Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο καθίσταται επιτακτικό το αίτημα της Αριστεράς για λιγότερες ανισότητες, περισσότερη δικαιοσύνη,αλληλεγγύη.
Στην δεκαετία του 1990 άρχισε η νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση , στην οποία άσκησε έντονη κριτική η Ριζοσπαστική Αριστερά. Πράγματι όσοι άσκησαν κριτική δεν είχαν άδικο. Η απελευθέρωση των αγορών μπορεί να δημιούργησε πλούτο, αλλά δημιούργησε και τεράστιες ανισότητες!
Η πραγματικότητα είναι ότι χωρίς αναδιανομή του πλούτου δεν μπορείς να δημιουργήσεις κοινωνική ευημερία.
Το αφήγημα αυτό έσκασε σαν φούσκα το 2008.
Στην Ελλάδα την κρίση αυτή την γνωρίσαμε πολύ καλά! Γνωρίσαμε την κοινωνική ανασφάλεια και την φτώχεια.
Οι κοινωνικές ανισότητες αυξήθηκαν παντού στην Ευρώπη και κυρίως τον Νότο.
Τα παραδοσιακά κόμματα κλυδωνίζονται, η απήχησή τους εξανεμίζεται.
Υπάρχει ροπή προς το γκρίζο.
Ένα από τα βασικά προβλήματα στην Ευρώπη σήμερα, είναι το έλλειμμα Δημοκρατίας, η απομάκρυνση των πολιτών από τα κέντρα λήψης αποφάσεων.
Πρέπει να ξαναβάλουμε τις μάζες στο πεδίο της πάλης.
Να μην έχουμε την αίσθηση ότι κατέχουμε την απόλυτη αλήθεια.
Υπάρχουν σήμερα τρεις τάσεις:
1. η τάση που πιστεύει ότι το μέλλον του κόσμου βρίσκεται στην ακόμα περισσότερο, απελευθέρωση των αγορών, στη μη φορολόγηση και μάλιστα στη μετανάστευση σε φορολογικούς παραδείσους.
Αυτή είναι η τάση του Νεοφιλελευθερισμού είτε -κυρίως- δεξιού, είτε μερικές φορές κεντροαριστερού.
2. η τάση της λαϊκιστικής ακροδεξιάς και του εθνικισμού, σωβινισμού που καμιά φορά ακουμπά και τις παρυφές της Αριστεράς.
Πιστεύουν ότι για την κρίση φταίνε οι πλέον αδύναμοι, όπως οι πρόσφυγες,οι μετανάστες, ή οι τεμπέληδες του Νότου.
Υπόσχεται ευημερία και ασφάλεια μέσα από την επιστροφή στην εθνική περιχαράκωση, τον αυταρχισμό και την μισαλλοδοξία. Κάποτε δημιούργησαν τα μεγαλύτερα ιστορικά εγκλήματα στην ανθρωπότητα.
3. Απέναντι στις δύο αυτές τάσεις βρίσκεται η δική μας Αριστερή και Προοδευτική ιδεολογία που θέτει ως επιτακτική την ανάγκη να κάνουμε τον κόσμο πιο ανθρώπινο, να στηρίξουμε τους αδύναμους, εξασφαλίζοντας το δικαίωμα στην δικαιοσύνη αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια.
Είναι η μόνη βιώσιμη εναλλακτική προοπτική απέναντι στη βαθειά κοινωνική κρίση που αναπαράγει και διευρύνει διαρκώς το χάσμα και τις ανισότητες ανάμεσα σε ισχυρούς και αδύναμους, ανάμεσα σε φτωχούς και πλούσιους.
Οφείλουμε να αγωνιστούμε ώστε να γίνει υπόθεση ολόκληρης της κοινωνίας, να γίνει ρεαλιστική προοπτική.
Ένας κόσμος γεμάτος ανισότητες δεν μπορεί να είναι ο κόσμος του μέλλοντος.
Πρέπει να γίνει άμβλυνση των ανισοτήτων.
Η υπέρβαση του καπιταλισμού που αναπαράγει και γεννά αυτές τις ανισότητες και οδηγεί τον ίδιο τον πλανήτη σε υπαρξιακή κρίση είναι η μόνη νομοτέλεια για την οποία αξίζει να αγωνιστούμε.
-Από την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα 25/11/2017, στο ευρωπαϊκό συνέδριο για τις ανισότητες που έγινε στην Αθήνα σε συνδιοργάνωση του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς και του transform!europe που είναι ένα δίκτυο ευρωπαϊκών ιδρυμάτων με στόχο την υπέρβαση του πολέμου, της κυριαρχίας του Κεφαλαίου, της κοινωνικής αδικίας, του ιμπεριαλισμού, του ρατσισμού.
Δύο είναι οι θεμελιώδεις αξίες στις οποίες στηρίζεται η δράση του:
Η ισότητα και η αλληλεγγύη των ανθρώπων
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου