-Γιατί είναι έτσι το πόδι του μαμά; ρώτησαν τα παιδιά μου πριν πολλά χρόνια όταν σε ένα φανάρι μας πλησίασε ένας τοξικοεξαρτημένος άνδρας με ένα πόδι σε πλήρη αποσύνθεση, ένα πόδι μοβ, πληγωμένο, γεμάτο μελανιές και τρύπες, ένα πόδι σημαδεμένο από απίστευτες ήττες. Κι αρχίσαμε να μιλάμε και να μιλάμε και να λέμε πως υπάρχουν άνθρωποι που κάποια στιγμή στη ζωή τους λύγισαν, σταμάτησαν να πιστεύουν στη ζωή, πληγώθηκαν, απομονώθηκαν, φοβήθηκαν. Κάποιοι άνθρωποι στη ζωή τους κάποια στιγμή έμειναν μόνοι, τους έδιωξαν, έκαναν ένα λάθος. Πίστεψαν πως τα προβλήματα θα εξαφανιστούν, πως όλα θα αλλάξουν, δεν θα αισθάνονται, δεν θα πονάνε.
Όμως δεν ήταν έτσι. Ποτέ δεν είναι έτσι.
Τα προβλήματα δεν χάθηκαν, συνέχισαν να υπάρχουν. Τα προβλήματα απλά κοιμήθηκαν, μπήκαν σε μια λήθη. Δεν χάθηκαν. Προστέθηκαν κι άλλα. Αυτά της εξάρτησης, της στέρησης, της πείνας, της δίψας, της έλλειψης στέγης, του κοινωνικού αποκλεισμού, της εξαφάνισης των φίλων, της έλλειψης της οικογένειας, της αρρώστιας, του θανάτου. Ήταν μόνο ένα ψέμα, ένα κακό ψέμα η πίστη πως με τα ναρκωτικά τα πράγματα φτιάχνουν. Δεν φτιάχνουν, γίνονται χειρότερα, σε οδηγούν στην απίστευτη μοναξιά, στην παραβατικότητα ίσως, η ανάγκη για τη δόση γίνεται όλο και μεγαλύτερη, μπορούν να σε οδηγήσουν στον θάνατο, στο χάσιμο της αξιοπρέπειας, της ζωής, δεν σε αφορά κάτι άλλο πέρα από την ηρωίνη, την κόκα. Πέρα από την πρέζα.
Όμως υπάρχουν κάποιοι από αυτούς τους ευάλωτους που λένε «Φτάνει», υπάρχουν άνθρωποι που λένε «Τέρμα. Θέλω να ζήσω. Θέλω ζωή» και τολμούν και βρίσκουν δύναμη να αναζητήσουν το ταξίδι της επιστροφής, της σκληρής, επίπονης προσπάθειας του γυρισμού. Και ζητάνε βοήθεια. Ζητάνε βοήθεια. Αλήθεια, πόσο σπουδαίο, πόσο γενναίο είναι να ζητά κάποιος βοήθεια. Είναι τρανό! Και προσπαθούν, και προσπαθούν σκληρά κι ύστερα ακούγεται "μια μέρα καθαρός", "δυο μέρες καθαρή", "έξι μήνες καθαρό", "πέντε χρόνια καθαρή", και κάθε μια μέρα που προστίθεται γίνεται μια νέα νίκη, μια ακόμη μεγάλη νίκη, μια σπουδαία μέρα, για εκείνους τους ανθρώπους που απλά μια μέρα έκαναν ένα λάθος, όπως κι όλοι μας έχουμε κάνει, που πήρανε τη ζωή αλλιώς, ναι κάποια λάθη είναι πιο σκληρά λάθη πιο πολύ για τους εαυτούς από τα κοινά λάθη, πιο καταστροφικά, αλλά όλα μπορούν να διορθωθούν. Όπως αυτά της χρήσης ναρκωτικών ουσιών. Όπως μπορούν, μπορούν ξανά οι πληγωμένοι να αγαπηθούν, να φροντιστούν, να θεραπευτούν, να πουν "Με αγαπώ, η ζωή είναι όμορφη". Ναι, η ζωή πάει κάποιες φορές χάλια, πάει τόσο χάλια, όμως είναι όμορφη και πρέπει να το παλεύεις.
Λέμε όχι στα ναρκωτικά. Λέμε όχι στην τοξικοεξάρτηση. Η ζωή είναι έξω, είναι μέσα, είναι παντού κι είναι ωραία όσο δύσκολη κι αν είναι. Λέμε όχι στους ναρκέμπορους, στο ναρκεμπόριο. Μέχρι να ακουστεί ξανά από όλους : «Είμαι η Μαρία κι είμαι καλά!», «Είμαι ο Γιώργος κι είμαι δέκα χρόνια καθαρός!», «Είμαι η Αντιγόνη κι είμαι καθαρή δέκα ώρες και δυο λεπτά!»
Κάτω τα ναρκωτικά! Ζήτω η ζωή!
Όλοι ρε τα έχουμε σκ@τώσει μια φορά.
Αξίζει όμως μια προσπάθεια!
Να γυρίσετε πίσω απαλά στη ζωή.
Venceremos, παιδιά.
Τίποτα δεν χάθηκε ακόμα.
*ακτιβίστρια
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου