστεράς.

 Το 1988 εκλέγεται πρόεδρος των συμβασιούχων Δημοσίου της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας και μετά από μια σειρά μακροχρόνιους απεργιακούς και δικαστικούς αγώνες που θα διαρκέσουν ως το 1995, επιτυγχάνεται η μονιμοποίηση και η αναδρομική ασφαλιστική κάλυψη 330 συμβασιούχων. 

Παράλληλα εισάγεται στην Νομική Αθηνών και μετά την αποφοίτησή του εργάζεται ως δικηγόρος με κύριο αντικείμενο τα εργατικά δικαιώματα και την υπεράσπιση των συνδικαλιστικών και πολιτικών ελευθεριών. Το 2002 μαζί με άλλους συντρόφους, συγκροτούν την «Επιτροπή για την αποκάλυψη και καταγγελία των ξένων παρεμβάσεων στις πολιτικές δίκες», ως απάντηση στη πρωτοφανή τρομολαγνεία που εξαπολύει το κράτος μετά από τις συλλήψεις για την υπόθεση της 17 Νοέμβρη και στη συνέχεια δραστηριοποιείται δυναμικά στις «Κινήσεις Αλληλεγγύης στους Πολιτικούς Κρατούμενους». Το 2005 αναλαμβάνει την υπεράσπιση του Σάββα και του Χριστόδουλου Ξηρού στο Εφετείο για την υπόθεση της 17 Νοέμβρη, οι οποίοι μάλιστα ζήτησαν ειδική άδεια να παραστούν στη κηδεία του. 

 Στρατεύθηκε από νωρίς στους αγώνες των λαών ενάντια στον ιμπεριαλισμό, ιδίως μάλιστα των λαών της Παλαιστίνης, του Ιράκ και του Λιβάνου. Πάντα ως στρατευμένος μαχόμενος δικηγόρος πρωτοστάτησε σε πολιτικές δίκες ως υπερασπιστής αγωνιστών του αντιεξουσιαστικού και αναρχικού χώρου, αλλά και σε πλήθος κοινωνικών και δικαστικών αγώνων προασπιζόμενος τα εργασιακά δικαιώματα των Ελλήνων εργαζομένων, αλλά και των μεταναστών απέναντι στην εργοδοτική ασυδοσία αλλά και ως θυμάτων ρατσιστικών επιθέσεων.

 Κορυφαία στιγμή στην υπεράσπιση των μεταναστών υπήρξε η συμβολή του στην αποκάλυψη του σκανδάλου των απαγωγών των πακιστανών μεταναστών από ξένους πράκτορες το 2004, όπως επίσης και η υπεράσπιση του προέδρου της Πακιστανικής κοινότητας όταν μετά την αποκάλυψη των απαγωγών η χούντα του Πακιστάν ζήτησε την έκδοσή του. Ήδη βαριά άρρωστος «δήλωσε το τελευταίο του παρών στο κίνημα», όπως έλεγε ο ίδιος, στην υπεράσπιση διαδηλωτών της εξέγερσης του Δεκέμβρη, που όμως δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει.

Δεν συμμετείχε στα κινήματα σαν δικηγόρος αλλά χρησιμοποιούσε την δικηγορία σαν εργαλείο των κινημάτων. 

''Υπερασπίστηκε, τους από κάτω της κοινωνίας''

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια αντιμετώπισε με θάρρος και αξιοπρέπεια την αρρώστιά του, έχοντας στο πλευρό του την σύζυγό του Ελένη.  H κηδεία του έγινε την Τρίτη 27 Ιανουαρίου στις 15:30 στο Νεκροταφείο Βύρωνα. 

 Έχε γεια φίλε και σύντροφε Γιώργο. Η καρδιά μας θα είναι πάντα μαζί σου. Ευτυχείς όσοι σε γνωρίσαμε.

Γκρίσα Μαρκς

Πηγές: οι γραπτές μαρτυρίες όσων ήσαν κοντά του

Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2020

ΟΙ ΜΕΛΙΣΣΕΣ ΝΙΚΗΣΑΝ ΤΟΥΣ ΛΥΚΟΥΣ της Ματίνας Πούλου*

 



Το σύνθημα «οι μέλισσες νίκησαν τους λύκους» που κυριαρχεί από χθες**, αποδίδει με την μεγαλύτερη πληρότητα θα έλεγα, την παρήγορη για την ανθρωπότητα ιδέα, ότι η κοινότητα των ανθρώπων κυριαρχεί του βάρβαρου ενστίκτου:

ο άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος.

Ο ιδεολογικός πρωτογονισμός των ναζιστών και η βαρβαρότητά τους ηττήθηκε από τον πολιτισμό της κοινότητας. Είναι και αυτό μια πτυχή της χθεσινής απόφασης.

Αυτή την αντίστιξη ανάμεσα στην αριστοτελική σύλληψη του ανθρώπου ως κοινωνικού όντος, που ζει μέσα από τις κοινότητες που κατασκευάζει και στον ανταγωνιστικό άνθρωπο που ρέπει προς τη βία, την οφείλουμε στον Ν. Παρασκευόπουλο, όπως την αποτύπωσε στο βιβλίο του ''Οι μέλισσες και οι λύκοι''.

Πολλά λέγονται και γράφονται αυτές τις ώρες της πραγματικής ανακούφισης. Επιλέγω να αντιγράψω αυτό που λέει ο Παρασκευόπουλος στην κατακλείδα του βιβλίου του:

«με το μοντέλο της μέλισσας ο κάθε άνθρωπος νοείται αυτουργός και συμμέτοχος στη ζωή, οι αισθήσεις και οι σχέσεις του αναγνωρίζονται ως αξιόπιστη βάση για λήψη αποφάσεων, χωρίς να χρειάζεται να αφήνονται αυτές σε λίγες αυθεντίες».

Πόσο δίκιο έχει, αφού είναι στο χέρι μας απέναντι στις κοινωνικές κρίσεις να επιλέξουμε την αλληλεγγύη, την συνεργασία, την ένταξη στη θέση του κοινωνικού αυτοματισμού και του αποκλεισμού, με τους οποίους αναμετράται ο ναζισμός αλλά και οι κάθε είδους αρχηγίσκοι.

*η Ματίνα Πούλου είναι νομικός

**εννοεί την 7 του Οχτώβρη 2020 που η δικαιοσύνη επισημοποίησε τον χαρακτηρισμό εγκληματική οργάνωση για την ''χρυσή αυγή''

Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2020

4 ΟΧΤΩΒΡΗ 1944 Ο ΕΛΑΣ ΚΑΙ Ο ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ


Την Τετάρτη 4 Οκτωβρίου 1944, στις 11 περίπου το πρωί, η 8η Ταξιαρχία και το 12ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ μαζί με συμμαχικά βρετανικά στρατεύματα παρελαύνουν στους ελεύθερους πλέον δρόμους της Πάτρας και πλήθος κόσμου τους υποδέχεται και τους αποθεώνει. 
Την επόμενη μέρα -Πέμπτη 5 Οκτωβρίου- επισκέφτηκε την Πάτρα ο υπουργός Παναγιώτης Κανελλόπουλος. Ο κόσμος που βρισκόταν όλη την ημέρα στους δρόμους και τις πλατείες σχημάτισε αυθόρμητα συγκέντρωση κάτω από το αρχηγείο της 8ης ΕΛΑΣίτικης ταξιαρχίας* από τον εξώστη της οποίας ο υπουργός απηύθυνε λόγο, διακοπτόμενος συχνά από ζητωκραυγές και λαϊκά συνθήματα όπως Ζήτω ο Κανελλόπουλος, Ζήτω η Κυβέρνηση, Ζήτω ο ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ, Ζήτω ο Άρης.

Στη συνέχεια εμφανίστηκε στον εξώστη ο Άρης Βελουχιώτης ο οποίος εκφώνησε με τη σειρά του λόγο κάτω από τις ενθουσιώδεις αντιδράσεις του κόσμου.

 


Συναγωνιστές και συναγωνίστριες.


Είμαι ευτυχής γιατί μπαίνοντας στην πόλη των Πατρών μπαίνουμε απολύτως αναίμακτα. Καταβάλλαμε επίμονες προσπάθειες να γίνει ό,τι έγινε στην Πάτρα, το ίδιο και σ’ άλλες πόλεις της Πελοποννήσου.

Δυστυχώς σε ορισμένες πόλεις άνθρωποι οι οποίοι δεν δικαιούνται να φέρουν το όνομα του Έλληνα θέλησαν ως το τέλος με τα όπλα του κατακτητή να αποτελέσουν τις οπισθοφυλακές του. Χρησιμοποίησαν τα όπλα του κατακτητή για να διευκολύνουν όσο το δυνατόν τη φυγή του από τις πόλεις. Επανειλημμένως από την πρώτη στιγμή θελήσαμε να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι η στάση τους είναι εγκληματική αντεθνική και ότι ήταν υποχρεωμένοι έστω και κατά την 12η ώρα να συμβάλουν στον αγώνα της απελευθέρωσης. Δυστυχώς αυτοί είχαν πάρει την απόφαση να μείνουν οι οπισθοφύλακες του εχθρού.

Υπάρχουν πόλεις όπου δεν θρηνούνται θύματα από τον αγώνα εναντίον του κατακτητή αλλά εναντίον ατόμων που φέρουν μόνο το Ελληνικό όνομα. Είμαι ευτυχής γιατί στην πρωτεύουσα της Πελοποννήσου αν χύθηκε αίμα, χύθηκε στον αγώνα εναντίον του κατακτητή. Έστω και την τελευταία στιγμή ο συνταγματάρχης Κουρκουλάκος δέχθηκε να παραδοθεί στους συμμάχους.

Μας συκοφάντησαν ότι είμαστε ληστές, αγύρτες, κλέφτες και αντεθνιστές. Μας συκοφάντησαν ότι θελήσαμε να παραδώσουμε ελληνικά τμήματα στους Βουλγάρους ή δεν ξέρω που αλλού.

Ήδη οι συκοφαντίες αυτές είναι συντρίμματα μπροστά σας.

Η στάση του ΕΛΑΣ είναι παραδειγματική, στις πόλεις που μπαίνουμε σεβόμαστε την τιμή και την περιουσία του λαού και γι’ αυτό αγωνιζόμαστε. Μας συκοφάντησαν ότι μπαίνοντας στις πόλεις θα σφάξουμε και θα κρεουργήσουμε τους παπάδες και θα γκρεμίσουμε τις εκκλησίες. Αυτοί που βλέπουν τα πράγματα από το πρίσμα του πορτοφολιού τους μας κατηγόρησαν ως απάτριδες.

Μιλούν για μας, που χύσαμε το αίμα μας στα βουνά της Μακεδονίας και της Θράκης στον αγώνα εναντίον των Βουλγαροφασιστών. Οι συκοφαντίες αυτές με την επαφή του ΕΛΑΣ με τον λαό γίνονται συντρίμματα.

Ό,τι υποσχεθήκαμε στην αρχή πραγματοποιείται. Υποσχεθήκαμε ελευθερία. Κανένας δεν πρέπει να αμφιβάλλει ότι γι’ αυτό καταβάλαμε το 95% των προσπαθειών μας για να μη πω 100%. Υποσχεθήκαμε ότι θα σεβόμαστε τη λαϊκή κυριαρχία και ότι θα την παραδώσουμε στον λαό. Απόδειξη τούτου είναι η λαϊκή επιτροπή την οποίαν εκλέξατε σήμερα το πρωί.

Ο απελευθερωτής ΕΛΑΣ στα χέρια της κυβέρνησης θα αποτελέσει τρανή δύναμη, η οποία θα συνεχίσει τον πόλεμο για τη συντριβή του εχθρού και εκτός των συνόρων μας στο πλευρό των συμμάχων. Ο ΕΛΑΣ στα χέρια της κυβέρνησης είναι τρανή εγγύηση ότι θα συντρίψουμε τον κατακτητή και θα δώσουμε την ελευθερία του λαού, είναι δυνατή εγγύηση ότι ο λαός θα εκλέξει το καθεστώς της αρεσκείας του.

Ο λαός προσέφερε πολλά, αλλά στις πόλεις λίγα ξέρουν για τους μόχθους της υπαίθρου. Η ύπαιθρος μοίρασε την μπουκιά της με εμάς. Λεηλατήθηκε, κρεουργήθηκε από τον κατακτητή γιατί υπεράσπιζε εμάς. Ζητώ νέες θυσίες. Δεν υπόσχομαι τίποτα. Θέλω να συνεχίσετε τη βοήθεια προς τον στρατό και την κυβέρνηση για να έρθει διπλή η ελευθερία: κοινωνική και εθνική. Δεν λέω τι θα σας δώσουμε αύριο. Ότι πάρετε θα το πάρετε με τη γροθιά σας. Ο ελληνικός λαός αρκετά συκοφαντήθηκε με καρικατούρες και γλίτσες στο εξωτερικό. Ο ελληνικός λαός, από τον οποίον η ανθρωπότης έλαβε το φως του πολιτισμού θα ξαναδώσει νέους δρόμους στην ανθρωπότητα. Θα κερδίσουμε ό,τι θα κερδίσουμε χάρη στο σθένος μας και την θέλησή μας να απολείψουμε την δικτατορία.

Σας διαβεβαιώνουμε ότι θα κρατήσουμε το τουφέκι στο πλευρό των συμμάχων μας και δεν θα το αφήσουμε εάν δεν δούμε την Ελλάδα μεγάλη και ευημερούσα. Η Ελλάς δεν είναι τσιφλίκι πέντε χρυσοκανθάρων. Ο λαός ο οποίος μόχθησε αυτός θα πάρει τη διοίκηση. Η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος στην οποία συμμετέχουν όλα τα κόμματα, τέτοια λύση χάραξε και τέτοια λύση θα δώσει. Προσέξτε, ίσως βρεθούν άνθρωποι λαοπλάνοι συνεργαζόμενοι με τους Γερμανούς που θα θελήσουν να σας εξαπατήσουν. Προσέξτε να μη ξανάρθουν τα τέσσερα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά που παρασκεύασε τον όλεθρο του 1941. Σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει παράδειγμα που να προοδεύσει λαός κάτω από καθεστώς αντιλαϊκό.

Είστε υποχρεωμένοι λοιπόν να χαράξετε βαθειά στη συνείδηση σας ότι ενωμένοι και υπακούοντας στις διαταγές της εθνικής κυβέρνησης θα τραβήξουμε μπροστά εναντίον του κατακτητή και για την δημιουργία του καθεστώτος της λαοκρατίας.

Είμαι βέβαιος ότι τις γραμμές αυτές θα τις ακολουθήσετε γιατί μόνοι σας θα τις εκλέξετε. Τονίζω ότι ο ΕΛΑΣ όπως πολέμησε για την ελευθερία, τόσο θα αγωνιστεί να προστατεύσει τον λαό από την δικτατορία.

Με την πεποίθηση αυτή, ότι τέτοιο δρόμο θα ακολουθήσετε αναφωνώ

– Ζήτω ο ηρωικός και πολυβασανισμένος Μοριάς.
– Ζήτω η Εθνική Κυβέρνηση.
– Ζήτω οι σύμμαχοι.
– Ζήτω το συκοφαντηθέν και καταδιωχθέν Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας.


Ο λόγος του Άρη Βελουχιώτη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Ταχυδρόμος»,
στις 6 Οκτωβρίου 1944 (Μουσείο Τύπου ΕΣΗΕΠΗΝ).

*Σημείωση σύνταξης ιστολογίου:
Το κτίριο που φιλοξένησε τον ΕΛΑΣ είναι το μέγαρο Ηλιόπουλου που σώζεται μέχρι σήμερα στη γωνία Ερμού και Μαιζώνος, περόλη τη πυρκαγιά που κάποτε το ταλαιπώρησε και τα ίχνη της υπάρχουν μέχρι σήμερα. 
Απέναντί του επί της Μαιζώνος είναι το μέγαρο Ασημακόπουλου όπου είχε εγκατασταθεί το Συμμαχικό στρατηγείο και αυτό το μέγαρο σώζεται.
Και τα δύο είναι έργα του μεγάλου πατρινού αρχιτέκτονα Ιωάννη Βασιλείου. (έχω βάλει φωτογραφία όπου δεξιά είναι το ελασίτικο αρχηγείο και απέναντι το συμμαχικό)
Γρης Μαρκς

Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2020

Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ του Τάκη Παπαματθαίου*

 


Να γιατί το Θέατρο (το οποίο έχει υποτιμήσει η υπουργός Πολιτισμού, όπως και το 1959 ο τότε υπουργός Προεδρίας της ΕΡΕ** τους θρυλικούς "Όρνιθες" σε σκην.Κούν είχε απαγορεύσει να παίζονται στο Ηρώδειο),σε βοηθάει να είσαι σωστά πολιτικοποιημένος.

Το σκίτσο μου αυτό το είχε φιλοτεχνήσει ο Δαμ.Ζαρίφης ,ενδυματολόγος της παράστασης "Σφήκες" του Αριστοφάνη στο Ηρώδειο και Επίδαυρο, όπου συμμετείχα με το Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν.
Σε αυτό το πολιτικό του έργο ο Αριστοφάνης καυτηριάζει και στηλιτεύει τα λάθη της Δικαστικής Εξουσίας εκείνης της εποχής.
Πόσο επίκαιρος και διαχρονικός..
Εγώ υποδυόμουν τον γιό του Δικαστή. Φιλοκλέων το όνομα του και Βδελυκλέων το δικό μου.
Κλέων...ο γνωστός Τύρρανος και πολιτικός απατεώνας... Ο πατέρας, φιλικά προσκείμενος στον Κλέωνα, όπως φανερώνει και το όνομα του και αντίθετα του γιού που δηλώνει την βδελυγμία,την σιχαμάρα.
Ο Τύρρανος Κλέων. Η αντιστοιχία και αναφορά με το σήμερα είναι πασιφανής, όπως και η σχέση με την Δικαστική Εξουσία ?!..,θα δείξει...
Ας ελπίσουμε ότι την Τετάρτη 7 του μήνα Οκτώβρη 2020 ,οι "Σφήκες"-Δικαστές θα κεντρίσουν αυτούς που πρέπει.
Όλοι ας είμαστε εκεί.

* ο Τ. Παπαματθαίου είναι ηθοποιός, μέλος της ΚΕΑ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
**σημ. ιστολογίου: εννοεί τον δεξιό πολιτικό και φιλόσοφο Κ. Τσάτσο