- Αυτοί που οδήγησαν την χώρα στην χρεοκοπία, παρά τους ρυθμούς ανάπτυξης 3,5 με 4,5%.
- Αυτοί που με δύο μνημόνια πήγαν την ανεργία από το 10 στο 27%.
- Αυτοί που με δύο μνημόνια εξαφάνισαν το 55% του εισοδήμα
τος των μισθωτών και συνταξιούχων.
- Αυτοί που με δύο μνημόνια διέλυσαν την μικρομεσαία τάξη, συρρικνώνοντας το εισόδημά της και βάζοντας λουκέτο σε χιλιάδες επιχειρήσεις και μαγαζιά.
- Αυτοί που με δύο μνημόνια κατάργησαν τις συλλογικές συμβάσεις και κάθε εργατικό δικαίωμα.
- Αυτοί που μετά από δύο μνημόνια συρρίκνωσαν κατά 25% το ΑΕΠ, λες και είχαμε καταστροφικό θερμό πόλεμο.
- Αυτοί που, παρόλα αυτά, μετά από δύο μνημόνια, πήγαν το χρέος από 120% σε 180% του ΑΕΠ.
- Αυτοί που με δύο μνημόνια και με το καταστροφικό PSI, αποδιοργάνωσαν την Υγεία, την Παιδεία, αποτελείωσαν τα ασφαλιστικά ταμεία και κούρεψαν τις οικονομίες των μικροομολογιούχων.
- Αυτοί που με δύο μνημόνια και με το καταστροφικό PSI, στράγγιξαν την εσωτερική αγορά και από το τελευταίο ρευστό που υπήρχε.
- Αυτοί που δραπέτευσαν από την εξουσία, έχοντας αποτύχει σε όλους τους στόχους που έβαζαν.
- Αυτοί που δραπέτευσαν από την εξουσία, εγκαταλείποντας μια χώρα σε πολύ χειρότερη κατάσταση από ότι την παρέλαβαν.
- Αυτοί που απέτυχαν εκεί που οι Πορτογάλοι, οι Ιρλανδοί και οι Κύπριοι πέτυχαν χωρίς δεύτερο μνημόνιο και σε πολύ λιγότερο χρόνο.
- Αυτοί που είναι στενά δεμένοι με όλες τις λίστες, με offshore, με θαλασσοδάνεια, με προκλητικές απάτες, με καραμπινάτες διασπαθίσεις δημοσίου χρήματος, τολμούν να απαιτούν να γυρίσουν πίσω και να ξαναπάρουν την κουτάλα της ρεμούλας και της διαπλοκής.
- Αυτοί απαιτούν να φύγουν εκείνοι που τα κατάφεραν, παρόλο που παρέλαβαν την χώρα, όχι απλά σε πολύ δυσμενέστερη κατάσταση από εκείνη του 2010, αλλά χρεωμένη και ρημαγμένη. Στεγνωμένη τελείως από ρευστότητα, άδεια ταμεία και με παγιδευμένο και υπονομευμένο τον χρηματοπιστωτικό τομέα.
- Αυτοί που με δύο μνημόνια πήγαν την ανεργία από το 10 στο 27%.
- Αυτοί που με δύο μνημόνια εξαφάνισαν το 55% του εισοδήμα
 |
| στο αντιΣΥΡΙΖΑ στρατόπεδο |
- Αυτοί που με δύο μνημόνια διέλυσαν την μικρομεσαία τάξη, συρρικνώνοντας το εισόδημά της και βάζοντας λουκέτο σε χιλιάδες επιχειρήσεις και μαγαζιά.
- Αυτοί που με δύο μνημόνια κατάργησαν τις συλλογικές συμβάσεις και κάθε εργατικό δικαίωμα.
- Αυτοί που μετά από δύο μνημόνια συρρίκνωσαν κατά 25% το ΑΕΠ, λες και είχαμε καταστροφικό θερμό πόλεμο.
- Αυτοί που, παρόλα αυτά, μετά από δύο μνημόνια, πήγαν το χρέος από 120% σε 180% του ΑΕΠ.
- Αυτοί που με δύο μνημόνια και με το καταστροφικό PSI, αποδιοργάνωσαν την Υγεία, την Παιδεία, αποτελείωσαν τα ασφαλιστικά ταμεία και κούρεψαν τις οικονομίες των μικροομολογιούχων.
- Αυτοί που με δύο μνημόνια και με το καταστροφικό PSI, στράγγιξαν την εσωτερική αγορά και από το τελευταίο ρευστό που υπήρχε.
- Αυτοί που δραπέτευσαν από την εξουσία, έχοντας αποτύχει σε όλους τους στόχους που έβαζαν.
- Αυτοί που δραπέτευσαν από την εξουσία, εγκαταλείποντας μια χώρα σε πολύ χειρότερη κατάσταση από ότι την παρέλαβαν.
- Αυτοί που απέτυχαν εκεί που οι Πορτογάλοι, οι Ιρλανδοί και οι Κύπριοι πέτυχαν χωρίς δεύτερο μνημόνιο και σε πολύ λιγότερο χρόνο.
- Αυτοί που είναι στενά δεμένοι με όλες τις λίστες, με offshore, με θαλασσοδάνεια, με προκλητικές απάτες, με καραμπινάτες διασπαθίσεις δημοσίου χρήματος, τολμούν να απαιτούν να γυρίσουν πίσω και να ξαναπάρουν την κουτάλα της ρεμούλας και της διαπλοκής.
- Αυτοί απαιτούν να φύγουν εκείνοι που τα κατάφεραν, παρόλο που παρέλαβαν την χώρα, όχι απλά σε πολύ δυσμενέστερη κατάσταση από εκείνη του 2010, αλλά χρεωμένη και ρημαγμένη. Στεγνωμένη τελείως από ρευστότητα, άδεια ταμεία και με παγιδευμένο και υπονομευμένο τον χρηματοπιστωτικό τομέα.
Απαιτούν να φύγουν εκείνοι που:
Κατάφεραν να βγάλουν την χώρα από την επιτροπεία και να την επαναφέρουν σε κανονικό καθεστώς ευρωπαϊκής εποπτείας, ανακτώντας σημαντικό μέρος της εθνικής κυριαρχίας.
Κατάφεραν να σταθεροποιήσουν το ΑΕΠ.
Κατάφεραν να γυρίσουν την οικονομία σε ρυθμούς ανάπτυξης.
Κατάφεραν να μειώσουν κατά 7 τουλάχιστον μονάδες την ανεργία.
Κατάφεραν να ολοκληρώσουν άρτια και με οικονομικότερους όρους, τα εγκαταλελειμμένα δημόσια έργα υποδομής, μέσα σε συνθήκες άγριας δημοσιονομικής λιτότητας.
Κατάφεραν να ελαχιστοποιήσουν με ετεροβαρή μέτρα την ανθρωπιστική κρίση στα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας.
Κατάφεραν να περισώσουν το ασφαλιστικό, με ελάχιστες μειώσεις των συντάξεων, ξεπερνώντας τις ρήτρες «μηδενικού ελλείμματος», χωρίς να είναι ελλειμματικό το ταμείο για πρώτη φορά.Κατάφεραν να νομοθετήσουν ήδη σημαντικά βήματα για την επαναφορά των συλλογικών εργατικών συμβάσεων και την αύξηση του κατώτατου μισθού.
Κατάφεραν να νομοθετήσουν ήδη φορολογικές ελαφρύνσεις για την μικρομεσαία τάξη από το 2019.
Κατάφεραν να πετύχουν ρυθμίσεις για την διευθέτηση της αποπληρωμή του χρέους, που εξασφαλίζουν ότι οι χρηματοδοτικές ανάγκες εξυπηρέτησής του, δεν θα ξεπερνούν το 15% του ΑΕΠ και αργότερα το 20%. Ρυθμίσεις, που κατέστησαν υποχρεωτικές εξ αιτίας των τεράστιων διαστάσεων που πήρε το χρέος, με τις αδιέξοδες πολιτικές και την ανικανότητα των προηγούμενων κυβερνήσεων της κρίσης.
Και έπεται η συνέχεια.
Δεν πανηγυρίζω. Δεν φέρανε τον «σοσιαλισμό» και τον «επαναστατικό δρόμο για τον κομμουνισμό» στην Ελλάδα. Εξ άλλου δεν τον υποσχέθηκαν ούτε τον Γενάρη, ούτε τον Σεπτέμβρη του 15. Θα ήταν άλλωστε ψεύτες, αν υποσχόντουσαν κάτι τέτοιο, για μια μικρή χώρα, μια μικροσκοπική νησίδα μέσα στον παγκοσμίως θριαμβεύοντα νεοφιλελευθερισμό. Ας θυμηθούμε ότι βρήκαν κλειστές τις πόρτες, όσων μεγάλων χωρών χτύπησαν, για δανειακή υποστήριξη, στο πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης.
Είναι μόνο μια ανάσα.
Μια ανάσα, όμως, που κερδήθηκε μέσα από πολλές αντιξοότητες.
Με έναν σκληρό αγώνα ενάντια στο μέτωπο της ρεμούλας και της διαπλοκής, των πολιτικών κομμάτων, των κρατικοδίαιτων κεφαλαιούχων και σύσσωμων των ΜΜΕ. Ενάντια στην απληστία των δανειστών και του διεθνούς νεοφιλελευθερισμού. Ενάντια τέλος, στην κοντόφθαλμη «αριστερά» στην Ελλάδα, που δυστυχώς συνταυτίστηκε με το αντιλαϊκό μέτωπο, ανεξάρτητα από τις προφάσεις, που πρόβαλλε κάθε φορά. Αποτέλεσε έναν ανέλπιστο «σύμμαχο» του μετώπου της αντίδρασης, προκειμένου να δικαιολογήσει την απόφασή της να «παραμείνει σε κάποια ιδεολογική καθαρότητα», ίσως λυγίζοντας κάτω από τις δυσκολίες του εγχειρήματος, ίσως ελπίζοντας σε μικροκομματικά κέρδη από την διαφαινόμενη αποτυχία της προσπάθειας. Έναν δύσκολο αγώνα, που έδωσε κυρίως ο Ελληνικός Λαός, για την αποπληρωμή χρεών που στην συντριπτική πλειονότητά τους, δεν ήταν δικά του. Ήταν αποτέλεσμα της πολιτείας και πολιτικής των λαοπλάνων που υφήρπαζαν την ψήφο του συστηματικά.
Μια ανάσα, που μπορεί να ανοίξει ένα δρόμο για μικρή βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης του Ελληνικού Λαού, παρά τις και μέσα στις αντίξοες συνθήκες της κυριαρχίας του αντεργατικού νεοφιλελευθερισμού, που δυστυχώς κυριαρχεί παγκοσμίως.
Χρειάζεται τώρα να καταλάβει ο πολίτης στην τσέπη του, στην καθημερινότητά του, αυτή την ανάσα. Αυτό δεν είναι εύκολο, ούτε πρέπει να υποσχεθεί σαν τέτοιο. Πρέπει να δοθεί πειστικός αγώνας και οι πολίτες να κληθούν να συμμετάσχουν σε αυτόν, για τις συντάξεις και το αφορολόγητο.
Χρειάζεται να κληθούν οι πολίτες να συμμετάσχουν στην σύμπτυξη ενός μετώπου, όσων δεν επιθυμούν την επιστροφή στο άθλιο παρελθόν. Όσων επιθυμούν να χτίσουν ένα μέλλον παραγωγικής ανασυγκρότηση, με την κοινωνία όρθια και πρωταγωνίστρια της πολιτικής και της οικονομίας. Όσων επιθυμούν να μην επανέλθουμε στο παρελθόν της διαπλοκής, της ρεμούλας, των κρατικοδίαιτων μεγαλοκεφαλαιούχων. Στο μέτωπο αυτό δεν χωρούν οι ακραιφνείς νεοφιλελεύθεροι, ούτε όσοι έχουν λερωμένη την φωλιά τους με offshore, με θαλασσοδάνεια, με προκλητικές απάτες, με καραμπινάτες διασπαθίσεις δημοσίου χρήματος και οι αμετανόητοι φίλοι τους.
Αποδείξαμε ότι οι πρόεδροι δεκαπενταμελούς και οι πολιτικοί οι βγαλμένοι από την κοινωνία, όχι μόνο τα καταφέρνουν στα δύσκολα, αλλά τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα από τους γόνους «πολιτικών» τζακιών, «σπουδαγμένους» σε ξένα πανεπιστήμια, με απλησίαστα για τον μέσο πολίτη δίδακτρα.
Μένει να αποδείξουμε ότι τα καταφέρνουμε και στα δυσκολότερα που έρχονται.
Γιάννης Λύχρος Πάτρα 22 Ιουνίου 2018
Κατάφεραν να βγάλουν την χώρα από την επιτροπεία και να την επαναφέρουν σε κανονικό καθεστώς ευρωπαϊκής εποπτείας, ανακτώντας σημαντικό μέρος της εθνικής κυριαρχίας.
Κατάφεραν να σταθεροποιήσουν το ΑΕΠ.
Κατάφεραν να γυρίσουν την οικονομία σε ρυθμούς ανάπτυξης.
Κατάφεραν να μειώσουν κατά 7 τουλάχιστον μονάδες την ανεργία.
Κατάφεραν να ολοκληρώσουν άρτια και με οικονομικότερους όρους, τα εγκαταλελειμμένα δημόσια έργα υποδομής, μέσα σε συνθήκες άγριας δημοσιονομικής λιτότητας.
Κατάφεραν να ελαχιστοποιήσουν με ετεροβαρή μέτρα την ανθρωπιστική κρίση στα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας.
Κατάφεραν να περισώσουν το ασφαλιστικό, με ελάχιστες μειώσεις των συντάξεων, ξεπερνώντας τις ρήτρες «μηδενικού ελλείμματος», χωρίς να είναι ελλειμματικό το ταμείο για πρώτη φορά.Κατάφεραν να νομοθετήσουν ήδη σημαντικά βήματα για την επαναφορά των συλλογικών εργατικών συμβάσεων και την αύξηση του κατώτατου μισθού.
Κατάφεραν να νομοθετήσουν ήδη φορολογικές ελαφρύνσεις για την μικρομεσαία τάξη από το 2019.
Κατάφεραν να πετύχουν ρυθμίσεις για την διευθέτηση της αποπληρωμή του χρέους, που εξασφαλίζουν ότι οι χρηματοδοτικές ανάγκες εξυπηρέτησής του, δεν θα ξεπερνούν το 15% του ΑΕΠ και αργότερα το 20%. Ρυθμίσεις, που κατέστησαν υποχρεωτικές εξ αιτίας των τεράστιων διαστάσεων που πήρε το χρέος, με τις αδιέξοδες πολιτικές και την ανικανότητα των προηγούμενων κυβερνήσεων της κρίσης.
Και έπεται η συνέχεια.
Δεν πανηγυρίζω. Δεν φέρανε τον «σοσιαλισμό» και τον «επαναστατικό δρόμο για τον κομμουνισμό» στην Ελλάδα. Εξ άλλου δεν τον υποσχέθηκαν ούτε τον Γενάρη, ούτε τον Σεπτέμβρη του 15. Θα ήταν άλλωστε ψεύτες, αν υποσχόντουσαν κάτι τέτοιο, για μια μικρή χώρα, μια μικροσκοπική νησίδα μέσα στον παγκοσμίως θριαμβεύοντα νεοφιλελευθερισμό. Ας θυμηθούμε ότι βρήκαν κλειστές τις πόρτες, όσων μεγάλων χωρών χτύπησαν, για δανειακή υποστήριξη, στο πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης.
Είναι μόνο μια ανάσα.
Μια ανάσα, όμως, που κερδήθηκε μέσα από πολλές αντιξοότητες.
Με έναν σκληρό αγώνα ενάντια στο μέτωπο της ρεμούλας και της διαπλοκής, των πολιτικών κομμάτων, των κρατικοδίαιτων κεφαλαιούχων και σύσσωμων των ΜΜΕ. Ενάντια στην απληστία των δανειστών και του διεθνούς νεοφιλελευθερισμού. Ενάντια τέλος, στην κοντόφθαλμη «αριστερά» στην Ελλάδα, που δυστυχώς συνταυτίστηκε με το αντιλαϊκό μέτωπο, ανεξάρτητα από τις προφάσεις, που πρόβαλλε κάθε φορά. Αποτέλεσε έναν ανέλπιστο «σύμμαχο» του μετώπου της αντίδρασης, προκειμένου να δικαιολογήσει την απόφασή της να «παραμείνει σε κάποια ιδεολογική καθαρότητα», ίσως λυγίζοντας κάτω από τις δυσκολίες του εγχειρήματος, ίσως ελπίζοντας σε μικροκομματικά κέρδη από την διαφαινόμενη αποτυχία της προσπάθειας. Έναν δύσκολο αγώνα, που έδωσε κυρίως ο Ελληνικός Λαός, για την αποπληρωμή χρεών που στην συντριπτική πλειονότητά τους, δεν ήταν δικά του. Ήταν αποτέλεσμα της πολιτείας και πολιτικής των λαοπλάνων που υφήρπαζαν την ψήφο του συστηματικά.
Μια ανάσα, που μπορεί να ανοίξει ένα δρόμο για μικρή βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης του Ελληνικού Λαού, παρά τις και μέσα στις αντίξοες συνθήκες της κυριαρχίας του αντεργατικού νεοφιλελευθερισμού, που δυστυχώς κυριαρχεί παγκοσμίως.
Χρειάζεται τώρα να καταλάβει ο πολίτης στην τσέπη του, στην καθημερινότητά του, αυτή την ανάσα. Αυτό δεν είναι εύκολο, ούτε πρέπει να υποσχεθεί σαν τέτοιο. Πρέπει να δοθεί πειστικός αγώνας και οι πολίτες να κληθούν να συμμετάσχουν σε αυτόν, για τις συντάξεις και το αφορολόγητο.
Χρειάζεται να κληθούν οι πολίτες να συμμετάσχουν στην σύμπτυξη ενός μετώπου, όσων δεν επιθυμούν την επιστροφή στο άθλιο παρελθόν. Όσων επιθυμούν να χτίσουν ένα μέλλον παραγωγικής ανασυγκρότηση, με την κοινωνία όρθια και πρωταγωνίστρια της πολιτικής και της οικονομίας. Όσων επιθυμούν να μην επανέλθουμε στο παρελθόν της διαπλοκής, της ρεμούλας, των κρατικοδίαιτων μεγαλοκεφαλαιούχων. Στο μέτωπο αυτό δεν χωρούν οι ακραιφνείς νεοφιλελεύθεροι, ούτε όσοι έχουν λερωμένη την φωλιά τους με offshore, με θαλασσοδάνεια, με προκλητικές απάτες, με καραμπινάτες διασπαθίσεις δημοσίου χρήματος και οι αμετανόητοι φίλοι τους.
Αποδείξαμε ότι οι πρόεδροι δεκαπενταμελούς και οι πολιτικοί οι βγαλμένοι από την κοινωνία, όχι μόνο τα καταφέρνουν στα δύσκολα, αλλά τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα από τους γόνους «πολιτικών» τζακιών, «σπουδαγμένους» σε ξένα πανεπιστήμια, με απλησίαστα για τον μέσο πολίτη δίδακτρα.
Μένει να αποδείξουμε ότι τα καταφέρνουμε και στα δυσκολότερα που έρχονται.
Γιάννης Λύχρος Πάτρα 22 Ιουνίου 2018
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου