Γιατί ο σεβασμός και η ενσυναίσθηση δεν είναι «μόδα» αλλά στάση ζωής.
Γιατί δεν είναι «μεταξωτός».
Γιατί το «άλλο μισό του ουρανού είναι θηλυκό».
Γιατί το «θέατρο» αρχίζει και τελειώνει με τη παράσταση...
Γιατί ο αυτοθαυμασμός με φοβίζει.
«Γιατί τότε» και ΟΧΙ «γιατι τώρα».
Γιατί «όποιος δεν καταλαβαίνει, δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει».
Γιατί «ηθοποιός σημαίνει φως». Μεγάλο, φωτεινό, λαμπερό. Σαν το αστέρι της επανάστασης και του έρωτα.
Γιατί σιχαίνομαι τους δήθεν. Τους όποιους δήθεν...
Γιατί λάτρεψα τον Δημήτρη Χορν, τον Μάνο Κατράκη, τον Θανάση Βέγγο, τον Κώστα Βουτσά, τον Γιώργο Κοτανίδη...θέλετε να συνεχίσω;;...
Γιατί δεν είναι όλα στη ζωή «λούφα και παραλλαγή».
Γιατί δεν μπορεί να κρύβεσαι απο όλους και για πάντα.
Γιατί δεν ονειρευόμαστε την ίδια κοινωνία.
Γιατί ο πόνος δεν είναι χαρά (σου).
Γιατί ο «βιασμός» είναι ένας . Σε όλες τις μορφές του!
Γιατί τελικά φοβήθηκες...τη Βιρτζίνια Γουλφ
Γιατί δεν θα καταφέρεις ποτέ να απαντήσεις στο μεγάλο ερώτημα του Σαιξπηρ.
Γιατί θέλει κότσια...
Να γιατί ΕΙΜΑΙ με τη Ζετα Δούκα και με όλες τις Ζέτες και τις Σοφίες.
Γιατί κανείς μόνος του.
*ο Β.Παπαδημητρίου είναι δημοσιογράφος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου