Η Άλκη Ζέη γεννήθηκε στην Αθήνα τo 1923 και επειδή η μητέρα της προσεβλήθη από φυματίωση όταν η μικρή ήταν δύο χρόνων,την έστειλαν με την αδελφή της στην Σάμο, απ' όπου καταγόταν η μητέρα της.
Πατέρας της ήταν ο Ζήνων Ζέης διευθυντής στην Τράπεζα Αθηνών μετέπειτα Εθνική και μητέρα της η Έλλη Σωτηρίου.
Πρώτο σχολείο της ήταν η Ιόνιος Σχολή, ένα φασιστικό σχολείο όπως το χαρακτηρίζει η ίδια σε συνέντευξη που έδωσε στην Κύπρο στα πλαίσια της αναγόρευσής της εκεί σε επίτιμη διδάκτορα. Είχε το σχολείο αυτό σαν όραμα τον Μεταξά και τον Χίτλερ, ενώ οι καθηγητές του ήσαν βαρετοί και αδιάφοροι, όπως είπε χαρακτηριστικά η συγγραφέας τότε.
Στις τρεις τελευταίες τάξεις του Γυμνασίου πήγε στην προοδευτική Σχολή Αηδονόπουλου. Στο πρώτο σχολείο σημείωσε η Άλκη Ζέη κι έχει μεγάλη σημασία η παρατήρησή της, δεν μπορούσα να αποδώσω και μάλιστα καταποντίστηκα στις εκθέσεις με θέμα την αστυφιλία και την αποταμίευση, ενώ στο δεύτερο σχολείο κυριολεκτικά απελευθερώθηκα!!!
Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και στο Κινηματογραφικό Ινστιτούτο της Μόσχας. Παντρεύτηκε τον θεατρικό συγγραφέα και σκηνοθέτη Γιώργο Σεβαστίκογλου, που πέθανε το 1991. Απέκτησαν δύο παιδιά, το 1956 την Ειρήνη και το 1959 τον Πέτρο.
Στην Κατοχή οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ . Το 1948 ενώ ο σύζυγός της πρόλαβε και πήγε στην Τσκένδη της ΕΣΣΔ, αυτή συνελήφθη και εξορίστηκε στην Χίο όπου παρέμεινε μέχρι το 1952 οπότε και πήρε άδεια να πάει στην Ρώμη.
Μετά από δύο χρόνια προσπαθειών κατάφερε να πάρει βίζα για την Σοβιετική Ένωση. Από το 1954 έως το 1964 λοιπόν, έζησε σαν πολιτική πρόσφυγας εκεί. Μέχρι το 1957 ήταν στην Τασκένδη όπου έζησαν τον εμφύλιο των προσφύγων και μετά πήγαν στη Μόσχα.
Το 1964 επιστρέφει οικογενειακώς στην Ελλάδα σε δύο δόσεις. Πρώτα αυτή με τα παιδιά της τον Σεπτέμβρη και τον Μάρτη του '65 ο Σεβαστίκογλου, για να ξαναφύγουν πάλι όλοι μαζί με τον ερχομό της Χούντας το 1967. Αυτήν τη φορά ο τόπος διαμονής τους είναι η Γαλλία, και συγκεκριμένα το Παρίσι, απ’ όπου επιστρέφουν μετά τη δικτατορία. Εκεί στο σπίτι της Μ.Μερκούρη συναντιούνται συχνά με τον Μ.Θεοδωράκη, την Αμαλία Καραμανλή τον Κ.Μητσοτάκη όλοι παλεύοντας ενάντια στη χούντα.
Από πολύ μικρή ασχολήθηκε με το γράψιμο. Στις πρώτες ακόμη τάξεις του Γυμνασίου άρχισε να γράφει κείμενα για το κουκλοθέατρο. Ένας από τους ήρωες που δημιούργησε, ο Κλούβιος, έγινε κατοπινά ο ήρωας του γνωστού κουκλοθέατρου «Μπαρμπα-Μυτούσης», εμπνεύστρια του οποίου ήταν η Ελένη Θεοχάρη-Περάκη.
Θα θυμίσουμε την σχέση της συγγραφέως με την Πάτρα όταν αναγορεύτηκε σε επίτιμη διδάκτορα της σχολής Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πατρών, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου, στις 13 Μαΐου 2015.
Στην εκδήλωση, η Άλκη Ζέη μίλησε για τις περιπέτειες του λογοτεχνικού βίου και των βιβλίων της. «Μετά την τρίτη δημοτικού, όταν αφήσαμε την πλάκα και το κονδύλι, μαζί με τον κατάλογο που έδωσαν στους γονείς μας με όσα έπρεπε να εφοδιαστούμε για να πάμε στην επόμενη τάξη, ήταν κι ένα μολύβι «φάμπερ νούμερο 2″. Η λέξη φάμπερ με εντυπωσίασε. Το δοκίμασα και μου φάνηκε πως έγραφε μόνο του. Θαρρώ, πως θα συνέχιζα να γράφω με αυτό, εάν δεν είχε εφευρεθεί ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, γιατί την γραφομηχανή, δεν την συμπάθησα ποτέ».
«Όταν ήμουν 9 ετών ο δίδυμος αδελφός της μητέρας μου (σημ.σύνταξης Πλάτων Σωτηρίου), αρραβωνιάστηκε τη Διδώ Σωτηρίου, που τότε ήταν δημοσιογράφος. Με εντυπωσίασε που έγραφε σε εφημερίδα και περιοδικά και υπέγραφε με το όνομά της. Εκείνη μου εξήγησε, πως τις σκέψεις σου μπορείς να της γράφεις. Αυτό με ενθουσίασε. Πήρα λοιπόν μια κόλλα διαγωνισμού και με το μολύβι φάμπερ νούμερο 2, άρχισα να εκδίδω μία εφημερίδα. Ο τίτλος της «Αστείος Κόσμος». Έγραφα ολομόναχη και η Διδώ μου είπε να συνεχίσω, χωρίς να την πειράζουν οι ανορθογραφίες μου».Η Διδώ ήταν αδελφή με την Έλλη Παππά , την σύντροφο του ήρωα του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα Νίκου Μπελογιάννη.
Τα πρώτα της διηγήματα δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Νεανική φωνή». Το πρώτο της μυθιστόρημα, «Το καπλάνι της Βιτρίνας», γράφτηκε στη Μόσχα, όπου ζούσαν με την οικογένειά της, ως πολιτικοί πρόσφυγες. «Δεν ήξερα ότι έγραφα βιβλίο για παιδιά. Απλά, θέλησα να γράψω για τα παιδικά μου χρόνια στη Σάμο. Δεν ήξερα ότι έγραψα ένα ανατρεπτικό βιβλίο».Στο Παρίσι έγραψε τον ''Μεγάλο περίπατο του Πέτρου'', την ''Μωβ Ομπρέλα'', τον ''Θείο Πλάτων'' ,το ''Κοντά στις ράγες''.
Από τα έργα της θεωρεί ότι την συγκλόνισε περισσότερο το ''Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες'' που ασχολείται με το θέμα των ναρκωτικών.
Την εκδήλωση προσφώνησαν η πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών Βενετσάνα Κυριαζοπούλου, ο κοσμήτορας της σχολής Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών, καθηγητής Χρήστος Τερέζης και ο πρόεδρος του τμήματος Επιστημών της Εκπαίδευσης και της Αγωγής στην προσχολική ηλικία, καθηγητής Βασίλης Κόμης, ενώ ο επίκουρος καθηγητής του τμήματος Δημήτρης Πολίτης, παρουσίασε το σύνολο του έργου της Άλκης Ζέη.
- Κλείνοντας το μικρό αφιέρωμα στην μεγάλη Ελληνίδα θα προσθέσω τα λόγια της ίδιας για το παρελθόν:
... πιστεύαμε σε ιδανικά, είχαμε μια ελπίδα, δεν μας βγήκαν αυτά που πιστεύαμε, αλλά ό,τι κάναμε το κάναμε με πάθος...
Η Άλκη Ζέη εγκατέλειψε τον φθαρτό κόσμο μας στις 27 Φλεβάρη 2020
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου