Τρίτη 17 Οκτωβρίου 2017

ΤΟ ΙΔΙΩΝΥΜΟ του Διονύση Βίτσου

"ΤΟ ΙΔΙΩΝΥΜΟ" (1929-1974) Ή Ν.4229/1929 ΤΟΥ ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ 
ή «Περί μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών».


ΜΙΑ μη ΔΕΞΙΑ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ (Βενιζέλου) ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΘΕΣΠΙΣΕ ΝΟΜΟ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ, ΤΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΦΡΟΝΗΜΑΤΩΝ & ΤΙΣ ΕΞΟΡΙΕΣ
«Πάσα απόπειρα διαταράξεως ή βιαίας ανατροπής του αστικού καθεστώτος, του οποίου στερεά θεμέλια είνε η πατρίς, η οικογένεια, η ιδιοκτησία θα εύρη αντιμέτωπον την πυγμήν του Κράτους. Είμεθα αποφασισμένοι να εξοπλίσωμεν το κράτος και τας αρχάς του διά τας αναγκαίας νομοθεσίας, όπως καταστή δυνατή η αποτελεσματική κοινωνική άμυνα κατά των απροκάλυπτων ανατρεπικών ενεργειών των εχθρών του κοινωνικού καθεστώτος».
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ(1864-1936): 7 Ιουλίου 1928, ομιλία στη Θεσσαλονίκη.
.
«Το νομοσχέδιον δεν επιδιώκει να διώξη τον κομμουνισμόν ως ιδέαν, αλλά τη Γ' Διεθνή και τας μπολσεβικικάς αρχάς αυτής, αίτινες απέχουν πολύ του ιδεώδους κομμουνισμού. Το νομοσχέδιον επιδιώκει τη δίωξιν των οπαδών της Γ' Διεθνούς. Δε δυνάμεθα να διώξωμεν τον κομμουνισμόν, διότι και ο Χριστός υπήρξε κήρυξ της ιδέας αυτής. Ο Χριστός διεκήρυξε πρώτος τον κομμουνισμόν, αλλά από την υψηλήν ιδεολογίαν του κομμουνισμού μέχρι των ανατρεπτικών ενεργειών των ανθρώπων της Μόσχας, υπάρχει διαφορά.
[...] Πιστεύω, λοιπόν, ότι θα με ακούση ο εργατικός κόσμος, όταν του είπω: ”Πρόσεξε, μην παρασυρθείς, από τους κομμουνιστάς εις τον αγώνα αυτόν, ο οποίος φαίνεται, ότι ετοιμάζεται και εις την μάχην αυτήν, η οποία πρόκειται να δοθή”. 
Το κράτος εκπροσωπούμενον από την κυβέρνησιν, την νόμιμον, και έχον, ως ελπίζω, υποστήριξιν όλου του πολιτικού κόσμου, θα αντιταχθή κατά τοιαύτης επαναστατικής ενεργείας προς ανατροπήν του ελευθέρου πολιτεύματος, θα την κτυπήση με όλα τα μέσα, τα οποία διαθέτει επί τη βάσει των κειμένων νόμων».
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ(1864-1936): 22 Δεκεμβρίου 1928, αγόρευσή του στη Βουλή κατά τη συζήτηση του ιδιωνύμου.
.
«Όστις επιδιώκει την εφαρμογή ιδεών εχουσών ως έκδηλον σκοπόν τη διά βιαίων μέσων ανατροπήν του κρατούντος κοινωνικού καθεστώτος ή την απόσπασιν μέρους εκ του όλου της Επικρατείας, ή ενεργεί υπέρ της εφαρμογής αυτών προσηλυτισμόν τιμωρείται με φυλάκισιν τουλάχιστον εξι μηνών. Προς τούτοις επιβάλλεται διά της αποφάσεως και εκτοπισμός ενός μηνός μέχρι δύο ετών εις τόπον εν αυτή οριζόμενον. 
Μετά τας αυτάς ποινάς τιμωρείται και όστις επωφελούμενος απεργίας ή λοκ - άουτ, προκαλεί ταραχάς ή συγκρούσεις».
ΙΔΙΩΝΥΜΟΝ 
.
(ΙΔΙΩΝΥΜΟ στη Νομική Επιστήμη ονομάζεται το έγκλημα εκείνο για το οποίο προβλέπονται ιδιαίτερες ποινές σε σχέση με τα εγκλήματα της γενικής κατηγορίας, όπου αυτό υπάγεται. Ο όρος από το 1929 απέκτησε πολιτική σημασία και σήμανε κάθε κατασταλτικό μέτρο που εφαρμόστηκε έως το 1974 και ποινικοποιούσε την υποστήριξη και διάδοση των κομμουνιστικών ιδεών.
.
Το εισηγήθηκε ο υπουργός Εσωτερικών του Βενιζέλου Κωνσταντίνος Ζαβιτσάνος, επιφανής αργότερα στη δικτατορία Μεταξά.
.
Ελλείψει κομμουνιστικής εκπροσώπησης της Βουλής, το βάρος της αντίθεσης στο νομοσχέδιο σήκωσε η αριστερή πτέρυγα των Φιλελευθέρων με επικεφαλής τους Αλέξανδρο Παπαναστασίου, Γεώργιο Παπανδρέου και Γεώργιο Καφαντάρη.

Το ΚΚΕ αρκέσθηκε να διοργανώσει κάποιες διαδηλώσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Το αντιπολιτευόμενο «Λαϊκό Κόμμα» θύμισε στον διαφωνούντα Παπαναστασίου ότι ως πρωθυπουργός το 1924 είχε περάσει νόμο στη Βουλή που ποινικοποιούσε την έκφραση γνώμης υπέρ του έκπτωτου βασιλιά.
Ο Παπαναστασίου πρότεινε να διώκονται και οι φασίστες με το «ιδιώνυμο», αλλά ο Βενιζέλος απέρριψε την πρότασή του.
.
Αν το αδίκημα ετελείτο δια του Τύπου, προβλεπόταν η δυνατότητα απαγόρευσης άσκησης επαγγέλματος στο δημοσιογράφο, το διευθυντή, τον τυπογράφο ή τον εκδότη του εντύπου για 6 μήνες και σε περίπτωση υποτροπής για τρία έτη.
Με το νόμο αυτόν το 1931-33 απαγορεύτηκε και η έκδοση του «Ριζοσπάστη», ο οποίος συνέχισε να κυκλοφορεί με τον τίτλο «Νέος Ριζοσπάστης».
.
Για τους δημόσιους υπαλλήλους, αστυνομικούς και στρατιωτικούς προβλεπόταν απόλυση. Για αυτούς μάλιστα δεν χρειαζόταν η παράβαση του νόμου. Αρκούσε να συλληφθούν «προπαγανδίζοντες... κομμουνιστικάς αρχάς ή προσβάλλοντες την ιδέαν της πατρίδος ή τα Εθνικά σύμβολα»
Ο νόμος ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό.
.
Την αντίθεσή του εξέφρασε ο νομικός κόσμος της χώρας με αρθρογραφία στα περιοδικά «Θέμις» και «Δικαιοσύνη» .
.
Φωνή διαμαρτυρίας ύψωσαν διανοούμενοι, όπως ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο Νίκος Καζαντζάκης, η Γαλάτεια Καζαντζάκη, ο Γεώργιος Νιρβάνας, ο Κωνσταντίνος Άμαντος, ο παιδαγωγός Δημήτρης Γληνός, ο καθηγητής Δ. Καλλιτσουνάκης, ο Κ. Τσουκαλάς, ο Θρ. Πετμεζάς, η Ειρήνη Δενδρινού, ο συνταγματολόγος Αλέξανδρος Σβώλος, οι ποιητές Κωστής Παλαμάς και Μιλτιάδης Μαλακάσης κ.ά. Το Ιδιώνυμο καταγγέλθηκε και από διεθνείς προσωπικότητες, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Άλμπερτ Αϊνστάιν:
"ΦΡΑΝΚΦΟΥΡΤΗ 24 Ιουλίου Αρ. Τηλεγραφήματος 7568
Το δεύτερο συνέδριο του Αντιιμπεριαλιστικού Συνδέσμου διαμαρτύρεται εντόνως εναντίον της ψηφίσεως του τρομοκρατικού νόμου, εναντίον των δολοφονιών και των καταπιέσεων. Καταδικάζει αυτά τα μέτρα, που λαμβάνονται εναντίον των εργατών, των χωρικών, των φοιτητών και των εθνικών μειονοτήτων, εναντίον των οργανώσεών των, οι οποίες αγωνίζονται για την κοινωνικήν και εθνικήν απελευθέρωσιν.
Απαιτεί
Γενικήν και ολοκληρωτικήν αμνηστίαν και πολιτικάς και συνδικαλιστικάς ελευθερίας.
Καθηγητής Αλμπέρ Αϊνστάιν, Ανρί Μπαρμπίς, Ρ. Μπίντγκερμαν, Οτομαρ, Γκεσέ, Μ. Ντ. Ρ., Κάμιλος Ντουεβέ, καθηγητής Νετζέλνι Πράγα, Ζάμις Μάξτον Λονδίνον, Ν. Π. Μουγκπούντεν Δελχί Ινδός, καθηγητής Θεόδωρος Λέσινκ Ανόβερον, Σεν Καταγιάμα Ιαπωνία, Φράου δόκτωρ, Ελένη Στεκφ Βερολίνον, Δόκτωρ Κουρτ Χέλερ Βερολίνον, Σιέγκφριντ Γιάκομπι Βερολίνον, Βιλμ Μέγκενβεργ Μ. Δ. Ρ., καθηγητής Ζ. Φορντ Αμερική, Αρθουρ Σέχολ Βερολίνον, Καθηγητής Αλφόνς Γκόλντε Σμιθ Βερολίνον, Φαν Νόλι Αλβανία".
Ως το 1936, δηλαδή ΜΕΧΡΙ τη δικτατορία του Μεταξά συνελήφθησαν 16.500 πολίτες. Από αυτούς 3.031 καταδικάσθηκαν και εξορίστηκαν στα νησιά Φολέγανδρο, Ανάφη, Αμοργό και Σκύρο.
.
Με δικαστικές αποφάσεις διαλύθηκαν πολλές οργανώσεις και σωματεία, που επηρεάζονταν από το ΚΚΕ.
Στο «Ιδιώνυμο» του Βενιζέλου στηρίχθηκαν πλήθος νομοθετημάτων για το ζήτημα της προστασίας του κοινωνικού συστήματος, από τη Μεταξική δικτατορία (α.ν. 117/1936) ως και τη μετεμφυλιοπολεμική περίοδο (ν. 509/1947) με τον οποίο τέθηκε το ΚΚΕ εκτός νόμου, αλλά και οι εαμικές οργανώσεις και το τροτσκιστικό ΚΔΚΕ.
.
Όλοι οι νόμοι που προήλθαν από το "ιδιώνυμο" έπαυσαν να υφίστανται με την εφαρμογή του Συντάγματος του 1975.]
Categories:

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου