Πολύς λόγος από εχθές για την παραίτηση του ΥΠΕΞ Νίκου Κοτζιά.
Η πολιτική του κόντρα με τον Πάνο Καμμένο για το θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών, τους κατέστησαν δυο ξένους στην ίδια πόλη, όπως αποδείχθηκε.
Έπρεπε να παραιτηθεί;
Είναι ένας εξαίρετος καθηγητής Διεθνών Σχέσεων, με γνώσεις που υπερβαίνουν τον μέσο όρο των καθηγητών του κλάδου. Στην Βουλή αλλά και στην τηλεόραση, κάθε φορά που μιλούσε έδινε μαθήματα σε εχθρούς και φίλους.
Όμως η πολιτική είναι ένα άλλο γήπεδο από το πανεπιστημιακό αμφιθέατρο. Δεν είναι ασυνήθιστο δύο Υπουργοί να διαφωνούν μεταξύ τους και μάλιστα σοβαρά. Ή δύο κόμματα (ή 3) που συγκυβερνούν να έχουν διαφωνία σε ένα ζήτημα. Συμβαίνει παντού, όπου υπάρχει αντιπροσωπευτική Δημοκρατία.
Όχι μόνο είναι περίεργο ή κακό για τη χώρα, το αντίθετο: Συμβάλλει στην ανάπτυξη της Δημοκρατίας, στην εμπέδωση των κανόνων συνεννόησης του πολιτικού προσωπικού για το καλό της χώρας.
Αν υπάρχουν προσωπικοί λόγοι στην κίνηση του Ν. Κοτζιά δεν το γνωρίζω.
Όμως αυτό που ξέρω είναι ότι οι μεγάλοι πολιτικοί άντρες/γυναίκες δεν κρίνονται μόνο από τις γνώσεις, την πολιτική τους επάρκεια, το έργο τους, τη τιμιότητα και την ακεραιότητά τους, αλλά και από πολλές άλλες λεπτομέρειες, που σε συμπυκνωμένο πολιτικό χρόνο καθίστανται σημαντικές.
Μία από αυτές τις λεπτομέρειες είναι η υπομονή. Η γραμμή του υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών την οποία δούλεψε, πέρασε 200%. Ο Τσίπρας δηλώνει έτοιμος να επιτύχει τη συνεννόηση με τους γείτονες, χωρίς να φοβάται κανένα πολιτικό κόστος, από τη στιγμή που πιστεύει ότι είναι προς το συμφέρον της χώρας.
Επιπλέον, όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα πλαίσιο μάχης της Κυβέρνησης για το τελευταίο έτος της 4ετίας.
Επιπλέον, όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα πλαίσιο μάχης της Κυβέρνησης για το τελευταίο έτος της 4ετίας.
« Σημαντικότερο ίσως εκ των οποίων η μάχη για τις αυξήσεις στους μισθούς με τον ΣΕΒ και γενικότερα η προστασία της εργασίας, με τη ταυτόχρονη περαιτέρω μείωση της ανεργίας.»
- Συγγνώμη, αλλά πάνω από όλα το συμφέρον της κοινωνίας, ειδικά των στρωμάτων εκείνων που δεσμευτήκαμε να κάνουμε τη ζωή τους κάτι τις καλύτερη. Και το σημαντικό τώρα δεν είναι οι προσωπικές στρατηγικές ή οι προσωπικές πικρίες, αλλά το να περάσουν από τη Βουλή, όλα εκείνα τα θετικά και φιλολαϊκά μέτρα που είπε ο Τσίπρας στη ΔΕΘ, σηματοδοτώντας τους στόχους μας για το επόμενο έτος αλλά και για την επόμενη 4ετία που θα διεκδικήσουμε.
Όμως, τελικά, δεν παύει να είναι μια απολύτως σεβαστή προσωπική επιλογή η παραίτηση του ΥΠΕΞ και σωστά ο Πρωθυπουργός εξήρε το έργο του και τη συμβολή του τα τελευταία 3,5 χρόνια.
Από εκεί και πέρα:
Ο πρωθυπουργός αναλαμβάνει το Υπουργείο Εξωτερικών γιατί:
1. είναι ο Πρωθυπουργός που εμπνεύστηκε και χειρίστηκε τη Συμφωνία των Πρεσπών για ένα πρόβλημα που ταλανίζει τη χώρα 25 χρόνια και ταυτόχρονα αποτελεί ιδεολογική και πολιτική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ.
2. δεν αφήνει σε κανένα - και μέλος της κυβέρνησης - το περιθώριο να αμφισβητεί την εξωτερική πολιτική της χώρας.
3. δείχνει την τιμή στο πρόσωπο του Νίκου Κοτζιά γιατί δεν τον αντικατέστησε.
- Οι απόψεις του άρθρου είναι προσωπικές και όχι του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων που συντονίζει.
- Οι απόψεις του άρθρου είναι προσωπικές και όχι του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων που συντονίζει.
* Ο Νεκτάριος Μπουγδάνης είναι πολιτικός επιστήμονας , συντονιστής του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων και Εξωτερικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου