Τα πράγματα είναι απλά και δεν χρειάζονται πολλές αναλύσεις.
Όσο και αν προσπαθούν κάποιοι να αποδείξουν ότι τα δομημένα βιογραφικά φέρνουν θέσεις εργασίας και η εργασία δεν είναι δικαίωμα αλλά προνόμιο χωρίς αμοιβή, το άσπρο μαύρο δεν γίνεται.
Αν εξαιρέσεις την παρασιτική ολιγαρχία και μερικούς που την υπερασπίζονται (γιατί κερδίζουν από αυτήν), οι υπόλοιποι γνωρίζουν το συμφέρον τους.
Ο εργασιακός οδοστρωτήρας δεν εξωραΐζεται.
Επηρεάζει τους πάντες. Διαλύει τον κοινωνικό ιστό.
Υπάρχουν και κάποιοι που θεωρούν ότι είναι ‘‘βολεμένοι’’ (τρομάρα τους). Ότι δεν τους αγγίζουν οι αλλαγές.
Ας σκεφτούν τα παιδιά τους και τους φίλους τους, αφού δεν μπορούν κάτι άλλο.
Όταν το παιδί τους θα εργάζεται για 12 ώρες αμισθί, όταν ο φίλος τους δεν θα μπορεί να προγραμματίσει την οικογενειακή και προσωπική του ζωή για να τον συναντήσουν.
Όσο και αν δεν το θέλουν κάποιοι, πάντα υπάρχει μια διαχωριστική γραμμή.
Ο κόσμος της εργασίας που θέλει να ζήσει (και όχι να μόνο να επιβιώνει) και αυτοί που τον θέλουν εξαθλιωμένο για να τον εκμεταλλεύονται για να κερδίζουν όσα περισσότερα μπορούν από αυτόν.
Δεν θέλει πολλές αναλύσεις. Μόνο μια σκέψη:
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου