Αν πας στη Βουλγαρία, στη Ρουμανία, στη Λετονία, στην Εσθονία, στην Τσεχία, στην Ουγγαρία, στην Πολωνία και πεις είμαι κομμουνιστής σε βάζουν φυλακή…».
Παραλήρημα που δεν μας είναι άγνωστο. Αν και μαζί του-ς δεν χρειάζεται, ας προσπαθήσουμε να μιλήσουμε για δημοκρατία, επιστρέφοντας στα χρόνια του Εμφυλίου, εκεί που αρχίζουν όλα για κάποιους και τελειώνουν για κάποιους άλλους.
Το ΕΑΜ μετά τους επώδυνους συμβιβασμούς του Λιβάνου και της Καζέρτας, τηρεί πιθανώς και περισσότερο απ΄ ότι προβλέπονταν τα συμφωνηθέντα της νομιμότητας και για να ακριβολογούμε της υποδειγματικής νομιμότητας.
Επέλεξε, πρόσκαιρα, δεν μπορούσε να κάνει και διαφορετικά, όπως φάνηκε από την ιστορική αλληλουχία των φανερών και μη γεγονότων, τη μετάβαση μέσω δημοκρατικών εξελίξεων στον δρόμο για την επόμενη μέρα.
Το ΚΚΕ βασικός πυλώνας του ΕΑΜ, συνεισφέρει στη συγκεκριμένη λογική και τακτική παρά τις κάθε είδους ασφυκτικές πιέσεις.
Αποδέχεται τον μονόπλευρο εμφύλιο, χάνοντας σημαντικά στηρίγματα και ερείσματα στην κοινωνία, γεγονός που επιδρά σημαντικά στα γεγονότα που έρχονται.
Ο Δεκέμβρης του 44, η αποχή από τις εκλογές, η βασανιστικά αργή επιλογή προς την ένοπλη αντιπαράθεση κατακερματίζουν ένα μεγάλο κομμάτι των κοινωνικών του στηριγμάτων, το οποίο δεν έχει διέξοδο διαφυγής.
Απέναντι, σε έναν αντίπαλο που του δόθηκε πολυτέλεια χρόνου να ετοιμαστεί και να οργανωθεί. Να θωρακίσει τον κρατικό μηχανισμό και να οργανώσει τον στρατό, εξαφανίζοντας κάθε αριστερό και δημοκρατικό στοιχείο. Να διαμορφώσει παρακρατικούς μηχανισμούς με στόχο την εξόντωση με κάθε τρόπο των αριστερών και δημοκρατικών πολιτών.
Οι Εγγλέζοι ήθελαν την Ελλάδα, γεγονός προαποφασισμένο για τις κάθε είδους προπολεμικές δραστηριότητες τους που είχαν την Ελλάδα ως ενδιάμεσο δρόμο.
Το ΕΑΜ, αποτελούσε εμπόδιο, αφού συσπείρωνε μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας διαφορετικών σε πολλές περιπτώσεις φρονημάτων και το κυριότερο συσπείρωνε τα υγιή και πρωτοπόρα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας που ήθελαν και προσδοκούσαν μια νέα τάξη πραγμάτων διαφορετική απ΄ ότι υπήρχε προπολεμικά.
Μαζί τους Εγγλέζους βρέθηκαν στην ίδια ρότα, η αστική τάξη που αναδύθηκε καιροσκοπώντας και κερδίζοντας από την πείνα και τον θάνατο στην Κατοχή. Χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα μετά την Κατοχή είχαν αποκτήσει οικονομική ευμάρεια και φυσικά τα στρώματα εκείνα, πολιτικά και στρατιωτικά, των δοσιλόγων και των ταγμάτων ασφαλείας που απέκτησαν δόξα και τιμή, δίπλα στους Γερμανούς στην αρχή και μετά δίπλα στους Εγγλέζους.
Η δημοκρατία τους: O θρίαμβος εναντίον του αντι-εαμικού μετώπου με τις γνωστές συνέπειες όπου οι δωσίλογοι και οι συνεργάτες των Γερμανών πήραν μια ιδιότυπη ασυλία και έγιναν κύριοι των πραγμάτων και των καταστάσεων για πολλά χρόνια στο εσωτερικό της χώρας.
Οι μαχητές της Εθνικής Αντίστασης και όσοι πολέμησαν κατά των κατακτητών, πέρασαν στην άλλη πλευρά λες και αναποδογυρίστηκε η ιστορική πραγματικότητα και αντιμετωπίστηκαν ως εγκληματίες.
Είναι σημαντικό να συνεχίζει η ιστορία να “μιλάει” για νικητές και νικημένους, βασανιστές και βασανιζόμενους για να μάθουν οι νεότεροι την πραγματική αλήθεια και όχι την «αλήθεια» που κάποιοι θέλουν να βαφτίσουν ως μια πραγματικότητα που δεν υπήρξε ποτέ.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου