ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ και ΠΑΤΡΑ

Γεννήθηκε στην Πάτρα στις 13 Ιανουαρίου του 1859 

στις 2 το μεσημέρι στην πατρική ιδιόκτητη οικία στην 

οδό Κορίνθου.

Ο πατέρας του ήταν πρωτοδίκης στην Πάτρα.Ο 

αδελφός του Χρήστος διετέλεσε νομάρχης Πατρών το 

1900.

Η οικογένεια παρέμεινε στο σπίτι αυτό από το 1857 

έως το 1865,  χρονιά θανάτου των γονέων του ποιητή.

Παρόλο που έφυγε από το σπίτι σε πολύ νεαρά 

ηλικία,διατήρησε ζωντανή την εικόνα της γενέτειρας 

του.

Πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου 1943 στην Αθήνα.Η κηδεία 

ήταν πάνδημη,στην ουσία μια μεγαλειώδης εκδήλωση 

κατά των γερμανών κατακτητών.

Σε ποίημα του αναφέρει για την Πάτρα:

-Στο χώμα σου φυτρώσαν και μαράθηκαν 

τα πρώτα μου τ'αξέχαστα τα χρόνια

Eνα εξαιρετικό και διδακτικότατο ποίημα του 

ποιητή,παραθέτω για να αναλογιστούμε την πορεία 

μας,σαν πολίτες:

Ο γκρεμιστής

 Ἀκοῦστε. Ἐγὼ εἶμαι ὁ γκρεμιστής, γιατί εἶμ᾿ ἐγὼ κι ὁ κτίστης,
ὁ διαλεχτὸς τῆς ἄρνησης κι ὁ ἀκριβογιὸς τῆς πίστης.
Καὶ θέλει καὶ τὸ γκρέμισμα νοῦ καὶ καρδιὰ καὶ χέρι.
Στοῦ μίσους τὰ μεσάνυχτα τρέμει ἑνὸς πόθου ἀστέρι.

Κι ἂν εἶμαι τῆς νυχτιᾶς βλαστός, τοῦ χαλασμοῦ πατέρας,
πάντα κοιτάζω πρὸς τὸ φῶς τὸ ἀπόμακρο τῆς μέρας.
ἐγὼ ὁ σεισμὸς ὁ ἀλύπητος, ἐγὼ κι ὁ ἀνοιχτομάτης·
τοῦ μακρεμένου ἀγναντευτής, κι ὁ κλέφτης κι ὁ ἀπελάτης

καὶ μὲ τὸ καριοφίλι μου καὶ μὲ τ᾿ ἀπελατίκι
τὴν πολιτεία τὴν κάνω ἐρμιά, γῆ χέρσα τὸ χωράφι.
Κάλλιο φυτρῶστε, ἀγκριαγκαθιές, καὶ κάλλιο οὐρλιάστε, λύκοι,
κάλλιο φουσκῶστε, πόταμοι καὶ κάλλιο ἀνοῖχτε τάφοι,

καί, δυναμίτη, βρόντηξε καὶ σιγοστάλαξε αἷμα,
παρὰ σὲ πύργους ἄρχοντας καὶ σὲ ναοὺς τὸ Ψέμα.
Τῶν πρωτογέννητων καιρῶν ἡ πλάση μὲ τ᾿ ἀγρίμια
ξανάρχεται. Καλῶς νὰ ῾ρθῆ. Γκρεμίζω τὴν ἀσκήμια.

Εἶμ᾿ ἕνα ἀνήμπορο παιδὶ ποὺ σκλαβωμένο τό ῾χει
τὸ δείλιασμα κι ὅλο ρωτᾷ καὶ μήτε ναὶ μήτε ὄχι
δὲν τοῦ ἀποκρίνεται κανείς, καὶ πάει κι ὅλο προσμένει
τὸ λόγο ποὺ δὲν ἔρχεται, καὶ μία ντροπὴ τὸ δένει

Μὰ τὸ τσεκοῦρι μοναχὰ στὸ χέρι σὰν κρατήσω,
καὶ τὸ τσεκοῦρι μου ψυχὴ μ᾿ ἕνα θυμὸ περίσσο.
Τάχα ποιὸς μάγος, ποιὸ στοιχειὸ τοῦ δούλεψε τ᾿ ἀτσάλι
καὶ νιώθω φλόγα τὴν καρδιὰ καὶ βράχο τὸ κεφάλι,

καὶ θέλω νὰ τραβήξω ἐμπρὸς καὶ πλατωσιὲς ν᾿ ἀνοίξω,
καὶ μ᾿ ἕνα Ναὶ νὰ τιναχτῶ, μ᾿ ἕνα Ὄχι νὰ βροντήξω;
Καβάλα στὸ νοητάκι μου, δὲν τρέμω σας ὅποιοι εἶστε
γκρικάω, βγαίνει ἀπὸ μέσα του μιὰ προσταγή: Γκρεμίστε!

-

Μου αρέσει!

Read More

25/11/2014 ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΣΤΟ ΣΤΡΟΥΜΠΕΙΟ

Read More

ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ Ο ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ του Νικ.Τζανάκου

Στα πλαίσια εκδήλωσης, για την παραγωγικότητα ο φιλίστορας και πολιτικός Νίκος Τζανάκος μίλησε για την δημιουργία της σύγχρονης Πάτρας από τον κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια
Τόνισε το όραμα του Καποδίστρια για μια πόλη ανοιχτή στις συγκοινωνίες και στο εμπόριο.
Οταν απελευθερώθηκε η πόλη υπήρχε μόνο η πάνω πόλη και αν κοιτούσες από το ύψος της Αγίου Γεωργίου,υπήρχε μόνον εξοχή!
Μάλιστα στην θέση της σημερινής Γούναρη υπήρχε χείμαρρος!!! 
Ο Καποδίστριας συνέλαβε την ιδέα της γέννησης μιας πόλης προς την θάλασσα μαζί με τον Σταμάτη Βούλγαρη!
Ακόμα σκέφτηκε την σύνδεση της πόλης μας με την Τρίπολη,πράγμα που πραγματοποιήθηκε μετά από πολλά πολλά χρόνια με την λεγόμενη 111.
Στον κατασκευαστικό κανονισμό που επέβαλε για την οικοδόμηση της κάτω πόλης επέβαλε την παρουσία μηχανικού και την κατάργηση της χρήσης άχυρου και λάσπης ως υλικών κατασκευής.
Την εποχή εκείνη τα κτήματα στην κάτω πόλη ανήκαν σε κοτσαμπάσηδες που τα είχαν αγοράσει για ένα κομμάτι ψωμί από τους οθωμανούς που είχαν αποχωρήσει.
Δυστυχώς το μεγαλεπήβολο σχέδιο του ολοκληρώθηκε εν μέρει αφού βρήκε την σθεναρή αντίσταση των προαναφερθέντων κοτσαμπάσηδων που ταλάνισαν για χρόνια την Πάτρα με την νοοτροπία τους και κατείχαν μάλιστα τα υψηλότερα αξιώματα,φτάνοντας να πάρουν μέχρι και την θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας (Ζαϊμης).
Οι μεγαλύτεροι ''δολιοφθορείς'' του έργου του Καποδίστρια ήσαν η οικογένεια Καλαμογδάρτη και οι παραφυάδες της!
Ετσι το σχέδιο Βούλγαρη περιορίστηκε κατά 30% περίπου από το αρχικό σχεδιασμό.
Ο Καποδίστριας είχε ακόμα τονίσει την επικινδυνότητα της μονοκαλλιέργειας με σταφίδα.
Δυστυχώς η παρακαταθήκη του αγνοήθηκε με αποτέλεσμα μετά από δεκαετίες να έχουμε την γνωστή χρεωκοπία της Πάτρας και των σταφιδεμπόρων της.
Ο Ν.Τζανάκος ανέφερε ακόμα ότι έχουν διασωθεί 150 ! επιστολές του Κυβερνήτη με περιεχόμενο πάνω στην πόλη μας και δυστυχώς ο Δήμος δεν έχει εκδώσει!

Read More

ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΜΑΣ του Παναγιώτη Ζαφειρόπουλου

Κάποιος ψάχνει για μας...

Το μόνο που μένει είναι να διασταυρωθούν οι δρόμοι μας...

Read More

ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ...

Το Πολυτεχνείο δεν ΖΕΙ...
το σκοτώσανε...
αφού το έκλεψαν και ασέλγησαν επάνω του...

Γιώργος Κοτοπούλης

σημ.συντ.: τότε δεν έκαιγαν την σημαία μας

Read More

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΟΦΑΛΟΣ Ο ΠΑΤΡΙΝΟΖΑΚΥΝΘΙΝΟΣ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ

Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1884 από εύπορους γονείς που κατάγονταν από την Ζάκυνθο.
Ο πατέρας του Σπύρος είχε φορτηγίδες στο λιμάνι. Από μικρός ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και το 1899 γράφτηκε στην Γυμναστική Εταιρεία Πατρών την σημερινή δηλαδή Παναχαϊκή.
Το 1904 καταρρίπτει το παγκόσμιο ρεκόρ και σηκώνει με τα δύο χέρια 145 κιλά.
Στην μεσολυμπιάδα του 1906 στην Αθήνα κατακτά το κύπελλο ,που είχε αθλοθετήσει η πριγκίπισσα Αλίκη-μητέρα του σημερινού βασιλικού συζύγου της Αγγλίας, Φίλιππου-από τα χέρια Γεωργίου Α'. Στον αγώνα αυτόν κατατρόπωσε τον Αυστριακό γίγαντα Στάιμπαχ.
Η επιστροφή στην Πάτρα υπήρξε θριαμβευτική.Στον σιδηροδρομικό σταθμό τον επευφήμησαν πάνω από 6.000 Πατρινοί.
Το 1910 φεύγει για την Αμερική όπου ιδρύει πολλούς αθλητικούς συλλόγους και μάλιστα τον πρώτο εθελοντικό λόχο με 550 ιερολοχίτες για να πάρουν μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα του 1912-13.
Συνολικά έλαβε 140 βραβεία ως ερασιτέχνης αθλητής και 251 ως επαγγελματίας.
Ενώ βρισκόταν στην Αμερική έμαθε ότι σκοτώθηκαν τα δύο αδέλφια του,Διονύσης και Ιωάννα στον βομβαρδισμό των Πατρών από τους Ιταλούς το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940!
Επέστρεψε στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Πάτρα το 1952.
Πέθανε το πρωί της 15ης Νοεμβρίου 1966 και ετάφη στο Α Κοιμητήριο Πατρών.

-πληροφορίες είναι από άρθρο της Γ.Καραλή στην ''Πελοπόννησο'' των Πατρών.

Read More

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΡΥΛΛΟΣ ο μεγάλος γιατρός της Πάτρας

Γεν­νή­θη­κε κατά σύμπτωση στο Αίγιο, το 1842.
 Ἄ­το­μο εὐ­φυ­ές, πο­λυ­ά­σχο­λο, δρα­στή­ριο καὶ τολ­μη­ρό. Εἶ­χε ἀ­νέ­κα­θεν οἰ­κο­νο­μι­κὴ εὐ­μά­ρεια.
Σπού­δα­σε ἰ­α­τρι­κὴ στην Αὐ­στρί­α καὶ Γερ­μα­νί­α καὶ ὅ­ταν γύ­ρι­σε ἀ­πὸ τὸ ἐ­ξω­τε­ρι­κὸ ἐ­πι­δό­θη­κε στη­ν  ἄ­σκη­ση της ἰ­α­τρι­κῆς ἔ­χον­τας μά­λι­στα πολ­λὴ πε­λα­τεί­α στο φαρ­μα­κεί­ο τοῦ Κα­ρα­κί­τσου  ἐ­πὶ της ὁ­δοῦ Γε­ρο­κω­στο­πού­λου.
 Ὅ­τα­ν ἔ­γι­ναν οἱ ἐ­πι­στρα­τεύ­σεις τὸ 1886 καὶ τὸ 1897 ὁ Κο­ρύλ­λος με­τέ­βη ὡ­ς ἐ­πι­κε­φα­λῆς τοῦ Ἑλ­λη­νι­κοῦ Ἐ­ρυ­θροῦ­  Σταυ­ροῦ στὴν πρώ­τη γραμ­μὴ τὴν μί­α φο­ρά, καὶ τὴ­ν ἄλ­λη στην Λευ­κά­δα ὅ­που ἱ­δρύ­θη­κε Νο­σο­κο­μεῖ­ο.
 Ἀ­πὸ τό­τε­ ἄρ­χι­σε ἡ εὐ­ερ­γε­τι­κὴ δρά­ση τοῦ Ἐ­ρυ­θροῦ Σταυ­ροῦ στην Πά­τρα καὶ ὁ Κο­ρύλ­λο­ς ἦ­ταν πρω­τερ­γά­της τοῦ ἔρ­γου αὐ­τοῦ. Ἀ­πὸ νω­ρὶς εἰ­σῆλ­θε στὴ­ν ὑ­πη­ρε­σί­α τοῦ Δη­μο­τι­κοῦ Νο­σο­κο­μεί­ου Πα­τρῶ­ν ποὺ τὴ­ν ἐ­πο­χὴ ἐ­κεί­νη ἦ­ταν νε­ό­τευ­κτο καὶ ἀ­πὸ τὰ πιὸ σύγ­χρο­να στὴ­ν Ευ­ρώ­πη.
 Ἀρ­χι­κὰ ἐρ­γά­στη­κε ὡ­ς ἁ­πλὸς ἰα­τρός, με­τὰ Δι­ευ­θυν­τὴς στην Πα­θο­λο­γι­κὴ κλι­νι­κὴ καὶ ἀ­πὸ το 1904 Δι­ευ­θυν­τὴς τοῦ­  Νο­σο­κο­μεί­ου.
 Ὁ Κο­ρύλ­λο­ς  ἔ­δω­σε ὅ­λη τὴν πε­ρι­ου­σί­α του σὲ δω­ρε­ὲς καὶ στὸ νο­σο­κο­μεῖ­ο. Μὲ τρεῖς πα­νο­μοι­ό­τυ­πες δι­α­θῆ­κες, ὅ­ρι­σε κλη­ρο­νό­μο ὅ­λης της πε­ρι­ου­σί­ας τὸ Νο­σο­κο­μεῖ­ο.
 Ἕ­να χα­ρα­κτη­ρι­στι­κὸ πα­ρά­δειγ­μα τῆς δρά­σης του εί­ναι ὅ­τι λί­γο πρὶν τὸν θά­να­τό του­  ἐ­νῶ ἦ­ταν κλι­νή­ρης δώ­ρι­σε 50.000 δραχ­μέ­ς στο ὀρ­φα­νο­τρο­φεῖ­ο του Πα­να­γι­ώ­τη Σκα­γι­ό­που­λου.
 Ἐ­πί­σης στὴν δι­α­θή­κη του ὅ­ρι­σε νὰ δο­θοῦ­ν ἀ­πὸ 300 δραχ­μὲς σὲ ὅ­λο τὸ ἐρ­γα­τι­κὸ προ­σω­πι­κὸ τοῦ Δη­μο­τι­κοῦ Νο­σο­κο­μεί­ου.
Εἶ­χε γρά­ψει καὶ ἐκ­δώ­σει πλῆ­θος βι­βλί­ων καὶ με­λε­τῶν, κυ­ρί­ως λα­ο­γρα­φι­κά.
 Ἦ­τα­ν ἱ­δρυ­τὴς καὶ πρό­ε­δρος τοῦ Πα­να­χα­ϊ­κοῦ Γυ­μνα­στι­κοῦ Συλ­λό­γου καὶ τη­ς Πα­να­χα­ϊ­κῆς. Ἡ συμ­βο­λή του καὶ ἡ προ­σφο­ρά του ὑ­πῆρ­ξαν κο­ρυ­φαῖ­ες στὰ δυ­ὸ σω­μα­τεῖ­α. Ἐ­πί­ση­ς ἦ­ταν πρω­τερ­γά­της τῆς συγ­χώ­νευ­σης τη­ς ΓΕ Πα­τρών καὶ τοῦ Πα­να­χα­ϊ­κοῦ ΓΣ γιὰ τὴ­ν ἵ­δρυ­ση της Πα­να­χα­ϊ­κῆς, καὶ ὡς πρό­ε­δρος τοῦ  Πα­να­χα­ϊ­κοῦ γιὰ την ἵ­δρυ­ση τοῦ ΣΕΓΑΣ. Ἐ­πὶ προ­ε­δρί­ας του ἔ­γι­ναν οἱ πρῶ­τοι ἀ­γώ­νες πο­δο­σφαί­ρου, κο­λύμ­βη­σης, πο­δη­λα­σί­ας, στί­βου, γυ­μνα­στι­κῆς, σκο­πο­βο­λῆς, πά­λης και ἄρ­σης βα­ρῶ­ν στὴν Πά­τρα καὶ στην Ἑλ­λά­δα. Στὰ νε­α­νι­κά του χρό­νια ἦ­ταν καὶ ἀ­θλη­τὴς τοῦ σκο­πευ­τι­κοῦ τμή­μα­τος τοῦ Πα­να­χα­ϊ­κοῦ, ἀ­να­φέ­ρε­ται ὅ­τι εἶ­χε δι­α­κρι­θεῖ σὲ ἐ­σω­τε­ρι­κοὺ­ς ἀ­γῶ­νες τὸ 1907.
Λάτρης της πεζοπορίας,χειμώνα καλοκαίρι.
Ὁ Κο­ρύλ­λο­ς ἦ­τα­ν ὑ­πο­ψή­φιος σὲ Δη­μο­τι­κὲς καὶ σὲ Βου­λευ­τι­κέ­ς ἐ­κλο­γὲ­ς μὲ τὸ κόμ­μα τω­ν Φι­λε­λευ­θέ­ρων. Ἐ­κλέ­χτη­κε 2 φο­ρὲς βου­λευ­τὴς Ἀ­χα­ΐ­ας.
 Ἀ­πε­βί­ω­σε στι­ς 6 Ἰ­α­νου­α­ρί­ου 1930 καὶ κη­δεύ­τη­κε στὸ Α' Νε­κρο­τα­φεῖ­ο Πα­τρῶν, ὅ­που ὑ­πάρ­χει ἀ­κό­μα­  ὁ τά­φος του μὲ χα­ραγ­μέ­νη τὴ ρή­ση του Σω­κρά­τη: “Ἑν οἶ­δᾳ, ὅ­τι οὐ­δὲν οἶ­δα”.
 Ἡ πό­λη τῆς Πά­τρας τὸν τι­μᾶ ἔ­χον­τας δώ­σει τὸ ὄ­νο­μά του σὲ δρό­μο δί­πλα στὸ Πα­λαι­ὸ σή­με­ρα Δη­μο­τι­κὸ Νο­σο­κο­μεῖ­ο.
-Είχε φίλο τον βασιλέα Γεώργιο Α'.Μάλιστα ο βασιλιάς παρέμεινε πολλές μέρες στο Δημοτικό Νοσοκομείο Πατρών για να έχει την πνευματώδη συντροφιά του.
Μεγάλο το συγγραφικό έργο του,τόσον στον τομέα της ιατρικής,όσον και στον τομέα της λαογραφίας.
οι πληροφορίες είναι από το blog Νεμουτα και από το Ιστορικό Λεξικό των Πατρών του Κώστα Τριανταφύλλου
έκδοση 1959

Μου αρέσει!

Read More

"ΟΙ ΣΤΡΑΤΩΝΕΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ Φρούριο, Καζάρμα, Αγ. Διονύσιος, Σύνορα" του Νίκου Τζανάκου

φωτο από το αρχείο του Φιλ.Ανδρεόπουλου

Τον Ιούλιο του 1829, ο Καποδίστριας, με επιστολή του, η οποία διασώζεται, δίνει εντολή στο φρούραρχο Ράικο, να κατασκευάσει στρατώνα, προκειμένου να στεγάσει τη Δευτέρα Ίλη ιππικού, την οποία είχε στείλει στην Πάτρα. Πρόκειται για την πρώτη στρατιωτική μονάδα, η οποία εγκαταστάθηκε στην Πάτρα. Δεν είναι σίγουρο πού, ο Ράικο, στέγασε στρατιώτες και ίππους, το πιθανότερο πάντως είναι να τους στέγασε αρχικά έξω από το κάστρο, μιας και η κατάσταση στο εσωτερικό του, ήταν επικίνδυνη, για την υγεία των στρατιωτών. Πιθανόν στην Καζάρμα, όπου και προϋπήρξε ελληνικό στρατόπεδο, από το 1827. Επί Βαυαρών πάντως, χρησιμοποιήθηκε η Καζάρμα. 

Η Καζάρμα βρίσκεται στην Άνω Πόλη, στη γωνία Μπουκαούρη και Παντοκράτορος, κάτω από το Χαμάμ (τουρκικά λουτρά). Καταγράφεται πως το 1833, η στρατιωτική μουσική έπαιζε στο προαύλιο, έξω από το στρατώνα. Το στρατόπεδο παρέμεινε εκεί, τουλάχιστον μέχρι το 1875 και στη συνέχεια είχε διάφορες χρήσεις. Καζάρμα είναι λέξη ιταλική από την εποχή των Ενετών (cazerma- στρατώνας). Υπήρχε εκεί λαμπρό τέμενος και ίσως ο παλαιός ναός του Αγίου Ιωάννη. Εκεί υπήρχε και το σπίτι του κατή, καθώς και τούρκικα λουτρά, τα οποία λειτουργούν ακόμα και είναι από τα παλαιότερα στην Ευρώπη. Εκτός του κτιρίου, υπήρχε και ένα μικρό εκκλησάκι καθώς και μια πλατεία. Μέχρι το 1940, χρησιμοποιήθηκε σαν στρατιωτικό νοσοκομείο. Κατεδαφίστηκε το 1961. Για στρατώνας πάντως, χρησιμοποιήθηκε και το εσωτερικό του φρουρίου, όπως αναφέρει ο Τριανταφύλλου, μέχρι το 1862, όταν και εγκαταλείφτηκε, λόγω ακαταλληλότητας. Παρόλα αυτά, συνεχίστηκε μέχρι το 1926 να χρησιμοποιείται, σαν φυλακή (ειρκτή), για βαρυποινίτες.Το 1875, έχει κτισθεί στρατώνας, στη ΝΔ πλευρά, εφαπτόμενος του τείχους του φρουρίου. Στο σημείο αυτό ήταν και το φρουραρχείο. Τα κτίρια αυτά χρησιμοποιήθηκαν αργότερα, για τη στρατιωτική μουσική και για στρατιωτικό αρτοποιείο. Βομβαρδίστηκαν το 1940 από την Ιταλική αεροπορία και αργότερα κατεδαφίστηκαν.Μέχρι το 1912, για στρατώνας, χρησιμοποιήθηκαν κτίρια, διαγώνια απέναντι από το ναό του Αγίου Διονυσίου, στο σημείο που σήμερα είναι η πλατεία Δροσοπούλου. Τα κτίρια αυτά, χρησιμοποιήθηκαν και σαν φρουραρχείο και στρατιωτική φυλακή, μέχρι το 1940, οπότε και κατεδαφίστηκαν.

Το 1911 κατασκευάζονται κτίρια, ειδικά για στρατώνα, σε χώρο που ανήκε στο Δήμο, στη θέση Σύνορα. Ο Δήμος είχε προσφέρει και 55.000 δρχ για την κατασκευή των κτιρίων. Αρχικά χρησιμοποιήθηκαν το 1912, για να στεγάσουν 3.000 τούρκους αιχμαλώτους, δίχως νερό και αποχωρητήρια όπως μας πληροφορεί ο Τριανταφύλλου. Το 1913 οι αιχμάλωτοι, έχουν φθάσει τους 4.100. Εξαιτίας της φοβερά ανθυγιεινής διαβίωσης τους, 767 πέθαναν από κοιλιακό τύφο. Το 1936  επεκτείνεται το στρατόπεδο, ενώ κατασκευάζονται και πρόσθετα βοηθητικά κτίρια, αργότερα δε αποκτά και πεδίο βολής στην Αρόη και στο Ρηγανόκαμπο. Το 1940-41 στέγασε Ιταλούς αιχμαλώτους. Χρησιμοποιήθηκε σαν στρατώνας του 6ου και του 12ου συντάγματος καθώς και του 3ου Ορειβατικού. 

Το 1957 το Κέντρο Εκπαιδεύσεως Τεχνικού Σώµατος (ΚΕΤεΣ) στεγάζεται στην Πάτρα, στο στρατόπεδο στα Σύνορα, στο πρώην στρατόπεδο του Κέντρου Εκπαιδεύσεως Νεοσυλλέκτων Πατρών (ΚΕΝ), µε την επωνυµία Στρατόπεδο ‘'Συνταγµατάρχη Μουζάκη''.Από το 1973 ονοµάστηκε Κέντρο Εκπαιδεύσεως Τεχνικού (ΚΕΤΧ).Τον Μάιο του 1988 µέχρι τον ∆εκέµβριο του 2003, έπαυσε η λειτουργία του ως κέντρο νεοσυλλέκτων.Από τον Ιανουάριο του 2004 και εντεύθεν, επανδρώθηκαν και τα 2 Τάγµατα (το Τάγµα Τεχνικής εκπαίδευσης και το Τάγµα ΝεοσύλλεκτωνΟπλιτών). Από τον Αυγ. 2011 παύει να λειτουργεί το ΚΕΤΧ/ΚΕΝ.

Read More

ΠΑΤΡΑ ΕΠΤΑΝΗΣΑ

Στο 1829,η Πάτρα -μολονότι είχαν επιστρέψει από την Ζάκυνθο ή και από το εσωτερικό της Πελοποννήσου πολλοί από τους κατοίκους που είχαν εγκαταλείψει την πόλη- δεν είχε παραπάνω από 4.000 ψυχές.
Γρήγορα άρχισαν να συρρέουν Ελληνες άλλων περιοχών.
Ανάμεσα τους ήταν πολλοί Ζακυνθινοί που ίδρυσαν στην συνοικία τους τον ναό του Αγίου Διονυσίου,που το 1928 αντικαταστάθηκε από τον τωρινό.
Ηρθαν Κεφαλονίτες και Κερκυραίοι και Ιθακήσιοι.
Ετσι μέχρι τον Β παγκόσμιο πόλεμο ήσαν οι Επτανήσιοι,η πολυπληθέστερη ομάδα Πατρινών.
Το γεγονός αυτό,καθώς και η συνεχής επικοινωνία με τα νησιά του Ιονίου,είχαν δώσει στην Πάτρα ,από τα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια,ένα ιδιαίτερο χρώμα,που δεν είχε καμιά άλλη πόλη της Ελλάδας!

Μου αρέσει!

Read More

ΤΟ ΑΙΣΧΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΩΔΕΙΟΥ

Παλιά ήταν το σπίτι του Ιωάννη Καραμανδάνη,ενός από τους μεγαλύτερους ευεργέτες της πόλης μας.
Ο Καραμανδάνης το δώρησε για να γίνει το Μουσείο το 1936. 
Γωνία Αράτου και Μαιζώνος!
Οταν το μουσείο απέκτησε την εξαιρετική στέγη που διαθέτει  σήμερα,έμεινε φάντασμα.
Ευτυχώς μεταφέρηκε εκεί το Δημοτικό Ωδείο Πατρών.
Βέβαια μιλάμε για μια κοινωνία που εκτός από εμάς έχει και υπάνθρωπους σαν μέλη της!
Δεν λέω ζώα γιατί θα προσβάλω τα ζώα και δεν μου φταίνε τίποτε!

Μιλάω για τα ανθρωποειδή δίποδα που έχουν καταντήσει το κτήριο σαν τα σπίτια που ζούνε!
Αφίσες,συνθήματα και ό,τι άλλο μπορεί να σχεδιάσει ο νοσηρός εγκέφαλος ή ό,τι τέλος πάντων έχουν μέσα στο κρανίο τους που θυμίζει εγκέφαλο,το βλέπουμε στους εξωτερικούς τοίχους του!

Ομως εντάξει έχουμε γύρω μας ανθρωποειδή, έχουμε όμως και Δήμο που έχει εργάτες που μπορούν να τα ξύσουν να τα βάψουν με λίγα χρήματα και να αποκαταστήσουν έτσι ΑΜΕΣΑ το χάλι αυτό που βλέπουμε ΟΛΟΙ μας και δυστυχώς έχουμε εθιστεί στην βρωμιά του,όπως οι ναρκομανείς στα ναρκωτικά.

Read More

ΠΟΛΥ ΜΑΣ ΚΟΥΡΑΣΑΤΕ κ.ΥΠΟΥΡΓΕ!

Δήλωση υπουργού Λοβέρδου στις 28 Οκτωβρίου 2014 το μεσημέρι:

''Σχετικά με τη μη παρουσία μου στη σημερινή δοξολογία στον Ιερό Ναό Διονυσίου Αρεοπαγίτου :

Διέταξα ΕΔΕ για τη διαμόρφωση του προγράμματός μου, ως Υπουργού.
Την ανέθεσα στη Γενική Διευθύντρια του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, την κα Διονυσοπούλου.
Το πρόγραμμά μου έχει μόνο την κατάθεση στεφάνου και την παρέλαση.
Επομένως, την Κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό στη δοξολογία θα εκπροσωπούσε άλλος. Εκεί έγινε η παρεξήγηση και η ΕΔΕ θα εντοπίσει με ποιου την ευθύνη.''

Δήλωση υπουργού Λοβέρδου στις 6 Νοεμβρίου 2014:

«Η ΕΔΕ ολοκληρώθηκε, το δικό μου το γραφείο φταίει, άρα εγώ και ζητώ συγγνώμη» δήλωσε το πρωί της  Πέμπτης ο υπουργός Παιδείας Ανδρέας Λοβέρδος αναφερόμενος στην απουσία του από τη δοξολογία για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.

ΙΑΝΟΣ αρχαίος θεός της Ρώμης

Read More

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ : O ΠΟΛΕΟΔΟΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ

Η μυθιστορηματική ζωή του Σταμάτη Βούλγαρη, πρώτου πολεοδόμου της χώρας και πολεοδόμου της Πάτρας και η φιλική του σχέση από τα παιδικά χρόνια, με τον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας, τον Ιωάννη Καποδίστρια, αποτέλεσαν την αφορμή για να γραφτεί το βιβλίο μου «Ο κανόνας της ορθής γωνίας».

Ολα ξεκίνησαν όταν έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο με τα κείμενα του Σταμάτη Βούλγαρη, μια έκδοση που επιμελήθηκε το Τεχνικό Επιμελητήριο  – Τμήμα Κέρκυρας με τη συμμετοχή του Ιονίου Πανεπιστημίου. Ως μηχανικός, είχα ακούσει για εκείνον, ποτέ όμως δεν φανταζόμουν, πως η ζωή του θα μου κέντριζε τόσο πολύ το ενδιαφέρον. Ένα φτωχοπαίδι από την Λευκίμμη της νότιας Κέρκυρας, που μέσω μιας ηρωικής πράξης υιοθετείται από τους Γάλλους και στέλνεται στο Παρίσι για να μορφωθεί. Λαμπρός στρατιωτικός, με δράση σε δεκατέσσερις πολεμικές εκστρατείες, παρασημοφορημένος ήρωας του Βατερλώ, μεγάλος ζωγράφος, που θήτευσε στα μεγαλύτερα ζωγραφικά εργαστήρια του Παρισιού, και φυσικά εξαίρετος μηχανικός και γεωμέτρης, ένας άνθρωπος που σχεδίασε εννέα πόλεις της Ελλάδας και πλήθος έργων υποδομής στο πλευρό του πρώτου κυβερνήτη της χώρας.

Μια ζωή… μυθιστόρημα. Μα πάνω από όλα, ένας ενάρετος άνθρωπος που χάρισε απλόχερα ό,τι είχε και δεν είχε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η διαθήκη του, όπου προικίζει τις πιο φτωχές κοπέλες του χωριού του, δίνει ένα σημαντικό χρηματικό ποσό στο Γαλλικό Προξενείο της Κέρκυρας για να σπουδάσει ένας φτωχός νέος, αλλά και δωρίζει τα έργα του στην Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή της Κέρκυρας. Η εμπλοκή του Ιωάννη Καποδίστρια, του πρώτου κυβερνήτη στο βιβλίο ήταν αναπόφευκτη. Παιδικός φίλος και συμμαθητής με τον Σταμάτη Βούλγαρη, καλός του φίλος, αν και σε αντίπαλα στρατόπεδα κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων πολέμων, μα με κοινές αφετηρίες το νησί της Κέρκυρας, την αγάπη προς τον συνάνθρωπο και προς τον ιερό σκοπό της απελευθέρωσης της πατρίδας.

Η ΠΑΤΡΑ ΚΑΙ Η ΡΥΜΟΤΟΜΙΑ ΤΗΣ

Ο βίος του Σταμάτη Βούλγαρη είναι τέτοιος, που από μόνος του σε καθηλώνει. Από τις φτωχογειτονιές της Λευκίμμης και τις συνοικίες της Κέρκυρας, στο πεδίο των μαχών στο πλευρό των Γάλλων δημοκρατικών (Λευκάδα, Μπρίντιζι, Ανκόνα, Τροκαντερό) από τις μεγάλες ζωγραφικές ακαδημίες του Νταβίντ και του Γκρος στις φυλακές της Μεδίνας στην Μάλτα, από την Ήπειρο και τα Επτάνησα στον βούρκο και το καθαρτήριο του Βατερλώ και τις μακρινές γαλλικές κτήσεις της Λατινικής Αμερικής, μα και στα ιερά χώματα ετούτης της χώρας, το Ναύπλιο, την Τρίπολη, την Πάτρα, το Αίγιο, την Ιτέα, την Ναύπακτο, στο πλευρό του πρώτου κυβερνήτη της χώρας. Από την άλλη, η ζωή του Ιωάννη Καποδίστρια μέσα από τα πανεπιστήμια της Ιταλίας, τα ευρωπαϊκά σαλόνια και τα μεγάλα συνέδρια των κρατών, τις αυτοκρατορικές αυλές, αλλά και οι μυστικές συναντήσεις, οι κινήσεις του παρασκηνίου στο μετερίζι της απελευθέρωσης της πατρίδας, αλλά κυρίαρχα η μάχη για την ανοικοδόμηση του νέου ελληνικού κράτους.

Μέσα σ’ όλα ετούτα, σημαντικό ρόλο καταλαμβάνει και η Πάτρα, όπου ο αναγνώστης μπορεί να βιώσει την ίδια την επανάσταση μέσα στις φλόγες των μαχών της, αλλά και ο σχεδιασμός και το μεγαλεπίβολο σχέδιο του Βούλγαρη για την ανοικοδόμησή της. Ο Βούλγαρης, επηρεασμένος από τα νέα καταρτιζόμενα ορθολογικά προγράμματα της εποχής του, όπου καθορίζονταν τα πλαίσια μέσα στα οποία η αρχιτεκτονική και η πολεοδομία θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν όσο το δυνατόν καλύτερα τις λειτουργίες των σύγχρονων πόλεων, εφάρμοσε στην Πάτρα κανόνες όπως: ευθύγραμμους δρόμους για συντομότερες διαδρομές, διασταυρώσεις σε ορθή γωνία, κατοικίες που κατατάσσονταν ανάλογα με την κοινωνικοοικονομική θέση των ιδιοκτητών τους, σπίτια που επικοινωνούσαν με το δρόμο μέσω ομοιόμορφων στοών για την προστασία των πεζών από τον ήλιο και τη βροχή, οργανωμένη δόμηση στα πρότυπα του συστήματος του ενεργού οικοδομικού τετραγώνου. Αλλά και τεχνικές όπως η αξονική συμμετρία, οι ελεύθεροι αισθητικοί άξονες, ώστε να απομακρύνει μέσα από αλλεπάλληλους ελεύθερους χώρους και αισθητικές φυγές το πεδίο της όρασης του κάθε ανυποψίαστου. Μα κυρίαρχα, σεβάστηκε την αρμονική ζεύξη πόλης και φύσης.

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗ ΒΟΥΛΓΑΡΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ

Ο  ίδιος ο Βούλγαρης, μέσα από τα κείμενα και τις σημειώσεις του, υποστήριζε πως η πολεοδομία έμοιαζε με μια καλλιτεχνική πράξη δημιουργίας και πρόβλεψης που σε καθιστούσε εν δυνάμει θεό. Ο πολεοδόμος επιχειρούσε να δημιουργήσει τις κατάλληλες και ευνοϊκές συνθήκες για την ορθολογική ανάπτυξη του ατόμου και της κοινωνίας. Κι αυτό, δεν ήταν εύκολο, δεν μπορούσες να το καταφέρεις, αν δεν προσπαθούσες πρώτα από όλα να αφομοιώσεις δεδομένα από κάθε πτυχή της ανθρώπινης δραστηριότητας, γνώσεις και ικανότητες πέρα απ’ αυτές του φυσικού σχεδιασμού, που προέρχονταν από ένα τεράστιο φάσμα άλλων επιστημών, κοινωνικών και τεχνικών, θεωρητικών και εφαρμοσμένων. Ναι, ο Βούλγαρης είχε όραμα για την Πάτρα, τη δευτερεύουσα του τότε ελληνικού κράτους. Στα ερείπιά της, διέβλεπε μια σύγχρονη πόλη, πέρα και πάνω από τα όρια της τότε επικράτειάς της. Στα σχέδια της υπάρχουσας πόλης πρόσθεσε και μια ακόμα, από το πρανές του Γιαντή Αγά μέχρι την παραλία, εκεί όπου έμποροι είχαν αρχίσει να κτίζουν άναρχα μερικές οικοδομές. Οραματίζονταν μια μεγάλη πολιτεία, διαιρούμενη στην Άνω και Κάτω Πόλη, διαβλέποντας πως το μέλλον της πόλης ήταν το λιμάνι της και η παραλιακή ζώνη, ένας διεθνής εμπορικός πόλος της περιοχής. Το τελικό σχέδιο χωρίστηκε σε δυο ενότητες με διαφορετική διάταξη ορθογωνίων εφαρμόζοντας τον ορθογωνικό τύπο στο ρυμοτομικό πλέγμα της πόλης. Με σεβασμό όμως, στην ιδιαιτερότητα της περιοχής. Τα δυο σχήματα ξεχώριζαν μεταξύ τους με μια ευδιάκριτη ζώνη πρασίνου και τέμνονταν υπό γωνία αγκαλιάζοντας το φρούριο, αναδεικνύοντας τη σπουδαιότητά του, κηρύσσοντάς το σε σημαντικό πολεοδομικό στοιχείο, μετατρέποντας έτσι την ανελαστική αναγεννησιακή πολεοδομική ρυθμολογία σε μια ευάρεστη και ευρηματική σύνθεση. Δεν αρκέστηκε να χαράξει μόνο τις εξωτερικές οικοδομικές γραμμές κάθε τετραγώνου, αλλά χάραξε και τις εσωτερικές, καθορίζοντας τον εσωτερικό ακάλυπτο χώρο, τις υποχρεωτικές αυλές των οικοδομών. Περιττό να σας πω, ότι το ελληνικό κράτος χρειάστηκε πάρα πολλά χρόνια για να ακολουθήσει νομοθετικά και μόνο τον τρόπο σκέψης του.

Η ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΗΣ

Δεν σας κρύβω, πως η συγγραφή του εν λόγω μυθιστορήματος μονοπώλησε το συγγραφικό μου ενδιαφέρον για επτά ολόκληρα χρόνια. Κι αν για τον Ιωάννη Καποδίστρια υπάρχει μια αρκετά μεγάλη και εκτενής βιβλιογραφία, η πολυσχιδής και χαρισματική προσωπικότητα του Σταμάτη Βούλγαρη, δυστυχώς, ακόμα και σήμερα, παραμένει ανεξερεύνητη και δεν την έχουμε ανακαλύψει σε βάθος. Προσπάθησα να κινηθώ πέρα και πάνω από τα σκόρπια ιστορικά στοιχεία που έχουμε εξακριβώσει με σαφήνεια, στις παρυφές του μύθου, ακολουθώντας κυρίαρχα το συγγραφικό μου ένστικτο. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της πατρικής οικίας του, στο Ποτάμι της Λευκίμμης, όπου φέτος μόλις, ιστορικοί ερευνητές της περιοχής, ανακάλυψαν πως για ολόκληρες δεκαετίες είχαμε παραπλανηθεί για την χωροθέτησή της. Μα, αν θέλετε, ακόμα και η προσωπικότητα του Ιωάννη Καποδίστρια, θεωρώ πως δεν έχει εξερευνηθεί όσο χρειάζεται από τους ιστορικούς, καθόσον πρόκειται για έναν ηγέτη με σημαντική παρασκηνιακή δράση που δεν έχουμε ακόμα διαλευκάνει ιστορικά. Αυτό, πάντως, που με ξάφνιασε ευχάριστα, γράφοντας αυτό το βιβλίο, είναι αυτή η διαρκής και αφοσιωμένη ανιδιοτέλεια που επέδειξαν ετούτες οι δυο προσωπικότητες σε κάθε πτυχή της ζωής τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ίδια η Πάτρα. Όταν ο Βούλγαρης ολοκλήρωσε το σχέδιό της, απέστειλε επιστολή στον Καποδίστρια ζητώντας την έγκρισή του, ενημερώνοντάς τον παράλληλα πως επιθυμούσε το ποσό της αμοιβής του να το διαθέσει για τη δενδροφύτευση της παραλιακής ζώνης, αλλά και για τις προθέσεις των προεστών της πόλης, που από ευγνωμοσύνη προς τον κυβερνήτη και το ενδιαφέρον του για την πόλη τους, επιζητούσαν να ονομαστεί το νέο κομμάτι της, Ιωαννούπολη. Ο Καποδίστριας, ενέκρινε το σχέδιο, αρνήθηκε πεισματικά την προτεινόμενη ονομασία της πόλης και διπλασίασε το ποσό που δαπανήθηκε για τη δεντροφύτευση, χρηματοδοτώντας την από κοινού με τον Βούλγαρη. Αυτή η στάση ζωής αποτέλεσε για μένα το καλύτερο μάθημα. Ελπίζω και για τους αναγνώστες του βιβλίου μου…

- See more at: http://pressmedoll.gr/

Read More

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΓΚΡΗΝ Ο ΠΙΟ ΟΝΟΜΑΣΤΟΣ ΜΙΣΕΛΛΗΝΑΣ του Νίκου Τζανάκου

Φίλιππος Γκρην (Green James Philip): 
ονομαστός μισέλληνας. Στα 1818 διορίστηκε Γενικός Πρόξενος της Βρετανίας στην Πελοπόννησο, με έδρα την Πάτρα. Ασχολήθηκε με το εμπόριο της σταφίδας, ως αντιπρόσωπος της αγγλικής εταιρείας Cartwright, από το οποίο απέκτησε μεγάλη περιουσία.

Η ανθελληνική δράση του ξεκίνησε με την επανάσταση του 1821.
 Ο Γκρην, έχοντας την ιδιότητα του Γενικού Πρόξενου, δεν αντιμετώπιζε πρόβλημα ασφάλειας, αφού οι Έλληνες προύχοντες δεν τολμούσαν να «πειράξουν» τον αντιπρόσωπο της τότε υπερδύναμης Αγγλίας.
Εκμεταλλευόμενος λοιπόν αυτή του την ιδιότητα, καθώς και τη γενικότερη εχθρική στάση της Αγγλίας απέναντι στην Ελληνική Επανάσταση (τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια), αν και χρωστούσε σημαντικά ποσά στους μεγαλοτραπεζίτες της εποχής, όπως στον Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλο, με πρόφαση ότι ήταν παράνομοι για την Οθωμανική Αυτοκρατορία ως επαναστάτες, δεν τους ξεπλήρωσε τις οφειλές του. Είχε στενές επαφές με τους Τούρκους λόγω των εμπορικών συναλλαγών του. 
- Αμέσως μόλις αντιλήφθηκε τις κινήσεις των φιλικών στην Πάτρα, ειδοποίησε τους τούρκους του Κάστρου αλλά και της Τριπολιτσάς από τον Ιανουάριο του 1821. Ζήτησε δε και από τον Καπετάν Μπέη, ο οποίος τότε με το στόλο έπλεε κοντά στην Πάτρα, να ενισχύσει τη φρουρά της Πάτρας. Πράγματα που πέτυχε. 
- Επιπλέον, έφερε τον Γιουσούφ (Ισούφ) πάσα στην Πάτρα, ενώ αυτός κατευθυνόταν προς Εύβοια. Συγκεκριμένα έστειλε τον αδελφό του να τον ειδοποιήσει. Σαν να μην έφτανε αυτό, μετά από λίγες ημέρες, κατέδωσε στους Τούρκους, την από τους Έλληνες υπονόμευση των τειχών του κάστρου (έσκαβαν λαγούμι), προειδοποιώντας τον Γιουσούφ, που ήδη είχε στρατοπεδεύσει στο Ρίο, πως αν δεν προλάβει, οι Έλληνες θα καταλάμβαναν το φρούριο τη νύχτα. Κατά την είσοδό του ο Γιουσούφ (3.4.1821) λεηλάτησε και έκαψε πολλά σπίτια και καταστήματα και κατάσφαξε τους χριστιανούς. 
Ο ίδιος ο Γκρην έδωσε κατάλογο στον Γιουσούφ και αποκεφαλίσθηκαν, όσοι του είχαν προξενήσει ζημιά.
Ο Γκρην είχε μια φυσική προς τους Έλληνες κακία και έδειξε απανθρωπιά και σε εκείνη την περίσταση, αφού την ώρα της σφαγής ζήτησαν γυναίκες με ανήλικα βρέφη να καταφύγουν στο προξενείο του και αυτός τις έδιωξε και έκλεισε την πόρτα.
 Εφοδίαζε τους Τούρκους, στα κάστρα της Πάτρας και του Ρίου, με πλοία του που κατέπλεαν από τη Ζάκυνθο. Ο αρχιεπίσκοπος με τους προκρίτους, του έστειλαν διαμαρτυρία για αυτό, η οποία βρέθηκε στο αρχείο του Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλου. 
- Στα τέλη του 1821, κατέφυγε από φόβο στη Ζάκυνθο, από όπου συνέχισε να τροφοδοτεί τα τουρκικά στρατεύματα, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη. Διέθεσε δε και το πλοίο του, προκειμένου να πληροφορούνται οι Τούρκοι τις κινήσεις των Ελλήνων.  Ο Αρμοστής μάλιστα της Ζακύνθου, απείλησε ότι θα τον εξορίσει. Τελικά, το 1824, η αγγλική Κυβέρνηση αναγκάστηκε να τον παύσει. Έτσι, τον επόμενο χρόνο αναχώρησε για το Λονδίνο, όπου και πέθανε αρκετές δεκαετίες αργότερα.
Αναμφίβολα ο Φίλιππος Γκρην, με τη στάση του προκάλεσε, αδικαιολόγητα, πολλά δεινά στο λαό της Πάτρας, για αυτό και κατατάσσεται στους σημαντικούς μισέλληνες της εποχής εκείνης. 
Χαρακτηριστικό το γεγονός ότι όταν έπεσε το Μεσολόγγι, έτρεξε να δώσει τα συγχαρητήριά του στον Κιουταχή και τον Ιμπραήμ. Για τη συμπεριφορά του αυτή, τον επιτίμησε ακόμα και ο πρωθυπουργός της Αγγλίας,Κάνιγκ.
-Ο Φίλιππος είχε άλλα δύο αδέρφια, τον Ριχάρδο και τον Ιωάννη, Πρόξενο της Αγγλίας στην Ελλάδα και τραπεζίτη αντίστοιχα. 
Ο Ριχάρδος Γκρην (1798-1878), γεννήθηκε στο Λονδίνο και έζησε τα περισσότερα χρόνια του στην Πάτρα. Ασχολήθηκε με το εμπόριο και το 1830, παντρεύτηκε την Αβροκόμη Καλαμογδάρτη, ανιψιά του Παλαιών Πατρών Γερμανού και του Ανδρέα Καλαμογδάρτη. Ενταφιάστηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Πατρών, όπου διατηρείται ακόμα και σήμερα ο οικογενειακός τάφος των Γκρην. Με την Αβροκόμη, απέκτησε τον Ερρίκο Γκρην, έμπορο και τραπεζικό υπάλληλο.
Η οικογένεια Γκρην, είχε μεγάλες εκτάσεις στην περιοχή της Άνθειας, καθώς και έπαυλη στην περιοχή των Υψηλών Αλωνίων, όπου φιλοξενούνταν διάφορες αρχαιότητες. Από τα αρχαία αυτά δωρίθηκαν από τον Ερρίκο Γκρην, στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Πάτρας, μόνο δυο μικρά αγαλματάκια. Αυτό για να αποκαταστήσουμε την αλήθεια περί δωρεάς από το Γκρην στο αρχαιολογικό μουσείο της πόλης, των αρχαίων που είχε στην κατοχή του.

Read More

Έπαυλις Λυμπερόπουλου

Στον δρόμο για την Μονή του Προφήτη Ηλία, απέναντι από το στρατιωτικό νοσοκομείο 409, στέκεται χρόνια τώρα μια παλιά εγκαταλελειμένη και ετοιμόρροπη έπαυλη. Πολύ συχνά ο περαστικός θα συναντήσει αφημένα στεφάνια στην εξώπορτα. Αν κάποιος παρατηρήσει καλύτερα την οικία αυτή γρήγορα θα συνειδητοποιήσει ότι πρόκειται για ένα παλιό αρχοντικό που αποτελεί κόσμημα για την ευρύτερη περιοχή. Πέραν όμως της αρχιτεκτονικής του και αισθητικής του αξίας έχει και μεγάλη ιστορική σημασία.

έπαυλις Λυμπερόπουλου

Η έπαυλις Λυμπερόπουλου πήρε το όνομά της από τον πατρινό αρχιμανδρίτη και θεολόγο Αθανάσιο Λυμπερόπουλο, ο οποιος με διαθήκη του, το 1937, σύστησε το ίδρυμα ''Αρτος Ζωής'' κληροδοτώντας του παράλληλα όλη του τη περιουσία μεταξύ της οποίας και τη συγκεκριμένη έπαυλη. Ο Λυμπερόπουλος αναφέρεται ότι ήταν γόνος εύπορης οικογένειας των Πατρών και ότι την δεκαετία του 1930 εξέδιδε το περιοδικό "Άρτος Ζωής". Κατα την περίοδο της Κατοχής στην Πάτρα, η έπαυλη χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή, στην οποία βασανίστηκαν αρκετοί Ελληνες. Το οίκημα βρίσκεται σε μια σχετικά μεγάλη έκταση ενώ στην άκρη του οικοπέδου βρίσκεται ένα εκκλησάκι. 

Αν και η έπαυλη διατηρεί την αίγλη της ακόμα και σήμερα, δεν μπορεί να μη γίνει αντιληπτή από τον επισκέπτη της η άθλια κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Το ίδρυμα "Άρτος Ζωής", με έδρα την Αθήνα, δεν φαίνεται να έχει ενδιαφερθεί. Υπενθυμίζω πως το ίδρυμα ήδη από το 1989 με απόφαση[4] του Εφετείου Αθηνών είχε καταφέρει να εκποιήσει ακίνητη περιουσία που του είχε δώσει με τον όρο του αναπαλλοτρίωτου ο αρχιμανδρίτης Λυμπερόπουλος. Πρόκειται για τον ναό του Αγίου Γεωργίου Χωματιανών, στο Μαρούσι, που τελικά τον πούλησαν το 1994 μαζί με τους τάφους των Χωματιανών και τον περιβάλλοντα χώρο σε εταιρία έναντι 469 εκατομμυρίων δραχμών. Δεν αποκλείεται το ίδρυμα να προσανατολίζεται σε πιθανή πώληση της οικίας ή απλώς να περιμένει την κατάρρευση της οικίας και την αξιοποίηση μετά του οικοπέδου.

η έπαυλη γύρω στα 1900

Παρ'όλη την αδιαφορία, η διεύθυνση του ιδρύματος φρόντισε να ενδιαφερθεί για την εδραίωση της κυριότητας του κτήματος τοποθετώντας στην περίμετρό του προειδοποιητικές πινακίδες που γράφουν "Ιδιοκτησία Ιδρύματος Άρτος Ζωής. Απαγορεύεται Αυστηρώς η είσοδος". Ανεξάρτητα απ'όλα αυτά το ζητούμενο στην όλη υπόθεση είναι να βρεθεί κάποιο πλάνο αξιοποίησης της έπαυλης έτσι ώστε να μην καταρρεύσει. Κάτι τέτοιο όμως δύσκολα θα επιτευχθεί χωρίς την παρέμβαση της δημοτικής αρχής ή κάποιου τοπικού φορέα.

Για όποιον ενδιαφέρεται στο λεύκωμα με τίτλο "Η Πάτρα στις αρχές του 20ού αιώνα, μέσα από γυάλινες φωτογραφικές πλάκες" (επιμέλεια: Παπαευθυμίου & Φωτίου, εκδόσεις TYPORAMA, σελ.68) υπάρχει φωτογραφία στο βάθος της οποίας διακρίνεται η έπαυλη.

πίσω όψη της έπαυλης

πηγή:http://istorika-8emata.blogspot.gr/

Read More

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΡΟΥ ΓΕΡΟΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ 20

Στη γωνία Γεροκωστοπούλου και Ρήγα Φεραίου με είσοδο από την Γεροκωστοπούλου αριθμός 20,βρίσκεται ένα παμπάλαιο αρχοντικό αναπαλαιωμένο σε πείσμα των χρόνων.
Είναι το κτίριο στο οποίο φιλοξενήθηκε εκτός των άλλων για πολλά χρόνια η Σχολή Λαού και η Πατραϊκή Μαντολινάτα αργότερα.
Αρχικά ήταν ένα από τα λεγόμενα ''εθνικά οικόπεδα'' τα οποία βρίσκονταν στην Κάτω Πόλη και παραχωρήθηκαν σε αγωνιστές της Επανάστασης του '21 ή αγοράστηκαν από εύπορους εμπόρους.
Βάσει των συμβολαίων που έχω στην κατοχή μου,ως πρώτος ιδιοκτήτης φέρεται η οικογένεια του Κωνσταντίνου Λάλα από την Βόρειο Ηπειρο.Στην συνέχεια πέρασε στα χέρια της οικογένειας Δημήτριου Παναγούλη εκ Λαμπείας,για να αγοραστεί τελικά στις 15 Απριλίου 1898, από τον Λέοντα Μεσηνέζη κάτοικο Λονδίνου που κατετάσσετο στους μεγάλους σταφιδεμπόρους του Αιγίου.
Η συμβολαιογραφική αυτή πράξη υπογράφτηκε από τον τότε υποθηκοφύλακα Ευστάθιο Γερακάρη.
Στις 30 Μαρτίου 1919 αγοράστηκε από το ζεύγος Γρηγορίου Μαρκέτου και Μαρίας το γένος Παϊζη.
Στην οικογένεια έμεινε ολόκληρο το οίκημα μετά των καταστημάτων έως το 1963,χρονιά κατά την οποία πουλήθηκε η ανώγειος οικία και πολλά από τα καταστήματα σταδιακά.
Σήμερα παραμένει ένα  τμήμα στην ιδιοκτησία της οικογένειας,

Πίνακας από τον Ανδρέα Ρηγόπουλο

που μαζί με τους υπόλοιπους ιδιοκτήτες και ενοικιαστές συντηρούμε με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο το όλο οίκημα.
Η έκταση του σπιτιού και κατ'επέκταση του ισογείου είναι από 913 πήχεις το καθένα ή άλλως 542 τ.μ.
Η παρουσία του ξενοδοχείου σήμερα στον πάνω όροφο,βοήθησε τα μέγιστα στην καλή συντήρηση του όλου κτιρίου.

Read More

ΣΥΝΟΙΚΙΑ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

Ο φίλος μου ο Σπήλιος, μου περιέγραψε με τα μελανότερα χρώματα την κατάσταση στην συνοικία Αγίου Φανουρίου (δίπλα στην πλατεία Πυροσβεστείου).
Πράγματι θυμόμουν από το χειμώνα ότι γίνονταν έργα,αλλά νόμιζα ότι είχαν τελειώσει.
Ξεκίνησα σήμερα Σάββατο 1 Νοέμβρη 2014,να δω ιδίοις όμμασι-με τα μάτια μου-τι επικρατεί.
Μιλάμε για εργοτάξιο αλλά σε πλήρη απραξία δυστυχώς!
Αν σήμερα που ο καιρός είναι αυγουστιάτικος δεν δουλεύει κανένα,μα κανένα συνεργείο,
πότε περιμένουν να δουλέψουν;
Η κατάσταση με τις βροχές την προηγούμενη εβδομάδα ήταν απελπιστική.
Βέβαια το θέμα δεν είναι πιασάρικο για να ασχοληθούν τα ηλεκτρονικά μέσα!
Αν ήταν σχολικοί φύλακες ή καθαρίστριες του Υπ.Οικονομικών θα έτρεχαν!
Καταλαβαίνουμε όλοι ότι δεν έχει μείνει αμορτισέρ αυτοκινήτου που να μην διαλυθεί.
Τα μηχανάκια κινδυνεύουν να φτάσουν στον προορισμό τους με ζωντανούς τους επιβάτες τους!
Οσον αφορά παπούτσια,ας μην μιλήσουμε!
Δεν έχει μείνει τίποτε όρθιο!
Δεν ξέρω αν φταίει ο Δήμος ή αν φταίει η Περιφέρεια.
Ξέρω όμως ότι ο Δήμαρχος πρέπει να αντιδράσει δυναμικά!
Θα με βρουν πάνω στα κάγκελα,έλεγε προεκλογικά!
Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να αρχίσει να ανεβαίνει σε κάποια κάγκελα όπως είχε υποσχεθεί!

Read More