Γεννήθηκε κατά σύμπτωση στο Αίγιο, το 1842.
Ἄτομο εὐφυές, πολυάσχολο, δραστήριο καὶ τολμηρό. Εἶχε ἀνέκαθεν οἰκονομικὴ εὐμάρεια.
Σπούδασε ἰατρικὴ στην Αὐστρία καὶ Γερμανία καὶ ὅταν γύρισε ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸ ἐπιδόθηκε στην ἄσκηση της ἰατρικῆς ἔχοντας μάλιστα πολλὴ πελατεία στο φαρμακείο τοῦ Καρακίτσου ἐπὶ της ὁδοῦ Γεροκωστοπούλου.
Ὅταν ἔγιναν οἱ ἐπιστρατεύσεις τὸ 1886 καὶ τὸ 1897 ὁ Κορύλλος μετέβη ὡς ἐπικεφαλῆς τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ στὴν πρώτη γραμμὴ τὴν μία φορά, καὶ τὴν ἄλλη στην Λευκάδα ὅπου ἱδρύθηκε Νοσοκομεῖο.
Ἀπὸ τότε ἄρχισε ἡ εὐεργετικὴ δράση τοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ στην Πάτρα καὶ ὁ Κορύλλος ἦταν πρωτεργάτης τοῦ ἔργου αὐτοῦ. Ἀπὸ νωρὶς εἰσῆλθε στὴν ὑπηρεσία τοῦ Δημοτικοῦ Νοσοκομείου Πατρῶν ποὺ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἦταν νεότευκτο καὶ ἀπὸ τὰ πιὸ σύγχρονα στὴν Ευρώπη.
Ἀρχικὰ ἐργάστηκε ὡς ἁπλὸς ἰατρός, μετὰ Διευθυντὴς στην Παθολογικὴ κλινικὴ καὶ ἀπὸ το 1904 Διευθυντὴς τοῦ Νοσοκομείου.
Ὁ Κορύλλος ἔδωσε ὅλη τὴν περιουσία του σὲ δωρεὲς καὶ στὸ νοσοκομεῖο. Μὲ τρεῖς πανομοιότυπες διαθῆκες, ὅρισε κληρονόμο ὅλης της περιουσίας τὸ Νοσοκομεῖο.
Ἕνα χαρακτηριστικὸ παράδειγμα τῆς δράσης του είναι ὅτι λίγο πρὶν τὸν θάνατό του ἐνῶ ἦταν κλινήρης δώρισε 50.000 δραχμές στο ὀρφανοτροφεῖο του Παναγιώτη Σκαγιόπουλου.
Ἐπίσης στὴν διαθήκη του ὅρισε νὰ δοθοῦν ἀπὸ 300 δραχμὲς σὲ ὅλο τὸ ἐργατικὸ προσωπικὸ τοῦ Δημοτικοῦ Νοσοκομείου.
Εἶχε γράψει καὶ ἐκδώσει πλῆθος βιβλίων καὶ μελετῶν, κυρίως λαογραφικά.
Ἦταν ἱδρυτὴς καὶ πρόεδρος τοῦ Παναχαϊκοῦ Γυμναστικοῦ Συλλόγου καὶ της Παναχαϊκῆς. Ἡ συμβολή του καὶ ἡ προσφορά του ὑπῆρξαν κορυφαῖες στὰ δυὸ σωματεῖα. Ἐπίσης ἦταν πρωτεργάτης τῆς συγχώνευσης της ΓΕ Πατρών καὶ τοῦ Παναχαϊκοῦ ΓΣ γιὰ τὴν ἵδρυση της Παναχαϊκῆς, καὶ ὡς πρόεδρος τοῦ Παναχαϊκοῦ γιὰ την ἵδρυση τοῦ ΣΕΓΑΣ. Ἐπὶ προεδρίας του ἔγιναν οἱ πρῶτοι ἀγώνες ποδοσφαίρου, κολύμβησης, ποδηλασίας, στίβου, γυμναστικῆς, σκοποβολῆς, πάλης και ἄρσης βαρῶν στὴν Πάτρα καὶ στην Ἑλλάδα. Στὰ νεανικά του χρόνια ἦταν καὶ ἀθλητὴς τοῦ σκοπευτικοῦ τμήματος τοῦ Παναχαϊκοῦ, ἀναφέρεται ὅτι εἶχε διακριθεῖ σὲ ἐσωτερικοὺς ἀγῶνες τὸ 1907.
Λάτρης της πεζοπορίας,χειμώνα καλοκαίρι.
Ὁ Κορύλλος ἦταν ὑποψήφιος σὲ Δημοτικὲς καὶ σὲ Βουλευτικές ἐκλογὲς μὲ τὸ κόμμα των Φιλελευθέρων. Ἐκλέχτηκε 2 φορὲς βουλευτὴς Ἀχαΐας.
Ἀπεβίωσε στις 6 Ἰανουαρίου 1930 καὶ κηδεύτηκε στὸ Α' Νεκροταφεῖο Πατρῶν, ὅπου ὑπάρχει ἀκόμα ὁ τάφος του μὲ χαραγμένη τὴ ρήση του Σωκράτη: “Ἑν οἶδᾳ, ὅτι οὐδὲν οἶδα”.
Ἡ πόλη τῆς Πάτρας τὸν τιμᾶ ἔχοντας δώσει τὸ ὄνομά του σὲ δρόμο δίπλα στὸ Παλαιὸ σήμερα Δημοτικὸ Νοσοκομεῖο.
-Είχε φίλο τον βασιλέα Γεώργιο Α'.Μάλιστα ο βασιλιάς παρέμεινε πολλές μέρες στο Δημοτικό Νοσοκομείο Πατρών για να έχει την πνευματώδη συντροφιά του.
Μεγάλο το συγγραφικό έργο του,τόσον στον τομέα της ιατρικής,όσον και στον τομέα της λαογραφίας.
οι πληροφορίες είναι από το blog Νεμουτα και από το Ιστορικό Λεξικό των Πατρών του Κώστα Τριανταφύλλου
έκδοση 1959
Ἄτομο εὐφυές, πολυάσχολο, δραστήριο καὶ τολμηρό. Εἶχε ἀνέκαθεν οἰκονομικὴ εὐμάρεια.
Σπούδασε ἰατρικὴ στην Αὐστρία καὶ Γερμανία καὶ ὅταν γύρισε ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸ ἐπιδόθηκε στην ἄσκηση της ἰατρικῆς ἔχοντας μάλιστα πολλὴ πελατεία στο φαρμακείο τοῦ Καρακίτσου ἐπὶ της ὁδοῦ Γεροκωστοπούλου.
Ὅταν ἔγιναν οἱ ἐπιστρατεύσεις τὸ 1886 καὶ τὸ 1897 ὁ Κορύλλος μετέβη ὡς ἐπικεφαλῆς τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ στὴν πρώτη γραμμὴ τὴν μία φορά, καὶ τὴν ἄλλη στην Λευκάδα ὅπου ἱδρύθηκε Νοσοκομεῖο.
Ἀπὸ τότε ἄρχισε ἡ εὐεργετικὴ δράση τοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ στην Πάτρα καὶ ὁ Κορύλλος ἦταν πρωτεργάτης τοῦ ἔργου αὐτοῦ. Ἀπὸ νωρὶς εἰσῆλθε στὴν ὑπηρεσία τοῦ Δημοτικοῦ Νοσοκομείου Πατρῶν ποὺ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἦταν νεότευκτο καὶ ἀπὸ τὰ πιὸ σύγχρονα στὴν Ευρώπη.
Ἀρχικὰ ἐργάστηκε ὡς ἁπλὸς ἰατρός, μετὰ Διευθυντὴς στην Παθολογικὴ κλινικὴ καὶ ἀπὸ το 1904 Διευθυντὴς τοῦ Νοσοκομείου.
Ὁ Κορύλλος ἔδωσε ὅλη τὴν περιουσία του σὲ δωρεὲς καὶ στὸ νοσοκομεῖο. Μὲ τρεῖς πανομοιότυπες διαθῆκες, ὅρισε κληρονόμο ὅλης της περιουσίας τὸ Νοσοκομεῖο.
Ἕνα χαρακτηριστικὸ παράδειγμα τῆς δράσης του είναι ὅτι λίγο πρὶν τὸν θάνατό του ἐνῶ ἦταν κλινήρης δώρισε 50.000 δραχμές στο ὀρφανοτροφεῖο του Παναγιώτη Σκαγιόπουλου.
Ἐπίσης στὴν διαθήκη του ὅρισε νὰ δοθοῦν ἀπὸ 300 δραχμὲς σὲ ὅλο τὸ ἐργατικὸ προσωπικὸ τοῦ Δημοτικοῦ Νοσοκομείου.
Εἶχε γράψει καὶ ἐκδώσει πλῆθος βιβλίων καὶ μελετῶν, κυρίως λαογραφικά.
Ἦταν ἱδρυτὴς καὶ πρόεδρος τοῦ Παναχαϊκοῦ Γυμναστικοῦ Συλλόγου καὶ της Παναχαϊκῆς. Ἡ συμβολή του καὶ ἡ προσφορά του ὑπῆρξαν κορυφαῖες στὰ δυὸ σωματεῖα. Ἐπίσης ἦταν πρωτεργάτης τῆς συγχώνευσης της ΓΕ Πατρών καὶ τοῦ Παναχαϊκοῦ ΓΣ γιὰ τὴν ἵδρυση της Παναχαϊκῆς, καὶ ὡς πρόεδρος τοῦ Παναχαϊκοῦ γιὰ την ἵδρυση τοῦ ΣΕΓΑΣ. Ἐπὶ προεδρίας του ἔγιναν οἱ πρῶτοι ἀγώνες ποδοσφαίρου, κολύμβησης, ποδηλασίας, στίβου, γυμναστικῆς, σκοποβολῆς, πάλης και ἄρσης βαρῶν στὴν Πάτρα καὶ στην Ἑλλάδα. Στὰ νεανικά του χρόνια ἦταν καὶ ἀθλητὴς τοῦ σκοπευτικοῦ τμήματος τοῦ Παναχαϊκοῦ, ἀναφέρεται ὅτι εἶχε διακριθεῖ σὲ ἐσωτερικοὺς ἀγῶνες τὸ 1907.
Λάτρης της πεζοπορίας,χειμώνα καλοκαίρι.
Ὁ Κορύλλος ἦταν ὑποψήφιος σὲ Δημοτικὲς καὶ σὲ Βουλευτικές ἐκλογὲς μὲ τὸ κόμμα των Φιλελευθέρων. Ἐκλέχτηκε 2 φορὲς βουλευτὴς Ἀχαΐας.
Ἀπεβίωσε στις 6 Ἰανουαρίου 1930 καὶ κηδεύτηκε στὸ Α' Νεκροταφεῖο Πατρῶν, ὅπου ὑπάρχει ἀκόμα ὁ τάφος του μὲ χαραγμένη τὴ ρήση του Σωκράτη: “Ἑν οἶδᾳ, ὅτι οὐδὲν οἶδα”.
Ἡ πόλη τῆς Πάτρας τὸν τιμᾶ ἔχοντας δώσει τὸ ὄνομά του σὲ δρόμο δίπλα στὸ Παλαιὸ σήμερα Δημοτικὸ Νοσοκομεῖο.
-Είχε φίλο τον βασιλέα Γεώργιο Α'.Μάλιστα ο βασιλιάς παρέμεινε πολλές μέρες στο Δημοτικό Νοσοκομείο Πατρών για να έχει την πνευματώδη συντροφιά του.
Μεγάλο το συγγραφικό έργο του,τόσον στον τομέα της ιατρικής,όσον και στον τομέα της λαογραφίας.
οι πληροφορίες είναι από το blog Νεμουτα και από το Ιστορικό Λεξικό των Πατρών του Κώστα Τριανταφύλλου
έκδοση 1959
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου