Μέσα από ένα αποχαιρετιστήριο σκιαγραφείται μερικές φορές ο σύντροφος που έφυγε...
'' Το Μ. Σάββατο (11 Απριλίου 2015) έφυγε από τη ζωή ο εκπαιδευτικός μαθηματικός στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, Χρήστος Φιρτινίδης, ένας πολύτιμος σύντροφος που με το δικό του τρόπο πρόσφερε πολλά στην κοινή μας υπόθεση και στα οράματα μας.
Μεγάλωσε στην Αγία Ελεούσα στην Καλλιθέα και πήγαινε στο 9ο Δημοτικό Καλλιθέας και μετά στην Ιωνίδειο στον Πειραιά. Ένας χαρισματικός μαθητής όπως μας πληροφορεί η κ. Ζωή Β.
Ενεργό μέλος της Αριστεράς, πρωτοστάτης στη Β' Πανελλαδική κατά τα φοιτητικά του χρόνια στην Πάτρα, ανένταχτος έκτοτε, ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος επί σειρά ετών στην ΕΛΜΕ Θήρας, συνεπής και αμερόληπτος συνδικαλιστής και αιρετός στις Κυκλάδες, το Νότιο Αιγαίο και αναπληρωτής αιρετός του ΚΥΣΔΕ με τις Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις, ένας άνθρωπος άξιος που με τη ζωή του δίδαξε την ανιδιοτέλεια και τη μαχητικότητα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ Κυκλάδων, τα μέλη της Νομαρχιακής Επιτροπής και οι βουλευτές Νίκος Μανιός, Αντώνης Συρίγος και Νίκος Συρμαλένιος, εκφράζουν τα ειλικρινή τους συλλυπητήρια προς την οικογένεια του εκλιπόντος, καθώς και τους συναδέλφους και μαθητές του''.
Το τελευταίο «αντίο» στον μάχιμο εκπαιδευτικό – συνδικαλιστή ειπώθηκε την Τρίτη 14 Απρίλη στις 4 το απόγευμα στο νεκροταφείο Ζωγράφου στην Αθήνα και τον θρήνησε ολόκληρη η μαχόμενη εκπαιδευτική κοινότητα από κάθε μέρος της Ελλάδας, χωρίς υπερβολή.
Αντί στεφάνου, στη μνήμη του σ. Χρήστου έγινε συμβολική δωρεά στο «Χαμόγελο του Παιδιού», σύμφωνα με την επιθυμία της οικογένειάς του.
Σημ. Σύνταξης ιστολογίου:
Υπήρξε από τους μαχητικότερους αγωνιστές στην κατάληψη του 1978 στο κτίριο του Πανεπιστημιακού Παραρτήματος Πάτρας , κατάληψη που κατεστάλη με βιαιότατο τρόπο από τους πραιτωριανούς του υπουργού Δημόσιας Τάξης αντιστράτηγου Αναστ. Μπάλκου, από τους πλέον σκληροπυρηνικούς δεξιούς της εποχής. Την καταστολή της κατάληψης είδα προσωπικά από το ακριβώς απέναντι μπαλκόνι του πρώτου ορόφου πρωτοετής τότε της Ιατρικής Σχολής. Ήταν ό,τι βιαιότερο έχω δει στη ζωή μου ή τουλάχιστον αυτή η εικόνα έμεινε στη μνήμη μου.
Ο αείμνηστος σύντροφος Χρήστος ήταν από τους πραγματικούς αριστερούς, λεβέντης όταν περπάταγε γέμιζε όλον τον τόπο. Αν και σε εντελώς αντίθετα τότε στρατόπεδα, συζητάγαμε και σεβόταν την αντίθετη άποψη και προστάτευε τον αντίπαλο στα αμφιθέατρα από ξυλοδαρμούς φανατικών...
Η φωτογραφία που επισυνάπτω από το kanali.wordpress.com είναι από την κατάληψη και ο Χρήστος κρατάει τη ντουντούκα και είναι η εικόνα που έχω πάντα αποτυπωμένη στο νου μου...
Γρης Μαρκς
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου