ΚΑΘΟΤΑΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ ΜΙΑ ΗΡΩΙΔΑ...

Σεπτέμβρης 2021

 Η συγκέντρωση είχε σαν αντικείμενο ιδεολογικά θέματα και ζήτησε το λόγο η συντρόφισσα. Καθόταν ακριβώς μπροστά μου και την παρακολουθούσα προσεκτικά. Σκεφτόμουν την αγόρευσή της στο στρατοδικείο επί χούντας, όταν ήταν φοιτήτρια. Τότε που πολλοί σιώπησαν ή συμβιβάστηκαν. Αυτή όμως δεν δείλιασε και έφαγε ισόβια ενώ ο εισαγγελέας είχε προτείνει θάνατο!!!

Πριν καιρό ο σύντροφος Ανδρέας μου είχε πει όταν την είχαμε δει στο δρόμο: ''ξέρεις ποιά είναι αυτή; η Πόπη Τζεμπελίκου... μεγάλη ιστορία... και άρχισα να ψάχνω , να βρω ψηφίδες από τη ζωή της...

1969 μαύρα χρόνια...

«Κατάγομαι από μια φτωχή αγροτική οικογένεια. Ήρθα στην Αθήνα να σπουδάσω με πολλές δυσκολίες και στερήσεις… Από την πρώτη στιγμή της δικτατορίας εναντιώθηκα στο στρατιωτικό καθεστώς και αγωνίστηκα για την ανατροπή του μέσα από τις γραμμές του Ρήγα Φεραίου… Αγωνιζόμαστε σαν φοιτητές για την Ελευθερία και την Δημοκρατία, που την κατέλυσε το στρατιωτικό πραξικόπημα. Είμαστε περήφανοι γι’ αυτόν τον τόσο δύσκολο αγώνα μας. Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία κ.κ. στρατοδίκαι»

Τζεμπελίκου: Τρίτη φορά έρχομαι εδώ για την αντιδικτατορική μου δράση.
Πρόεδρος: Κάτσε κάτω.
Τζεμπελίκου: Για τρίτη φορά δεν θα με αφήσετε να απολογηθώ.
Πρόεδρος: Κάτσε κάτω.
Τζεμπελίκου: Καταγγέλλω τα βασανιστήρια. Με φέρνουν μετά ένα χρόνο στο δικαστήριο για να μην φανούν τα σημάδια.
Πρόεδρος: Κάτσε κάτω.
Τζεμπελίκου: Να γραφτεί στα πρακτικά ότι δεν με αφήσατε να απολογηθώ. Καταγγέλλω…
Πρόεδρος: Κάτσε κάτω.
Τζεμπελίκου: Δεν σας φοβάμαι! Εσείς με φοβάστε, ακόμα και τώρα που κάθομαι στο εδώλιο της κατηγορούμενης.
Σε αυτή τη δίκη του Ρήγα Φεραίου στην Αθήνα το Νοέμβριο του ‘69, η Πόπη Τζεμπελίκου καταδικάζεται σε 17 χρόνια, που μαζί με τις δύο προηγούμενες καταδίκες γίνονται πάνω από 40 και κατά συγχώνευση 25 χρόνια.

Όση ώρα κράταγαν οι ομιλίες η συντρόφισσα Τζεμπελίκου έγραφε παρατηρήσεις/ερωτήσεις ακατάπαυστα και μάλιστα είχε στυλό με χρώματα που τα ενάλλασσε στο πρόχειρο κείμενό της... Και ήρθε η ώρα των ερωτήσεων και το μικρό κορμί της, τεντώθηκε σαν χορδή και η φωνή της , γέμισε την μεγάλη αίθουσα του Δικηγορικού Συλλόγου Πάτρας και μίλησε για ''αγωγή του αριστερού πολίτη'' , για ατολμία επέμβασης στις σχέσεις Πολιτείας Εκκλησίας επί της διακυβέρνησής μας , για το αναφαίρετο δικαίωμα έκφρασης κάθε άποψης στο Κόμμα μας...

Αυτή ήταν η φωνή της Αριστεράς και ήταν πολύ δυνατή φωνή!!!

Εγώ απλώς την κοίταγα και νοητά την σκεφτόμουν να αγορεύει πριν 51 χρόνια στο Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών στη δίκη του Ρήγα Φεραίου στις 3 Νοέμβρη 1969...

Με πολύ σεβασμό

Γκρίσα Μαρκς

Categories: ιστορικά