Αποσπάσματα από το άρθρο του Τάσου Τρίκκα στην ηλεκτρονική Εφημερίδα των Συντακτών στις 20/9/2017, με τίτλο ''ΔΙΕΜΒΟΛΙΣΜΟΣ''
 |
| εμβολισμός τριήρους από τριήρη από το αρχείο της Λαϊκής Πατρών |
Ο Α.Παπανδρέου βάδιζε βάσει προδιαγεγραμμένου σχεδίου άλλωστε, από το οποίο δεν ήταν διατεθειμένος να απομακρυνθεί. Είχε κάνει τη μεγάλη στροφή στη ζωή του.
Εκτός από ένα σύντομο τροτσκιστικό «παράπτωμα» των νεανικών του χρόνων, δεν είχε δείξει κανένα ιδεολογικό ή πολιτικό ενδιαφέρον. Εγκατέλειψε την Ελλάδα -φυγαδεύτηκε χάρη στις υψηλές γνωριμίες του πατέρα του- στην περίοδο της τεταρτοαυγουστιανής δικτατορίας.
Οταν η φασιστική Ιταλία επιτέθηκε κατά της Ελλάδας δεν τον απασχόλησε το ενδεχόμενο να συμμεριστεί την τύχη των συμπατριωτών του επιστρέφοντας στην πατρίδα, από τον εθνικό βίο της οποίας παρέμεινε απών ακόμη και όταν ο πατέρας του έγινε πρωθυπουργός της κυβέρνησης «εθνικής ενότητας».
Απών ήταν και κατά τη σύρραξη του Δεκέμβρη 1944 και σ' όλη τη διάρκεια του Εμφυλίου, όταν συνομήλικοί του Ελληνες μάχονταν εναντίον Ελλήνων στα ελληνικά βουνά.
Η απουσία επεκτεινόταν και στο ηθικό πεδίο. Δεν αισθάνθηκε καν την ανάγκη να βάλει ούτε μια υπογραφή (είχε αποκτήσει στο μεταξύ κάποιο επιστημονικό κύρος) σ' ένα από τα τόσα κείμενα διαμαρτυρίας κατά της θανατικής καταδίκης του Μπελογιάννη και των συντρόφων του, τα οποία κυκλοφορούσαν στην αμερικανική επιστημονική κοινότητα.
Γράφει η Μαργαρίτα Παπανδρέου («Εφιάλτης στην Αθήνα», σελ.10): «Η άποψη του Λευκού Οίκου ήταν ότι προοδευτικά, μεταρρυθμιστικά κινήματα έπρεπε να υποστηρίζονται σαν το πιο αποτελεσματικό μέσο για την καταπολέμηση του κομμουνισμού».
Και ο αξέχαστος Πότης Παρασκευόπουλος σημειώνει: «Ο Ανδρέας Παπανδρέου επέτυχε αυτό που δεν κατάφεραν δύο εμφύλιοι πόλεμοι και ένα πλέγμα συνταγματικών και νομικών περιορισμών και διώξεων κατά της ελληνικής παραδοσιακής Αριστεράς: τον πολιτικό και ιδεολογικό αφοπλισμό της, που ήταν και η μόνιμη επιδίωξη της Δυτικής Συμμαχίας...»
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου