✊Δυστυχώς, οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, στο κόμμα στο οποίο ανήκα μέχρι τον Νοέμβριο του 2023, δεν με εκπλήσσουν καθόλου. Θα έλεγα πως ήταν αναμενόμενες. Πρόκειται για ένα κόμμα που εδώ και καιρό έχει χάσει τον προσανατολισμό του, τη φυσιογνωμία και την ταυτότητά του. Είναι ένα κόμμα που έχει πάρει οριστικά διαζύγιο με την Αριστερά κάθε εκδοχής.
✊Ασφαλώς η μετάλλαξη δεν άρχισε την περίοδο Κασσελάκη. Ο τελευταίος είναι ακραίο αποτέλεσμα αυτής της πορείας. Αν είναι έτσι, οι δικές μας ευθύνες -προφανώς και οι δικές μου-, πρέπει να θεωρούνται δεδομένες. Δεν μπορέσαμε να βάλουμε φρένο στον κατήφορο αν και τα σημάδια ήταν ορατά. Από το 2019 -ενδεχομένως και νωρίτερα-ήταν φανερή η πολιτική βούληση να σπάσει το "κέλυφος του Α", δηλαδή του αριστερού. Και το κατάφεραν.
Το "Α" έγινε κουρελόχαρτο και η λέξη "κέντρο", "προοδευτικό κέντρο", "προοδευτική παράταξη" ή όπως αλλιώς μπήκε στη ζωή μας με επιθετικό τρόπο. Όπως και ο σαφώς δεξιόστροφος λαϊκισμός, ο (νεο)αυριανισμός, η κακοποίηση των αξιών της Αριστεράς.
Και για να συμβούν όλα αυτά έπρεπε να ηττηθεί η εσωκομματική δημοκρατία, να καταπατηθεί το καταστατικό, να δημιουργηθούν διορισμένα όργανα δίπλα στα εκλεγμένα, να αλλάξει το όνομα χωρίς απόφαση συνεδρίου, να ανοίξουν οι πόρτες και να ψηφίσουν με δύο ευρώ φίλοι αλλά και εχθροί.
Σήμερα παρακολουθούμε το τέλος ενός δράματος. Όλοι εναντίον όλων, με την πολιτική να απουσιάζει, κυρίως να απουσιάζουν οι ιδέες. Να βρίζουν και να βρίζονται, να εμφανίζονται επίδοξοι αρχηγοί, να... δημιουργούνται νέα βαρίδια, υπονομευτές του αρχηγού.
Στο τελευταίο συνέδριο που συμμετείχα στην τοποθέτησή μου, έκανα αναφορά στην πορεία του Ιταλικού ΚΚ. Είχα μιλήσει τότε για την πορεία μετάλλαξης και το κέλυφος του "Κ" και στη συνέχεια για το κέλυφος του "Α" και μετά (γιατί πάντα υπάρχει το μετά), για το κέλυφος του "Δ". Αισθανόμουν τότε ότι ανάλογη ήταν η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ.
Όχι μην φανταστείτε ότι νιώθω δικαιωμένος. Θλίψη νιώθω, αλλά και πείσμα για την επόμενη ημέρα. Η υπόθεση της Αριστεράς και της καθολικής απελευθέρωσης δεν τελειώνει επειδή κάποιοι έτσι αποφάσισαν.
Όσο η αδικία είναι παρούσα, όσο οι ανισότητες διευρύνονται, όσο η καταπίεση και η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο θα διαμορφώνουν την κοινωνία, όσο τα δικαιώματα θα υποχωρούν, τόσο η Αριστερά, αυτή η ανανεωτική, ριζοσπαστική, οικολογική, φεμινιστική, κινηματική Αριστερά θα είναι αναγκαία στην Ελλάδα και τον κόσμο.
* Ο Πάνος Λάμπρου είναι δημοσιογράφος δικαιωματιστής στο χώρο της ριζοσπαστικής κινηματικής Αριστεράς
Οι σκέψεις αυτές/διαπιστώσεις δημοσιοποιήθηκαν στις 26/8/2024