ΓΙΩΡΓΗΣ ΓΙΑΝΝΙΑΣ (1795-1821)

Ένας ακόμα λησμονημένος ήρωας.
Αγνοήθηκε από πολλούς ιστορικούς τεχνηέντως, γιατί δεν ανήκε στις ομάδες των κοτζαμπάσηδων που ξαφνικά έγιναν τιμητές και συνεχιστές της πολιτικής των Οθωμανών στην 
ελεύθερη Ελλάδα.
Μια ακόμα ελεύθερη φωνή που αφέθηκε στην τύχη της για να τον εκτελέσουν οι τούρκοι και να μην ενοχλεί πλέον το κατεστημένο της τότε εποχής.
Γεννήθηκε το 1895 στην Προστοβίτσα/Δροσιά του Δήμου Τριταίας και ήταν γιός του Κωνσταντίνου Γιαννά (1760-1805).
Τον πατέρα του σκότωσαν οι τούρκοι όταν ο Γιώργης ήταν δέκα χρονών.
Πράγματι οι αρχιερείς και οι πρόκριτοι σε συνεργασία με την  Πύλη, εξασφάλισαν Συνοδικό Επιτίμιο του Πατριάρχη Καλλίνικου Δ' το 1804, εναντίον των κλεφτών και όσων τους υποθάλπουν και έτσι άνοιξε ο δρόμος της εξόντωσής τους.
 Τον κρέμασαν με το πρωτοπαλίκαρό του τον γιατρό Τζιμίκο από μια μελικοκιά, δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου στην Πάτρα, όπου στήθηκε το άγαλμά του.

έργο του γλύπτη Απόστολου Φανακίδη
(έργο του, το μνημείο των 200 Καισαριανής)

Όταν μεγάλωσε ο Γιώργης, ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα του. 
Η πορεία του ήταν μοναχική, όπως κάθε πραγματικού Ελληνα. Δεν ανήκε στους στρατούς των κοτζαμπάσηδων , αλλά με το δικό του σώμα παλικαριών χτύπαγε τους τούρκους.
Οι λαλαίοι τούρκοι - οι πλέον αιμοβόροι της ευρύτερης περιοχής - είχαν εκστρατεύσει και κατέστρεφαν τα χωριά της Τριταίας και ενώ είχε αποφασιστεί η αντεπίθεση από όλους τους οπλαρχηγούς, τελικά βρέθηκε μόνος ο Γιαννιάς.

Μόνος του με τους συναγωνιστές του πολέμησαν λυσσαλέα χωρίς να έρθει ποτέ βοήθεια. Ξεκίνησε η μάχη στη θέση Τσάχλη, υποχώρησε στα σπίτια της Πολίτσας και τελικά στην Κατσαρού επήλθε το τελικό χτύπημα.
Αρνήθηκε να προδώσει τις αρχές και τα πιστεύω του.
Έπεσε πολεμώντας στις 17 Μαΐου 1821.

Categories: βιογραφίες