«Καμιά συναίνεση δεν μπορείτε να διεκδικήσετε, όταν ξηλώνετε μία προς μία τις κατακτήσεις των εργαζομένων»
Ομιλία κατά τη συζήτηση και ψήφιση του σ/ν «Εκλογή Βουλευτών»
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Αυτό που είδαμε εκ μέρους της κυβερνητικής πλειοψηφίας και της κυβέρνησης, στην προσπάθειά της να υποστηρίξει τον νόμο που κατέθεσε, έχει οδηγήσει στην υιοθέτηση ανιστόρητων και επικίνδυνων επιχειρημάτων, όπως αυτά που ακούστηκαν πριν, ότι ο ναζισμός στη Γερμανία, και ο Χίτλερ, ανέβηκε επειδή υπήρχε η απλή αναλογική. Κατάλαβα από την απάντηση του κ. Γεραπετρίτη ότι το μετάνιωσε, παρά τους υψηλούς τόνους ήταν αρκετά αδέξιος ως προς την επιχειρηματολογία του. Αλλά σας έχει οδηγήσει στο να λέτε και αστεία πράγματα. Εγκαλείτε την κυβέρνησή μας γιατί το πρώτο επτάμηνο της διακυβέρνησης του ‘15 δεν έφερε τον νόμο για την απλή αναλογική. Θα τον ψηφίζατε; Είναι σημαντικό να μας το πείτε αυτό. Θα τον ψηφίζατε τότε και δεν τον ψηφίσατε μετά, το ’16;
Μας λέτε ότι σε μία στιγμή που υπήρχε καταιγισμός ακραίων γεγονότων, πυκνών πολιτικών γεγονότων. Που ήταν άλλες οι προτεραιότητες. Και ενώ για εσάς το θέμα της απλής αναλογικής θεωρούνταν, όπως αποδεικνύεται και τώρα, -και είναι- κορυφαίο από τα ζητήματα του πολιτικού συστήματος και θεωρείτε ότι διχάζει, μας λέτε λοιπόν γιατί δεν επιλέξαμε στο εσωτερικό της χώρας, το πρώτο επτάμηνο του ‘15, να φέρουμε ένα θέμα το οποίο θα δημιουργούσε μια επιπρόσθετη διχαστική κατάσταση ανάμεσα στην τότε κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση.
Αλλά ας πούμε ότι εμείς το φέρναμε. Ξέρετε τι θα γινόταν τώρα; Εσείς δεν θα είχατε μια αυτοδύναμη κυβέρνηση. Αυτό δεν ακούστηκε εδώ. Διότι, φαντάζομαι ότι η τοποθέτηση των κομμάτων θα ήταν ίδια με αυτή του ’16. Η απλή αναλογική πήρε 179 ψήφους. 179 πάνω - κάτω θα έπαιρνε και το ’15. Άρα, οι εκλογές του ‘15 θα γίνονταν με το προηγούμενο εκλογικό σύστημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κέρδιζε ξανά τον Σεπτέμβρη του ‘15 για δεύτερη φορά και τώρα οι εκλογές θα γίνονταν με απλή αναλογική. Εδώ σε θέλω. Αφήστε λοιπόν τα αστεία επιχειρήματα. Επικαλείστε δε και το παράδειγμα της Αυτοδιοίκησης και έρχεστε με την πιο ακραία περίπτωση, την περίπτωση της Θεσσαλονίκης. Θέλετε το 14% να παίρνει τα δυο τρίτα των εδρών στο δημοτικό συμβούλιο. Και το λέτε δημοκρατία αυτό ή προσπάθεια να συνεχίσετε ένα δημαρχοκεντρικό μοντέλο, αδιαφανές; Και το υπογραμμίζω αδιαφανές. Γιατί ο τρόπος που η Αυτοδιοίκηση, ιστορικά στη βάση αυτών των συνθέσεων των δημοτικών συμβουλίων, διαχειριζόταν τους δημόσιους και ιδιωτικούς πόρους ήταν αδιαφανής. Και το ξέρετε. Αλλά αυτό θέλετε.
Σας ενοχλούν οι πραγματικές συναινέσεις. Παρόλα αυτά, τις προηγούμενες μέρες μιλάγατε για όρκους πίστης στη συναίνεση. Μας είπατε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού. Και εδώ, πραγματικά, έρχεστε με μια παλαιοκομματική αντίληψη να μας γυρίσετε πίσω. Να μας γυρίσετε πίσω στις μονοκομματικές αντιλήψεις οι οποίες ταλαιπώρησαν τον τόπο. Και παρ’ όλες τις ισχυρές μονοκομματικές κυβερνήσεις, δεν μπορέσαμε να αποφύγουμε την κοινωνική και πολιτική χρεοκοπία αυτών των αυτοδύναμων κυβερνήσεων που επί 40 χρόνια εναλλάσσονταν και είχαν την ευθύνη της διαχείρισης του τόπου.
Και έρχεστε εδώ πέρα υποκριτικά να μιλήσετε γενικά για την ανάγκη της συναίνεσης. Νομίζω ότι έχει δίκιο ο κ. Τασούλας, ο Πρόεδρος της Βουλής, που λέει ότι τελικά η συναίνεση είναι μια γλυκανάλατη επίκληση. Υπάρχει κι ένα αντίστοιχο τρέιλερ δημοσιογραφικής εκπομπής, το έχει πει στον αέρα. Φαίνεται ότι είναι μια υποκρισία για εσάς η συναίνεση.
Επιλέγετε, λοιπόν, απέναντι στο πραγματικό ζήτημα, που είναι κυβερνήσεις ισχυρές, σταθερές, κοινωνικής πλειοψηφίας, να μας πείτε ότι θέλετε χαλκευμένες κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες στη βάση ενός παραμορφωτικού συστήματος.
Όμως αυτή η μονοκομματική αντίληψη δεν σταματάει μόνο στον τρόπο διαμόρφωσης των κοινοβουλευτικών συσχετισμών. Πηγαίνει και παραπέρα. Στη μονοκομματική αντίληψη της διαχείρισης του Κράτους. Διότι η παράταξή σας, η γαλάζια παράταξη και η πράσινη παράταξη, πριν το 2010 είχαν μια ιδιοκτησιακή σχέση με το Κράτος. Το άρμεγαν. Το χρησιμοποίησαν για να στήσουν πελατειακά δίκτυα. Για να επιτυγχάνουν πολύ υψηλά ποσοστά στον συναινετικό δικομματισμό του παρελθόντος, πρωτόγνωρο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Γιατί δεν μιλάτε, λοιπόν, για αυτή την ελληνική παραφωνία του ακλόνητου και εδραιωμένου επί 40 και πλέον χρόνια δικομματισμού που οδήγησε σε αυτή την ανεπανάληπτη, βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση το 2010; Είχαμε ισχυρές κυβερνήσεις, δεν τα κατάφεραν. Γιατί το θέμα των συνεργασιών δεν είναι μόνο θέμα εκλογικού συστήματος. Είναι θέμα ύπαρξης πραγματικών προγραμματικών συγκλίσεων. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η συναίνεση πρέπει να πατάει στο αντίστοιχο έδαφος πολιτικών και συναντίληψης. Εκεί υπάρχει πεδίο εφαρμογής.
Καμιά συναίνεση δεν μπορείτε να διεκδικήσετε, όταν έρχεστε αυτές τις μέρες και ξηλώνετε μία προς μία τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Αυτό που ανακόψαμε εμείς βγαίνοντας από τον φαύλο κύκλο των μνημονίων. Δεν μπορεί να υπάρξει καμιά συναίνεση στις απολύσεις που διευκολύνετε. Και ήδη άρπαξαν την ευκαιρία η Τράπεζα Πειραιώς ή ο ΟΤΕ. Δεν μπορεί να υπάρξει καμία συναίνεση στον παραγκωνισμό της Επιθεώρησης Εργασίας. Εκεί θα υπάρχει κάθετη αντιπαράθεση, μέχρι τέλους και πρέπει να το καταλάβετε.
Από εκεί και έπειτα, κυρίες και κύριοι, διαρρέεται ότι έχετε συλλάβει το ευφυές σχέδιο των διπλών εκλογών. Έτσι υποτιμάτε την έννοια της λαϊκής ψήφου; Αυτό είναι η αποθέωση ενός τακτικισμού. Μας λέτε ότι δεν σας ενδιαφέρει εάν θα σας καταψηφίσει πλειοψηφικά ο κόσμος, αν δεν κάνει την επιλογή να στηρίξει το κόμμα σας. Θα κάνετε ένα τρικ. Ωραία αντίληψη για τη δημοκρατία, για τους θεσμούς. Εσείς οι, υποτίθεται, υπερασπιστές της δημοκρατίας. Ας αφήσει ο κ. Γεραπετρίτης τις κραυγές περί του δικαιώματος της έκφρασης που εδώ είναι κατοχυρωμένο. Εδώ είναι κατοχυρωμένο το δικαίωμα της έκφρασης. Κάνατε έναν λάθος παραλληλισμό. Στα μίντια δεν είναι. Εκεί δεν υπάρχει δικαίωμα έκφρασης. Εκεί υπάρχουν οι φίλοι σας οι ολιγάρχες, οι οποίοι σας στήριξαν και σας στηρίζουν. Και βέβαια εσείς, μέσα από τους νόμους, τους ανταποδίδετε αυτό που σας παρέχουν.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι έχουμε μπει στο 2020 και έχει περάσει η περίοδος του μέλιτος. Θα εκπλαγείτε από την ωριμότητα του ελληνικού λαού, του ταλαιπωρημένου ελληνικού λαού και θα βρεθείτε, αν συνεχίσετε σε αυτό τον δρόμο, σε πολύ αντίξοες και δύσκολες συνθήκες γιατί το ψέμα τελικά έχει κοντά ποδάρια. Θα ‘μαστε εδώ και θα τα πούμε.
Ευχαριστώ.
Ευχαριστώ.
