Ο Τζαλάλ Ταλαμπανί (κουρδικά: جەلال تاڵەبانی / Celal Talebanî / Jelal Talebaní) είναι ο πρώτος Πρόεδρος μη Άραβας σε αραβική χώρα. Ο 6ος πρόεδρος του ΙΡΑΚ.
Διατελεί Πρόεδρος του Ιράκ από το 2005. Είναι ηγέτης της Πατριωτικής Ένωσης του Κουρδιστάν. Είναι παντρεμένος με την Χίρο Ιμπραχίμ Αχμέτ.
Γεννήθηκε στο Κελκάν του Κουρδιστάν Ιράκ στις 12 Νοεμβρίου του 1933 και σε ηλικία 14 ετών έγινε μέλος του Δημοκρατικού Κόμματο Κουρδιστάν. Το χασεμιτικό καθεστώς δεν του επέτρεψε να σπουδάσει σε ιατρική σχολή, όπως ο ίδιος ήθελε, εξαιτίας της πολιτικής του δραστηριότητας.
Το 1953 κατάφερε να μπει στη Νομική Σχολή αλλά το 1956 άρχισαν οι διώξεις εναντίον του, καθώς ήταν ιδρυτής της φοιτητικής ένωσης των Κούρδων. Μετά την ανατροπή της μοναρχίας, το 1958, συνέχισε τις σπουδές του και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία στον ιρακινό στρατό και συνέχισε σπουδές στις ΗΠΑ.
Ακούραστος μαχητής αγωνιζόταν για τα δικαιώματα των Κούρδων από τα εφηβικά του χρόνια, το 1961 ο ίδιος οργάνωσε αυτονομιστικά κινήματα σε κουρδικές επαρχίες και το Μάρτιο του 1962 απελευθερώθηκε η επαρχία Σαρμπαζέρ. Από το 1974 ως το 1975 πολέμησε εναντίον του μπααθικού καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν.
Όταν το 1975 το αυτονομιστικό κίνημα των Κούρδων έχασε την υποστήριξη του Ιράν και κατέρρευσε, ο Ταλαμπανί ίδρυσε την Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν (PUK) – Yekiaiti Nishtimani Kurdistan. Ο αγώνας για ένα ελεύθερο Κουρδιστάν συνεχίστηκε.
Διαπραγματεύτηκε μια κατάπαυση του πυρός με το μπααθικό καθεστώς του Ιράκ και έσωσε τις ζωές πολλών Κούρδων, συνεργαζόμενος με τις ΗΠΑ και με άλλες δυτικές κυβερνήσεις. Το 1992 διεξήχθησαν δημοκρατικές εκλογές στο Κουρδιστάν Ιράκ και συστάθηκε περιφερειακή κυβέρνηση, καθιστώντας το κράτος ημι-αυτόνομη οντότητα.
Το 2003 ήταν εξέχον μέλος του Κυβερνώντος Συμβουλίου, το οποίο συστάθηκε μετά την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν. Διορίστηκε για πρώτη φορά Πρόεδρος στις 6 Απριλίου 2005 και ξανά από την Εθνοσυνέλευση στις 22 Απριλίου 2006 και επανεξελέγη το 2010, διατηρώντας αυτή τη θέση μέχρι σήμερα. Μία ξεχωριστή θέση, όπως προαναφέρθηκε, αφού για πρώτη φορά ανεβαίνει στον προεδρικό θώκο ενός αραβικού κράτους, μη άραβας πρόεδρος.
Ως Πρόεδρος του Ιράκ, έπρεπε να υπογράψει την απόφαση του Δικαστηρίου της θανατικής καταδίκης του Σαντάμ Χουσεΐν. Ο Ταλαμπανί όμως είπε:
- «Είμαι Σοσιαλιστής και μέλος του Διεθνούς Σοσιαλισμού, ως εκ τούτου κατά της θανατικής ποινής. Ο Σαντάμ έχει κάνει πολλές γενοκτονίες κατά του λαού μου και έχει υπογράψει την γενοκτονία με τα χημικά όπλα στη Χαλέπτζα. Δεν μπορώ να υπογράψω την απόφαση….»
Έτσι, όταν ο Ταλαμπανί ήταν στο εξωτερικό, υπέγραψε αντ’ αυτού, την θανατική καταδίκη του Σαντάμ, ο Αντιπρόεδρος του Ιράκ.
Στις 17 του Δεκέμβρη του 2012 υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία και στις 22 Δεκεμβρίου μετέβη με αεροπλάνο -ασθενοφόρο στην πρωτεύουσα της Γερμανίας, το Βερολίνο, όπου και παρέμεινε για θεραπεία. Έμεινε πρόεδρος έως το 2014.
Πέθανε στις 3 Οκτώβρη 2017
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου