Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2024

"Μην φοβάσαι τους κουρελήδες" του Πάνου Λάμπρου*

 









Τον ξυπόλητο και κουρελή να μην φοβάσαι... 


Διάβασα άναυδος ή σχεδόν άναυδος -δυστυχώς συνηθίσαμε πια-την ανάρτηση της Κυρίας Ακρίτα** για την "πλύστρα και το γιό της". Για το φτωχό δηλαδή, για τον εργάτη, τον "ξυπόλητο" και "κουρελή", που σαν να είναι νομοτέλεια ζηλεύει τον πλούτο, τον ορέγεται και κάνει ότι μπορεί για να τον κατακτήσει.


Και κάπως έτσι μπαίνει στην πολιτική και μάλιστα σε οργανώσεις και κόμματα της Αριστεράς! 


Από την άλλη, ο πλούσιος δεν έχει ανάγκη. "Τον χορτασμένο μη φοβάσαι" μας είπε η κ. Ακρίτα.

 Ο χορτάτος, ο πλούσιος, το παιδί της "καλής οικογένειας" αποφασίζει να ασχοληθεί με την πολιτική από ανιδιοτέλεια, από ανθρωπισμό, με έγνοια για τον συνάνθρωπό του και την πατρίδα.


Η πλύστρα και ο γιός της είναι το πρόβλημα. Ο εργάτης που αποφάσισε να οργανωθεί. Ο φτωχός που είχε τη δύναμη να ξεσηκωθεί και ας είχε τρύπιο σώβρακο. Ο "ξυπόλητος" που είδε κατάματα την αδικία. 

Ο "κουρελής", αταίριαστος με τον καθωσπρεπισμό και την γοητεία της πολιτικής. 


Αλλά γιατί μόνο αρσενικοί; Θα μπορούσαμε να προσθέταμε τη ράφτρα, την κομμώτρια, την άνεργη, εντέλει την κόρη της πλύστρας. 


Αισθάνθηκα τη ανάρτηση της κ. Ακρίτας στο πετσί μου. Είμαι ένας από αυτούς. Ένας από τους "κουρελήδες" του κόσμου, που όταν αποφάσισα να ασχοληθώ με την Αριστερά και όχι εν γένει με την πολιτική, δεν είχα απολύτως τίποτα. Με ένα τρύπιο σώβρακο, που λέει ο λόγος. Σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, στα 65 μου πλέον, ένα βήμα πριν τη σύνταξη "βγαίνω" (όχι από την Αριστερά φυσικά) το ίδιο κουρελής, το ίδιο ανήσυχος για τη ζωή και την επιβίωση. 


Είμαι υπερήφανος για τη μητέρα μου, πάμφτωχη και γενναία. Είμαι υπερήφανος για τον πατέρα μου, σερβιτόρος, ενίοτε άνεργος και πάντα φτωχός. Είμαι υπερήφανος για τα αδέλφια και τα ανίψια μου. Είμαι υπερήφανος για την τάξη, που έτσι κι αλλιώς ανήκω... 


Ένας κουρελής ήμουν και δεν ντρέπομαι γι΄ αυτό.  


   


Όλο αυτό το διάστημα έχουν γραφτεί εκατοντάδες σχόλια και ατάκες, που κινούνται στην ίδια λογική. Κατάρες για όσους αφιέρωσαν τη ζωή τους στην υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης. Ειρωνείες και ατελείωτοι υπαινιγμοί εναντίον ανθρώπων που εντάχθηκαν σε κόμματα και οργανώσεις της Αριστεράς.


Κρατήστε αδέλφια, κρατήστε γερά.


* ακτιβιστής της Αριστεράς

** βουλεύτρια Επικρατείας (με λίστα χωρίς σταυρό)