ΕΠΙΛΟΓΗ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ-ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑ- ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Είναι απολύτως τεκμηριωμένο επιστημονικά και κοινώς παραδεκτό σε όλο τον κόσμο ότι η ριζική απάντηση στην εμφάνιση νέων μεταλλάξεων του κορονοϊού και στις επιδημικές εξάρσεις της covid-19, είναι ο καθολικός εμβολιασμός . Δεν υπάρχει, πέραν των εμβολίων και των μέτρων ατομικής προστασίας ( μάσκες, αποστάσεις, κλπ), καμιά άλλη αποτελεσματική παρέμβαση πρωτογενούς πρόληψης και αναχαίτισης της πανδημίας .
Ο εμβολιασμός είναι πράξη όχι μόνο ατομικής προστασίας αλλά ταυτόχρονα κοινωνικής ευθύνης και αλληλεγγύης .
Η υγειονομική στρατηγική όμως κατά της covid-19 προφανώς δεν εξαντλείται στα εμβόλια .
Απαιτείται ταυτόχρονα με τον εμβολιασμό, καλή επιδημιολογική επιτήρηση στην κοινότητα , υγειονομικά μέτρα για τους χώρους εργασίας, τις κλειστές δομές, τα σχολεία, τα μέσα μαζικής μεταφοράς κλπ , εκτεταμένο και αξιόπιστο testing , έγκαιρη ανίχνευση-ιχνηλάτηση-απομόνωση των κρουσμάτων , πρόβλεψη των ασθενών που θα νοσήσουν βαρύτερα και θα χρειαστούν νοσηλεία ή φαρμακευτική αγωγή σε πρώιμο στάδιο και , κυρίως, σοβαρή ενίσχυση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας σε όλα τα επίπεδα.
Η εισήγηση της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής ( 14-6-2021) αποτελεί μια πολύ καλή βάση για τη ρύθμιση θεμάτων που αφορούν την υπό όρους υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού για πολύ συγκεκριμένες επαγγελματικές ομάδες( προσωπικό μονάδων υγείας δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και μονάδων φροντίδας ευπαθών ομάδων). Σύμφωνα με τη συστάσεις της Επιτροπής, η Πολιτεία οφείλει να αναλάβει «κλιμακούμενες πρωτοβουλίες» σε τρία στάδια : 1. Εκστρατείες στοχευμένης ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης 2. Μέτρα ενθάρρυνσης/αποθάρρυνσης 3. Πρόβλεψη υποχρεωτικότητας ως έσχατη λύση , με συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα και μόνο εφόσον τα προηγούμενα μέτρα δεν αποφέρουν σημαντική αύξηση του ποσοστού εμβολιασμού .
Η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα από όλα αυτά . Χωρίς καμιά συστηματική προσπάθεια αντιμετώπισης της δυσπιστίας και της κρίσης εμπιστοσύνης ενός τμήματος της κοινωνίας απέναντι στην συνολική υγειονομική διαχείριση και στο εμβολιαστικό εγχείρημα, χωρίς να επιχειρήσει καν να ερευνήσει την ανθρωπογεωγραφία των χαμηλών ποσοστών εμβολιασμού και να διασφαλίσει τη συνειδητή επιλογή των πολιτών να εμβολιαστούν , προχώρησε σε μέτρα που δημιουργούν διακρίσεις , ανασφάλεια και διχασμό στην κοινωνία και , το κυριότερο, δεν αντιμετωπίζουν το μείζον πρόβλημα Δημόσιας Υγείας που είναι η γρήγορη επίτευξη «ανοσιακού τείχους» στο γενικό πληθυσμό. Το έλλειμα εμβολιασμού των ηλικιωμένων ( στους άνω των 80 ετών το 30% είναι ανεμβολίαστοι) ή των φιλοξενουμένων σε οίκους ευγηρίας ( το 20% είναι ανεμβολίαστοι) , δεν το λύνει η υποχρεωτικότητα εμβολιασμού των ανθρώπων που τους περιθάλπτουν και τους φροντίζουν . Ούτε η δημιουργία «συλλογικής ανοσίας» άνω του 70-80% μέσα στο καλοκαίρι , μπορεί να προκύψει με αυτό το μέτρο .
Ποια είναι η θέση μας :
1. Είμαστε υπέρ του να οριστούν συγκεκριμένες δραστηριότητες και υπηρεσίες ( νοσηλεία ασθενών , φροντίδα ηλικιωμένων ή ευπαθών ομάδων) που θα εκτελούνται αποκλειστικά από εμβολιασμένο προσωπικό. Αυτό είναι απολύτως θεμιτό με όρους επαγγελματικής ηθικής και δεοντολογίας και , πάνω απ’ όλα με όρους υγειονομικής ασφάλειας και Δημόσιας Υγείας . Σε καμιά περίπτωση όμως δεν είμαστε υπέρ της γενίκευσης της υποχρεωτικότητας , γιατί αυτό θα πυροδοτήσει ακόμα μεγαλύτερη δυσπιστία και κοινωνική πόλωση .
2. Η ρύθμιση αυτή οφείλει να συνοδεύεται με τον απόλυτο σεβασμό των θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων του προσωπικού και με πρόνοιες για την επαρκή στελέχωση με έμπειρο ανθρώπινο δυναμικό όλων των δομών υγείας και κοινωνικής μέριμνας ( δημόσιου και ιδιωτικού τομέα):
Όσον αφορά το δημόσιο τομέα, το κράτος ως εργοδότης δεν μπορεί να στερήσει τον μισθό των δημοσίων υπαλλήλων ( μονίμων ή συμβασιούχων) και να τους δημιουργήσει βιοποριστικό πρόβλημα. Η άδεια άνευ αποδοχών δεν είναι αποδεκτή , πολύ περισσότερο όταν δεν προσδιορίζεται η χρονική διάρκεια της. Συνεπώς, πρέπει να προβλεφθούν ασφαλιστικές δικλείδες, ώστε οι ανεμβολίαστοι εργαζόμενοι να μην έρχονται σε επαφή με ασθενείς και ευάλωτες ομάδες και να μετακινηθούν - αξιοποιηθούν σε άλλες υπηρεσίες. Και φυσικά – για όσο διάστημα παραμένουν ανεμβολίαστοι- να υποβάλλονται σε περιοδικό και δωρεάν έλεγχο με μοριακά ή rapid-test .
Όσον αφορά τον ιδιωτικό τομέα, η άδεια άνευ αποδοχών στην πράξη σημαίνει απόλυση . Σύμφωνα πλέον και με τον νόμο Χατζηδάκη θα προκληθεί κύμα απολύσεων. Συνεπώς, δεν μπορεί να υπάρξει γενικευμένη εφαρμογή της υποχρεωτικότητας , αλλά αυστηρά περιορισμένη, όπου αυτή είναι απολύτως αναγκαία, όπως σε ιδιωτικές κλινικές, δομές αποκατάστασης , γηροκομεία κλπ , με ασφαλιστικές δικλείδες μη απόλυσης και εναλλακτικής αξιοποίησης των εργαζομένων σε διοικητικά ή άλλα καθήκοντα , χωρίς επαφή με ασθενείς και ευάλωτες ομάδες και πάντα υπό τον όρο των απαραίτητων συχνών διαγνωστικών εξετάσεων.
3. Στο θέμα των «προνομίων» των εμβολιασμένων , θεωρούμε ότι μπορεί να υπάρξουν μέτρα επιβράβευσης ή θετικά κίνητρα , όπως η άρση εμποδίων ή «φίλτρων» ( αρνητικό τεστ) τα οποία είχαν τεθεί για όλο τον πληθυσμό . Αυτό είναι και θεμιτό και υγειονομικά ασφαλές. Αλλά όχι στερώντας κάποιο δικαίωμα από τον ανεμβολίαστο, κάνοντας διάκριση εις βάρος του. Για παράδειγμα, μια συναυλία ή μια θεατρική παράσταση οι εμβολιασμένοι θα μπορούν να την παρακολουθήσουν ελεύθερα ( με τη χρήση του πιστοποιητικού εμβολιασμού) , ενώ και οι ανεμβολίαστοι θα μπορούν αλλά μόνο με αρνητικό rapid test.
Το συμπέρασμα είναι ότι η νεοφιλελεύθερη και αυταρχική κυβέρνηση της ΝΔ δεν μπορεί να εγγυηθεί ούτε την προστασία της Δημόσιας Υγείας και τη στήριξη του ΕΣΥ , ούτε την τήρηση των αρχών και κανόνων του Κράτους Δικαίου . Η κυβέρνηση, επειδή ακριβώς έχει κουλτούρα μηδενικής ανοχής και εξουσιαστικής επιβολής, «ποντάρει» στον κοινωνικό αυτοματισμό και στην «ιερή αγανάκτηση» των εμβολιασμένων . Η διστακτικότητα και η αμφισβήτηση της «κυρίαρχης άποψης» , είναι σύνθετο κοινωνικό φαινόμενο και απαιτείται συστηματική προσπάθεια πειθούς , επιστημονικής ενημέρωσης και αγωγής Υγείας , καθώς και στοχευμένες δράσεις στην κοινότητα και σε ειδικά ακροατήρια . Αξιοποιώντας επαγγελματίες υγείας ,ειδικούς στην κοινωνική ψυχολογία και στην επικοινωνία , ανθρώπους της Αυτοδιοίκησης, της Τέχνης , του Αθλητισμού , της Κοινωνίας των Πολιτών . Με άλλα λόγια χρειάζεται ενεργητική και επίπονη παρέμβαση και όχι «εύκολες» λύσεις , όπως η υποχρεωτικότητα, τα προνόμια, ο ευτελισμός μιας πράξης κοινωνικής υπευθυνότητας και αλληλεγγύης όπως ο εμβολιασμός με τη δωροκάρτα των 150 ευρώ στους νέους .
14 ΙΟΥΛΗ 2021
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου