Ακούμε και διαβάζουμε καθημερινά να λυπούνται πολλοί και πολλές, από όλες τις μεριές δυστυχώς, για το άβατο των Εξαρχείων.
Για τον... κακό Ρουβίκωνα θα έχετε διαβάσει όλοι.
Σκέφτηκα ότι από μικρό παιδί που πέρασα τα μαθητικά χρόνια την περίοδο της χούντας, συναντούσα πάντα άβατα στη ζωή μου.
Υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει ένα δίχτυ γύρω μας, πλεγμένο αριστοτεχνικά σαν από αράχνη, που μας εμποδίζει να κινούμεθα έξω από πλαίσια που μας έχουν ορίσει.
Ο κόσμος γύρω μας είναι φτιαγμένος για τους λίγους.
Για παράδειγμα είναι άβατο το προεδρικό μέγαρο. Ενώ στις χώρες του εξωτερικού μπορείς να επισκεφτείς κάποιες πτέρυγες των προεδρικών ή βασιλικών μεγάρων με εισητήριο, εδώ είναι κυριολεκτικά άβατο. Έτσι η εκάστοτε εξουσία συντηρεί τον μύθο της ισχύος της.
Υπάρχουν λέσχες που είναι άβατες για τον απλό κόσμο όπως για παράδειγμα η Αθηναϊκή Λέσχη. Εκεί δεν γίνεσαι μέλος με τίποτε, μόνο οι Γλύξμπουργκ γίνονται δεκτοί.
Μπορείς να επισκεφτείς το γραφείο ενός Δημάρχου; ενός υπουργού; ενός προέδρου της Βουλής; Με τίποτε!
Όλα αυτά είναι άβατα!
Έτσι συντηρείται ο μύθος της εξουσίας.
Και μετά μας ενοχλεί το δήθεν άβατο των Εξαρχείων και τα παιδιά του Ρουβίκωνα επειδή ασκούν δήθεν βία, όταν η μεγαλύτερη βία είναι αυτή που νοιώθουμε από μικρά παιδιά από κάθε δικτατορίσκο που λέγεται δάσκαλος, καθηγητής, προϊστάμενος,ρουφιάνος!
Ζούμε με ένα ΜΗ από τότε που γεννηθήκαμε.
ΔΕΝ θέλω άλλα ΜΗ στη ζωή μου.
Θέλω να ζω ελεύθερος , σεβόμενος βέβαια την ελευθερία του διπλανού!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου