ΠΕΡΙ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΩΝ του Δημ. Παπαδόπουλου*

Προ αμνημονεύτων χρόνων όπου έπαψαν να υπάρχουν τα χρίσματα και τα δακτυλίδια περάσαμε στην περίοδο της δημοκρατικής αντιπροσώπευσης στα κοινά.
Δεν είναι λίγες οι φορές που ιστορικά έχουν καταγραφεί μετακινήσεις και παρασκηνιακά παιχνίδια μετά από μη επιτυχημένες εκλογές ή ιδεολογικές ασυμφωνίες στα όργανα της αντιπροσώπευσης.
Ομολογουμένως η αποτυχία είναι φάση δύσκολα προσπελάσιμη που μπορεί να οδηγήσει στην «αφασία». Όμως όταν ξεκινάς, να ασχολείσαι και δείχνεις ενδιαφέρον δεν παρατάς το καράβι!
Τότε δείχνεις ένα χαρακτήρα παντελώς ανάξιο ενασχόλησης με τα κοινά.
Πόσες φορές έχουμε βαρύγδουπες αποχωρήσεις με μόνο στόχο να πληγεί ο πολιτικός χώρος που φιλοξενήθηκε ο εκάστοτε. Είτε εκλεγμένος είτε όχι, ο καθείς που υπερασπίζεται μια πολιτική πρόταση οφείλει για λόγους ευθύτητας να παραμένει ζωντανός και να μην επιστρέφει πάλι αποκλειστικά προεκλογικά.Δηλαδή ενεργός πολίτης παρουσιάζεσαι μόνο ως εκλεγμένος. Ασφαλώς όχι!
Και για να το κλείσω. Αυτές οι περιπτώσεις ανθρώπων με τέτοιες επιλογές θα χαρακτηρίζονταν πολιτικοί νάνοι και loser επιλογές χωρίς αξία, που επιδιώκουν τον ντόρο γύρω από το πρόσωπό τους χωρίς θέσεις και προβολή επιχειρημάτων στο δημόσιο λόγο. Τους αφορά μόνο το προσωπείο του εκλεγμένου παραγοντίσκου.
Όταν υπερασπίζεσαι τα πιστεύω σου μένεις και δεν αποχωρείς. Τότε αποτελούν μια συγκεχυμένη πολιτική επιλογή και επιτυγχάνουν την πολιτική τους απομόνωση και απουσία, αφού επιδιώκουν μια πλανόδια παρουσία δίχως ουσία.

*γραμματέας νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Αχαΐας

Categories: απόψεις