Ξεχασμένοι,
παροπλισμένοι σταθμοί,
που μένουν με πείσμα όρθιοι
ελπίζοντας σε κάποιο τρένο.
Κι εσύ κάποτε περαστικός,
τους βγάζεις μια φωτογραφία.
Ξαφνιάζονται,
χαμογελούν αμήχανα κι αποτραβιούνται, θυμώνοντας κατά βάθος
που τους τάραξες
τη γαλήνη της αιώνιας προσμονής
παροπλισμένοι σταθμοί,
που μένουν με πείσμα όρθιοι
ελπίζοντας σε κάποιο τρένο.
Κι εσύ κάποτε περαστικός,
τους βγάζεις μια φωτογραφία.
Ξαφνιάζονται,
χαμογελούν αμήχανα κι αποτραβιούνται, θυμώνοντας κατά βάθος
που τους τάραξες
τη γαλήνη της αιώνιας προσμονής
 |
| Παραδείσια Αρκαδίας 2/2/2018 |
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου