Στις 26 Ιανουαρίου 2009, σε ηλικία 52 ετών πέθανε ο αγαπημένος φίλος και σύντροφος Γιώργος Γκουντούνας, δικηγόρος, από πνευμονική ίνωση.
Μαθητής ακόμα εντάσσεται στην ΠΑΜΚ και γίνεται μέλος του πρώτου γραφείου της. Κατόπιν ως φοιτητής, μέλος του Δ.Σ. του Μαθηματικού της Πάτρας το 1976 - 1978 και ηγέτης της ΠΑΣΠ Πάτρας, πρωτοστάτησε ως μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής των καταλήψεων του 1978 για την ανατροπή του αντιεκπαιδευτικού νόμου 815 που αποσύρθηκε μετά από μεγαλειώδεις αγώνες του φοιτητικού κινήματος. Mε όλες του τις δυνάμεις προσπάθησε να αποτρέψει την από τότε διαφαινόμενη απομάκρυνση του ΠΑΣΟΚ από τις αρχικές ριζοσπαστικές θέσεις του με αποτέλεσμα να διαγραφεί «ως αριστεριστής», «τροτσκιστής» από τη ΠΑΣΠ και το ΠΑΣΟΚ το 1978.
Συνέχισε να δραστηριοποιείται στο φοιτητικό χώρο της Πάτρας στο χώρο των αριστερών φοιτητικών συσπειρώσεων Β' Πανελλαδική, Συσπειρώσεις, ΚΚΕ εσωτ. Ανανεωτική Αριστερά μέχρι την αποφοίτηση του και από τότε παρέμεινε ανένταχτος της άκρας αριστεράς.
Το 1988 εκλέγεται πρόεδρος των συμβασιούχων Δημοσίου της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας και μετά από μια σειρά μακροχρόνιους απεργιακούς και δικαστικούς αγώνες που θα διαρκέσουν ως το 1995, επιτυγχάνεται η μονιμοποίηση και η αναδρομική ασφαλιστική κάλυψη 330 συμβασιούχων.
Παράλληλα εισάγεται στην Νομική Αθηνών και μετά την αποφοίτησή του εργάζεται ως δικηγόρος με κύριο αντικείμενο τα εργατικά δικαιώματα και την υπεράσπιση των συνδικαλιστικών και πολιτικών ελευθεριών. Το 2002 μαζί με άλλους συντρόφους, συγκροτούν την «Επιτροπή για την αποκάλυψη και καταγγελία των ξένων παρεμβάσεων στις πολιτικές δίκες», ως απάντηση στη πρωτοφανή τρομολαγνεία που εξαπολύει το κράτος μετά από τις συλλήψεις για την υπόθεση της 17 Νοέμβρη και στη συνέχεια δραστηριοποιείται δυναμικά στις «Κινήσεις Αλληλεγγύης στους Πολιτικούς Κρατούμενους». Το 2005 αναλαμβάνει την υπεράσπιση του Σάββα και του Χριστόδουλου Ξηρού στο Εφετείο για την υπόθεση της 17 Νοέμβρη, οι οποίοι μάλιστα ζήτησαν ειδική άδεια να παραστούν στη κηδεία του.
Στρατεύθηκε από νωρίς στους αγώνες των λαών ενάντια στον ιμπεριαλισμό, ιδίως μάλιστα των λαών της Παλαιστίνης, του Ιράκ και του Λιβάνου. Πάντα ως στρατευμένος μαχόμενος δικηγόρος πρωτοστάτησε σε πολιτικές δίκες ως υπερασπιστής αγωνιστών του αντιεξουσιαστικού και αναρχικού χώρου, αλλά και σε πλήθος κοινωνικών και δικαστικών αγώνων προασπιζόμενος τα εργασιακά δικαιώματα των Ελλήνων εργαζομένων, αλλά και των μεταναστών απέναντι στην εργοδοτική ασυδοσία αλλά και ως θυμάτων ρατσιστικών επιθέσεων.
Κορυφαία στιγμή στην υπεράσπιση των μεταναστών υπήρξε η συμβολή του στην αποκάλυψη του σκανδάλου των απαγωγών των πακιστανών μεταναστών από ξένους πράκτορες το 2004, όπως επίσης και η υπεράσπιση του προέδρου της Πακιστανικής κοινότητας όταν μετά την αποκάλυψη των απαγωγών η χούντα του Πακιστάν ζήτησε την έκδοσή του. Ήδη βαριά άρρωστος «δήλωσε το τελευταίο του παρών στο κίνημα», όπως έλεγε ο ίδιος, στην υπεράσπιση διαδηλωτών της εξέγερσης του Δεκέμβρη, που όμως δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει.
Δεν συμμετείχε στα κινήματα σαν δικηγόρος αλλά χρησιμοποιούσε την δικηγορία σαν εργαλείο των κινημάτων.
''Υπερασπίστηκε, τους από κάτω της κοινωνίας''
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια αντιμετώπισε με θάρρος και αξιοπρέπεια την αρρώστιά του, έχοντας στο πλευρό του την σύζυγό του Ελένη. H κηδεία του έγινε την Τρίτη 27 Ιανουαρίου στις 15:30 στο Νεκροταφείο Βύρωνα.
Έχε γεια φίλε και σύντροφε Γιώργο. Η καρδιά μας θα είναι πάντα μαζί σου. Ευτυχείς όσοι σε γνωρίσαμε.
Γκρίσα Μαρκς
Πηγές: οι γραπτές μαρτυρίες όσων ήσαν κοντά του
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου