Το σύνθημα «οι μέλισσες νίκησαν τους λύκους» που κυριαρχεί από χθες**, αποδίδει με την μεγαλύτερη πληρότητα θα έλεγα, την παρήγορη για την ανθρωπότητα ιδέα, ότι η κοινότητα των ανθρώπων κυριαρχεί του βάρβαρου ενστίκτου:
ο άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος.
Ο ιδεολογικός πρωτογονισμός των ναζιστών και η βαρβαρότητά τους ηττήθηκε από τον πολιτισμό της κοινότητας. Είναι και αυτό μια πτυχή της χθεσινής απόφασης.
Αυτή την αντίστιξη ανάμεσα στην αριστοτελική σύλληψη του ανθρώπου ως κοινωνικού όντος, που ζει μέσα από τις κοινότητες που κατασκευάζει και στον ανταγωνιστικό άνθρωπο που ρέπει προς τη βία, την οφείλουμε στον Ν. Παρασκευόπουλο, όπως την αποτύπωσε στο βιβλίο του ''Οι μέλισσες και οι λύκοι''.
Πολλά λέγονται και γράφονται αυτές τις ώρες της πραγματικής ανακούφισης. Επιλέγω να αντιγράψω αυτό που λέει ο Παρασκευόπουλος στην κατακλείδα του βιβλίου του:
«με το μοντέλο της μέλισσας ο κάθε άνθρωπος νοείται αυτουργός και συμμέτοχος στη ζωή, οι αισθήσεις και οι σχέσεις του αναγνωρίζονται ως αξιόπιστη βάση για λήψη αποφάσεων, χωρίς να χρειάζεται να αφήνονται αυτές σε λίγες αυθεντίες».
Πόσο δίκιο έχει, αφού είναι στο χέρι μας απέναντι στις κοινωνικές κρίσεις να επιλέξουμε την αλληλεγγύη, την συνεργασία, την ένταξη στη θέση του κοινωνικού αυτοματισμού και του αποκλεισμού, με τους οποίους αναμετράται ο ναζισμός αλλά και οι κάθε είδους αρχηγίσκοι.
*η Ματίνα Πούλου είναι νομικός
**εννοεί την 7 του Οχτώβρη 2020 που η δικαιοσύνη επισημοποίησε τον χαρακτηρισμό εγκληματική οργάνωση για την ''χρυσή αυγή''
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου