Πάντα μου άρεσε να βρίσκω τα μέρη όπου παίχτηκε ένα κομμάτι της ιστορίας της πατρίδας μας.
Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για την συμφωνία της Βάρκιζας.
Στις 12 Φλεβάρη του 1945 θάφτηκε για δεκαετίες ο πόθος του ελληνικού λαού για μια Εθνική Ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια.
Μπήκαν υπογραφές , όχι με μελάνι , αλλά με αίμα.
Αίμα χιλιάδων ανθρώπων που χάθηκαν και θα συνέχιζαν να χάνονται για χρόνια.
Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για την συμφωνία της Βάρκιζας.
Στις 12 Φλεβάρη του 1945 θάφτηκε για δεκαετίες ο πόθος του ελληνικού λαού για μια Εθνική Ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια.
Μπήκαν υπογραφές , όχι με μελάνι , αλλά με αίμα.
Αίμα χιλιάδων ανθρώπων που χάθηκαν και θα συνέχιζαν να χάνονται για χρόνια.
Οι συζητήσεις λοιπόν για την παράδοση των δημοκρατικών πολιτών στους ταγματασφαλίτες, οι συζητήσεις για την παράδοση των νικητών στους ηττημένους, έγιναν σε μια πολυτελή έπαυλη.
Έγιναν σε μια μονήρη και ερημική έπαυλη, 2 χιλιόμετρα από την παραλία της Βάρκιζας , έξω από το χωριό Βάρη, όπως μας πληροφορεί η εφημερίδα Ελευθερία που εκδόθηκε στις 3 Φλεβάρη του 1945.
Η βίλα αυτή ανήκε στον Πέτρο Κανελλόπουλο, γιό του ιδρυτή της βιομηχανίας « ΤΙΤΑΝ » Νικόλαου Κανελλόπουλου.
Έγιναν σε μια μονήρη και ερημική έπαυλη, 2 χιλιόμετρα από την παραλία της Βάρκιζας , έξω από το χωριό Βάρη, όπως μας πληροφορεί η εφημερίδα Ελευθερία που εκδόθηκε στις 3 Φλεβάρη του 1945.
Ο Πέτρος ή Πετρίκος όπως τον έλεγαν χαϊδευτικά, ήταν ο
bon viveur της οικογένειας ή καλύτερα το μαύρο πρόβατο γι' αυτό και δεν αναφέρεται, παρά σπάνια.
Βεβαίως ο Σπύρος Μαρκεζίνης στο τρίτομο έργο του
''Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία'' αναφέρει για την βίλα του Πέτρου Ν. Κανελλόπουλου.
Δυστυχώς οι περισσότεροι που έγραψαν για το γεγονός αυτό, διαβάζοντας Π.Κανελλόπουλος υπέθεταν τον πολιτικό Παναγιώτη Κανελλόπουλο και δεν έκαναν τον κόπο να σκεφτούν ότι κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατον αφού ο πολιτικός αυτός είχε μόνο ένα σπιτάκι και ένα μικρό γραφείο.
Από την άλλη μεριά, κάποιοι ήθελαν να θυμούνται μόνον τον αδελφό του Πέτρου, τον Αλέξανδρο ( Αλέκο ) που ήταν εργατικός όπως αναφέρουν , ενώ ''ξεχνούν'' ότι ήταν ο ιδρυτής της ΕΟΝ της νεολαίας δηλαδή του Ιωάννη Μεταξά και ότι το 1949 κατά τον εμφύλιο είχε καταδικαστεί για λαθρεμπόριο χρυσού.
Έτσι λοιπόν τον καημένο τον Πέτρο τον έφαγε το σκοτάδι.
bon viveur της οικογένειας ή καλύτερα το μαύρο πρόβατο γι' αυτό και δεν αναφέρεται, παρά σπάνια.
Βεβαίως ο Σπύρος Μαρκεζίνης στο τρίτομο έργο του
''Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία'' αναφέρει για την βίλα του Πέτρου Ν. Κανελλόπουλου.
Δυστυχώς οι περισσότεροι που έγραψαν για το γεγονός αυτό, διαβάζοντας Π.Κανελλόπουλος υπέθεταν τον πολιτικό Παναγιώτη Κανελλόπουλο και δεν έκαναν τον κόπο να σκεφτούν ότι κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατον αφού ο πολιτικός αυτός είχε μόνο ένα σπιτάκι και ένα μικρό γραφείο.
Από την άλλη μεριά, κάποιοι ήθελαν να θυμούνται μόνον τον αδελφό του Πέτρου, τον Αλέξανδρο ( Αλέκο ) που ήταν εργατικός όπως αναφέρουν , ενώ ''ξεχνούν'' ότι ήταν ο ιδρυτής της ΕΟΝ της νεολαίας δηλαδή του Ιωάννη Μεταξά και ότι το 1949 κατά τον εμφύλιο είχε καταδικαστεί για λαθρεμπόριο χρυσού.
Έτσι λοιπόν τον καημένο τον Πέτρο τον έφαγε το σκοτάδι.
- Μια ακόμα ιστορική παρατήρηση:
Το κείμενο που συμφωνήθηκε μετά από δέκα μέρες συζητήσεων στο πολυτελές σαλόνι της βίλας του Πέτρου Κανελλόπουλου, με τελευταία συνεδρίαση την Κυριακή 11 Φλεβάρη στις 7μμ και τελείωσε τα ξημερώματα στις 4.30πμ της Δευτέρας και στη συνέχεια υπογράφτηκε στις 7.20μμ της ίδιας μέρας 12 Φλεβάρη του 1945 στο Υπουργείο Εξωτερικών.
Πρώτος υπέγραψε ο πρόεδρος της Διάσκεψης και υπουργός Εξωτερικών Ιωάννης Σοφιανόπουλος και ακολούθησε ο Μήτσος Παρτσαλίδης (Γραμματέας της Κ.Ε. του ΕΑΜ), ο πρόεδρος της εαμικής αντιπροσωπείας Γιώργης Σιάντος (Γραμματέας της Κ.Ε. του ΚΚΕ) και ο Ηλίας Τσιριμώκος (πρόεδρος του σοσιαλιστικού κόμματος ΕΛΔ) που 20 χρόνια μετά θα παίξει τον ρόλο του σαν πρωθυπουργός των αποστατών.
Ακολούθησαν οι υπουργοί της κυβέρνησης Πλαστήρα, Πέτρος Ράλλης (Εσωτερικών) και Ιωάννης Μακρόπουλος (Γεωργίας)
Το κείμενο που συμφωνήθηκε μετά από δέκα μέρες συζητήσεων στο πολυτελές σαλόνι της βίλας του Πέτρου Κανελλόπουλου, με τελευταία συνεδρίαση την Κυριακή 11 Φλεβάρη στις 7μμ και τελείωσε τα ξημερώματα στις 4.30πμ της Δευτέρας και στη συνέχεια υπογράφτηκε στις 7.20μμ της ίδιας μέρας 12 Φλεβάρη του 1945 στο Υπουργείο Εξωτερικών.
Πρώτος υπέγραψε ο πρόεδρος της Διάσκεψης και υπουργός Εξωτερικών Ιωάννης Σοφιανόπουλος και ακολούθησε ο Μήτσος Παρτσαλίδης (Γραμματέας της Κ.Ε. του ΕΑΜ), ο πρόεδρος της εαμικής αντιπροσωπείας Γιώργης Σιάντος (Γραμματέας της Κ.Ε. του ΚΚΕ) και ο Ηλίας Τσιριμώκος (πρόεδρος του σοσιαλιστικού κόμματος ΕΛΔ) που 20 χρόνια μετά θα παίξει τον ρόλο του σαν πρωθυπουργός των αποστατών.
Ακολούθησαν οι υπουργοί της κυβέρνησης Πλαστήρα, Πέτρος Ράλλης (Εσωτερικών) και Ιωάννης Μακρόπουλος (Γεωργίας)
- Παραβρίσκονταν οι στρατιωτικοί σύμβουλοι της εαμικής αντιπροσωπείας Στέφανος Σαράφης και της κυβερνητικής αντιπροσωπείας Παυσανίας Κατσώτας.
Παρατηρητής εκ μέρους του Δαμασκηνού αντιβασιλέα αρχιεπίσκοπου, ήταν ο Ιωαν.Γεωργάκης που δεκαετίες αργότερα θα τον βρούμε δεξί χέρι του Ωνάση!).
Γκρίσα Μαρκς
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου