Και ξαφνικά μες τη κάψα του μεσημεριού, βλέπω απέναντι μου, στο οικόπεδο που άφησε πίσω του το γκρέμισμα ενός ακόμη σπιτιού με κεραμίδια, βλέπω λοιπόν ένα μικρό κορίτσι να ζωγραφίζει στον τοίχο που απόμεινε. Να πιεις νερό, της λέω, θα πέσεις ξερή. Κοιτάζει , χαμογελάει , Ι don't speak greek. Το μπουκάλι της, άδειο. Just a moment, πάω σπίτι, κατεβάζω ένα μπουκάλι. Είναι...