ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΣΟΒΑΡΑ του Σταμάτη Σακελλίων*

 

Το βράδυ των εκλογών του 2019 ο Αλέξης Τσίπρας έκανε μια δήλωση με την οποία έριχνε την ευθύνη της ήττας στο κόμμα, άρα στον σ. Πάνο Σκουρλέτη που ήταν τότε γραμματέας. Πρώτο λάθος. Ο πρόεδρος έριξε την ευθύνη στον γραμματέα και δεν πήρε το μερίδιο που του αναλογούσε. Να σημειωθεί εδώ ότι το κόμμα τότε δεν ήταν και στην καλύτερη κατάσταση εξαιτίας των μνημονιακών δεσμών, αλλά και εσωτερικών ζητημάτων, όπως όμως υπήρξε και θύμα απαξίωσης από κάποιους κυβερνητικούς.

- Το διάστημα 2019-2023 ο Αλέξης Τσίπρας βρήκε το φάρμακο, την άνευ όρων και χωρίς προϋποθέσεις διεύρυνση του κόμματος προς τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και όχι μόνο. Στο συνέδριο του 2022 αποφασίστηκε κατά πλειοψηφία το νέο καταστατικό αλλά και οι ρυθμίσεις που επέτρεπαν σε κάθε πολίτη να μπορεί να ψηφίζει για πρόεδρο του κόμματος με δύο ευρώ. Τον Φεβρουάριο του 2023 ο Αλέξης Τσίπρας χάνει μια μοναδική ευκαιρία να εισηγηθεί την διαγραφή του Παύλου Πολάκη ώστε να κοπεί ο πολιτικός νεοαυριανισμός που εμφιλοχωρούσε ήδη σε κομμάτι των πολιτών που στήριζαν τον ΣΥΡΙΖΑ.

Οι μεταγραφές χωρίς όριο χωρίς προϋποθέσεις προσώπων που το μόνο τους στοιχείο ήταν η αντίθεση τους στον Μητσοτάκη είναι προφανές ότι αντιμετωπίστηκαν από την κοινωνία ως οπορτουνιστικές κινήσεις πανικού που δεν πρόσθεσαν τίποτε και αφαίρεσαν πολλά. Η προσωπολατρεία επιπροσθέτως ανέδειξε και το ζήτημα της υποεκπροσώπησης της πολιτικής ουσίας.

-Επομένως δεδομένων αυτών και άλλων πολλών το 32% του 2019 έγινε 18% το 2023, πράγμα πρωτοφανές για κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο αριστερός σκεφτόμενος, προοδευτικός κόσμος γύρισε οριστικά την πλάτη στον ΣΥΡΙΖΑ. Επιπροσθέτως η σιωπή του Αλέξη Τσίπρα στα fake που διακινούσαν οι φίλοι και οι οπαδοί του Πολάκη και του Κασελάκη στις εκλογές για πρόεδρο πέρσι, εναντίον της Έφης, του Ευκλείδη και άλλων, είναι πρόδηλο ότι ευνόησε τον Κασελάκη. Αλλά, όσοι, όσες, όσα είχαμε εκφράσει τις αντιρρήσεις μας όλα τα προηγούμενα χρόνια απλώς κατηγορηθήκαμε για υπονομευτές του Αλέξη.

-Αν λοιπόν ο Αλέξης θέλει να διασώσει το όποιο πολιτικό κεφάλαιο του έχει απομείνει οφείλει να κάνει μια γενναία αυτοκριτική. Δυστυχώς η ζημιά που έγινε είναι τεράστια.

Η επανάκτηση της πολιτικής αξιοπρέπειας της Αριστεράς είναι ένα τιτάνιο έργο και ένα βαρύ καθήκον για εμάς, την Νέα Αριστερά. Και αυτή η προσπάθεια θα κριθεί στο πεδίο. Ο Κασελάκης ήταν το σύμπτωμα, όχι η αιτία. Αυτή είναι η λεπτή διάκριση. Ακόμη και να φύγει δεν σημαίνει ότι το μαγαζί θα είναι γωνία. Αλλά οι όποιες εξελίξεις σε αυτόν τον ΣΥΡΙΖΑ οφείλουν μεν να μας ενδιαφέρουν, αλλά να μην μας δεσμεύουν σε καμία περίπτωση.

* Θεολόγος , δημοσιογράφος , σκεπτόμενος αριστερός

Read More

"Μην φοβάσαι τους κουρελήδες" του Πάνου Λάμπρου*

 

Τον ξυπόλητο και κουρελή να μην φοβάσαι... 

Διάβασα άναυδος ή σχεδόν άναυδος -δυστυχώς συνηθίσαμε πια-την ανάρτηση της Κυρίας Ακρίτα** για την "πλύστρα και το γιό της". Για το φτωχό δηλαδή, για τον εργάτη, τον "ξυπόλητο" και "κουρελή", που σαν να είναι νομοτέλεια ζηλεύει τον πλούτο, τον ορέγεται και κάνει ότι μπορεί για να τον κατακτήσει.

Και κάπως έτσι μπαίνει στην πολιτική και μάλιστα σε οργανώσεις και κόμματα της Αριστεράς! 

Από την άλλη, ο πλούσιος δεν έχει ανάγκη. "Τον χορτασμένο μη φοβάσαι" μας είπε η κ. Ακρίτα.

 Ο χορτάτος, ο πλούσιος, το παιδί της "καλής οικογένειας" αποφασίζει να ασχοληθεί με την πολιτική από ανιδιοτέλεια, από ανθρωπισμό, με έγνοια για τον συνάνθρωπό του και την πατρίδα.

Η πλύστρα και ο γιός της είναι το πρόβλημα. Ο εργάτης που αποφάσισε να οργανωθεί. Ο φτωχός που είχε τη δύναμη να ξεσηκωθεί και ας είχε τρύπιο σώβρακο. Ο "ξυπόλητος" που είδε κατάματα την αδικία. 

Ο "κουρελής", αταίριαστος με τον καθωσπρεπισμό και την γοητεία της πολιτικής. 

Αλλά γιατί μόνο αρσενικοί; Θα μπορούσαμε να προσθέταμε τη ράφτρα, την κομμώτρια, την άνεργη, εντέλει την κόρη της πλύστρας. 

Αισθάνθηκα τη ανάρτηση της κ. Ακρίτας στο πετσί μου. Είμαι ένας από αυτούς. Ένας από τους "κουρελήδες" του κόσμου, που όταν αποφάσισα να ασχοληθώ με την Αριστερά και όχι εν γένει με την πολιτική, δεν είχα απολύτως τίποτα. Με ένα τρύπιο σώβρακο, που λέει ο λόγος. Σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, στα 65 μου πλέον, ένα βήμα πριν τη σύνταξη "βγαίνω" (όχι από την Αριστερά φυσικά) το ίδιο κουρελής, το ίδιο ανήσυχος για τη ζωή και την επιβίωση. 

Είμαι υπερήφανος για τη μητέρα μου, πάμφτωχη και γενναία. Είμαι υπερήφανος για τον πατέρα μου, σερβιτόρος, ενίοτε άνεργος και πάντα φτωχός. Είμαι υπερήφανος για τα αδέλφια και τα ανίψια μου. Είμαι υπερήφανος για την τάξη, που έτσι κι αλλιώς ανήκω... 

Ένας κουρελής ήμουν και δεν ντρέπομαι γι΄ αυτό.  

   

Όλο αυτό το διάστημα έχουν γραφτεί εκατοντάδες σχόλια και ατάκες, που κινούνται στην ίδια λογική. Κατάρες για όσους αφιέρωσαν τη ζωή τους στην υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης. Ειρωνείες και ατελείωτοι υπαινιγμοί εναντίον ανθρώπων που εντάχθηκαν σε κόμματα και οργανώσεις της Αριστεράς.

Κρατήστε αδέλφια, κρατήστε γερά.

* ακτιβιστής της Αριστεράς

** βουλεύτρια Επικρατείας (με λίστα χωρίς σταυρό)

Read More

''Μια αναγκαία κριτική και αυτοκριτική ματιά'' του Πάνου Λάμπρου*

 

✊Δυστυχώς, οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, στο κόμμα στο οποίο ανήκα μέχρι τον Νοέμβριο του 2023, δεν με εκπλήσσουν καθόλου. Θα έλεγα πως ήταν αναμενόμενες. Πρόκειται για ένα κόμμα που εδώ και καιρό έχει χάσει τον προσανατολισμό του, τη φυσιογνωμία και την ταυτότητά του. Είναι ένα κόμμα που έχει πάρει οριστικά διαζύγιο με την Αριστερά κάθε εκδοχής.

Η αλήθεια είναι ότι οι εξελίξεις αυτές δεν με χαροποιούν. Με οδηγούν σε σκέψεις και με υποχρεώνουν σε αναστοχασμό. Πώς γίνεται ένα κόμμα της Αριστεράς με την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ να οδηγείται στον απόλυτο εκφυλισμό, σε μια βίαιη μετάλλαξη, που όμοιά της δεν έχουμε ματαδεί;

✊Ασφαλώς η μετάλλαξη δεν άρχισε την περίοδο Κασσελάκη. Ο τελευταίος είναι ακραίο αποτέλεσμα αυτής της πορείας. Αν είναι έτσι, οι δικές μας ευθύνες -προφανώς και οι δικές μου-, πρέπει να θεωρούνται δεδομένες. Δεν μπορέσαμε να βάλουμε φρένο στον κατήφορο αν και τα σημάδια ήταν ορατά. Από το 2019 -ενδεχομένως και νωρίτερα-ήταν φανερή η πολιτική βούληση να σπάσει το "κέλυφος του Α", δηλαδή του αριστερού. Και το κατάφεραν.

Το "Α" έγινε κουρελόχαρτο και η λέξη "κέντρο", "προοδευτικό κέντρο", "προοδευτική παράταξη" ή όπως αλλιώς μπήκε στη ζωή μας με επιθετικό τρόπο. Όπως και ο σαφώς δεξιόστροφος λαϊκισμός, ο (νεο)αυριανισμός, η κακοποίηση των αξιών της Αριστεράς.

Και για να συμβούν όλα αυτά έπρεπε να ηττηθεί η εσωκομματική δημοκρατία, να καταπατηθεί το καταστατικό, να δημιουργηθούν διορισμένα όργανα δίπλα στα εκλεγμένα, να αλλάξει το όνομα χωρίς απόφαση συνεδρίου, να ανοίξουν οι πόρτες και να ψηφίσουν με δύο ευρώ φίλοι αλλά και εχθροί.

Σήμερα παρακολουθούμε το τέλος ενός δράματος. Όλοι εναντίον όλων, με την πολιτική να απουσιάζει, κυρίως να απουσιάζουν οι ιδέες. Να βρίζουν και να βρίζονται, να εμφανίζονται επίδοξοι αρχηγοί, να... δημιουργούνται νέα βαρίδια, υπονομευτές του αρχηγού.

Στο τελευταίο συνέδριο που συμμετείχα στην τοποθέτησή μου, έκανα αναφορά στην πορεία του Ιταλικού ΚΚ. Είχα μιλήσει τότε για την πορεία μετάλλαξης και το κέλυφος του "Κ" και στη συνέχεια για το κέλυφος του "Α" και μετά (γιατί πάντα υπάρχει το μετά), για το κέλυφος του "Δ". Αισθανόμουν τότε ότι ανάλογη ήταν η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ.

Όχι μην φανταστείτε ότι νιώθω δικαιωμένος. Θλίψη νιώθω, αλλά και πείσμα για την επόμενη ημέρα. Η υπόθεση της Αριστεράς και της καθολικής απελευθέρωσης δεν τελειώνει επειδή κάποιοι έτσι αποφάσισαν.

Όσο η αδικία είναι παρούσα, όσο οι ανισότητες διευρύνονται, όσο η καταπίεση και η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο θα διαμορφώνουν την κοινωνία, όσο τα δικαιώματα θα υποχωρούν, τόσο η Αριστερά, αυτή η ανανεωτική, ριζοσπαστική, οικολογική, φεμινιστική, κινηματική Αριστερά θα είναι αναγκαία στην Ελλάδα και τον κόσμο. * Ο Πάνος Λάμπρου είναι δημοσιογράφος δικαιωματιστής στο χώρο της ριζοσπαστικής κινηματικής Αριστεράς Οι σκέψεις αυτές/διαπιστώσεις δημοσιοποιήθηκαν στις 26/8/2024

Read More

ΜΙΑ EASY RIDER ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΑ της Ντίνας Μπατζιά*

 

Και ξαφνικά μες τη κάψα του μεσημεριού, βλέπω απέναντι μου, στο οικόπεδο που άφησε πίσω του το γκρέμισμα ενός ακόμη σπιτιού με κεραμίδια, βλέπω λοιπόν ένα μικρό κορίτσι να ζωγραφίζει στον τοίχο που απόμεινε.

Να πιεις νερό, της λέω, θα πέσεις ξερή.

Κοιτάζει , χαμογελάει , Ι don't speak greek.

Το μπουκάλι της, άδειο.

Just a moment, πάω σπίτι, κατεβάζω ένα μπουκάλι.

Είναι η Andrea, Ισπανίδα , έχει λίγο καιρό στην Ελλάδα, μένει Κυψέλη και φτιάχνει graffiti.

I like your shoes Andrea, γελάμε.

Φτιάχνει ένα υπέροχο γκράφιτι, κρίμα που θα κρατήσει λίγο καιρό γιατί θα σηκώσουν πολυκατοικία κάποια στιγμή...

Φτιάχνει γκράφιτι για τις γυναίκες, λέει.

Μία easy rider μουσουλμάνα με παραδοσιακό πράσινο khimar abaya.

Θέλει να στείλει ένα μήνυμα για την γυναικεία καταπίεση και την ελευθερία έκφρασης σε σχέση με τα θρησκευτικά πιστεύω; Αλλά πάλι η καταπίεση των γυναικών δεν υπάρχει μόνο στις μουσουλμανικές χώρες. Στη Δύση της υποτίθεται ελεύθερης έκφρασης, οι γυναίκες βρίσκονται παγιδευμένες σε καταπιεστικά μοντέλα και στερεότυπα, για να μην πιάσουμε και το θέμα της βίας ή του σεξισμού. Και σίγουρα για όλες τις γυναίκες χρειάζεται κάτι περισσότερο από την κατάργηση ενδυμασιών που καλύπτουν το σώμα και το κεφάλι.

Αυτά σκέφτομαι όπως τη βλέπω να ζωγραφίζει. Και την αφήνω ήσυχη να τελειώσει το έργο της, γιατί οι σκέψεις αυτές ανοίγουν μία τεράστια συζήτηση και τους καλλιτέχνες δεν τους απασχολείς την ώρα της δημιουργίας.

* δημοσιογράφος/ακτιβίστρια

Read More

''ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ''; του Πολυμέρη Βόγλη*

 

Το κεντρικό προεκλογικό σύνθημα της Νέας Δημοκρατίας για τις ευρωεκλογές 2024, είναι: «Σταθερά πιο κοντά στην Ευρώπη».

Γιατί δεν επιλέχθηκε το σύνθημα «Σταθερά στην Ευρώπη» που είναι πιο εύληπτο και άμεσο;

Τι σημαίνει το «πιο κοντά στην Ευρώπη»; Δεν είμαστε στην Ευρώπη αλλά την πλησιάζουμε; Και εάν δεν είμαστε στην Ευρώπη, τότε που βρίσκεται η Ελλάδα; Πόσο «κοντά» είμαστε; Πότε θα «φτάσουμε»; Τι έγινε το άλλο σύνθημα «μένουμε Ευρώπη»; Και η θριαμβολογία ότι η Ελλάδα είναι στον «σκληρό πυρήνα» της ΕΕ;

Θα μπορούσε κανείς να θέσει πολλά ερωτήματα για το τι ακριβώς εννοεί το κεντρικό προεκλογικό σύνθημα της ΝΔ. Αλλά όπως συμβαίνει με τα συνθήματα, η ουσία δεν βρίσκεται σε αυτό που εννοεί αλλά σε αυτό που υπονοεί, το σύνθημα δεν απευθύνεται στη λογική αλλά στο υποσυνείδητο.

Πιο συγκεκριμένα αγγίζει κάτι αρκετά βαθύ: την αίσθηση ότι οι Έλληνες υπολειπόμαστε, υστερούμε, δεν είμαστε αρκετά Ευρωπαίοι, πρέπει να προσπαθήσουμε κι άλλο ώστε «να γίνουμε επιτέλους Ευρωπαίοι». Είναι ο λόγος του κυρίαρχου που διαρκώς και πάντα καλλιεργεί στον υποτελή την αίσθηση μειονεξίας και κατωτερότητας.

Βέβαια, καλό είναι να θυμόμαστε ότι η Ελλάδα εντάχθηκε στην ΕΟΚ το 1981. Εάν μετά από 43 χρόνια η Ελλάδα ακόμα «πλησιάζει» την Ευρώπη, τότε κάτι δεν έχει πάει καλά. Εάν συνυπολογίσουμε ότι η Ελλάδα σήμερα δεν συναγωνίζεται, όπως στην δεκαετία του 1980, την Ισπανία ή την Πορτογαλία, αλλά την Βουλγαρία και την Ρουμανία (που εντάχθηκαν στην ΕΕ μόλις το 2007) τότε κάτι δεν έχει πάει καθόλου καλά.

Το «πιο κοντά στην Ευρώπη» είναι η ανομολόγητη επιβεβαίωση μιας παταγώδους αποτυχίας. *Ο Πολυμέρης Βόγλης είναι πανεπιστημιακός

Read More

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΣΥΡΙΖΑ του Β.Χριστόπουλου*

 

Δεκαπέντε - είκοσι μέρες πριν τις ευρωεκλογές στις 9 Ιούνη 2024,

φίλοι και φίλες με παρακινούν να γράψω ένα πολιτικό σημείωμα. 

-Τι να γράψω, ρε παιδιά, όλα έχουν γραφτεί. 

-Τίποτα δεν έχει γραφτεί  με ψύχραιμη ματιά. Ό,τι γράφεται είναι  φορτισμένο αρνητικά, με οργή, με θυμό, με  απογοήτευση, σχολιάζουν.

-Εντάξει, θα δοκιμάσω:

Ξεκινώ με το δημόσιο  ΕΣΥ. Με δυο κυβερνητικές κινήσεις (την κατάργηση της αποκλειστικότητας του δημόσιου  γιατρού και την νομοθέτηση των  απογευματινών χειρουργείων), άλλαξε χαρακτήρα. Το νέο ιδιωτικό ΕΣΥ σε λίγο δεν θα έχει σχέση με το  δημόσιο ΕΣΥ που γνωρίσαμε. Η πλειοψηφία των  γιατρών, φοβάμαι,  αργά ή γρήγορα θα υποκύψει στα εύκολα και «νόμιμα» χρήματα. Και τελικά  θα το υπηρετήσει χωρίς πολλές  αντιστάσεις. Σήμερα κιόλας κάποιοι  χειρούργοι  ανενδοίαστα δηλώνουν: «πρωϊνό ραντεβού δεν υπάρχει, αν θέλεις απογευματινό». 

Ποιοι και ποιες διαθέτουν τα 500 και 1000 ευρώ  για ένα  χειρουργείο;  Το 1/3 της κοινωνίας που ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας; Εδώ η   συντριπτική πλειοψηφία των μεσοστρωμάτων  εξαρτούμε την υγεία και την επιβίωσή μας από το δημόσιο ΕΣΥ. 

Η ακρίβεια καλπάζει. Το δημόσιο και ευρωπαϊκό χρήμα διασπαθίζεται. 

Τράπεζες, διυλιστήρια, παραγωγοί ενέργειας, αλυσίδες τροφίμων κερδοσκοπούν  σε βάρος της κοινωνίας. 

Η δημόσια παιδεία  υπονομεύεται: Αναρωτιέμαι ποιος μπορεί να πληρώνει το  ιδιωτικό πανεπιστήμιο (μιλάμε για 40 και 50 χιλ. δίδακτρα το χρόνο!!) για να πάρει στο τέλος (ίσως και να αγοράσει) ένα πτυχίο;

 

Στην κατηφόρα αυτή του νεοφιλελευθερισμού η  κοινωνία γονατίζει,  καταρρέει. Η πορεία αυτή πρέπει το συντομότερο  να ανακοπεί.

Κατά τη γνώμη μου μόνο ο Σύριζα ΠΣ (ναι, αυτός του Στέφανου Κασσελάκη) μπορεί να την ανακόψει.  Γιατί μόνο ο Κασσελάκης με την ανορθόδοξη  αριστερή  πολιτική του, το νεανικό του λόγο (αντιφατικό κάποιες φορές, αλλά και  ενοχλητικό  για μας τους παραδοσιακούς αριστερούς),  μπορεί να σπάσει το φράγμα της ασφυκτικής προπαγάνδας. Και μόνο ο Σύριζα ΠΣ μπορεί, να αναδειχτεί στις ευρωεκλογές στον  πόλο της ελπίδας, έτσι ώστε στις επόμενες βουλευτικές να γίνει ο πόλος της ανατροπής.

Η κοινωνία μας έχει ανάγκη αυτήν την πολιτική ανατροπή.

Ας αφήσουμε, λοιπόν,  κατά μέρος τις «γνησιότητες» και τις «καθαρότητες».  Ας απεγκλωβιστούμε  από τις προσωπικές ανάγκες μας για  καθαρές αριστερές θέσεις. Οι  προσεχείς ευρωεκλογές πρέπει να διατηρήσουν ζωντανή μέσα στην κοινωνία, την ελπίδα  της ανατροπής. 

Στην  παρούσα εκλογική αναμέτρηση οφείλουμε, (δυστυχώς;) να ψηφίσουμε …στρατηγικά. Με βάση την γενική πολιτική εικόνα κι έναν ευρύτερο χρονικό ορίζοντα, αυτόν των  επόμενων  βουλευτικών εκλογών. 

Κι' όχι κάτω από την πίεση των συναισθημάτων και των παρορμήσεών μας.

* συγγραφέας

Read More

ΠΑΣΟΚ: Εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας ο Μπουρχάν Μπαράν με απόφαση Ανδρουλάκη

 Εκτός ΚΟ του ΠΑΣΟΚ ο Μπαράν Μπουρχάν σήμερα 9 Απρίλη 2024, μέχρι την πλήρη διαλεύκανση της δικαστικής υπόθεσης που εκκρεμεί σε βάρος του.

Εκτός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ είναι ο βουλευτής Μπαράν Μπουρχάν, με απόφαση του Νίκου Ανδρουλάκη.

Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του το ΠΑΣΟΚ, ο Νίκος Ανδρουλάκης έθεσε εκτός ΚΟ τον Μπαράν Μπουρχάν μέχρι την πλήρη διαλεύκανση της δικαστικής υπόθεσης που εκκρεμεί σε βάρος του και για την οποία ενημερωθήκαμε από την Επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλής.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι η υπόθεση αφορά παράνομες συνταγογραφήσεις, όταν ο κ. Μπαράν Μπουρχάν ασκούσε το επάγγελμα του ψυχιάτρου.

Read More