Έχω την επιθυμία να παραθέσω μερικές σκέψεις ύστερα από τις χθεσινές εξαγγελίες, για το παρόν και το μέλλον.
Ο παρακάτω προβληματισμός κατατίθεται ύστερα από τη σχετική ανακοίνωση του σχεδίου αποκατάστασης της κυβέρνησης, όπως και την ακύρωση των καλλιτεχνικών δρώμενων και φεστιβάλ στη χώρα το καλοκαίρι.
Γίνεται σαφές εξ αρχής, ότι πρόκειται για πρόταση προς σκέψη και συζήτηση, καθώς σε ένα ζήτημα που έχει να κάνει με την απειλούμενη υγεία του συνόλου δεν χωρούν επιπολαιότητες και πυροτεχνήματα. Στόχος είναι να βγουν συμπεράσματα αν είναι δυνατόν για το παρόν και για το μέλλον της λειτουργίας της τέχνης, την επιβίωση όσων σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα αλλά και την υπόστασή της ως ανάγκη μιας κοινωνίας και όχι ως πολυτέλεια.
Σύμφωνα λοιπόν με τις εξαγγελίες θα λειτουργήσουν σταδιακά, μέσα στο Μάιο εκτός των άλλων οι Αρχαιολογικοί χώροι, οι ζωολογικοί πάρκα και βοτανικοί κήποι.
Φανταζόμαστε λοιπόν ότι υπάρχει κάποιο σχέδιο λειτουργίας προσαρμοσμένο στις ειδικές ανάγκες της περιόδου με αυξημένα μέτρα επιτήρησης και προφύλαξης, ελεγχόμενης διαχείρησης στον αριθμό συγκέντρωσης κοινού και προφανώς με τη δική μας ατομική προσοχή και ευθύνη.
Αν υπάρχουν λοιπόν τα παραπάνω αυτά τα μέτρα - εργαλεία για τη λειτουργία των ανοιχτών αυτών χώρων, το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι:
- Θα μπορούσαν να λειτουργήσουν και σε συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις και λοιπά καλλιτεχνικά δρώμενα, προσαρμοσμένα στις συγκεκριμένες ανάγκες, όπως διαμόρφωση των χώρων και αυξημένη επιτήρηση της συγκέντρωσης του κοινού.
- Εναλλακτικά το δεύτερο ερώτημα που τίθεται: (αν προσθέσουμε τους πιθανούς αυξημένους κινδύνους και την αβεβαιότητα λόγω πιθανής αναζωπύρωσης και τελικά ισχύσει η απαγόρευση)
Θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν οι παραπάνω ανοιχτοί χώροι που θα λειτουργήσουν, σε συνδυασμό με καλλιτεχνικά δρώμενα, υπό τις συνθήκες επιτήρησης που προφανώς θα δημιουργηθούν έτσι κι αλλιώς για τη λειτουργία τους, ενισχυμένες και προσαρμοσμένες.
Αν ένα τέτοιο σενάριο ήταν εφικτό από άποψη ασφάλειας, τότε θα έπρεπε να στηριχθεί οικονομικά από το κράτος ως χορηγία ελεύθερων δρώμενων για τον πολίτη. Χρήματα που θα πάνε στους καλλιτέχνες, τους διοργανωτές, τους τεχνικούς και σε όσους κλάδους εμπλέκονται, όπως και πιθανές προσλήψεις για το σχεδιασμό και οργάνωση, μέσω των δήμων και των υπηρεσιών.
Η ευρεία συμμετοχή καλλιτεχνών από όλους τους χώρους και δη από τους περισσότερο δοκιμαζόμενους θα ήταν το ζητούμενο και πραγματικά ωφέλιμο.
Παράπλευρα πιθανά οφέλη είναι η ευρύτερη τόνωση και κινητικότητα της αγοράς, σχετικής με χώρους εστίασης και λιανικού εμπορίου, και στην καλύτερη περίπτωση κίνητρο για εσωτερικό τουρισμό και τόνωση των εγχώριων παραγωγών.
- Το εύλογο τρίτο ερώτημα είναι:
Σε περίπτωση που κριθεί ότι δεν μπορούν να γίνουν συναυλίες και λοιπά καλλιτεχνικά δρώμενα, ποιο θα είναι αφ' ενός το άμεσο μέλλον.
Όχι μόνο οικονομικά, καθώς θα υπάρξει σταδιακή εργασιακή και οικονομική συρρίκνωση στον χώρο της τέχνης και δη σε ανθρώπους που δυσκολεύονται στην επιβίωση.
Τι κενό θα δημιουργήσει στο σύνολο των πολιτών, γιατί η τέχνη δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη, καθορίζει την πνευματική και ψυχική μας υγεία.
Αφ' ετέρου, δεν ήρθε η ώρα να βάλουμε στο τραπέζι σκέψεις και σχέδια για επανεκκίνηση και λειτουργία της τέχνης υπό συνθήκες όπως αυτές;
Αν αυτές οι αντίξοες συνθήκες συνεχίσουν να υπάρχουν στη ζωή μας – με κάποιον τρόπο - δεν θα πρέπει όπως εξασκούμαστε στον καθημερινό μας βίο με ατομική ευθύνη, να εξασκηθούμε ως κοινωνία και κράτος σε τομείς όπως η τέχνη, καταρτίζοντας υπεύθυνο σχέδιο ελαχιστοποίησης των κινδύνων, τήρησης από όλους αλλά και εξέλιξης αυτού;
- Τέταρτο και τελευταίο ερώτημα πολύ σημαντικό:
Τα παιδιά μας που αποτελούν τη μελλοντική γενιά αλλά και το παρόν μας, δεν θα πρέπει να βρουν από εμάς εργαλεία και δομές, έστω προσπάθεια από εμάς, για την κοινωνία που θα κληθούν να χτίσουν υπό τις μελλοντικές ας ευχηθούμε λιγότερο αντίξοες συνθήκες.
Γίνεται σαφές εξ αρχής, ότι πρόκειται για πρόταση προς σκέψη και συζήτηση, καθώς σε ένα ζήτημα που έχει να κάνει με την απειλούμενη υγεία του συνόλου δεν χωρούν επιπολαιότητες και πυροτεχνήματα. Στόχος είναι να βγουν συμπεράσματα αν είναι δυνατόν για το παρόν και για το μέλλον της λειτουργίας της τέχνης, την επιβίωση όσων σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα αλλά και την υπόστασή της ως ανάγκη μιας κοινωνίας και όχι ως πολυτέλεια.
Σύμφωνα λοιπόν με τις εξαγγελίες θα λειτουργήσουν σταδιακά, μέσα στο Μάιο εκτός των άλλων οι Αρχαιολογικοί χώροι, οι ζωολογικοί πάρκα και βοτανικοί κήποι.
Φανταζόμαστε λοιπόν ότι υπάρχει κάποιο σχέδιο λειτουργίας προσαρμοσμένο στις ειδικές ανάγκες της περιόδου με αυξημένα μέτρα επιτήρησης και προφύλαξης, ελεγχόμενης διαχείρησης στον αριθμό συγκέντρωσης κοινού και προφανώς με τη δική μας ατομική προσοχή και ευθύνη.
Αν υπάρχουν λοιπόν τα παραπάνω αυτά τα μέτρα - εργαλεία για τη λειτουργία των ανοιχτών αυτών χώρων, το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι:
- Θα μπορούσαν να λειτουργήσουν και σε συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις και λοιπά καλλιτεχνικά δρώμενα, προσαρμοσμένα στις συγκεκριμένες ανάγκες, όπως διαμόρφωση των χώρων και αυξημένη επιτήρηση της συγκέντρωσης του κοινού.
- Εναλλακτικά το δεύτερο ερώτημα που τίθεται: (αν προσθέσουμε τους πιθανούς αυξημένους κινδύνους και την αβεβαιότητα λόγω πιθανής αναζωπύρωσης και τελικά ισχύσει η απαγόρευση)
Θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν οι παραπάνω ανοιχτοί χώροι που θα λειτουργήσουν, σε συνδυασμό με καλλιτεχνικά δρώμενα, υπό τις συνθήκες επιτήρησης που προφανώς θα δημιουργηθούν έτσι κι αλλιώς για τη λειτουργία τους, ενισχυμένες και προσαρμοσμένες.
Αν ένα τέτοιο σενάριο ήταν εφικτό από άποψη ασφάλειας, τότε θα έπρεπε να στηριχθεί οικονομικά από το κράτος ως χορηγία ελεύθερων δρώμενων για τον πολίτη. Χρήματα που θα πάνε στους καλλιτέχνες, τους διοργανωτές, τους τεχνικούς και σε όσους κλάδους εμπλέκονται, όπως και πιθανές προσλήψεις για το σχεδιασμό και οργάνωση, μέσω των δήμων και των υπηρεσιών.
Η ευρεία συμμετοχή καλλιτεχνών από όλους τους χώρους και δη από τους περισσότερο δοκιμαζόμενους θα ήταν το ζητούμενο και πραγματικά ωφέλιμο.
Παράπλευρα πιθανά οφέλη είναι η ευρύτερη τόνωση και κινητικότητα της αγοράς, σχετικής με χώρους εστίασης και λιανικού εμπορίου, και στην καλύτερη περίπτωση κίνητρο για εσωτερικό τουρισμό και τόνωση των εγχώριων παραγωγών.
- Το εύλογο τρίτο ερώτημα είναι:
Σε περίπτωση που κριθεί ότι δεν μπορούν να γίνουν συναυλίες και λοιπά καλλιτεχνικά δρώμενα, ποιο θα είναι αφ' ενός το άμεσο μέλλον.
Όχι μόνο οικονομικά, καθώς θα υπάρξει σταδιακή εργασιακή και οικονομική συρρίκνωση στον χώρο της τέχνης και δη σε ανθρώπους που δυσκολεύονται στην επιβίωση.
Τι κενό θα δημιουργήσει στο σύνολο των πολιτών, γιατί η τέχνη δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη, καθορίζει την πνευματική και ψυχική μας υγεία.
Αφ' ετέρου, δεν ήρθε η ώρα να βάλουμε στο τραπέζι σκέψεις και σχέδια για επανεκκίνηση και λειτουργία της τέχνης υπό συνθήκες όπως αυτές;
Αν αυτές οι αντίξοες συνθήκες συνεχίσουν να υπάρχουν στη ζωή μας – με κάποιον τρόπο - δεν θα πρέπει όπως εξασκούμαστε στον καθημερινό μας βίο με ατομική ευθύνη, να εξασκηθούμε ως κοινωνία και κράτος σε τομείς όπως η τέχνη, καταρτίζοντας υπεύθυνο σχέδιο ελαχιστοποίησης των κινδύνων, τήρησης από όλους αλλά και εξέλιξης αυτού;
- Τέταρτο και τελευταίο ερώτημα πολύ σημαντικό:
Τα παιδιά μας που αποτελούν τη μελλοντική γενιά αλλά και το παρόν μας, δεν θα πρέπει να βρουν από εμάς εργαλεία και δομές, έστω προσπάθεια από εμάς, για την κοινωνία που θα κληθούν να χτίσουν υπό τις μελλοντικές ας ευχηθούμε λιγότερο αντίξοες συνθήκες.
29/4/2020
*Ο Β.Σαλταγιάννης είναι μουσικός,τραγουδοποιός,τραγουδιστής, που μπορείτε να απολαύσετε στο youtube
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου